Coma

(Redirección desde «Coma (puntuación)»)

A coma ou vírgula[1][2] (,) é un signo de puntuación que sinala unha breve pausa que se produce dentro do enunciado.

,
Coma
Signos ortográficos
punto ( . )

coma ( , )
punto e coma ( ; )
dous puntos ( : )
puntos suspensivos ( )
signo de interrogación ( ? )
signo de exclamación ( ! )
comiñas ( « » ) ( ‘ ’ ) ( “ ” )
parénteses ( ( ) )
corchetes ( [ ] )
raia ( )
guión ( )
barra diagonal ( / )
apóstrofo ( ' ) ( )
acento ( ◌́ )
  acento agudo ( ◌́ )
  acento circunflexo ( ◌̂ )
  acento grave ( ◌` )
diérese ( ◌̈ )
til ( ~ )
espazo (   )

Outros signos auxiliares
antilambda ( < > )

antígrafo ( )
arroba ( @ )
asterisco ( * )
asterismo ( )
barra inversa ( \ )
barra vertical ( | ) ( ¦ )
cancelo ( # )
chaves ( { } )
cruz ( ) ( )
e comercial ( & )
fin de artigo ( )
frecha ( )
grao ( ° )
guión baixo ( _ )
ídem ( )
indicador ordinal ( º ) ( ª )
man ( )
moeda ( ¤ )
parágrafo ( § )
porcentaxe ( % )
prima ( ) ( ) ( )
punto de lista ( )
punto medio ( · )
símbolos lóxicos
( ) ( ¬) ( ) ( ) ( )
símbolos matemáticos
( + ) ( ) ( × ) ( ÷ ) ( = ) ( ± )
símbolos monetarios
( ¤ ) ( $ ) ( ¢ ) ( £ ) ( ) ( ¥ ) ( )
símbolos de propiedade intelectual
( © ) ( ) ( ® ) ( ) ( ) ( Ⓜ )

Este artigo trata sobre o signo de puntuación, para o estado de perda da conciencia véxase Coma (medicina).

Historia

editar

No século III antes de Cristo, Aristófanes de Bizancio inventou un sistema de puntos (distinctiones) para separar versos e indicar a cantidade de aire que era preciso tomar para ler en voz alta o texto.[3] As distintas lonxitudes das pausas eran sinaladas por un punto inferior, medio ou superior. O punto medio ou media distinctio· ) equivalía ao concepto actual de coma.

O símbolo actual descenda da barra diagonal ou virgula suspensiva/ ), empregada entre os séculos XIII e XVII para representar unha pausa. A coma moderna foi empregada por primeira vez por Aldo Manuzio.[4][5]

Usos lingüísticos

editar
  • Utilízase para separar os membros dunha enumeración, salvo os que veñan precedidos por algunha das conxuncións e, ou ou nin. Por exemplo:
Teño cans, gatos, coellos e ratos.
María volveu a casa, fixo os deberes, ceou e foise á cama.
  • A coma entre oracións relacionadas entre si marca dentro do texto o final dunha delas e o comezo doutra:
Os soldados saudaban, a xente aplaudía, e os nenos non paraban de cantar.
  • As oracións subordinadas circunstanciais que preceden á principal deben de ser separadas desta por unha coma. No caso de que vaian inseridas no medio da principal deben de ir entre comas. Débese facer o mesmo cos complementos circunstanciais: Cando veñas outra vez á miña casa, chámame antes.
  • Tamén se utiliza para delimitar unha aclaración ou inciso:
Nacho, o meu curmán, acaba de conseguir o seu primeiro emprego.
  • As locucións conxuntivas ou adverbiais, sexa cal for a súa posición, van precedidas e seguidas de coma, tales como: en efecto, é dicir, en fin, por conseguinte, no entanto, así a todo, porén e outras da mesma clase.
Dáme iso axiña, é dicir, se che parece ben.
Pasou unha má noite. Ao día seguinte, no entanto, aprobou o seu exame.
  • O vocativo escríbese seguido de coma se vai ao principio da frase; precedido de coma se vai ao final; e entre comas se vai no medio.
Carlos, ven aquí. Ven aquí, Carlos. ¿Sabes, Carlos, quen veu?
  • Separa o suxeito do predicado cando se suprime o verbo: A mellor comida, o pan
  • As oracións explicativas que van dentro doutras sepáranse entre comas: Esas mozas, que tanto saltan, chegaron tarde.
  • No período adversativo, se antes da conxunción hai unha pausa, márcase cunha coma: Estou certo, pero non o sei demostrar.

Uso como diacrítico

editar
  • A coma é empregada como sinal diacrítico en romanés baixo o s (Ș, ș) e o t (Ț, ț). O símbolo deriva da cedilla e ocasionalmente é substituído por esta, aínda que tecnicamente non é correcto. Na transición do alfabeto cirílico ao latino tamén se empregou .
  • En letón escríbese nas letras ģ, ķ, ļ, ņ[6] e, historicamente, ŗ para indicar palatalización. No caso do g minúsculo a coma escríbese sobre a letra, non sendo así no caso da maiúscula ( Ģ ).
  • En nez perce[7] e colville-okanagan[8] empréganse comas superiores.

Outros usos

editar
  • A coma utilízase como signo decimal en gran parte do mundo non anglosaxón. Por exemplo
3,14159
  • No mundo anglosaxón e algúns países castelanfalantes, a coma emprégase en números grandes para separar os seus díxitos en grupos de tres, empezando pola dereita.
$15,000,000

En Matemáticas a coma emprégase en moitos contextos:

  1. Definicións no Dicionario da Real Academia Galega e no Portal das Palabras para vírgula.
  2. Servizo de Normalización Lingüística; Secretaría Xeral de Política Lingüística da Xunta de Galicia (2006). Universidade da Coruña, ed. "A coma ou vírgula" (PDF). Criterios para o uso da lingua. A Coruña. p. 40. 
  3. Truss, Lynn (2004). Gotham Books, ed. Eats, Shoot & Leaves: The Zero Tolerance Approach to Punctuation. New York. p. 72. ISBN 1-59240-087-6. 
  4. Reading Before Punctuation Arquivado 02 de setembro de 2006 en Wayback Machine. – Panfleto Introduction to Latin Literature, Haverford College
  5. Manuscript Studies, Medieval and Early Modern
  6. Omniglot (ed.). "Latvian". Consultado o 27 de xaneiro de 2014. 
  7. Aoki, Haruo (1994). University of California, ed. Nez Perce Dictionary. 
  8. Christopher Parkin; Sarah Peterson. "n̓səl̓xcin iʔ‿sq̓y̓q̓ay̓s sʔaʔum̓s (Colville-Okanagan Salish Alphabet Chant)". Consultado o 1 de febreiro de 2014.