Wikipedia

Ken Wharton

Ken Wharton nado en Smethwick o 21 de marzo de 1916 e finado en Ardmore (Auckland, Nova Zelandia) o 12 de xaneiro de 1957, foi un piloto de carreiras de Inglaterra.

Infotaula de personaKen Wharton

Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento21 de marzo de 1916 Editar o valor em Wikidata
Smethwick, Reino Unido (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
Morte12 de xaneiro de 1957 Editar o valor em Wikidata (40 anos)
Auckland Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeReino Unido de Gran Bretaña e Irlanda (–1927)
Reino Unido Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupaciónpiloto de Fórmula Un , piloto de rally Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua inglesa Editar o valor em Wikidata
DeporteRally Editar o valor em Wikidata
Participou en
24 Horas de Le Mans Editar o valor em Wikidata

Traxectoria editar

Competiu en triais fóra da estrada, subidas de montaña e rallys, e tamén participou en carreiras de autos deportivos e monoprazas. Comezou nas carreiras na nova Fórmula National 500cc no seu propio especial, e máis tarde adquiriu un Cooper. O seu debut nun Gran Premio do Campionato Mundial foi na carreira suíza de 1952, coas regulamentos da Fórmula 2, onde comezou desde a 13ª posición na grella e terminou cuarto. Participou nun total de 15 Grandes Premios do Campionato do Mundo, anotou 3 puntos de campionato. En 1951 viaxou ao exterior, co English Racing Automobiles 2 litros de Peter Bell, terminou terceiro na xeral na subida Susa/Mont Cenis e cuarto na xeral na subida Aosta/Grand Saint Bernard. Cun Cooper 500 que tamén competiu na subida a Friburgo en Alemaña onde foi finalista na categoría de 500 cc con Stirling Moss.[1] Wharton gañou o evento de Friburgo no E.R.A. o 5 de agosto, subindo as 7.4 millas do Schauinsland,[2] en 8 minutos 5,33 segundos. O 19 de agosto, foi o máis rápido na subida a Vue des Alpes, cun tempo de 3 minutos e 57,8 segundos..[3] Gañou o campionato británico de subida do ano 1.951 a 1954, e segue sendo o único piloto que gañou catro títulos consecutivos BHCC. Outros éxitos co ERA R4D inclúen gañar as Brighton Speed Trials en 1954, 1955 e 1956.

O éxito nos rallys incluíu gañar o Tulip Rally en 1949, 1950 e 1952, pilotando un Ford. Tamén foi campión do British Trials Champion. O 4 de xullo de 1954, el e Peter Whitehead gañaron a carreira das 12 horas de Reims nun Jaguar D-Type.[4] En 1957 Wharton resultou fatalmente ferido cando o seu Ferrari Monza estrelouse nunha carreira de autos deportivos no Circuíto de Ardmore en Nova Zelandia.

Resultado completos na Fórmula Un editar

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano Equipo Chasis Motor 1 2 3 4 5 6 7 8 9 Pos. Puntos
1952 Scuderia Franera Frazer-Nash FN48 Bristol 6 en liña SUI
4 		500 BEL
Ret 		FRA GBR ALE 13º 3
Frazer-Nash 421 NED
Ret
Cooper T20 ITA
9
1953 Ken Wharton Cooper T23 Bristol 6 en liña ARX 500 NED
Ret 		BEL FRA
Ret 		GBR
8 		ALE SUI
7 		ITA
NC 		NC 0
1954 Owen Racing Organisation Maserati 250F Maserati 6 en liña ARX 500 BEL FRA
Ret 		GBR
8 		ALE
NTS 		SUI
6 		ITA ESP
8 		NC 0
1955 Vandervell Products Ltd Vanwall Vanwall 4 en liña ARX MON 500 BEL NED GBR
9 		ITA
Ret 		NC 0

Notas editar

  1. ↑ C. A. N. May, Speed Hill-Climb, G.T. Foulis & Co LTD, 1962, Page 28.
  2. ↑ Motor Year Book 1952, Temple Press, Page 193.
  3. ↑ Motor Sport, xaneiro 1952, Page 11.
  4. ↑ Les Douze Heures de Reims, Motor Sport, agosto 1954, Page 426.

Véxase tamén editar

Ligazóns externas editar

Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ken_Wharton&oldid=6703100»