Gran Premio de Alemaña de 1954

O Gran Premio de Alemaña de 1954 foi unha carreira de automobilismo de Fórmula Un, celebrada o 1 de agosto de 1954 no circuíto de Nürburgring Nordschleife. Foi a sesta carreira da tempada de Fórmula Un de 1954. Foi o 17º Gran Premio de Alemaña xa que a carreira se celebrou por primeira vez en 1926 e o 16º, que se celebrará no complexo de circuítos de Nürburgring. A carreira foi gañada polo campión do mundo de 1951, o piloto arxentino Juan Manuel Fangio pilotando un Mercedes-Benz W196. Os pilotos do Ferrari 625 Mike Hawthorn (nun coche compartido con José Froilán González) e Maurice Trintignant terminaron segundo e terceiro coa Scuderia Ferrari.

Alemaña Gran Premio de Alemaña de 1954
Detalles da carreira
Carreira 6 de 9 no Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1954.
Trazado do circuíto de Nurburgring
Trazado do circuíto de Nurburgring
Data 1 de agosto de 1954
Nome oficial XVII Großer Preis von Deutschland
Localización Nürburgring
Nürburg, Alemaña
Percorrido Percorrido permanente de carreira
22´810 km
Distancia 22 voltas, 501´820 km
ClimaSolleiro, seco
Pole position
Piloto Juan Manuel Fangio Mercedes
Tempo 9:50.1
Volta rápida
Piloto Alemaña Karl Kling Mercedes
Tempo 9:55.1
Podio
Primeiro Juan Manuel Fangio Mercedes
Segundo José Froilán González
Mike Hawthorn
Ferrari
Terceiro Francia Maurice Trintignant Ferrari

Informe editar

A carreira alargouse de 18 a 22 voltas, levando ó Gran Premio de Alemaña ata unha distancia de aproximadamente 500 quilómetros, distancia utilizada pola maioría dos Grandes Premios de Fórmula Un do momento. Mercedes levou a Nürburgring a súa nova versión do W196 con rodas descubertas para Fangio, Kling e Hermann Lang, logo da derrota de Mercedes en Silverstone dos seus coches aerodinámicos Hans Herrmann conduciu un áxil W196. Na cualificación Fangio logrou a pole position por diante de Hawthorn, pero a práctica viuse empañada pola morte do piloto oficial de Maserati Onofre Marimón. Ao entrar no Wehrseifen, leve xiro á dereita / forte xiro á esquerda, o Maserati 250F de Marimón non puido negociar a curva seguiu costa abaixo e caeu por un terraplén, o coche deu un salto mortal e el morreu no acto. O compañeiro de equipo de Marimón Luigi Villoresi retirouse da carreira, como o fixo Ken Wharton de Owen Racing con Maserati pero o terceiro coche do equipo de Sergio Mantovani iniciou a carreira. Stirling Moss clasificou terceiro no seu Maserati 250F privado por diante de Hans Herrmann (Mercedes-Benz W196), González e Paul Frère (Gordini T16).

Fangio e Karl Kling lideraban a carreira nos seus dous Mercedes. Hawthorn retirouse anticipadamente cun eixo roto, do mesmo xeito que Moss, Frère e o piloto privado de Maserati Roberto Mieres. Hermann Lang, unha das estrelas antes da guerra das "frechas de prata" de Mercedes saíuse na súa última aparición nun Gran Premio logo de dez voltas. González comezou no terceiro posto, pero estaba tan alterado pola morte de Marimón que foi chamado logo de 16 voltas para ser substituído por Hawthorn, quen saíu en persecución do Mercedes. Acadou o segundo posto cando Kling entrou en boxes e lanzouse a unha persecución sen descanso trás Fangio. Nas últimas voltas da carreira, o orballo obrigouno a frear e ocupou segundo por diante de Trintignant. Kling terminou cuarto por diante de Mantovani, o último piloto en percorrer a distancia de carreira, conseguindo algúns puntos para un entristecido Maserati. Kling conseguiu o punto da volta rápida.

Só dez dos 23 cualificados terminaron esta carreira esgotadora. Cun tempo de 3 horas 45 minutos 45´8 segundos esta foi a carreira máis longa (non Indy 500) da historia do campionato de F1, ata o Gran Premio do Canadá de 2011, que durou pouco máis de catro horas. A vitoria levou a Fangio máis arriba no campionato, agora tiña máis do dobre dos puntos do seu rival máis próximo, González. Unha vitoria na próxima carreira no Gran Premio de Suíza podía darlle o seu segundo campionato.

Clasificación editar

Pos Piloto Construtor Voltas Tempo/Retirada Grella Puntos
1 18   Juan Manuel Fangio Mercedes 22 3:45:45.8 1 8
2 1   José Froilán González
  Mike Hawthorn
Ferrari 22 +1' 36.5 5 3
3
3 2   Maurice Trintignant Ferrari 22 +5' 08.6 7 4
4 19   Karl Kling Mercedes 22 +6' 06.5 23 4
5 7   Sergio Mantovani Maserati 22 +8' 50.5 15 2
6 4   Piero Taruffi Ferrari 21 +1 volta 13
7 15   Harry Schell Maserati 21 +1 volta 14
8 25   Louis Rosier Ferrari 21 +1 volta 11
9 24   Robert Manzon Ferrari 20 +2 voltas 12
10 9   Jean Behra Gordini 20 +2 voltas 9
Ret 14   Prince Bira Maserati 18 Dirección 19
Ret 21   Hermann Lang Mercedes 10 Trompo 13
Ret 11   Clemar Bucci Gordini 8 Roda 16
Ret 22   Theo Helfrich Klenk-BMW 8 Motor 21
Ret 20   Hans Herrmann Mercedes 7 Fuga combustible 4
Ret 10   Paul Frère Gordini 4 Roda 6
Ret 3   Mike Hawthorn Ferrari 3 Transmisión 2
Ret 8   Roberto Mieres Maserati 2 Fuga combustible 17
Ret 16   Stirling Moss Maserati 1 Rodamento roda 3
Ret 12   André Pilette Gordini 0 Suspensión 20
NTS 6   Onofre Marimón Maserati Accidente mortal 8
NTS 5   Luigi Villoresi Maserati Retirado 10
NTS 17   Ken Wharton Maserati Retirado 22

Posicións logo da carreira editar

Pos Piloto Puntos
  1   Juan Manuel Fangio 36 1⁄7
  2   José Froilán González 17 9⁄14
  3   Maurice Trintignant 15
  1 4   Mike Hawthorn 10 9⁄14
  3 5   Karl Kling 10
  • Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación. Só os cinco mellores resultados contan para o campionato.

Notas editar

Ligazóns externas editar


Carreira anterior:
Gran Premio do Reino Unido de 1954
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA
Temporada 1954
Carreira seguinte:
Gran Premio de Suíza de 1954
Carreira anterior:
Gran Premio de Alemaña de 1953
Gran Premio de Alemaña Carreira seguinte:
Gran Premio de Alemaña de 1956