Gran Premio de Italia de 1952
O Gran Premio de Italia de 1952 foi unha carreira de automobilismo de Fórmula Dúas, celebrada o 7 de setembro de 1952 no circuíto de Monza. Foi a oitava carreira da tempada de Fórmula Un de 1952 que se disputou baixo as regras da Fórmula Dúas en 1952 e 1953, en lugar da normativa da Fórmula Un usada normalmente.
| Nome oficial | XXIII Gran Premio D'italia  |
|---|---|
| Tipo | Gran Premio de Italia |
| Deporte | automobilismo |
| Parte de | Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1952 |
| Distancia do evento | 80 |
| Localización e Datas | |
| Localización | Circuíto de Monza (Monza) 45°37′14″N 9°17′22″L / 45.620555555556, 9.2894444444444Coordenadas: 45°37′14″N 9°17′22″L / 45.620555555556, 9.2894444444444 |
| Lonxitude | 5,793 km |
| País | Italia |
| Data | 7 de setembro de 1952 |
| Competición | |
| Primeiro posto | Alberto Ascari |
| Pole position | Alberto Ascari |
| Volta máis rápida | Alberto Ascari |
Informe
editarA carreira final do Campionato do Mundo non foi un grande enfrontamento, xa que a superioridade de Ferrari resolvera o campionato no Gran Premio de Alemaña en agosto. Os equipos italianos, con todo, fixeron un grande esforzo, e Ferrari correu con cinco coches de fábrica o do Campión do Mundo Alberto Ascari, Giuseppe Farina, Gigi Villoresi, Piero Taruffi e André Simon. Maserati correu con tres coches de fábrica, o de Felice Bonetto, Froilán González e Franco Rol e había tres equipos de semi fábrica tamén. Gordini tiña tres coches o de Jean Behra, Maurice Trintignant e Robert Manzon, mentres que Connaught tiña un equipo de tres coches con Stirling Moss, Dennis Poore e Kenneth McAlpine pilotando e HWM tiña tres coches para Lance Macklin, Peter Collins e Mirada Tony. Os organizadores decidiron que só 24 dos 35 equipos debían ser autorizados a comezar, as vítimas máis notables desta norma foron Hans Stuck pai nun Ferrari Ecurie Espadon, os tres HWM, os vellos Maserati de Enrico Platé e a maioría dos privados. Elie Bayol foi impresionantemente rápido no único Osca. Na cualificación Ascari foi máis rápido que Villoresi e Farina que Trintignant o único coche non Ferrari na primeira fila. González encabezou a fila dúas, con Taruffi, Manzon e Simon, e na terceira fila xunto con Moss estaban Bayol, Behra e Mike Hawthorn no seu Cooper - Bristol. Ao comezo González tomou a iniciativa no seu Maserati con Ascari e Villoresi perseguindoo. Detrás deles estaba Bonetto, con todo un grupo de pilotos que intentaban pasar. A batalla na fronte decidiuse cando González fixo unha parada lenta, que permitiu a Ascari e Villoresi tomar a cabeza. O piloto arxentino logrou alcanzar e adiantar a Villoresi, pero Ascari sacou un minuto de vantaxe na meta. Farina terminou cuarto logo da retirada de Bonetto. Ferrari seguia sendo a forza dominante, pero Maserati era a estrela emerxente.[1]
Clasificación
editarCualificación
editarCarreira
editar| Pos | Nº | Piloto | Construtor | Voltas | Tempo/Retirada | Grella | Puntos |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 12 |  Alberto Ascari
|
Ferrari | 80 | 2:50:45.6 | 1 | 8´5 |
| 2 | 26 |  José Froilán González
|
Maserati | 80 | +1:01.8 | 5 | 6´5 |
| 3 | 16 | Luigi Villoresi
|
Ferrari | 80 | +2:04.2 | 2 | 4 |
| 4 | 10 | Nino Farina
|
Ferrari | 80 | +2:11.4 | 3 | 3 |
| 5 | 22 | Felice Bonetto
|
Maserati | 79 | +1 volta | 13 | 2 |
| 6 | 8 |  André Simon
|
Ferrari | 79 | +1 volta | 8 | |
| 7 | 14 | Piero Taruffi
|
Ferrari | 77 | +3 voltas | 6 | |
| 8 | 48 |  Chico Landi
|
Maserati | 76 | +4 voltas | 18 | |
| 9 | 40 |  Ken Wharton
|
Cooper-Bristol | 76 | +4 voltas | 15 | |
| 10 | 62 | Louis Rosier
|
Ferrari | 75 | +5 voltas | 17 | |
| 11 | 50 |  Eitel Cantoni
|
Maserati | 75 | +5 voltas | 23 | |
| 12 | 30 | Dennis Poore
|
Connaught-Lea-Francis | 74 | +6 voltas | 19 | |
| 13 | 36 | Eric Brandon
|
Cooper-Bristol | 73 | +7 voltas | 20 | |
| 14 | 2 | Robert Manzon
|
Gordini | 71 | +9 voltas | 7 | |
| 15 | 38 | Alan Brown
|
Cooper-Bristol | 68 | +12 voltas | 12 | |
| Ret | 32 | Stirling Moss
|
Connaught-Lea-Francis | 60 | Suspensión | 9 | |
| Ret | 46 | Gino Bianco
|
Maserati | 46 | Motor | 25 | |
| Ret | 6 | Jean Behra
|
Gordini | 42 | Motor | 11 | |
| Ret | 42 | Mike Hawthorn
|
Cooper-Bristol | 38 | Non clasificado | 12 | |
| Ret | 24 | Franco Rol
|
Maserati | 24 | Motor | 16 | |
| Ret | 4 | Maurice Trintignant
|
Gordini | 5 | Motor | 4 | |
| Ret | 28 | Kenneth McAlpine
|
Connaught-Lea-Francis | 4 | Suspensión | 22 | |
| Ret | 18 |  Rudi Fischer
|
Ferrari | 3 | Motor | 16 | |
| Ret | 34 | Élie Bayol
|
Osca | 0 | Caixa de cambios | 10 | |
| NSC | 70 |  Charles de Tornaco
|
Ferrari | Non se cualificou | — | ||
| NSC | 58 | Alberto Crespo
|
Maserati | Non se cualificou | — | ||
| NSC | 60 | Toulo de Graffenried
|
Maserati | Non se cualificou | — | ||
| NSC | 54 | Peter Collins
|
HWM-Alta | Non se cualificou | — | ||
| NSC | 68 | Peter Whitehead
|
Ferrari | Non se cualificou | — | ||
| NSC | 56 |  Tony Gaze
|
HWM-Alta | Non se cualificou | — | ||
| NSC | 64 | Bill Aston
|
Aston Butterworth | Non se cualificou | — | ||
| NSC | 52 | Lance Macklin
|
HWM-Alta | Non se cualificou | — | ||
| NSC | 20 |  Hans Stuck
|
Ferrari | Non se cualificou | — | ||
| NSC | 44 | Piero Dusio
|
Cisitalia-BPM | Non se cualificou | — | ||
| NSC | 66 | Johnny Claes
|
Simca-Gordini-Gordini | Non se cualificou | — | ||
| Fonte:[3] | |||||||
Posicións logo da carreira
editar| Pos | Piloto | Puntos | |
|---|---|---|---|
|
1 | Alberto Ascari
|
36 (53.5) |
|
|
2 | Nino Farina
|
24 (27) |
|
|
3 | Piero Taruffi
|
22 |
|
|
4 | Rudi Fischer
|
10 |
|
|
5 | Mike Hawthorn
|
10 |
- Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación. Só os catro mellores resultados contan para o campionato. Os números sen paréntese son puntos do campionato, os números entre paréntese son a puntuación total obtida.
Notas
editar- ↑ "Italian GP, 1952 Race Report - GP Encyclopedia - F1 History on GrandPrix.com". GrandPrix.com. GrandPrix.com. Consultado o 2012-07-10.
- ↑ "1952 Italian Grand Prix - Qualifying and Race Results". F1Pulse.com. F1 Pulse. Consultado o 2012-07-10.
- ↑ "Formula 1 - The Official F1 Website". Formula1.com. Formula 1. Consultado o 2012-07-10.
- Ascari e González igualaron o tempo rápido por volta, e compartiron o punto do campionato do mundo.
Ligazóns externas
editar| Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Gran Premio de Italia de 1952 |
| Carreira anterior: Gran Premio dos Países Baixos de 1952 |
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA Temporada 1952 |
Carreira seguinte: Gran Premio da Arxentina de 1953 |
| Carreira anterior: Gran Premio de Italia de 1951 |
Gran Premio de Italia | Carreira seguinte: Gran Premio de Italia de 1953 |