Lois Diéguez

Lois Diéguez
Nacemento	17 de abril de 1944
	Monforte de Lemos
Nacionalidade	España
Ocupación	escritor e político
Xéneros	Poesía, narrativa e ensaio
Estudos	Enxeñaría topográfica
	[ editar datos en Wikidata ]
	v; c; e;

Lois Diéguez Vázquez, nado en Monforte de Lemos o 17 de abril de 1944, é un escritor e político galego.

TraxectoriaEditar

Foi alumno de Manuel María na súa vila natal^[1]. Estudou enxeñaría topográfica en Madrid, e exerceu esa profesión no Concello de Lugo. Militante da UPG, foi un dos fundadores e voceiro da AN-PG e deputado polo BNPG no Parlamento de Galicia (1981-1985). Membro da Asociación de Escritores en Lingua Galega. O seu poema Eu son a voz do pobo, converteuse nunha das cancións emblemáticas do grupo Voces Ceibes. Pertence ao Colectivo Círculos Líticos, integrado, entre outros, por Antón Fortes Torres e Isidro Novo.

ObraEditar

PoesíaEditar

Albre de espranza, 1966, Xistral.
Canciós pra un agromar branco e azul, 1968, Xistral.
O ferro dos días, 1982, Xistral.
Ónfalos, 2001, Espiral Maior.

NarrativaEditar

A torre de Babel, 1968, Galaxia, novela.
O tempo sen saída, 1972, Editorial Castrelos, novela.
Galou Z-28, 1976, Xistral, novela.
A canción do vagamundo, 1987, Sotelo Blanco, novela.
Monólogos no espello, 1992, Laiovento, relatos.
Tres sombras góticas e unha rosa, 1995, Espiral Maior.
Henriqueta na galeria, 1997, Edicións do Cumio.
Viaxes ás terras encantadas de Lemos, 1999, A Nosa Terra, narrativa de viaxes.
A casa de Galiaz, 2003, Biblos Clube de Lectores.
O canto do Muecín, 2007, A Nosa Terra.
A poutada do Oso, 2011, Laiovento.

Literatura infanto-xuvenilEditar

Artusa, 1989, Edicións do Cumio, narrativa.

EnsaioEditar

Lugo, a cidade dos tesouros encantados, 2014, Engaiolarte.
Peregrinaxes, viaxando con Manuel María, 2016. Libro-DVD.

Obras colectivasEditar

Os novísimos da poesía galega, 1973, Akal.
Os escritores lucenses arredor de Ánxel Fole, 1986, Concello de Lugo.
12 anos na búsqueda da nosa identidade, 1990.
Desde mil novecentos trinta e seis: homenaxe da poesía e da plástica galega aos que loitaron pola liberdade, 1995, Edicións do Castro.
Novo do trinque, 1997, BNG, relato.
Manuel María, 2001, Ophiusa.
Palabras con fondo: un compromiso dos escritores de Galicia coa cooperación e a solidariedade internacional, 2001, Fondo Galego de Cooperación e Solidariedade.
Poemas e contos da muralla, 2001, A Nosa Terra.
Longa lingua, 2002, Xerais.
Alma de beiramar, 2003, Asociación de Escritores en Lingua Galega.
Intifada. Ofrenda dos poetas galegos a Palestina, 2003, Fundación Araguaney, poesía.
Narradio. 56 historias no ar, 2003, Xerais, narrativa.
Negra sombra. Intervención poética contra a marea negra, 2003, Espiral Maior.
Uxío Novoneyra. A emoción da Terra, 2004, Asociación de Escritores en Lingua Galega.
A Coruña á luz das letras, 2008, Trifolium.
Actas do Congreso Manuel María. Literatura e Nación, 2009, Fundación Manuel María.
Moncho Reboiras. O nacionalismo galego nos anos 70, 2009, Fundación Bautista Álvarez.
En defensa do poleiro, 2010, Toxosoutos.
Xosé Chao Rego: renacer galego. (Actas do Simposio-Homenaxe), 2010, Fundación Bautista Álvarez de Estudos Nacionalistas.
Premios Terras de Chamoso (2007-2009), 2011, Asociación Cultural Arumes do Corgo.
Banqueiros, 2012, Laiovento.
Cartafol de soños, homenaxe a Celso Emilio Ferreiro no seu centenario (1912-2012), 2012.
A cidade na poesía galega do século XXI, 2012, Toxosoutos.
150 Cantares para Rosalía de Castro (2015, libro electrónico).
Os aforismos do riso futurista, 2016, Xerais.

PremiosEditar

Premio de novela da Casa de Galicia de Bilbao en 1975 por Galou Z-28.
Premio Blanco Amor en 1986 por A canción do vagamundo.

NotasEditar

↑ Queixas Zas, M. (2016): Labrego con algo de poeta. Editorial Galaxia.

Véxase taménEditar

Ligazóns externasEditar

[1] Queixas Zas, M. (2016): Labrego con algo de poeta. Editorial Galaxia.

[1]