Ediciós do Castro

editorial galega

Ediciós do Castro é unha editorial galega fundada en Sada, en 1963, ao amparo do Grupo Sargadelos como parte do complexo industrial Laboratorio de Formas impulsado por Isaac Díaz Pardo. Edita libros en galego e castelán, case sempre sobre temas relacionados con Galicia. Ditas publicacións inclúen narrativa, poesía, ensaio, economía, teatro, etnografía, arte e historia entre outras.

Ediciós do Castro
Logo
Tipoeditorial
Data de fundación1963
SedeSada
PaísGalicia
editar datos en Wikidata ]
Indicador no complexo de Cerámicas do Castro, no Castro de Samoedo, Sada.

Traxectoria editar

Ediciós do Castro nace en 1963 como parte do conxunto de proxectos do Laboratorio de Formas. Esta editorial foi creada como canle para reconstruír a memoria e rexenerar a identidade galega. Supón un medio de edición escrita no que plasmar o ideario do Laboratorio de Formas, os documentos da memoria histórica e difundir con ela traballos que seguramente doutro xeito non se verían publicados dada a situación política nos anos 60. O grupo de escritores que conforman o catálogo de Ediciós do Castro son autores que xa están asentados no mundo da creación literaria, integrantes ou colaboradores do Seminario de Estudos Galegos e da revista Nós, escritores que están a comezar a súa carreira, autores que escriben dende o exilio e antifranquistas estabelecidos na península. Os máis destacábeis son Castelao, Curros, Cabanillas e Pondal entre outros.

Para levar a cabo esta nova dimensión editorial crean o Laboratorio de Industria e Comunicación que funcionaba como unha galería dos produtos de Sargadelos e integran a imprenta Moret da Coruña que se encargaba da impresión das publicacións de Ediciós do Castro.

Os seus ISBN máis habituais son 84-7492 e 84-8485.

Publicacións editar

 
Un exemplar de Memorias dun neno labrego, dedicado polo autor.

Os xéneros que teñen maior representación nesta editorial son os seguintes:

  • Narrativa: podemos distinguir unha narrativa dirixida a adultos, en que cabe destacar obras como Cousas de Castelao, Memorias dun Neno Labrego de Xosé Neira Vilas e unha narrativa infantil e xuvenil, da que este último autor pode considerarse un impulsor, con obras como Cartas a Lelo e Cabaliño do Buxo. Nas obras de narrativa abunda a crítica da sociedade do momento e a caracterización de Galicia e o pobo galego.
  • Ensaio: os temas de referencia no período de 1963-1978 son o impulso da cultura e a lingua galega (Catón Galego de Xosé Ramón Fernández-Oxea e A Vontade de Estilo na Fala Popular de Rafael Dieste son algúns exemplos disto) e a recuperación da memoria histórica, que é un dos principais puntos da súa liña editorial. Tamén teñen cabida os ensaios sobre arte, A pintura como comunicación de Domingo García-Sabell e os que amparan o movemento feminista, dos cales un exemplo sería A muller en Galicia. A muller na sociedade galega de María Xosé Queizán.
  • Arte: neste xénero encontramos obras relacionadas coa pintura, tanto de carácter didáctico -como Procesos abstractivos da arte contemporánea de Tomás Barros- como de carácter puramente artístico, nos que están presentes a xilografía e os gravados. Desta segunda categoría podemos destacar ''O Toro Jubilo'' e ''O Meco'', ambas as dúas de Luís Seoane, que tamén contribúen á crítica social.

Están presentes tamén, aínda que gozan de menor protagonismo, as obras dramáticas, entre as que podemos destacar Farsas Para Títeres de Eduardo Blanco Amor e Os Irmandiños de Daniel Cortezón, que xorde da súa propia iniciativa por cubrir o déficit do teatro histórico en galego; as obras historiográficas como Bajo las Luces de la Ilustración e El Alba Flor de Lis. Galicia en los Reinados de Felipe V, Luis I y Fernando VI de Emilio González López; e, por último, as obras etnográficas como Ribadeo Antigo de Francisco Lanza e Mariscos de Galicia de Luís Villaverde.

Véxase tamén editar

Bibliografía editar

Outros artigos editar

Ligazóns externas editar