Johan de Cangas

trobador galego

Johan de Cangas, nado no século XIII, foi un trobador galego activo no último cuarto do XIII e comezos do XIV, procedente da Península do Morrazo.

Modelo:BiografíaJohan de Cangas

Na illa de San Simón, cantada polo poeta Mendinho, encóntrase unha estatua dedicada aos tres poetas da ría de Vigo: Martín Codax, Mendinho e Johan de Cangas.
Biografía
Nacementoséculo XIII
Morrazo, Pontevedra
Morteséculo XIV
Morrazo
Actividade
Ocupacióntrobador, poeta Editar o valor en Wikidata
Xénero artísticocantigas de amigo
Obra
Obras destacables
Premios

BNE: XX1275866 BUSC: johan-de-cangas

Foi homenaxeado no Día das Letras Galegas de 1998 xunto a Martín Codax e Mendinho.

Cantigas

editar

Recollidas no Cancioneiro da Biblioteca Nacional (B) de Lisboa —ou Cancioneiro Colocci-Brancuti— e no Cancioneiro da Biblioteca Vaticana (V), consérvanse unicamente tres cantigas de amigo da súa autoría.[1]

Do subxénero de romaría, sobre a capela de San Mamede, situado en Beluso,[2] Bueu, as súas composicións teñen como elemento importante o mar. Empregaba mozas namoradas como voz poética.

 
Cancioneiro da Biblioteca Nacional ou Cancioneiro Colocci-Brancuti: B 1267, B 1268 e B 1269.
Em Sam Momed', u sabedes
B 1267
V 873
Fui eu, madr', a Sam Momed', u me cuidei
B 1268
V 874
Amigo, se mi gram bem queredes
B 1269
V 875

Em Sam Momed', u sabedes
que viste'lo meu amigo
(hoj'houvera seer migo!),
mia madre, fé que devedes,
leixedes-mi-o ir veer.
  
O que vistes esse dia
andar por mi mui coitado
chegou-m'ora seu mandado;
madre, por Santa Maria,
leixedes-mi-o ir veer.
  
Pois el foi d'atal ventura
que sofreu tam muito mal
por mi e rem nom lhi val,
mia madre, e por mesura
leixedes-mi-o ir veer,
  
Eu serei por el coitada
pois el é por mi coitado;
se de Deus hajades grado,
madre bem aventurada,
leixedes-mi-o ir veer.

Fui eu, madr', a Sam Momed', u me cuidei
que veess'o meu amig', e nom foi i;
por mui fremosa, que triste m'en parti!
e dix'eu como vos agora direi:
- Pois i nom vem, sei ũa rem:
por mi se perdeu, que nunca lhi fiz bem.
  
Quand'eu a Sam Momede fui e nom vi
meu amigo, com que quisera falar
a mui gram sabor, nas ribeiras do mar,
sospirei no coraçom e dix'assi:
- Pois i nom vem, sei ũa rem:
por mi se perdeu, que nunca lhi fiz bem.
  
Depois que fiz na ermida oraçom
e nom vi o que mi queria gram bem,
com gram pesar filhou-xi-me gram tristem
e dix'eu log[o]assi esta razom:
- Pois i nom vem, sei ũa rem:
por mi se perdeu, que nunca lhi fiz bem.

Amigo, se mi gran ben queredes,
id’ a San Momed’ e veer m’ edes;
oje non mi mençades, amigo!

Pois mh aqui ren non podedes dizer,
id’ u ajades comigo lezer;
oje non mi mençades, amigo!

Serei vosc' en San Momede do mar
na ermida, se mho Deus aguisar;
oje nom mi meçades, amigo!

 
Cancioneiro da Vaticana - V 873.
 
Cancioneiro da Vaticana - V 874.
 
Cancioneiro da Vaticana - V 875.
  1. Lopes, Graça Videira; Ferreira, Manuel Pedro et al. (2011-), Cantigas medievais galego-portuguesas. Lisboa: Instituto de Estudos Medievais, FCSH/NOVA.
  2. En 42°18′52.92″N 8°48′4.6″O / 42.3147000, -8.801278.

Véxase tamén

editar

Bibliografía

editar

Outros artigos

editar

Ligazóns externas

editar