Danny Ongais
Danny Ongais,, nado en Kahului (Hawaii) o 21 de maio de 1942 e finado en Anaheim Hills (California) o 26 de febreiro de 2022, foi un piloto de carreiras estadounidense.
Biografía | |
---|---|
Nacemento | 21 de maio de 1942 Kahului, Estados Unidos de América (pt) |
Morte | 26 de febreiro de 2022 (79 anos) Anaheim Hills, Estados Unidos de América (en) |
Actividade | |
Ocupación | piloto de Fórmula Un, piloto de automobilismo |
Deporte | automobilismo |
Participou en | |
24 Horas de Le Mans | |
Premios | |
Ongais foi o único hawaiano nativo que competiu nas 500 Millas de Indianápolis. Competiu profesionalmente en carreiras de motos, coches deportivos, CART, IndyCar, Fórmula 1 e carreiras de resistencia. Unha figura intrépida no circuíto de carreiras, Ongais foi alcumado "On-Gas" e "The Flyin' Hawaiian".[1]
Na década de 1960 gañou varios campionatos de carreiras de resistencia e foi nomeado un dos 50 mellores pilotos da National Hot Rod Association para 1951-2000. Na década de 1970 pasou a competir en coches deportivos e coches Indy, gañando carreiras en ambos os tipos, incluíndo as 24 Horas de Daytona en 1979 e varias carreiras de coches Indy en 1977 e 1978. Tamén correu na Fórmula 1, en 1977-78, en seis Grandes Premios, rexistrando un mellor resultado de sétimo.
Era coñecido como un piloto rápido e atrevido, pero sufriu varios accidentes na súa carreira, algúns deles resultaron en lesións. Nas 500 Millas de Indianápolis de 1981, estivo involucrado nun accidente case mortal que lle fixo perder case un ano de carreiras.
En 1996, aos 54 anos, despois de nove anos fóra das carreiras, serviu como piloto substituto nas 500 Millas de Indianápolis para Scott Brayton, que morrera nun accidente antes da carreira. Comezando último, Ongais rematou sétimo no que foron o seu último Indy 500.
Foi incluído no Salón da Fama dos Deportes de Motor de América no 2000 e no Salón da Fama dos Deportes de Hawai en 2001.[2]
Traxectoria
editarOngais naceu en Kahului, Hawai, o 21 de maio de 1942.[3] Cando tiña 14 anos, probou as carreiras de motos con certo éxito. A finais da década de 1950, Ongais alistouse no Exército dos Estados Unidos como paracaidista estacionado en Europa. Máis tarde foi dado de alta e regresou a Hawai para facer carreiras de motor. Ongais converteuse no campión de motociclismo hawaiano en 1960 e estivo nos tres primeiros postos na categoría de expertos de 1960 a 1962.[2]
A principios dos anos 60 comezou a competir nas carreiras de resistencia. Gañou o campionato AA Gas Dragster da American Hot Rod Association en 1963 e 1964, e no campionato da National Hot Rod Association AA Dragster en 1965. Derrotou a Don Prudhomme nas semifinais de 1966 HHRA Nationals Top Fuel. En 1969 gañou os NHRA Spring Nationals e os NHRA U.S. Nationals na clase Funny Car pilotando un Ford Mustang para Mickey Thompson.
Década de 1970
editarOngais pasou ás carreiras de circuítos na década de 1970, ascendendo nas carreiras estadounidenses a través das carreiras de estrada do SCCA coa axuda de Ted Field. Finalmente, progresando polas series rexionais e a Fórmula 5000, Ongais e Field mudáronse aos coches USAC e Indy en 1976 baixo a bandeira de Interscope Racing. A súa primeira carreira de coches na Indy foi a California 500 de 1976 no Ontario Motor Speedway, onde quedou 28º despois dun accidente.[4]
En 1977, Ongais realizou a súa primeira tempada completa en coches de Indy. Tivo un 7º posto en Ontario e un 5º en Phoenix e despois gañou a súa primeira carreira de coches Indy no Michigan International Speedway. Clasificouse ben durante a tempada, conseguindo tres poles, e terminou 12º na clasificación.[2]
Ese ano tamén se aventurou na Fórmula 1 co equipo Interscope, entrando nos Grandes Premios dos Estados Unidos e o Canadá ao final da tempada nun Penske PC4 dun ano. Caeu nunha pista mollada en Watkins Glen despois de subir cedo, pero logrou un sétimo posto no Canadá no que sería o seu mellor resultado na F1.[2]
En 1978, o seu ano máis exitoso nas carreiras de coches de Indy, Ongais gañou cinco carreiras máis,[5] en Ontario Motor Speedway, Texas World Speedway, Mosport, o Milwaukee Mile, e de novo en Michigan. Tamén acadou oito poles na cualificación. A vitoria de Michigan de 1978 resultaría ser a última vitoria na Indy car da carreira de Ongais. Aínda que Ongais gañou máis carreiras de coches de Indy que calquera outro piloto ese ano, unha combinación de problemas mecánicos e acabados baixos noutras carreiras significou que só rematou oitavo no campionato de automóbiles da USAC Indy de 1978. Aínda así, esas cinco vitorias -tres nas grandes superspeedways de Ontario, Texas e Michigan, unha no curto óvalo de Milwaukee Mile e unha carreira en estrada en Mosport- demostraron a versatilidade de Ongais como piloto.
En 1978 tamén fixo un último intento na F1. Ingresou na tempada co equipo Ensign, cun chasis N177 de anos, e retirouse na Arxentina e o Brasil con problemas de freos. Interscope comprou entón un novo chasis Shadow para que correse, pero non puido clasificarse en Long Beach e tampouco nos Países Baixos máis tarde na tempada.[2]
Ao longo da década, e de feito durante o resto da súa carreira como piloto, Ongais e Field continuaron conducindo coches deportivos con éxito, principalmente na competición IMSA Camel GT. O máis destacado dos seus esforzos de coches deportivos durante este tempo foi unha vitoria nas 24 Horas de Daytona de 1979, con Ongais e Field compartindo o seu Interscope Porsche 935 con Hurley Haywood.[6]
Vida persoal
editarOngais era notoriamente solitario e un home privado, raramente daba entrevistas e revelaba poucos ou ningún detalle da súa vida fóra das carreiras. Roger Penske, mentres empregaba a Ongais para a Indy 500 de 1987, non puido conseguir que o corredor falara coa prensa e dixo del: "Todo o seu corazón está en correr, esa é a súa vida"[7] Jim Chapman, director de carreiras de Interscope Racing afirmou "Ninguén sabía moito sobre el: onde vivía, a súa familia, cousas así". Chapman declarou que ben entrada a súa relación soubo que Ongais estaba casado e tiña un fillo.[8]
Ongais morreu por mor dunha insuficiencia cardíaca conxestiva en Anaheim Hills, California, o 26 de febreiro de 2022, aos 79 anos. A súa morte foi anunciada polo Indianapolis Motor Speedway dous días despois.[9] Os seus antigos competidores de automóbiles de Indy recordárono moito despois do seu falecemento, con Mario Andretti chamándoo "ese león tranquilo".[10]
Resultados
editarResultados completos na Fórmula Un
editar(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.
Ano | Equipo | Chasis | Motor | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | Posición | Puntos |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1977 | Interscope Racing | Penske PC4 | Cosworth V8 | ARX | BRA | RSA | USW | ESP | MON | BEL | SWE | FRA | GBR | ALE | AUT | NED | ITA | USA Ret |
CAN 7 |
XPN | NC | 0 |
1978 | Team Tissot Ensign | Ensign N177 | Cosworth V8 | ARX Ret |
BRA Ret |
RSA | NC | 0 | ||||||||||||||
Interscope Racing | Shadow DN9 | USW NSPC |
MON | BEL | ESP | SWE | FRA | GBR | ALE | AUT | NED NSPC |
ITA | USA | CAN | ||||||||
Fonte:[11]
|
Resultados nas carreiras da American Open-Wheel
editar(Chave) (Carreiras en negra indican pole position)
USAC
editarAno | Equipo | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | Ranquing | Puntos |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1976 | Interscope Racing | PHX | TRE | INDY | MIL | POC | MCH | TWS | TRE | MIL | ONT 28 |
MCH | TWS | PHX | NC | - | |||||
1977 | Interscope Racing | ONT 7 |
PHX 5 |
TWS 13 |
TRE | INDY 20 |
MIL 17 |
POC 23 |
MOS 15 |
MCH 1 |
TWS 13 |
MIL 21 |
ONT 8 |
MCH 17 |
PHX 12 |
12º | 935 | ||||
1978 | Interscope Racing | PHX 12 |
ONT 1 |
TWS 1 |
TRE 4 |
INDY 18 |
MOS 1 |
MIL 16 |
POC 19 |
MCH 6 |
ATL 21 |
TWS DNS |
MIL 1 |
ONT 12 |
MCH 1 |
TRE 15 |
SIL 15 |
BRH 9 |
PHX 4 |
8º | 2662 |
1979 | Interscope Racing | ONT | TWS | INDY 4 |
MIL | POC 12 |
TWS | MIL | NC | - | |||||||||||
1981-82 | Interscope Racing | INDY 27 |
POC | ILL | DUQ | ISF | INDY 22 |
NC | - |
PPG Indycar Series
editar(key) (Carreiras en negra indican pole position)
Ano | Equipo | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | Ranq | Puntos |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1979 | Interscope Racing | PHX 15 |
ATL 14 |
ATL 6 |
INDY 4 |
TRE 7 |
TRE 6 |
MCH 18 |
MCH 12 |
WGL 4 |
TRE 13 |
ONT 6 |
MCH DNS |
ATL 15 |
PHX 17 |
6º | 1473 | |||
1980 | Interscope Racing | ONT | INDY 7 |
MIL 24 |
POC 18 |
MDO 21 |
MCH 21 |
WGL 3 |
MIL | ONT 19 |
MCH 11 |
MEX 24 |
PHX | 15º | 601 | |||||
1983 | Interscope Racing | ATL | INDY 21 |
20º | 14 | |||||||||||||||
Patrick Racing | MIL 12 |
CLE 28 |
MCH 23 |
ROA 18 |
POC 24 |
RIV 10 |
MDO 5 |
MCH | CPL | LAG | PHX | |||||||||
1984 | Interscope Racing | LBH DNQ |
PHX 5 |
INDY 9 |
MIL 10 |
POR 11 |
MEA 18 |
CLE 28 |
MCH 24 |
ROA | POC 5 |
MDO | SAN 23 |
MCH 3 |
PHX 5 |
LAG 21 |
CPL 17 |
10º | 53 | |
1985 | Interscope Racing | LBH DNQ |
INDY 17 |
MIL | POR | MEA | CLE | MCH 20 |
ROA | POC 22 |
MDO | SAN | MCH 7 |
LAG | PHX 14 |
MIA 6 |
24º | 14 | ||
1986 | March Engineering | PHX | LBH | INDY 23 |
MIL | POR | MEA | CLE | TOR | MCH | POC | MDO | SAN | MCH | ROA | LAG | PHX | MIA | NC | 0 |
1987 | Interscope Racing | LBH | PHX | INDY Wth1 |
MIL | POR | MEA | CLE | TOR | 42º | 0 | |||||||||
MCH 17 |
POC | ROA | MDO | NAZ DNQ |
LAG | MIA 27 |
- 1 Lesionado, substituído por Al Unser
Indy Racing League
editarAno | Equipo | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | Ranq | Puntos |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1996 | Team Menard | WDW | PHX | INDY 7 |
29º | 28 | ||||||||
1996-1997 | Chitwood Motorsports | NHM | LVS | WDW 13 |
PHX Rpl |
INDY | TXS | PPI | CLT | NHM | LVS | 42º | 22 | |
1998 | Team Pelfrey | WDW | PHX | INDY NSC |
TXS | NHM | DOV | CLT | PPIR | ATL | TXS | LVS | NC | – |
500 Millas de Indianápolis
editarAno | Chasis | Motor | Saída | Final | Equipo |
---|---|---|---|---|---|
1977 | Parnelli VPJ6B | Cosworth | 7 | 20 | Interscope Racing |
1978 | Parnelli VPJ6B | Cosworth | 2 | 18 | Interscope Racing |
1979 | Parnelli VPJ6C | Cosworth | 27 | 4 | Interscope Racing |
1980 | Parnelli VPJ6C | Cosworth | 16 | 7 | Interscope Racing |
1981 | Interscope 81 | Cosworth | 21 | 27 | Interscope Racing |
1982 | Interscope 03 | Cosworth | 9 | 22 | Interscope Racing |
1983 | March 83C | Cosworth | 21 | 21 | Interscope Racing |
1984 | March 84C | Cosworth | 11 | 9 | Interscope Racing |
1985 | March 85C | Cosworth | 17 | 17 | Interscope Racing |
1986 | March 86C | Buick | 16 | 23 | March Engineering |
1987 | Penske PC-16 | Chevrolet | Accidente na práctica1 | Team Penske | |
1996 | Lola T95/00 | Menard-Buick | 332 | 7 | Team Menard |
1998 | Dallara | Oldsmobile | NSC | Team Pelfrey |
- 1 Al Unser sucedeu a Ongais como piloto do coche. Unser gañou as 500 Millas de Indianápolis cun March-Cosworth que fora un show car.
- 2 Despois de que Scott Brayton morrese nun choque de práctica cun coche de apoio, Ongais conduciu o coche que Brayton cualificou na pole; baixo as regras da USAC, o coche tiña que comezar o último.
Resultados nas 24 Horas de Le Mans
editarAno | Equipo | Co-Pilots | Coche | Clase | Voltas | Pos. xeral | Pos. clase |
---|---|---|---|---|---|---|---|
1980 | Kremer Racing Team Malardeau |
Ted Field Jean-Louis Lafosse |
Porsche 935-K3/80 | Gr.5 SP 2.0+ |
89 | Ret | Ret |
1982 | Kremer Racing Interscope Racing |
Ted Field Bill Whittington |
Porsche C-K5 | Gr.C | 25 | Ret | Ret |
1988 | Italiya Sport Team Le Mans Co. |
Toshio Suzuki Michel Trollé |
March 88S-Nissan | C1 | 74 | Ret | Ret |
Notas
editar- Referencias
- ↑ "Ongais, Danny - Drag Racing - 2000 | Inductees | Hall of Fame".
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 "Danny Ongais Biography". F1 Rejects. Arquivado dende o orixinal o 2013-03-21.
- ↑ Jenkins, Richard. "The World Championship drivers - Where are they now?". OldRacingCars.com. Consultado o 2007-07-29.
- ↑ "Race Results - Racing-Reference".
- ↑ "Danny Ongais | Racing career profile | Driver Database".
- ↑ "Daytona 24 Hours 1979 - Race Results - Racing Sports Cars".
- ↑ Markus, Robert (08 de maio de 1987) Danny Ongais: Indy`s Mystery Man Arquivado 28 de xuño de 2018 en Wayback Machine. Chicago Tribune. Retrieved 25 de maio de 2016.
- ↑ Lerner, Preston (June, 2004) The drag star who turned a corner Motorsport Magazine. Retrieved 25 de maio de 2016.
- ↑ Kelly, Paul (28 de febreiro de 2022). "Popular Indianapolis 500 Veteran Ongais Dies at 79". Indianapolis Motor Speedway. Consultado o 28 de febreiro de 2022.
- ↑ Martin, Bruce (20 de maio de 2022). "IndyCar legends remember Danny Ongais: 'The Flyin' Hawaiian' at the Indy 500". NBCSports.com. Consultado o 27 de agosto de 2022.
- ↑ Small, Steve (1994). The Guinness Complete Grand Prix Who's Who. Guinness. p. 272. ISBN 0851127029.
Véxase tamén
editarWikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Danny Ongais |