Gran Premio de Austria de 1977
O Gran Premio de Austria de 1977 foi unha carreira do Campionato do Mundo Fórmula 1 celebrada no Circuíto de Österreichring o 14 de agosto de 1977. Foi a 12ª carreira da tempada de Fórmula Un de 1977, e o décimo Gran Premio de Austria o oitavo, que se celebrou en Österreichring. Levouse a cabo sobre 54 voltas para cubrir unha distancia de carreira de 320 quilómetros.
Tipo | Gran Premio de Austria |
---|---|
Deporte | automobilismo |
Parte de | Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1977 |
Distancia do evento | 54 |
Localización e Datas | |
Localización | A1-Ring (Spielberg) 47°13′11″N 14°45′53″L / 47.219722222222, 14.764722222222 |
Lonxitude | 4,318 km |
País | Austria |
Data | 14 de agosto de 1977 |
Competición | |
Primeiro posto | Alan Jones |
Pole position | Niki Lauda |
Volta máis rápida | John Watson |
Logo de 1976 engadiuse unha chicane chamada "Hella-Licht", en substitución da moi rápida Vost-Hugel Kurve.
Esta carreira viu a primeira vitoria do futuro campión do mundo de Fórmula 1 Alan Jones. O piloto australiano logrou co seu Shadow DN8 a vitoria sobre o heroe local Niki Lauda no seu Ferrari 312T2. Sería a única vitoria na historia de Shadow Racing Cars durante os seus oito anos na Fórmula Un. Terceiro foi Hans Joachim Stuck no seu Brabham BT45B.
Resumo da carreira
editarA choiva caera inmediatamente antes de comezar a carreira deixando a pista mollada, pero non ía chover durante a carreira. A elección de pneumáticos repartiuse entre mollados e slicks. Mario Andretti liderou no comezo ata que o motor do seu Lotus 78 fallou. Nese momento a pista estábase secando. Gunnar Nilsson e Jones protagonizaron as primeiras voltas na pista mollada. Nilsson pasara de 16º ao segundo lugar e Jones progresara desde a 14º posición na grella ao cuarto posto. James Hunt converteuse no líder da carreira. Nilsson entrou en boxes para cambiar os seus desfeitos pneumáticos de choiva do seu Lotus 78, mentres Jones pasou ao Brabham de Hans Joachim Stuck e ao Wolf WR3 de Jody Scheckter para marchar na segunda posición. Jones non progresaría máis pero un fallo no motor no McLaren M26 de Hunt ao final da carreira deixouno primeiro. Nilsson recuperouse da súa parada en boxes e chegou ao terceiro posto ata que unha falla no motor obrigouno a retirarse. Lauda con problemas de dirección chegou co seu Ferrari á segunda posición cando secou a pista, mentres que Stuck logrou a terceira posición. Scheckter trompeou deixando cuarto a Carlos Reutemann no segundo Ferrari 312T2 por diante de Ronnie Peterson no Tyrrell P34 e o segundo McLaren de Jochen Mass logrou o último punto do campionato en sexto lugar. Malia as cambiantes condicións, 16 coches terminaron a carreira con 17 clasificados. O 17º foi Emilio de Villota, quen estrelou o seu McLaren M23 privado nas últimas voltas, na volta 51º.
Pasaran sete anos desde a última vitoria dun australiano (Jack Brabham no Gran Premio de Suráfrica de 1970 ). A vitoria de Jones non tivo efecto na clasificación do campionato. Pero o segundo posto de Lauda, xunto coas retiradas de Scheckter, Andretti e Hunt fortaleceu considerablemente a clasificación de Lauda no campionato, ampliando a súa vantaxe a 16 puntos.
Clasificación
editarPos | Nº | Piloto | Construtor | Voltas | Tempo/Retirada | Grella | Puntos |
---|---|---|---|---|---|---|---|
1 | 17 | Alan Jones | Shadow-Ford | 54 | 1:37:16.49 | 14 | 9 |
2 | 11 | Niki Lauda | Ferrari | 54 | +20.13 segs | 1 | 6 |
3 | 8 | Hans Joachim Stuck | Brabham-Alfa Romeo | 54 | +34.5 segs | 4 | 4 |
4 | 12 | Carlos Reutemann | Ferrari | 54 | +34.75 segs | 5 | 3 |
5 | 3 | Ronnie Peterson | Tyrrell-Ford | 54 | +72.09 segs | 15 | 2 |
6 | 2 | Jochen Mass | McLaren-Ford | 53 | +1 volta | 9 | 1 |
7 | 24 | Rupert Keegan | Hesketh-Ford | 53 | +1 volta | 20 | |
8 | 7 | John Watson | Brabham-Alfa Romeo | 53 | +1 volta | 12 | |
9 | 27 | Patrick Nève | March-Ford | 53 | +1 volta | 22 | |
10 | 30 | Brett Lunger | McLaren-Ford | 53 | +1 volta | 17 | |
11 | 28 | Emerson Fittipaldi | Fittipaldi-Ford | 53 | +1 volta | 23 | |
12 | 33 | Hans Binder | Penske-Ford | 53 | +1 volta | 19 | |
13 | 4 | Patrick Depailler | Tyrrell-Ford | 53 | +1 volta | 10 | |
14 | 34 | Jean-Pierre Jarier | Penske-Ford | 52 | +2 voltas | 18 | |
15 | 19 | Vittorio Brambilla | Surtees-Ford | 52 | +2 voltas | 13 | |
16 | 18 | Vern Schuppan | Surtees-Ford | 52 | +2 voltas | 25 | |
17 | 36 | Emilio de Villota | McLaren-Ford | 50 | Accidente | 26 | |
Ret | 20 | Jody Scheckter | Wolf-Ford | 45 | Trompo | 8 | |
Ret | 1 | James Hunt | McLaren-Ford | 43 | Motor | 2 | |
Ret | 23 | Patrick Tambay | Ensign-Ford | 41 | Motor | 7 | |
Ret | 6 | Gunnar Nilsson | Lotus-Ford | 38 | Motor | 16 | |
Ret | 16 | Arturo Merzario | Shadow-Ford | 29 | Caixa de cambios | 21 | |
Ret | 26 | Jacques Laffite | Ligier-Matra | 21 | Fuga aceite | 6 | |
Ret | 5 | Mario Andretti | Lotus-Ford | 11 | Motor | 3 | |
Ret | 10 | Ian Scheckter | March-Ford | 2 | Accidente | 24 | |
Ret | 22 | Clay Regazzoni | Ensign-Ford | 0 | Accidente | 11 | |
NSC | 38 | Brian Henton | March-Ford | ||||
NSC | 39 | Ian Ashley | Hesketh-Ford | ||||
NSC | 25 | Héctor Rebaque | Hesketh-Ford | ||||
NSC | 9 | Alex Ribeiro | March-Ford |
Posicións logo da carreira
editar
|
|
- Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación. Só os 8 mellores resultados das primeiras 9 roldas e os 7 mellores resultados das últimas 8 roldas contan para o campionato. Os números sen paréntese son os puntos do campionato, os números entre paréntese son o total de puntos anotados.
Carreira anterior: Gran Premio de Alemaña de 1977 |
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA Temporada 1977 |
Carreira seguinte: Gran Premio dos Países Baixos de 1977 |
Carreira anterior: Gran Premio de Austria de 1976 |
Gran Premio de Austria | Carreira seguinte: Gran Premio de Austria de 1978 |
Notas
editarLigazóns externas
editar- "The Official Formula 1 website". Consultado o 2008-01-27.
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Gran Premio de Austria de 1977 |
A Galipedia ten un portal sobre: Fórmula 1 |