Goiás, Lalín
San Miguel de Goiás é unha parroquia que se localiza no concello de Lalín. Segundo o IGE en 2011 tiña 729 habitantes (365 mulleres e 364 homes), distribuídos en 11 entidades de poboación, o que supón unha diminución en relación ao ano 1999 cando tiña 806 habitantes.
Goiás | |
---|---|
Igrexa parroquial. | |
Concello | Lalín[1] |
Provincia | Pontevedra |
Coordenadas | 42°40′41″N 8°06′03″O / 42.6779598, -8.1008453 |
Área | 4,5 km² |
Poboación | 729 hab. (2011) |
Densidade | 162 hab./km² |
Entidades de poboación | 11[1] |
[ editar datos en Wikidata ] |
Nesta parroquia existiu unha banda de música, a Banda de música de Goiás. Ademais, aquí naceron o historiador Xosé García Oro e o político Manuel Abeledo López.
Patrimonio
editarO castro de Goiás consta dun recinto de forma perfectamente circular de 65 m de diámetro medido no interior e 80 m no exterior, defendido en todo o seu perímetro por un terraplén. Na súa metade norte conserva ademais un parapeto duns 4 m ou 5 m de ancho que ten unha caída cara ao interior de entre 2 m e 3 m. Na metade sur parece que o terreo levanta un pouco cara ao exterior pero non se ve parapeto. O terraplén ten unha caída ao exterior duns 7 m como media. A coroa presenta un afloramento rochoso na zona central. Esta zona non se pode inspeccionar por mor da vexetación.[2]
A igrexa parroquial que data do século XII coa súa fachada con dous arcos cegos. Posteriormente engadíuselle a capela dos Salgado Gundín, de traza renacentista. A parroquia pertence á diocese de Lugo.
Historia
editarNo Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar de Pascual Madoz, recóllese que San Miguel de Goiás se sitúa ao NE e inmediacións da capital do partido con "libre ventilación y clima saludable". O Diccionario refire que ten 100 casas distribuídas nas aldeas de Beilá (sic. por Bailás), Casares, Casasnovas (sic. por As Casas Novas), Cázome (sic. por Cáceme), Cotarelo, Delaparte, Iglesia (sic. por A Igrexa), Palmar (sic. por Palmaz), Pareizo, Ponte (sic. por A Ponte), Porcallos (sic. por Os Porcallos), Reboira (sic. pola Reboira), Toxo (sic. polo Toxo) e Veiga (sic. por A Veiga). A igrexa parroquial, baixo advocación está neste tempo por un cura de "segundo ascenso y patronato lego". Confina o termo coas freguesías de Lalín, Filgueira, Pena e Maceira. O terreo descríbese como quebrado, montesío e de mediana calidade. Abrollan en varios puntos fontes de boas augas, que aproveitan os veciños para uso doméstico e outros usos. Os camiños son locais e malos, o correo recíbese en Lalín. A súa produción consiste nalgún trigo, millo, centeo, patacas, legumes, leña e pastos. Hai gando vacún, mular, porcino, ovino e caprino así como caza de distintas clases. O Diccionario recolle unha poboación de 117 "veciños", 580 almas[3].
Galería de imaxes
editar- Artigo principal: Galería de imaxes de Goiás, Lalín.
-
Igrexa de Goiás.
-
Fachada da igrexa de Goiás.
-
Lateral da igrexa de Goiás.
Lugares e parroquias
editarLugares de Goiás
editarLugares da parroquia de Goiás no concello de Lalín (Pontevedra) | |
---|---|
Bailás | Cáceme | Casares | As Casas Novas | Cotarelo | Delaparte | A Igrexa | Palmaz | Pareizo | Os Porcallos | O Toxo |
Parroquias de Lalín
editar
Notas
editar- ↑ 1,0 1,1 Decreto 219/1998, do 2 de xullo, polo que se aproba o nomenclátor correspondente ás entidades de poboación da provincia de Pontevedra.
- ↑ Ficha arqueolóxica do castro de Goiás Arquivado 30 de maio de 2020 en Wayback Machine..
- ↑ Madoz, Pascual (1847). "GOYAS". Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar (en castelán) VIII. Madrid. p. 454.
Véxase tamén
editarOutros artigos
editarLigazóns externas
editar- Goiás na web do concello de LalínArquivado 25 de abril de 2016 en Wayback Machine.