Wikipedia

Blanca Silva

artista plástica galega


Blanca Silva Rodríguez, coñecida como Blanca Silva, nada na Coruña o 17 de abril de 1951 é unha artista plástica galega. Foi mestra de educación infantil, xadrecista. É bisneta do xurista e escritor e xornalista galego Alberto García Ferreiro.[1]

Infotaula de personaBlanca Silva

Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento17 de abril de 1951 Editar o valor em Wikidata (73 anos)
A Coruña, España Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeEspaña Editar o valor em Wikidata
EducaciónUniversidade Complutense de Madrid
Universidade de Vigo Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupaciónartista Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua castelá Editar o valor em Wikidata

Traxectoria editar

Independizouse moi nova da súa familia, instalándose en Madrid, onde cursou o Preuniversitario e iniciou os estudos de Ciencias políticas na Universidade Complutense de Madrid. Gradouse como mestra de Educación Xeral Básica, na especialidade de lingua e literatura, na Escola Universitaria do Profesorado de EXB de Pontevedra. En 1979 aprobou a oposición ao corpo de mestras e mestres de educación básica e comezou a traballar en diferentes escolas do rural galego, entre elas a unitaria de Tremoedo (Pontevedra) e, máis tarde, en Barcelona.

Traxectoria profesional editar

Formou parte, desde os inicios, do Grupo de Teatro Circo, creado por Manuel Lourenzo en 1967. Utilizou o teatro como ferramenta de traballo nas aulas, como tamén o coa pintura, creando novas dinámicas nos centros de ensino. Previamente á expresión plástica, Blanca escribiu poemas como algo íntimo e persoal, pulsión coa que continúa actualmente; así literatura e arte irán da man para confluír nunha hibridación de intensa forza lírica.

Pintora e escultora autodidacta, que complementou cunha formación avanzada en técnicas de gravado, acadada na realización de numerosos cursos no Centro Internacional da Estampa Contemporánea (Betanzos, A Coruña). Realizou a súa primeira exposición individual en 1985 no Espacio de Arte Casiopea (Vilagarcía de Arousa, Pontevedra).

Participou en bienais e salóns artísticos como a Bienal de Outono do Museo de Belas Artes da Coruña, a Bienal Balconadas (Betanzos) en varias ocasións, onde obtivo un áccesit no ano 2000; ou o Salon D'Automne (Grand Palais, París – Sarria, 2008). Foi seleccionada no XVII Premio Internacional de gravado Máximo Ramos (2004).

Polo que se refire á escultura, os materiais utilizados son, fundamentalmente cerámica e madeira, con eles crea figuras, corpos e cabezas que, en ocasións, semellan exvotos. Igualmente, incorpora nalgunhas pezas volumétricas, técnicas procedentes do gravado e, incluso, a palabra escrita, para crear instalacións, como na súa serie Palabras salvadas do lume (2006), resposta artística da autora á queima da Biblioteca de Bagdad.

Tamén realiza gravado sobre papel e tea, así como fotografías propias intervidas con cor (infografías).

As súas obras ilustraron diferentes publicacións: revistas como Casahamlet, Anuario Brigantino, El Extramundi y los Papeles de Iria Flavia, Memories; prensa: O Correo Galego ou El Periódico de Cataluña; así como as capas dalgúns poemarios[2]. Ilustrou tamén o conto Unha pomba branca, de Fina Casalderey[3].

 
Escultura de Blanca Silva.

Estilo editar

A súa obra comezou na figuración expresionista, cunha marcada tendencia onírica. Os debuxos de soños marcarán os seus inicios, materializados en imaxes simbólicas sobre anacos de tea e cartóns. Pouco a pouco a cor e a luz acabarán por invadir o lenzo e disolverán a forma, desembocando nun expresionismo abstracto que, en ocasións, conecta con obras de Mark Rothko[1] ou Antonio Murado.

Emprega unha técnica mixta na que experimenta con todo tipo de materias (pigmentos naturais mesturados con colas, cinzas e outros elementos) que superpón en numerosas capas. A finalidade, como a propia autora indica en entrevistas persoais realizadas para diferentes medios, é “amosar o baleiro”, “chegar ao punto cero do sentimento máis fondo".[1]

Críticas editar

Xoán Abeleira describiu a súa arte como “a arte de baleirarse”[1]. Josep M. Cadema, nunha crítica realizada sobre unha exposición da autora, escribiu: ¿Qué es el alma? Sinceramente, lo ignoro, pero creo que ha de ser lo más parecido al fluído, vaporoso y sutil, fuerte en su aparente debilidad que he visto representado en un cuadro de Blanca Silva”[4]. Xulio López Valcárcel afirmou que na súa pintura “a angustia se expresa con silecioso grito”[5]. A escritora, Luísa Vallalta: “Blanca constrúe, levanta paredes de pedra, mater-materia, no seu propio nome, que é unha Agra en branco entregada a un son invisíbel, a unha luz renxente, a unha luz branca sempre a punto de entrar como entra a luz branca do mencer de cada día, desde o comezo do mundo, en sixiloso rito, na Agra da Soleira".

Obra editar

Exposicións individuais editar

  • 2015. Libraría Berbiriana, A Coruña pintada (A Coruña)
  • 2010. Galería Dua Dos (Vigo)
  • 2009. Galería De Opsteker/Eduarte Dorpskerk (Durgerdam, Holanda) e na Galería Atlántica Centro de Arte, coa mostra Agua (A Coruña)
  • 2008. Galería Coleccionan, con Palabras salvadas do lume (A Coruña)
  • 2007. Rectoral de Cines (A Coruña)
  • 2006. Galería Paloma Pintos. Onde habita o vermello (Santiago de Compostela) e na Galería CIEC, Palabras salvadas do lume (Betanzos)
  • 2005. Galería Dua Dos, Supervivintes (Vigo)
  • 2004. Galería Paloma Pintos. (Santiago de Compostela)
  • 2000. Galería Paloma Pintos, A luz na Agra da soleira (Santiago de Compostela)
  • 1999. Casa da Cultura - Casa Charry. Concello de Oleiros (A Coruña).
  • 1998. Espacio de Arte: Winterthur (A Coruña)
  • 1996. Espacio de Arte: Heliogábal (Barcelona)
  • 1995. Galería Atlantica (A Coruña)
  • 1994. Espacio de Arte: Lañola (Barcelona)
  • 1993. Galería Brondo, Sonata para piano sobre fondo rojo (Palma de Mallorca)
  • 1991. Galería Cartoon (Barcelona).
  • 1987. Espacio de Arte: Zelig (Barcelona)
  • 1986. Espacio de Arte: Zona 7 (Pontevedra)
  • 1985. Espacio de Arte: Casiopea (Vilagarcía de Arousa, Pontevedra) e Espacio de Arte: Pizarra. (Vilagarcía de Arousa, Pontevedra)

Exposicións colectivas editar

  • 2020. Fundación Venancio Salcines. Nosas (Oleiros, A Coruña)
  • 2019. Liceo de Betanzos. Oito séculos, oito artistas (Betanzos, A Coruña)
  • 2007. Centro Internacional de Estampa Contemporánea. Betanzos. A Coruña
  • 2008. Lugo
  • 2005. Feria Internacional de Estampa Madrid. Con Galería C5 colección Máster CIEC Liceo de Betanzos. Colectivo Intre Xunta de Galicia Lugo Colectivo Intre Casa de Galicia en Lisboa
  • 2004. Colectiva de gravado: Flying Carpet. Edificio Torrente Ballester de Santiago de Compostela (marzo 2004) Seleccionada en XVII Premio Internacional de gravado Màximo Ramos. Concello de Ferrol.
  • 2001. Tres grabadores del CIEC, Omar Kassel, Anne Heyvaert y Blanca Silva Liceo de Betanzos. (Betanzos, A Coruña )
  • 1993. Participación en París da mostra de pinturas nos actos de Axuda e solidariedade coa cidade de Saraxevo
  • 1989. Sala de Arte Magoria. Barcelona
  • 1986. Pintura-Escultura. Instituto Valle-Inclán. Pontevedra seleccionada no Concurso de pintura del Ayuntamiento de Martorell, Barcelona Pabellón de diseño y arte inmediato.

Notas editar

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Abeleira, Xoán (3 de abril de 2009). "Blanca Silva, a arte de baleirarse". elpais.com (en castelán). Consultado o 12-3-2020. 
  2. ↑ Villalta, Luísa (2004). En concreto. Espiral Maior. ISBN 978-8495625984. 
  3. ↑ Casalderrey, Fina (1997). "Unha pomba branca". O Correo Galego. 
  4. ↑ Cadena, Josep María (30 abril, 1991)). "Blanca Silva". El Periódico de Cataluña. 
  5. ↑ López Valcárcel, Xulio (2007). Sinais na area. Escritos sobre Arte. Deputaciòn Provincial da Coruña. ISBN 978-84-9812-072-1. 

Véxase tamén editar

Bibliografía editar

  • Fernández, Xurxo; Silva, Luis; Cadena, Josep M.; Batlló, José (1995). Blanca Silva (en castelán). A Coruña: Atlántica Centro de Arte. 
  • Heyvaert, Anne; Herranz Pascual, Yolanda; Cendán, Susana (2004). Flying carpet : exposición itinerante. Santiago de Compostela: Xunta de Galicia. ISBN 84-453-3745-9. 
  • López Valcarcel, Xulio (2007). Sinais na area. Escritos sobre Arte. A Coruña: Deputaciòn Provincial da Coruña. ISBN 978-84-9812-072-1. 
  • Martínez Cerezo, Antonio (1985). Arte. Diccionario de pintores españoles. Segunda mitad del Siglo Veinte (en castelán). A Coruña: El Ideal Gallego / Época. ISBN 978-92-0-295204-1. 
  • Pillado Vega, Ana (2004). Blanca Silva. Santiago de Compostela: Paloma Pintos, Galería de Arte. 
  • Rueda Alonso, Margarita, ed. (2003). Guía de artistas de Galicia. Santiago de Compostela: Xunta de Galicia. ISBN 9788445335079. 
  • VV.AA. (2008). Salon D'Automne, 2008 Grand Palais París - Sarria. Lugo: Salon D'Automne. 

Ligazóns externas editar

Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Blanca_Silva&oldid=6656899»