Lois de Évreux
Lois de Évreux,[1] tamén coñecido como Lois de Francia e como Lois I de Évreux, nado o 3 de maio de 1276 e finado o 19 de maio de 1319 en Longpont-sur-Orge, Illa de Francia, foi o primeiro conde de Évreux e señor de Étampes.
Nome orixinal | (fr) Louis d'Évreux |
---|---|
Biografía | |
Nacemento | 3 de maio de 1276 |
Morte | 19 de maio de 1319 (43 anos) Longpont Abbey, Francia (en) |
Causa da morte | Tifo |
Lugar de sepultura | Couvent des Jacobins de la rue Saint-Jacques (pt) (Cadáver) Couvent des Cordeliers (en) (corazón) |
Relixión | Catolicismo |
Actividade | |
Ocupación | aristócrata |
Obra | |
Obras destacables
| |
Outro | |
Título | Count of Evreux (en) |
Familia | Dinastía dos Capetos |
Cónxuxe | Margarida de Artois (1300 (Gregoriano)–) |
Fillos | Marie d'Évreux, Charles d'Évreux, Filipe III de Navarra, Marguerite d'Évreux, Xoana de Évreux |
Pais | Filipe III de Francia e Maria de Brabante |
Irmáns | Margarida de Francia Branca de França, Duquesa da Áustria Carlos de Valois Filipe IV de Francia Louis of France |
Descrito pola fonte | Regesta Imperii (pt) |
Fillo do rei de Francia Filipe III o Atrevido (1245-1285) e de María de Brabante (1254-1321),[2] foi un príncipe real da dinastía dos Capetos.
Traxectoria
editarLois foi educado cos seus irmáns e as súas irmás no castelo de Vincennes e no Palacio do Louvre. Non tiña mái que nove anos cando o seu pai Filipe III morreu subitamente de regreso da desastrosa Cruzada de Aragón. No seu testamento, o rei estableceu para Lois unha pensión anual e perpetua de 15.000 libras.
En 1297 o seu medio irmán, o rei Filipe IV o Fermoso cedeulle o señorío de Beaumont-le-Roger. Así mesmo, en 1298 (ou en 1300, segundo a fontes) concedeulle o título e conde de Évreux, e tamén lle asignou o condado de Longueville, que confiscara a Enguerrand de Marigny.
Lois de Évreux foi un personaxe discreto, destacando sobre todo polas súas calidades de diplomático. A súa influencia política real é dificilmente avaliábel. Unha das súas máis importantes misións diplomáticass foi o seu papel de negociador do tratado de Athis-sur-Orge, que puxo o fin á guerra de Flandres,[3] conflito armado que opuxo o condado de Flandres ao reino de Francia de Filipe IV de 1297 a 1305.
A diferenza de moitos dos seus contemporáneos, era un príncipe comprometido coa paz. Para el, un señor de sangue non é verdadeiramente "grande máis que na proporción en que se somete a Deus, ao soberano e ás leis".[4] Defendeu firmemente o dereito do Estado contra a Igrexa e axudou o seu irmán Filipe IV o Femoso na súa loita contra Bonifacio VIII. E, en 1314, opúxose a unha nova guerra contra os flamengos e empuxou o seu irmán á negociación, o que conduciu á "Convención de Marquette", que permitiu salvagardar a paz entre Francia e Flandres.
O 6 de outubro de 1298 o seu irmán Filipe IV cedeulle en apanaxe o Condado de Evreux, talvez para resolver as súas dificultades financeiras. Ao mesmo tempo recibiu os señoríos de Étampes, de Meulan, de Gien, de Aubigny e outros.
En 1308 o seu nome foi uns dos propostos como candidato do Reino de Francia ao trono do Sacro Imperio Romano Xermánico.
En 1316, á morte de Lois X de Francia e I de Navarra, Lois e Évreux uniuse ao seu sobriño Filipe, conde de Poitiers, na súa loita para obter a rexencia.[5] [6] Filipe, convertido en rei baixo o nome de Filipe V, recompensou o seu tío erixindo o conde de Évreux en Par de Francia. Así mesmo, o conde de Evreux converteuse en conselleiro escoitado polo xove soberano.
En 1317 Lois tivo importantes diferenzas co seu irmán Carlos de Valois. En efecto, o de Évreux obtivera o prestixioso compromiso de matrimonio dunha das súas fillas co neto do conde Roberto III de Flandres, Lois de Crecy. Pero este proxecto foi abandonado despois da rebelión do pai deste último, Lois de Nevers. Valois aproveitou a oportunidade para obter a promesa dunha unión entre Lois e unha das súas propias fillas. Filipe V interveu para pechar o camiño ao seu tío Valois, e finalmente Nevers casou con Margarida, a segunda filla do rei de Francia.[7] Finalmente, co fin de apazugar o conde de Évreux, o rei acordou pedir para o seu fillo Filipe a man da pequena Xoana de Navarra, filla do defunto Lois X e eventual pretendente á coroa de Francia.[8] Desta última unión nacería Carlos II o Malo.
Desexando "deixar o mundo", o conde de Évreux organizou a división dos seus bens entre os seus fillos no verán de 1318, e retirose á Abadía de Notre-Dame de Longpont. Non permaneceu alí máis que uns poucos meses, xa que morreu repentinamente, á idade de 43 anos, o 19 de maio de 1319. O seu corpo foi enterrado na igrexa do convento dos xacobinos en París,[9] xunto á súa esposa Margarida de Artois, mentres que o seu corazón se depositou na igrexa dos Cordeliers da mesma cidade.[10]
Matrimonio e descendencia
editarLois de Évreux casou en 1301 con Margarida de Artois (c. 1285-1311), filla de Filipe de Artois e de Branca da Bretaña. O matrimonio tivo os seguintes fillos:
- María (1303-1335), casada contra 1314 con Xoán III de Brabante (1300-1355).
- Filipe (1305-1343), conde de Évreux e rei de Navarra polo seu matrimonio coa súa pequena prima Xoana II de Navarra.
- Carlos (1306-1336), conde de Étampes.
- Margarida (c. 1307-1350), casada en 1325 con Guillerme XII de Auvernia (c. 1300-1332).
- Xoana (antes de 1310-1371), casada en 1324 con Carlos IV (c. 1295-1328), rei de Francia.
Lois tivo tamén un fillo natural, Xoán, barón de Polissac.
Lois de Évreux deu orixe á casa capetiana Casa de Évreux, ou de Évreux-Navarra.
Devanceiros de Lois de Évreux
editar16. Filipe II de Francia | ||||||||||||||||
8. Lois VIII de Francia | ||||||||||||||||
17. Isabel de Hainaut | ||||||||||||||||
4. Lois IX de Francia | ||||||||||||||||
18. Afonso VIII de Castela | ||||||||||||||||
9. Branca de Castela | ||||||||||||||||
19. Leonor Plantagenet | ||||||||||||||||
2. Filipe III de Francia | ||||||||||||||||
20. Afonso II da Provenza | ||||||||||||||||
10. Ramón Berenger V da Provenza | ||||||||||||||||
21. Garsenda de Sabran | ||||||||||||||||
5. Margarida da Provenza | ||||||||||||||||
22. Tomé I de Savoia | ||||||||||||||||
11. Beatriz de Savoia | ||||||||||||||||
23. Margarida de Xenebra | ||||||||||||||||
1. Lois de Evreux, conde de Évreux | ||||||||||||||||
24. Henrique I de Brabante | ||||||||||||||||
12. Henrique II de Brabante | ||||||||||||||||
25. Matilde de Boulogne | ||||||||||||||||
6. Henrique III de Brabante | ||||||||||||||||
26. Filipe de Suabia | ||||||||||||||||
13. María de Suabia | ||||||||||||||||
27. Irene Anxo | ||||||||||||||||
3. María de Brabante | ||||||||||||||||
28. Odón III de Borgoña | ||||||||||||||||
14. Hugo IV de Borgoña | ||||||||||||||||
29. Alicia de Vergy | ||||||||||||||||
7. Adelaida de Borgoña | ||||||||||||||||
30. Roberto III de Dreux | ||||||||||||||||
15. Iolanda de Dreux | ||||||||||||||||
31. Aénor de Saint-Valery | ||||||||||||||||
Predecesor: - |
Conde de Évreux 6 de outubro de 1298 - 19 de maio de 1319 |
Sucesor: Filipe I |
Predecesor: - |
Señor de Étampes 6 de outubro de 1298 - 19 de maio de 1319 |
Sucesor: Carlos de Étampes |
Notas
editar- ↑ "Guía de nomes galegos". Real Academia Galega. Consultado o 2023-12-09.
- ↑ Louda, Jiri; Maclagan, Michael e Harmiges, Roger (1995): Les Dynasties d'Europe. Paris: Bordas. ISBN 2-0402-7115-5, táboa 65, p. 128.
- ↑ Non confundir coa guerra dos oitenta anos ou guerra de Flandres, guerra de secesión entre os actuais estados dos Países Baixos e España, iniciada en 1568 e que finalizou en 1648, co recoñecemento da independencia das sete Provincias Unidas.
- ↑ Un prince capétien illustre moine de Longpont (en francés).
- ↑ Petit 1900, p. 176.
- ↑ Posteriormente este Filipe foi o rei Filipe V de Francia e II de Navarra.
- ↑ Annuaire-bulletin de la Société de l'histoire de France, Volumen 2. Librairie Renouard, 1864.
- ↑ Petit 1900, p. 177.
- ↑ Xacobinos (jacobins) é o nome que se dá en Francia aos dominicos, por estar o seu Convento en París na rue Saint-Jacques.
- ↑ Hellot, Amédée, ed. (1884): Chronique parisienne anonyme du XIVe siècle. Nogent-le-Rotrou, Eure e Loir: Impr. de Daupeley-Gouverneur, pp. 39-40.
Véxase tamén
editarWikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Lois de Évreux |
Bibliografía
editar- Favier, Jean (1998): Philippe le Bel. París: Fayard. ISBN 978-2-2136-0095-6.
- Petit, Jean (1900): Charles de Valois. París: Alphonse Picard et fils, éditeurs.