Carlos de Valois

Carlos de Valois, nado en Vincennes o 12 de marzo de 1270  e finado en Nogent-le-Roi o 16 de decembro de 1325, foi o terceiro fillo de Filipe III de Francia e de Isabel de Aragón. Fundou a Casa de Valois rama segundoxénita da Dinastía dos Capetos, a que ocuparía o trono de San Luís coa morte do seu sobriño Carlos IV e o ascenso do seu fillo máis vello, como Filipe VI de Francia.

Carlos de Valois
Nacemento	12 de marzo de 1270
Lugar de nacemento	Vincennes
Falecemento	16 de decembro de 1325
Lugar de falecemento	Nogent-le-Roi
Soterrado	Couvent des Jacobins de la rue Saint-Jacques
Nacionalidade	Francia
Ocupación	político e escritor
Pai	Filipe III de Francia
Nai	Isabel de Aragão, rainha de França
Cónxuxe	Margarida de Anjou-Sicília, Catarina de Courtenay e Mahaut of Châtillon
Fillos	Filipe VI de Francia, Margarida de Valois, Carlos II o Magnánimo, Catarina de Valois-Courtenay, Joan of Valois, Countess of Beaumont, María de Valois, Isabella of Valois, Duchess of Bourbon, Branca de Valois, Isabelle of Valois, Duchess of Brittany, Louis of Valois, Joana de Valois, Condessa de Hainaut, Jean de Valois e Isabelle of Valois
Irmáns	Margarida de Francia, Blanche of France, Duchess of Austria, Luís de Évreux, Louis of France e Filipe IV de Francia
Na rede
[ editar datos en Wikidata ]

Traxectoria

Foi armado cabaleiro aos 14 anos e investido como Rei de Aragón polo legado do Papa Martiño IV en 1284, quen declarou a Cruzada Aragonesa. Os seus dereitos sustentábanse no sangue real da súa nai. Ao mesmo tempo, o seu pai convertíao en Conde de Valois. Xamais puido ocupar o trono aragonés e renunciou ao título en 1295, nos termos do Tratado de Anagni.

Foi tamén conde de Anjou, de Maine e de Perche (tras o seu matrimonio en 1290) con Margarida de Anjou-Sicilia; do seu segundo matrimonio obtivo o título de Emperador titular de Constantinopla, (1301–1308), que ostentaría até a morte da súa muller, Catarina de Courtenay. casou en terceiras nupcias (1308) con Mahaut de Chatillon-Saint-Pol. Dos seus tres matrimonios tivo abundante descendencia.

Loitou en Italia en defensa do Papa en 1301, comandou dúas expedicións en Aquitania en nome do seu irmán Filipe IV (1268 e 1314), foi candidato a coroa do Sacro Imperio. Á morte do seu irmán, opúxose ao centralismo do seu sobriño, Luís X, encabezando á nobreza (1314–1315). Faleceu en Nogent-le-Roi e foi enterrado na igrexa dos Xacobinos de París.

Matrimonios e fillos

Contraeu matrimonio por primeira vez en 1290 con Margarida de Anjou-Sicilia (1274–1299), filla do rei Carlos II de Nápoles e María de Hungría. Deste matrimonio naceron:

• Isabel de Valois (1292–1309), casada co duque Xoán III da Bretaña.
• Filipe de Valois (1293—1350), primeiro rei da Casa de Valois, co nome de Filipe VI.
• Xoana de Valois (1294–1342), casada co conde Guillerme III de Hainaut, con quen tivo oito fillos.
• Margarida de Valois (1295–1342), casada con Guy de Châtillon, conde de Blois; tiveron fillos.
• Carlos de Valois (1297–1346), conde de Alençon e de Perche, casado en primeiras nupcias con Xoana de Joigny coa que non tivo descendencia, e en segundas coa infanta castelá María de la Cerda, con quen tivo varios fillos.
• Catarina de Valois (1299), morreu nova.

En 1302 casa novamente con Catarina de Courtenay (1274–1308), emperatriz titular de Constantinopla. Tiveron catro fillos:

• Xoán de Valois (1302–1308), conde de Chartres.
• Catarina de Valois (1303–1346), emperatriz titular de Constantinopla, casada con Filipe I de Anjou, príncipe de Tarento, co que tivo cinco fillos.
• Xoana de Valois (1304–1363), casada co conde Roberto III de Artois, con quen tivo cinco fillos.
• Isabel de Valois (1305–1349), abadesa de Fontevrault.

Finalmente, en 1308, casou con Mahaut de Châtillon-Saint Pol (1293–1358), filla de Guy de Châtillon, Conde de Saint Pol, coa que tivo catro fillos:

• María de Valois (1309–1332), casada co duque Carlos de Calabria, tiveron fillos.
• Isabel de Valois (1313–1388), casada co duque Pedro I de Borbón, con quen tivo sete fillos.
• Branca Margarida de Valois (1317–1348), casada co emperador Carlos IV, con quen tivo dúas fillas.
• Luís de Valois (1318–1328), Conde de Chartres.

Devanceiros

Devanceiros de Carlos de Valois

16. Filipe II de Francia

8. Luís VIII de Francia

17. Isabel de Hainaut

4. Luís IX de Francia

18. Afonso VIII de Castela

9. Branca de Castela

19. Leonor Plantagenet

2. Filipe III de Francia

20. Afonso II de Provenza

10. Ramón Berenguer IV de Provenza

21. Xersenda de Sabran

5. Margarida de Provenza

22. Tomé I de Savoia

11. Beatriz de Savoia

23. Margarida de Xenebra

1. Carlos de Valois

24. Afonso II de Aragón

12. Pedro II de Aragón

25. Sancha de Castela

6. Xaime I de Aragón

26. Guillerme VIII de Montpellier

13. María de Montpellier

27. Eudoxia Comnena

3. Isabel de Aragón

28. Béla III de Hungría

14. André II de Hungría

29. Inés de Châtillon

7. Violante de Hungría

30. Pedro II de Courtenay

15. Iolanda de Courtenay

31. Iolanda de Flandres

Véxase tamén

Bibliografía

• Petit, Joseph (1900). Charles de Valois (en francés). Paris: A. Picard. 
• Favier, Jean (1978). Philippe le Bel (en francés). Paris: Fayard. 
• Bouillet, Marie-Nicolas; Chassang, Alexis (1878). "Charles de Valois". Dictionnaire universel d’histoire et de géographie (en francés). 

Ligazóns externas

• Wikimedia Commons alberga unha categoría multimedia sobre Carlos de Valois.
• «Carlos de Valois, o home que quixo ser rei desesperadamente», en historia-nostra.com (en francés).