Carlos de Valois, nado en Vincennes o 12 de marzo[1] de 1270[2]  e finado en Nogent-le-Roi o 16 de decembro de 1325, foi o terceiro fillo de Filipe III de Francia e de Isabel de Aragón. Fundou a Casa de Valois rama segundoxénita da Dinastía dos Capetos, a que ocuparía o trono de San Luís coa morte do seu sobriño Carlos IV e o ascenso do seu fillo máis vello, como Filipe VI de Francia.

Carlos de Valois
Nacemento12 de marzo de 1270
Lugar de nacementoVincennes
Falecemento16 de decembro de 1325
Lugar de falecementoNogent-le-Roi
SoterradoCouvent des Jacobins de la rue Saint-Jacques
NacionalidadeFrancia
Ocupaciónpolítico e escritor
PaiFilipe III de Francia
NaiIsabel de Aragão, rainha de França
CónxuxeMargarida de Anjou-Sicília, Catarina de Courtenay e Mahaut of Châtillon
FillosFilipe VI de Francia, Margarida de Valois, Carlos II o Magnánimo, Catarina de Valois-Courtenay, Joan of Valois, Countess of Beaumont, María de Valois, Isabella of Valois, Duchess of Bourbon, Branca de Valois, Isabelle of Valois, Duchess of Brittany, Louis of Valois, Joana de Valois, Condessa de Hainaut, Jean de Valois e Isabelle of Valois
IrmánsMargarida de Francia, Blanche of France, Duchess of Austria, Luís de Évreux, Louis of France e Filipe IV de Francia
Na rede
WikiTree: Capet-25 Find a Grave: 21057 Editar o valor em Wikidata
editar datos en Wikidata ]

Traxectoria Editar

Foi armado cabaleiro aos 14 anos e investido como Rei de Aragón polo legado do Papa Martiño IV en 1284, quen declarou a Cruzada Aragonesa. Os seus dereitos sustentábanse no sangue real da súa nai. Ao mesmo tempo, o seu pai convertíao en Conde de Valois. Xamais puido ocupar o trono aragonés e renunciou ao título en 1295, nos termos do Tratado de Anagni.

Foi tamén conde de Anjou, de Maine e de Perche (tras o seu matrimonio en 1290) con Margarida de Anjou-Sicilia; do seu segundo matrimonio obtivo o título de Emperador titular de Constantinopla, (1301–1308), que ostentaría até a morte da súa muller, Catarina de Courtenay. casou en terceiras nupcias (1308) con Mahaut de Chatillon-Saint-Pol. Dos seus tres matrimonios tivo abundante descendencia.

Loitou en Italia en defensa do Papa en 1301, comandou dúas expedicións en Aquitania en nome do seu irmán Filipe IV (1268 e 1314), foi candidato a coroa do Sacro Imperio. Á morte do seu irmán, opúxose ao centralismo do seu sobriño, Luís X, encabezando á nobreza (1314–1315). Faleceu en Nogent-le-Roi e foi enterrado na igrexa dos Xacobinos de París.

Matrimonios e fillos Editar

Contraeu matrimonio por primeira vez en 1290 con Margarida de Anjou-Sicilia (1274–1299), filla do rei Carlos II de Nápoles e María de Hungría. Deste matrimonio naceron:

En 1302 casa novamente con Catarina de Courtenay (1274–1308), emperatriz titular de Constantinopla. Tiveron catro fillos:

Finalmente, en 1308, casou con Mahaut de Châtillon-Saint Pol (1293–1358), filla de Guy de Châtillon, Conde de Saint Pol, coa que tivo catro fillos:

Devanceiros Editar

Notas Editar

  1. Segundo a xenealoxía de Charles de Valois no sitio Medieval Lands
  2. Segundo a crónica de Saint-Denis (EX Brevi Chronico ecclesiæ S. Dionysii) : « Cette même année 1270, au cours du Quadragésima, naissance de Charles, fils du roi Philippe et de sa première épouse ». Recueil des historiens de la France, tome XXIII, p.145

Véxase tamén Editar

Bibliografía Editar

  • Petit, Joseph (1900). Charles de Valois (en francés). Paris: A. Picard. 
  • Favier, Jean (1978). Philippe le Bel (en francés). Paris: Fayard. 
  • Bouillet, Marie-Nicolas; Chassang, Alexis (1878). "Charles de Valois". Dictionnaire universel d’histoire et de géographie (en francés). 

Ligazóns externas Editar

  • Wikimedia Commons alberga unha categoría multimedia sobre Carlos de Valois. 
  • «Carlos de Valois, o home que quixo ser rei desesperadamente», en historia-nostra.com (en francés).