Sueiro Gómez de Soutomaior
Sueiro Gómez de Soutomaior,[1][2][3][4] (nalgunhas publicacións aparece como Suero Gómez de Sotomayor[5][6] e mesmo Soro Gómez de Soutomaior[7]) nado en Rianxo cara a 1417 e finado en Pontevedra cara a 1490, foi un destacado aristócrata do reino de Galiza durante o século XV, herdeiro dunha liñaxe que se remonta polo menos ao seu tataravó, o grande almirante e adiantado galego Paio Gómez Chariño. Fillo de Paio Gómez de Soutomaior, ostentou o título de mariscal de Castela. Viviu nun tempo convulso, con graves tensións entre os diferentes nobres e os irmandiños. Foi señor das fortalezas e terras de Rianxo, Lantaño, San Tomé, Portonovo, Vilamaior, O Carril e A Insua e das terras de Posmarcos, Tabeirós, Cela e Sobrán. Serviu a Xoán II e en 1445 fíxose cargo da defensa das vilas de Pontevedra e Vilanova de Arousa.[2][3]
 Restos do sepulcro, conservado no Museo de Pontevedra  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1417 Rianxo, España |
| Morte | 1490 (72/73 anos) Pontevedra, España |
| Lugar de sepultura | Ruínas de San Domingos |
| Señor de Rianxo | |
| ← Paio Gómez de Soutomaior – Inés de Mendoza e Soutomaior → | |
| Familia | |
| Cónxuxe | Leonor Vazquez de Insua |
| Fillos | Inés de Mendoza e Soutomaior |
| Pais | Paio Gómez de Soutomaior e Maior de Mendoza |
 | |
Testou en Vilanova en 1485 e foi enterrado en San Domingos de Pontevedra. O seu sartego, cuberto coa súa escultura xacente, cunha hermética armadura e espada entre as mans [4][8], estivo exposto nas Ruínas de San Domingos ata que foi trasladado ó Edificio Castelao do Museo de Pontevedra.
Traxectoria
editarFillo de Paio Gómez de Soutomaior e Maior de Mendoza (sobriña do arcebispo Lope de Mendoza), naceu cara ao ano 1417 sendo primo do famoso "Pedro Madruga"; casou con Leonor Vasques de Insua.
En 1451 enfrontouse co arcebispado de Santiago de Compostela polas rendas da igrexa de Santo Adrián de Vilariño, Cambados.[3]
O 7 de outubro de 1458 Bernal Yáñez de Moscoso, Pedro Bermúdez de Montaos, Sueiro Gómez de Soutomaior e Lope Pérez de Moscoso xúntanse con outros no Mosteiro de San Paio de Antealtares acordando auxiliarse mutuamente no mellor servizo real, en realidade coa intención de arrebatar o señorío temporal de Santiago ao arcebispo Rodrigo de Luna, ausente por estar nas guerras na fronteira do Reino de Granada.[9]
No ano 1459 o conde de Trastámara Pedro Álvarez Osorio pon cerco ao Castelo da Rocha Forte. Asedio no que participan Bernal Yáñez de Moscoso, Sueiro Gómez de Soutomaior e Lope Pérez de Mendoza, que cercaron a fortaleza, como narra Antonio López Ferreiro e "abrieron fosos, levantaron empalizadas, montaron trabucos el máquinas para lanzar piedras y construyeron otros aparatos bélicos".[10][11]
Guerra Irmandiña
editarDurante a Gran Guerra Irmandiña, Sueiro foi un dos nobres que combateu o movemento irmandiño, o mesmo que pretendía reducir o poder nobiliario sobre os campesiños e sobre os fidalgos pouco favorecidos economicamente. Esta postura antiirmandiña será a que o leve a xurar o 3 de novembro de 1470,[12] un pacto contra o arcebispo Fonseca e Acevedo, a marquesa de Astorga e a Irmandade, e na que participan con el, outros sete altos nobres do reino: Pedro Álvarez Osorio, Xoán de Zúñiga, Sancho de Ulloa, Pedro Alvares de Soutomaior, Lopes Sanches de Moscoso, Diego de Andrade e Diego de Lemos.
Como consecuencia deste pacto, había tomar partido na batalla de Altamira (acontecida o 13 de xuño de 1471), dentro da coalición de nobres do reino formada por Gomes Peres das Mariñas, Diego de Andrade, Pedro Álvarez de Soutomaior e Pero Pardo de Cela, entre outros, que tentaba acabar coas revoltas antiseñoriais.[Cómpre referencia] Desde a vitoria contra os exércitos irmandiños de Afonso de Lanzós e do arcebispo Fonseca e dos seus aliados, Sueiro autoproclamouse "marechal".[13]
En 1475, fai homenaxe en manos de vos, Esteban de Junqueras a Fonseca.[14]
Guerra civil castelá
editarDurante a Guerra de Sucesión castelá na que se disputaba a lexitimidade entre Isabel e Xoana, alcumada polos seus inimigos "a Beltranexa", Sueiro non chegou a posicionarse politicamente, poñéndose no bando neutral,[Cómpre referencia] aínda que sen opoñerse á integración do Reino de Galiza na coroa portuguesa, como dote da infanta Xoana.
Descendencia
editarDo matrimonio con Leonor Vázquez de Insua tivo unha filla: Inés de Mendoza e Soutomaior que casou con García de Caamaño.[15]
Notas
editar- ↑ Boullón Agrelo, Ana Isabel (coord.): Guía de nomes galegos A Coruña: Real Academia Galega.
- ↑ 2,0 2,1 "Gómez de Soutomaior, Sueiro". Diccionario enciclopédico galego universal 31. 2003-2004. p. 25.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 "Gómez de Soutomaior, Sueiro". Enciclopedia Galega Universal 10. 1999-2002. p. 38.
- ↑ 4,0 4,1 Ferro Ruibal 1992, p. 492.
- ↑ "Gómez de Sotomayor, Suero". Diciopedia do século 21 2. 2006. p. 993.
[…] mariscal de Castela (m. ca. 1490), desempeñou un dos papeis máis importantes das contendas políticosociais da Galicia do seu tempo
- ↑ Vilanova Rodríguez, Alberto. "Gómez de Sotomayor, Suero". Gran Enciclopedia Galega Silverio Cañada.
- ↑ Pallarés, M. C.; Portela Silva, E. De Xelmírez aos Irmandiños. A Galicia feudal (séculos XII-XV). A gran historia de Galicia, Tomo V, Volume 2. pp. 21, 37 e 50 (2007).
- ↑ Manso Porto 1990.
- ↑ Elías de Tejada & Pércopo 1966, p. 125.
- ↑ López Ferreiro 1905, p. 231.
- ↑ Sánchez Sánchez 2010, p. 128.
- ↑ "De vitoria en derrota" en Barros, Carlos. "Revuelta de los irmandiños. Los gorriones corren tras los alcones" (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 08/04/2010. Consultado o 8/4/2010.
Los campesinos orensanos de Sande y los pescadores de Vilanova de Arousa, por ejemplo, sin estar presente más autoridad que los alcaldes locales irmandiños, redactan sendos cuadernos de agravios contra el Conde de Benavente y Juan Pimentel, y contra el arzobispo de Santiago y Suero Gómez de Soutomaior, respectivamente…
- ↑ Salvado Martínez 1943.
- ↑ Sánchez Sánchez 2010, p. 125.
- ↑ Sánchez Sánchez 2010, p. 113.
Véxase tamén
editarBibliografía
editar- "Gómez de Soutomaior, Sueiro". Diccionario enciclopédico galego universal 31. La Voz de Galicia. 2003-2004. p. 25. ISBN 84-7680-429-6.
- "Gómez de Sotomayor, Suero". Diciopedia do século 21 2. Do Cumio, Galaxia e do Castro. 2006. p. 993. ISBN 978-84-8288-942-9.
- "Gómez de Soutomaior, Sueiro". Enciclopedia Galega Universal 10. Vigo: Ir Indo Edicións. 1999-2002. p. 38. ISBN 84-7680-288-9.
- Proxecto Galicia. Historia. Tomo III. A Galicia do Antigo Réxime. Economía e Sociedade. A Coruña: Hércules. ISBN 978-84-87244-11-7.
- Elías de Tejada, F.; Pércopo, Gabriela (1966). El Reino de Galicia hasta 1700. Coleición Murguía (en castelán). Editorial Galaxia. p. 125.
- Ferro Ruibal, Xesús; et al. (1992). "Sueiro". Diccionario dos nomes Galegos. Vigo: Ir Indo Edicións. p. 492. ISBN 84-7680-096-7.
- López Ferreiro, Antonio (1905). Historia de la Santa Apostólica Metropolitana Iglesia de Santiago de Compostela (en castelán) VII. pp. 135, 193, 231.
- Manso Porto, Carmen (1990). "EL sepulcro de Suero Gómez de Sotomayor en Santo Domingo de Pontevedra". El Museo de Pontevedra (en castelán) (44): 389–403. ISSN 0210-7791.
- Pallarés, M. C.; Portela Silva, E. (2007). De Xelmírez aos Irmandiños. A Galicia feudal (séculos XII-XV). A gran historia de Galicia, T. V, V. 2. pp. 21, 37 e 50. La Voz de Galicia. ISBN 978-84-96931-10-7.
- Salvado Martínez, Vicente (1943). "El mariscal Don Suero Gómez de Sotomayor". El Museo de Pontevedra (en castelán) (2): 121–135. ISSN 0210-7791.
- Sánchez Sánchez, Xosé Manuel (xaneiro-decembro de 2010). "Don Álvaro Sánchez de Ávila, tenente de Rocha Forte, o la nobleza gallega bajomedieval…". Cuadernos de Estudios Gallegos (en castelán) LVII (123): 91–193. ISSN 0210-847X.
- Vilanova Rodríguez, Alberto (2005). "Gómez de Sotomayor, Suero". Gran Enciclopedia Galega Silverio Cañada (DVD). El Progreso. ISBN 84-87804-88-8.
Outros artigos
editarLigazóns externas
editar- Barros, Carlos. "Revuelta de los irmandiños. Los gorriones corren tras los alcones" (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 08/04/2010. Consultado o 8/4/2010.