Diego de Lemos
Diego de Lemos,[1] Señor de Sober, Amarante e Ferreira,[2] nado en lugar e data descoñecidos e finado en Ferreira de Pantón en 1492,[3][4] foi un aristócrata galego da nobreza media, dirixente irmandiño.
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | Galicia, España  |
Traxectoria
editar
Fillo de Alonso López de Lemos e Balboa, señor de Sober e Pantón, no ano 1467, dentro da Gran Guerra Irmandiña, comandou xunto a Pedro Osorio e Afonso de Lanzós un exército de fidalgos e campesiños que conseguiu devastar numerosas fortalezas, principalmente da casa de Andrade.
Acudiu a Pontedeume en axuda de Afonso de Lanzós, pero este fuxira, e Pedro Madruga invitouno a abandonar a loita.[2][4]
O seu sepulcro está no Mosteiro de Santa María de Ferreira de Pantón.[5]
Notas
editar- ↑ "Lemos, Diego de". Diciopedia do século 21 2. Do Cumio, Galaxia e do Castro. 2006. p. 1211. ISBN 978-84-8288-942-9.
- ↑ 2,0 2,1 "Lemos, Diego de". Gran Enciclopedia Galega Silverio Cañada.
- ↑ "Lemos, Diego de". Diccionario enciclopédico galego universal 37. La Voz de Galicia. 2003-2004. p. 90. ISBN 84-7680-429-6.
- ↑ 4,0 4,1 "Lemos, Diego de". Enciclopedia Galega Universal 11. Ir Indo Edicións. 1999-2002. p. 134. ISBN 84-7680-288-9.
- ↑ "Recursos de Investigación de la Alhambra". Arquivado dende o orixinal o 13 de abril de 2020. Consultado o 14 de xuño de 2017.
Véxase tamén
editarBibliografía
editar- Pallares e Portela (1996). "Idade Media". Nova Historia de Galicia. Tambre. p. 228. ISBN 84-88681-27-5.
Outros artigos
editar- Pedro Álvarez Osorio (opoñente)