Aelia Pulqueria (en latín: Aelia Pulcheria, en grego antigo: Πουλχερία), nada en Constantinopla o 19 de xaneiro de 399 e finada o 18 de febreiro de 453,[1] foi unha emperatriz bizantina, considerada santa tanto para a igrexa ortodoxa como para a católica.[2]

Pulqueria
Nacemento19 de xaneiro de 399
Lugar de nacementoConstantinopla
Falecementoxullo de 453
Lugar de falecementoConstantinopla
SoterradaIgreja dos Santos Apóstolos
NacionalidadeImperio Bizantino
Ocupaciónraíña
PaiArcadio
NaiAélia Eudóxia
CónxuxeMarciano
FillosMárcia Eufémia
IrmánsArcádia e Teodosio II
Na rede
WikiTree: The_Eastern_Roman_Empire-1
editar datos en Wikidata ]

Traxectoria editar

Pulqueria naceu na dinastía teodosiana, que gobernaba Constantinopla. Os seus pais eran os emperador Arcadio e a emperatriz Aelia Eudoxia. A irmá máis vella de Pulqueria, Flaccilla, naceu en 397 mais probablemente morreu nova. Os seus irmáns máis novos foron Arcadia (nado en 400), o futuro emperador Teodosio II (nado en 401) e Marina (nada en 401).[3] Axiña se distinguiu pola súa piedade e a súa ortodoxia nunha época de frecuentes discusión teolóxicas que se convertían moitas veces en cuestións políticas.

Trala morte prematura dos seus pais, asumiu durante dous anos a rexencia en nome do seu irmán Teodosio.[4] Teodosio proclamou a Pulqueria, Augusta, o 4 de xullo de 414; era deo coronata e posuía basileia.[5] Nesta época fixo un voto de virxindade. Retirouse a un palacio nas proximidades de Constantinopla, onde viviu unha vida de piedade e devoción xunto a un grupo de seguidoras, aínda que sen apartarse da actualidade política do imperio.

 
Moeda de Aelia Pulqueria

Mentres cazaba a cabalo en 450, Teodosio caeu e feriu a columna; faleceu dous días despois por mor da lesión.[3] O que ocorreu exactamente no goberno durante o interregnum non está claro. Especúlase que reinou soa sobre o imperio arredor dun mes trala morte de Teodosio, o que principalmente implicou organizar o funeral público de Teodosio.[6] Como o emperador falecido non tiña fillos varóns sobreviventes, Pulqueria puido dar lexitimidade dinástica a alguén de fóra casando con el. Ela quería manter o seu voto de virxindade a pesar de aceptar un matrimonio lexítimo.[7] Casou con Marciano, un tribuno achegado ao xeneral Aspar, probablemente pola suxestión do xeneral.[8] As orixes de Marciano eran baixas en comparación dos emperadores previos.[6] Unha condición para o matrimonio era que Marciano respectase o voto de virxindade de Pulqueria, o que el aceptou.[2]

Non se coñece en que día de 453 faleceu Pulqueria.[3] Probablemente faleceu en Constantinopla. A súa morte conmocionou o pobo, xa que formara un vínculo cos habitantes da cidade.[9]

No político, a súa grande obra foi asegurar a continuidade do Imperio Bizantino nunha época de enormes convulsións. Co seu matrimonio, quedou garantida a sucesión pacífica da coroa imperial.

No relixioso, destacou a súa loita contra o monofisismo. Tivo un importante papel no concilio de Calcedonia (451). Nel participou co seu marido Marciano e foi aclamada como a nova Santa Helena, defensora da ortodoxia católica. A ela débese tamén a edificación de varias igrexas en Constantinopla, algunhas delas de gran veneración para o pobo. Pola súa piedade, Pulqueria gozou de gran popularidade.

A súa festa celébrase o 10 de setembro.

Notas editar

  1. "Saint Pulcheria". 28 de xuño de 2009. 
  2. 2,0 2,1 Women in World History: A biographical encyclopedia. Edited by Anne Commire and Deborah Klezmer. Waterford, Connecticut: Yorkin Publications. 1999-2002.
  3. 3,0 3,1 3,2 Jones, A.H.M, J.R. Martindale, and J. Morris. The Prosopography of the Later Roman Empire. Cambridge: Cambridge University Press, 1971.
  4. Holum, Kenneth G. Theodosian Empresses: Women and Imperial Dominion in Late Antiquity. Berkeley e Os Ánxeles, California: University of California Press, 1982. p. 97
  5. Holum, Kenneth G. (1989). Theodosian Empresses: Women and Imperial Dominion in Late Antiquity. University of California Press. p. 97. ISBN 978-0-520-90970-0. 
  6. 6,0 6,1 Holum, Kenneth G. Theodosian Empresses: Women and Imperial Dominion in Late Antiquity. Berkeley and Los Angeles: University of California Press, 1982. p. 208
  7. Garland (1999). Byzantine empresses: women and power in Byzantium, AD 527–1204. Londres: Routledge, 1999. p. 3. 
  8. R.W. Burgess, 'The Accession of Marcian in the Light of Chalcedonian Apologetic and Monophysite Polemic', Byzantinische Zeitschrift 86/87 (1993/1994), 47–68.
  9. "Mention of her death in the chronicles confirms that her passing, like that of Flacilla [her grandmother], struck like an earthquake in the dynastic city. Unlike Eudocia [wife of the late Theodosius], she lived out her life in Constantinople and its suburbs, forming a bond with its people which even death could not sever." Holum, Kenneth G. Theodosian Empresses: Women and Imperial Dominion in Late Antiquity. Berkeley and Los Angeles: University of California Press, 1982. p. 226.

Véxase tamén editar

Bibliografía editar

  • Cameron, Averil. The Mediterranean World In Late Antiquity AD 395–600 Londres: Routledge.
  • Chestnut, Glenn F. The First Christian Histories: Eusibius, Socrates, Sozomen, Theodoret and Evagrius. Macon, GA: Mercer University Press. 1986 2nd Ed.
  • Duckett, Eleanor. Medieval Portraits from East and West. Ann Arbor: The University of Michigan Press. 1972.
  • Garland, Lynda. Byzantine empresses: women and power in Byzantium, AD 527–1204. Londres: Routledge. 1999.
  • Holum, Kenneth G. Theodosian Empresses: Women and Imperial Dominion in Late Antiquity. Berkeley e Os Ánxeles: University of California Press. 1982.
  • Jones, A.H.M; J.R. Martindale; e J. Morris. The Prosopography of the Later Roman Empire. Cambridge: Cambridge University Press. 1971.
  • Pope St. Leo the Great. St. Leo the Great: Letters. Translated by Brother Edmund Hunt, C.S.C. Nova York: Fathers of the Church, Inc. 1957.
  • Sozomen. The Ecclesiastical History of Sozomen: Comprising a History of the Church from A.D. 324 to A.D. 440. Traducido por Edward Walford. Londres: Henry G. Bohn. 1855.
  • Teetgen, Ada B. The Life and Times of Empress Pulcheria: A.D. 399–A.D. 452. Londres: Swan Sonnenshein & Co., Lim. 1907.
  • Turpin, Joanne. Women in Church History: 20 Stories for 20 Centuries. Cincinnati, OH: St. Anthony Messenger Press. 1986.
  • Limberis, Vasiliki. Divine Heiress: The Virgin Mary and the Creation of Christian Constantinople. Londres e Nova York: Routledge. 1994.
  • Women in World History: a Biographical Encyclopedia. Editado por Anne Commire e Deborah Klezmer. Waterford, CN: Yorkin Publications. 1999–2002.

Ligazóns externas editar