Condado do Maine

xurisdición feudal de Francia

O condado do Maine foi unha xurisdición feudal de Francia coa capital en Le Mans.

Ducados e Condados de Francia contra 1030.

Historia

editar
 
Ducados e Condados de Francia contra 1180.

O xenro de Carlomagno, Rorgón ou Roricón I, está testemuñado como conde en 833 e 839. Na segunda metade do século IX o condado converteuse en estratéxico polas incursións normandas e bretoas. O fillo de Rorgón, Gausfredo, conde do Maine, loitou contra Salomón I da Bretaña e participou na batalla de Brissarthe (866) contra os normandos, xunto a Roberto o Forte.

En paralelo aos séculos VIII e IX aparece un ducado do Maine ou de Mans (ducatus Cenomannicus) que foi concedido a varios príncipes carolinxios e que parece que reunía varios condados incluído o do Maine propio, estendéndose á Baixa Normandía ata o río Sena. En 748 o mordomo de palacio Pipino o Breve deulle o ducado ao seu medio irmán Grifón; en 790 Carlomagno fixo o mesmo co seu fillo Carlos o Mozo. Carlos o Calvo deullo ao seu fillo Lois o Tatexo que despois se convertería en rei. Raxenoldo de Herbauges e Neustria foi o último en levar o título de duque Cinnomanicus e era tamén conde do Maine[1] polo tanto á morte de Gausfrido no 878, o seu fillo era moi novo para sucedelo e entón o condado foi entregado ao seu curmán, Raxenoldo, un rorgónida dunha rama nova. Foi conde sobre 878 e consta como duque en 885.

Despois da morte de Raxenoldo, o condado foi dado polo rei a Roxerio do Maine, casado cunha princesa carolinxia (895), filla de Carlos o Calvo. Os Rorgónidas enfrontáronse entón cos Robertianos e o condado entrou en disputa entre ambas as familias. Goslino II do Maine foi o último rorgónida que dominou o condado (893 - 895) que lle foi confiscado polo rei Carlos III o Sinxelo, en beneficio de Roberto o Forte, antepasado dos Capetos.

En 923 o rei Raúl de Francia cedeu o Maine ao duque normando Rollon. No século XI estivo no centro das disputas entre as dúas potencias da época: Anjou e Normandía. Hugo III (992-1015) tivo que recoñecer a soberanía de Folque III de Anjou, pero sen fillos, o conde Herberto II (m. 1062) tivo que nomear sucesor testamentario a Guillerme o Bastardo despois coñecido como Guillerme o Conquistador, que en 1063 incorporou o país ao seu dominio a pesar da oposición dalgúns señores locais como Huberto de Sainte-Suzanne ou Godofredo II de Mayenne. O seu fillo Roberto Courteheuse casou con Margarida do Maine (morta en 1063), irmá de Herberto II do Maine, e converteuse nominalmente en Conde do Maine á morte da súa muller, pero era Guillerme quen tiña o control. Os normandos tiveron dificultades para dominar o Maine pola oposición de baróns locais como Godofredo II de Mayenne, e pola influencia do conde de Anjou Folque o Tiburón.

En 1070 foron expulsados por unha sublevación que levou ao poder a Azzo de Este, marido de Garsenda do Maine, filla de Herberto I. Volveron en 1073 por pouco tempo, en 1088, en 1089 e en 1099. Elías de Beaugency (tamén coñecido como Elias de La Flèche), sobriño de Garsenda do Maine, acabou por se impoñer como conde. A súa filla casou con Folque V de Anjou que en 1110 recuperou o Maine á morte de Elias. Henrique Beauclerc (Henrique I de Inglaterra) acordou recoñecelo como conde a cambio do recoñecemento da soberanía feudal normanda sobre o Maine.

Folque V pasou o condado ao seu fillo Godofredo Plantagenet, a cuxa morte en 1151 o seu fillo Henrique, que xa era duque de Normandía había un ano, reuniu finalmente os tres territorios.

En 1204 o rei Filipe Augusto combateu aos Plantagenet, liderados por Xoán sen Terra, e conquistou Normandía, mentres que o senescal Guillerme des Roches ocupaba o Anjou, o Maine e a Turena por encargo do rei.

En 1331 a coroa francesa creou un condado paria. Despois da batalla de Verneuil en 1424 os ingleses ocuparon o Maine e Xoán de Lancaster tomou o título de conde. Os ingleses abandonaron Le Mans en 1448 e Fresnay en 1449. En 1429, o rei Carlos VIII creou o condado de Laval separado do condado de Maine, dependendo directamente de Francia.

Lista de condes

editar
  • Roxerio, conde de Mans, citado nos 710 e 724.
  • Hervé, fillo, conde de Mans, citado no 748.
  • Ningunha noticia entre 750-820.

Rorgónidas (Primeira Dinastía do Maine)

editar
Artigo principal: Rorgónidas.

Hugónidas (Segunda Dinastía do Maine)

editar
Véxase tamén: Hugónidas.

Casas de Vexin, Normandía, Este e Beaugency

editar

Casa de Anjou

editar
Artigo principal: Casa de Anjou.

Primeira casa Capeta de Anjou

editar
 
Armas dos Condes Capetos de Anjou

Casa de Valois

editar
Véxase tamén: Dinastía Valois.

Capela da segunda casa de Anjou

editar
 
As armas dos duques de Anjou

Condado de asignación

editar
  1. Elisabeth Deniaux, Claude Lorren, Pierre Bauduin, Thomas Jarry, la Normandie avant les Normands, de la conquête romaine à l'arrivée des Vikings, Rennes, Ouest-France, 2002, p. 276 e p.389

Véxase tamén

editar

Bibliografía

editar
  • Pierre Trouillart de Montferré, Mémoires des Comtes du Maine, Mans, Hierôme Olivier Impr., 1643 .
  • O abade Angot, "Les vicomtes du Maine", en Boletín de la Commission historique et archeologique de la Mayenne, 1914, n.º 30, p. 180-232, 320-342, 404-424.
  • Le Jan (Régine), Famille et pouvoir dans le monde franc (VIIe-Xe siècle), Publications de la Sorbona, París, 1995.
  • Pierre Riché, Les Carolingiens, a Family Who Fit Europe, París, 1983 (reimpresión 1997), 490 p. (ISBN 2-01-278851-3)
  • Enciclopedia de espadas, tomo 32, pp. 337 e 338
  • Patrice Morel, Les Comtes du Maine au siècle IX a Revue historique et archeologique du Maine, Le Mans, 2005
  • Robert Latouche, Les Premiers Comtes héréditaires du Maine a Revue historique et archéologique du Maine, Le Mans, 1959
  • Robert Latouche, Histoire du Comté du Maine durante os séculos X e XI, Bibliothèque de l'École des Hautes Études, París, 1910.

Outros artigos

editar

Ligazóns externas

editar