Wikipedia

Paul Naster

numismático e historiador belga
(Redirección desde «P. Naster»)


Paul Naster, nado o 19 de decembro de 1913 en Lovaina e finado o 22 de xuño de 1988 na mesma cidade flamenga, foi un numismático, filólogo, historiador e arqueólogo belga especializado na Antigüidade grega e no Oriente Medio.

Infotaula de personaPaul Naster
Biografía
Nacemento19 de decembro de 1913
Lovaina, Bélxica Editar o valor em Wikidata
Morte12 de xuño de 1988
Lovaina.
Rexión Flamenga.
Bélxica Bélxica
Datos persoais
País de nacionalidadeBelga.
Educación Universidade Católica de Lovaina.
Coñecido porEstudos da Antigüidade grega e do Oriente Medio.
Actividade
Campo de traballoNumismática, arqueoloxía e filoloxía.
Ocupaciónhistoriador da arte , arqueólogo , filólogo , numismático , Asiriólogo Editar o valor em Wikidata
Membro de
Obra
DoutorandoSimone Scheers
Familia
CónxuxeLydie Marie Fernande Vande Mert (1939).[1]
Premios
- (1969): Premio quinquenal (CEN).
- 1985: Medalla da RNS.
- 1996: Medalla Huntington (ANS).

Traxectoria editar

Primeiros anos e formación editar

Paul Naster naceu en Lovaina en 1913, fillo de Félicien Naster e de Marie Van Langendonck[1].

Naster desenvolveu na súa cidade natal practicamente toda a súa carreira académica. Logo de cursar a educación secundaria na súa vila natal, continuou coa súa formación superior na Universidade Católica de Lovaina, onde acadou as licenciaturas en Arqueoloxía e Historia da Arte (1934) e en Filoloxía Clásica (1935), e a diplomatura en Historia da Antigüidade (1935). Por outra parte, nesa época iniciouse tamén na numismática da man de Marcel Hoc. En 1938 doutorouse en Filoloxía e Historia Orientais, cunha tese titulada L'Asie mineure et l'Assyrie aux VIIIe et VIIe siècles avant J.-C. d'après les Annales des rois assyriens ("Asia Menor e Asiria nos séculos VIII e VII a. de C. segundo os anais dos reis asirios")[2], e trasladouse a Praga para continuar alí a súa formación en linguas semíticas, durante un curso, na Universidade Carolina. O inicio da segunda guerra mundial obrigouno a regresar ao seu país.[3][4]

Carreira académica editar

O 1 de marzo de 1939 ingresou na Biblioteca Real de Bélxica, xusto antes de ser mobilizado e de participar como suboficial na Batalla de Bélxica.[5] O 13 de abril de 1942 foi nomeado conservador adxunto do Gabinete de Medallas da Biblioteca Real, onde se reencontrou co profesor Marcel Hoc.[4] As coleccións do Gabinete proporcionáronlle a ocasión de perfeccionar os seus coñecementos numismáticos e comezou a facer publicacións sobre esta materia con regularidade, interesándose en todos os períodos da historia monetaria. Alí contactou tamén co numismático francés Colbert de Beaulieu, con quen estableceu amizade.[3]

A partir de 1941, comezou a súa carreira académica na Universidade Católica de Lovaina, desde 1952 como profesor titular, onde se dedicou á docencia en ámbitos diversos, entre eles a filoloxía oriental, a arqueoloxía e a historia da arte do Oriente Medio e da Grecia antiga, a numismática e a economía.[3][4] En concreto, as súas clases de numismática dividíanse en dous cursos: un sobre o mundo antigo e outro sobre as épocas medieval e moderna. Foi, xunto co etruscólogo Franz de Ruyt e o historiador da arte Jacques Lavalleye, un dos artífices da creación do Instituto de Arqueoloxía e de Historia da Arte de Lovaina, onde inicialmente impartiu tamén clases, tanto en francés como en neerlandés.[6] Ademais, tamén dirixiu diversas teses de doutoramento, entre elas a de Simone Scheers en 1943, unha das súas discípulas máis destacadas, que o sucedeu na cátedra logo do seu retiro en 1983.[7]

Cando a Universidade de Lovaina se dividiu en dúas comunidades lingüísticas a finais da década de 1960, el decantouse pola súa comunidade de orixe e comezou pasou a ensinar unicamente en lingua neerlandesa na denominada Katholieke Universiteit Leuven, ata o seu paso á condición de profesor emérito en 1983.[5][7]

Naster numismático editar

Desde os seus primeiros artigos, Paul Naster interesouse sinaladamente polos aspectos técnicos da cuñaxe da moeda, particularmente con estudos dos cuños e da metroloxía. Aínda que os seus traballos abrangueron períodos moi amplos e diversos (numismática celta, Oriente Medio, moeda carolinxia, tesouros dos séculos XV e XVI, etc.), centrouse particularmente na moeda da Antiga Grecia. A súa publicación numismática máis coñecida é o seu catálogo das moedas gregas da colección Lucien de Hirsch, editado en 1959.[3][8][9][1]

Naster foi membro da Comisión Internacional de Numismática e, en tal condición, presidiu entre 1971 e 1986, a subcomisión para a publicación de Sylloge Nummorum Graecorum.[2][3]

Entre 1949 e 1992 foi un dos directores da Revue Belge de Numismatique, e de 1961 a 1967 presidiu a Sociedade Real de Numismática de Bélxica, á que pertencía desde 1941. En 1974 foi nomeado presidente de honra da institución. En 1966, con ocasión do 125º aniversario desta institución, foi o primeiro presidente que usou a lingua neerlandesa, a súa lingua materna, nunha reunión.[10] O mesmo ano dirixiu un seminario de verán organizado pola American Numismatic Society na Universidade Columbia, de Nova York.[2]

Naster filólogo e arqueólogo orientalista editar

Noutras áreas da súa actividade científica distinguiuse principalmente como especialista no Oriente Próximo e Medio e foi un destacado especialista en Asiria. Como filólogo, Naster estudou as táboas cuneiformes, o texto de Gilgamesh, o código de Hammurabi, os anais dos reis asirios e os documentos arameos de Elefantina. Como arqueólogo, participou nas escavacións de Apamea en Siria e xogou un papel destacado como presidente fundador do Comité Belga das Escavacións en Xordania e na organización de escavacións do sitio nabateo de El Lahun, e dirixiu varias campañas a partir de 1979.[5][1] Así mesmo, foi membro da Academia Real de Arqueoloxía de Bélxica (1966)[1], e membro fundador da Asociación Asiriolóxica Georges Dossin (1976)[2] e do Comité Belga para a Historia, a Epigrafía e a Arqueoloxía de Mesopotamia.[3]

Recoñecementos editar

No seu país foi honrado coa Cruz de Guerra e foi nomeado cabaleiro da Orde de Leopoldo II.[1]

Premios editar

Publicacións editar

Preséntase a seguir unha listaxe das monografías publicadas por Paul Naster, así como unha escolma dos seus artigos publicados na Revue Belge de Numismatique:[13][14]

Monografías editar

  • (1938). L'Asie Mineure et l'Assyrie aux VIIIe et VIIe siècles av. J.-C, d'après les Annales des rois assyriens. Bureaux du Museon, Lovaina.
  • (1941). Chrestomathie Accadienne. Bureaux du Muséon, Lovaina.
  • (1959). La Collection Lucien de Hirsch. Catalogue des monnaies grecques. Cabinet des médailles, Bibliothèque Royale, Bruxelas.
  • (1960). Grammaire accadienne (con G. Ryckmans). Pub. universitaires, Lovaina.
  • (1973). Survey of numismatic research 1966-1971 (con J. Yvon e L. Nemeškal). Internatrional Numismatic Commission, Nova York.
  • (1980). L'Enfant dans les civilisations orientales (con A. Théodoridès e J. Ries). Éd. Peeters, Lovaina. ISBN 9782801701249
  • (1983). Vie et survie dans les civilisations orientales (con A. Théodoridès e J. Ries). Éd. Peeters, Lovaina.
  • (1983). Scripta Nummaria. Contributions à la méthodologie numismatique. SRNB / Louvain-la-Neuve, Bruxelas.
  • (1986). Archéologie et philologie dans l'étude des civilisations orientales (con A. Théodoridès eJ. Ries). Éd. Peeters, Lovaina.
  • (1988). Humour, travail et science en orient (con A. Théodoridès eJ. Ries). Éd. Peeters, Lovaina.

Escolma de artigos editar

Notas editar

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 De Callataÿ, F. (2003). Páxina 271.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 De Callataÿ, F. (2003). Páxina 270.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 Scheers, S. (1998-a-).
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 De Callataÿ, F. (2003). Páxina 269.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 Donceel, R. (1998).
  6. ↑ Hackens, T. (1997). "La genèse du département d’archéologie et d’histoire de l’art". En Brulet, R. e Hackens, T. Cinquantième anniversaire du département d’archéologie et d’histoire de l’art. Louvain-la-Neuve. Páxinas 17-18.
  7. ↑ 7,0 7,1 Claes, L. (2016).
  8. ↑ De Callataÿ, F. (2003).
  9. ↑ Véxase (1959) en Publicacións - Monografías".
  10. ↑ Colaert, M. (1991). "A travers cent cinquante années d'histoire de la Société royale de numismatique de Belgique". En Revue belge de Numismatique, CXXXVII. Páxina XXXIX.
  11. ↑ "The Society’s Medal". Royal Numismatic Society.
  12. ↑ "Recipients of the Huntington Medal Award". American Numismatic Society.
  13. ↑ "Naster, Paul 1913-1998 Arquivado 28 de xullo de 2021 en Wayback Machine.". Digital Library Numis.
  14. ↑ "Paul Naster (1913-1998)". Bibliothèque nationale de France.

Véxase tamén editar

Bibliografía editar

  • Claes, L. (2016). "Docendo Discimus: The history of Numismatic Education in Belgium...". En Moens, J. (Ed. ). Colloquium Belgiam Numismatics In Perspective. Páxinas 23.
  • De Callataÿ, F. (2003). "Naster, Paul". En Nouvelle Biographie Nationale 7. Académie royale des sciences, des lettres et des beaux-arts. Páxinas 269-271. ISSN 0776-3948
  • De Smedt R. (1999). "Le professeur Paul Naster (1913-1998)". En Bulletin d'information. Bibliothèque royale de Belgique. 43. Nº 1. Páxinas 13-27.
  • Donceel, R. (1998). "In memoriam Paul Naster". En Revue des archéologues et historiens d’art de Louvain. Vol XXXI. Páxinas 183-184.
  • Mertens, J. (1982). "
  • Scheers, S. (1998-a-). "Paul Naster". En Revue belge de Numismatique.144. Páxinas 223-225.
  • Scheers, S. (1998-b-). "Paul Naster". En Compte Rendu, 45. Commission Internationale de Numismatique. Páxinas 66-67.
  • Wynants, B. (1998). "In moriam Paul Naster (1913-1998)". En Bulletin du Cercle d’Études Numismatiques, 35. Páxina 75.
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Paul_Naster&oldid=6540326»