Gran Premio do Brasil de 1984

(Redirección desde «Gran Premio de Brasil de 1984»)

O Gran Premio do Brasil de 1984 foi unha carreira de automobilismo de Fórmula 1, celebrada o 25 de marzo de 1984 no circuíto de Jacarepaguá de Río de Xaneiro. Foi a primeira carreira da tempada de 1984 e tamén foi o décimo terceiro Gran Premio do Brasil, e a primeira carreira na que a FISA introduciu o límite de 220 litros de combustible por carreira, prohibindo as repostaxes que se facían ata agora. Moitos dos pilotos predixeron correctamente que isto convertería os Grandes Premios en carreiras de aforro de combustible en lugar de carreiras reais. Tamén foi a primeira carreira de Fórmula Un para o futuro triplo campión do mundo, Ayrton Senna.

Gran Premio de Brasil de 1984
Detalles da carreira
Carreira 1 de 16 no Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1984.
Trazado do circuíto de Jacarepaguá.
Trazado do circuíto de Jacarepaguá.
Data 25 de marzo 1984
Nome oficial XIII Grande Prêmio do Brasil
Localización Circuíto de Jacarepaguá
Jacarepaguá, Río de Xaneiro
Percorrido Percorrido permanente de carreira
5´031 km
Distancia 61 voltas, 306´891 km
ClimaSeco
Pole position
Piloto Italia Elio de Angelis Lotus-Renault
Tempo 1:28.392
Volta rápida
Piloto Francia Alain Prost McLaren-TAG
Tempo 1:36.499 na volta 42
Podio
Primeiro Francia Alain Prost McLaren-TAG
Segundo Finlandia Keke Rosberg Williams-Honda
Terceiro Italia Elio de Angelis Lotus-Renault

Cualificación editar

Elio de Angelis logrou a primeira pole da tempada no seu Lotus - Renault por diante do Ferrari de Michele Alboreto na súa primeira carreira para o Cavallino Rampante. Derek Warwick, na súa primeira carreira con Renault, foi terceiro na grella co McLaren - TAG, Alain Prost foi cuarto, Prost regresaba ao equipo no que comezou a súa carreira logo de tres tempadas con Renault. O actual campión mundial (e o favorito local) Nelson Piquet cualificou sétimo co Brabham - BMW, mentres que outro brasileiro, un novato da Fórmula Un chamado Ayrton Senna clasificouse 17º no seu primeiro Gran Premio no seu Toleman - Hart.

Carreira editar

Alboreto conseguiu adiantarse na saída e liderou ao principio por diante de Warwick e de Angelis, e os McLaren de Niki Lauda e Prost. O francés fixera unha mala saída logo de saír con moi poucas revolucións e era décimo ao final da primeira volta. Prost non fixera prácticas de saída no coche, e na warm-up preguntoulle a Lauda que aceleración debía usar na saída. Lauda díxolle que non menos de 10 mil, pero na grella Prost sentía que isto era demasiado alto e reduciunas a 8000 só para decatarse de que Lauda tiña razón. Malia isto xa empezaba a mostrar a superior velocidade en carreira que se convertería na historia da tempada. Cando Lauda pasou a Warwick para o segundo posto ao final da recta de atrás na volta 10, a parte traseira dereita do McLaren golpeou o pneumático dianteiro esquerdo do Renault. O golpe danou a suspensión de Warwick, o fallo na suspensión obrigouno posteriormente a abandonar a carreira cando se era segundo.

Senna sufriu o seu primeiro abandono da tempada 1984 pola rotura do turbo na volta 8.

A carreira de Alboreto foi arruinada por un perno solto na pinza dereita do freo dianteiro do seu coche, que liberou todo o líquido de freos e provocou o sobre quecemento do freo, dando lugar a un par de trompos. Lauda lideraba por uns 40 segundos na volta 34, cando os cables da batería do seu McLaren soltáronse, provocando un fallo eléctrico. Piquet, que case calara o seu Brabham cando caeu a bandeira, terminou a carreira na volta 32 cando o motor BMW fallou na recta de boxes.

Logo de pasar a Warwick no liderado, Prost, que estaba nos pits para cambiar pneumáticos cando Lauda retirouse, perdeu o liderado de novo co inglés cando fixo a súa segunda parada para cambiar pneumáticos. Recuperou a vantaxe definitiva trala retirada de Warwick e gañou por 40´514 segundos por diante do Williams - Honda de Keke Rosberg e o Lotus de de Angelis. Para Rosberg foi o seu terceiro segundo posto consecutivo no Gran Premio do Brasil, malia que foi o único no que non foi descualificado. Eddie Cheever pilotou ben para terminar cuarto no Alfa Romeo moitos dixeran que non terminaría a carreira antes de quedar sen combustible, mentres que o Renault de Patrick Tambay clasificouse sexto logo de correr seco na última volta, perdendo o quinto posto co outro novato na F1 Martin Brundle no seu Tyrrell - Ford.

Brundle, e todo o equipo Tyrrell serían máis tarde descualificados da tempada por infraccións técnicas. Isto deu lugar ao quinto posto de Tambay con Thierry Boutsen elevado ao sexto no seu Arrows - Ford.

Clasificación editar

Cualificación editar

Pos Piloto Construtor Cual diferenza
1 11   Elio de Angelis Lotus-Renault 1:28.392
2 27   Michele Alboreto Ferrari 1:28.898 +0.506
3 16   Derek Warwick Renault 1:29.025 +0.633
4 7   Alain Prost McLaren-TAG 1:29.330 +0.938
5 12   Nigel Mansell Lotus-Renault 1:29.364 +0.972
6 8   Niki Lauda McLaren-TAG 1:29.854 +1.462
7 1   Nelson Piquet Brabham-BMW 1:30.149 +1.757
8 15   Patrick Tambay Renault 1:30.554 +2.162
9 6   Keke Rosberg Williams-Honda 1:30.611 +2.219
10 28   René Arnoux Ferrari 1:30.695 +2.303
11 22   Riccardo Patrese Alfa Romeo 1:30.973 +2.581
12 23   Eddie Cheever Alfa Romeo 1:31.282 +2.890
13 5   Jacques Laffite Williams-Honda 1:31.548 +3.156
14 26   Andrea de Cesaris Ligier-Renault 1:32.895 +4.503
15 14   Manfred Winkelhock ATS-BMW 1:32.997 +4.253
16 2   Teo Fabi Brabham-BMW 1:33.227 +4.835
17 19   Ayrton Senna Toleman-Hart 1:33.525 +5.133
18 20   Johnny Cecotto Toleman-Hart 1:35.300 +6.908
19 3   Martin Brundle Tyrrell-Ford 1:36.081 +7.689
20 25   François Hesnault Ligier-Renault 1:36.238 +7.846
21 18   Thierry Boutsen Arrows-Ford 1:36.312 +7.920
22 24   Piercarlo Ghinzani Osella-Alfa Romeo 1:36.434 +8.042
23 4   Stefan Bellof Tyrrell-Ford 1:36.609 +8.217
24 21   Mauro Baldi Spirit-Hart 1:36.816 +8.424
25 17   Marc Surer Arrows-Ford 1:37.204 +8.812
26 9   Philippe Alliot RAM-Hart 1:37.709 +9.317
NSC 10   Jonathan Palmer RAM-Hart 1:37.919 +9.527

Carreira editar

Pos Piloto Construtor Voltas Tempo/Retirada Grella Puntos
1 7   Alain Prost McLaren-TAG 61 1:42:34.492 4 9
2 6   Keke Rosberg Williams-Honda 61 + 40.514 9 6
3 11   Elio de Angelis Lotus-Renault 61 + 59.128 1 4
4 23   Eddie Cheever Alfa Romeo 60 + 1 volta 12 3
5 15   Patrick Tambay Renault 59 Sen combustible 8 2
6 18   Thierry Boutsen Arrows-Ford 59 + 2 voltas 20 1
7 17   Marc Surer Arrows-Ford 59 + 2 voltas 24
8 10   Jonathan Palmer RAM-Hart 58 + 3 voltas 26
DSC 3   Martin Brundle Tyrrell-Ford 60 Descualificado 18
Ret 16   Derek Warwick Renault 51 Suspensión 3
Ret 26   Andrea de Cesaris Ligier-Renault 42 Caixa de cambios 14
Ret 22   Riccardo Patrese Alfa Romeo 41 Caixa de cambios 11
Ret 8   Niki Lauda McLaren-TAG 38 Eléctrico 6
Ret 12   Nigel Mansell Lotus-Renault 35 Accidente 5
Ret 1   Nelson Piquet Brabham-BMW 32 Motor 7
Ret 2   Teo Fabi Brabham-BMW 32 Turbo 15
Ret 28   René Arnoux Ferrari 30 Batería 10
Ret 24   Piercarlo Ghinzani Osella-Alfa Romeo 28 Caixa de cambios 21  
Ret 25   François Hesnault Ligier-Renault 25 Temperatura 19
Ret 9   Philippe Alliot RAM-Hart 24 Batería 25
Ret 20   Johnny Cecotto Toleman-Hart 18 Turbo 17
Ret 5   Jacques Laffite Williams-Honda 15 Eléctrico 13
Ret 27   Michele Alboreto Ferrari 14 Freos 2
Ret 21   Mauro Baldi Spirit-Hart 12 Distribuidor 23
DSC 4   Stefan Bellof Tyrrell-Ford 11 Descualificado 22  
Ret 19   Ayrton Senna Toleman-Hart 8 Turbo 16  
EX 14   Manfred Winkelhock ATS-BMW 0 Excluído    

Posicións logo da carreira editar

Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación. Martin Brundle e Tyrrell foron posteriormente descalificados do campionato mundial de 1984 e os seus resultados e puntos reasignados.


Carreira anterior:
Gran Premio de Suráfrica de 1983
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA
Temporada 1984
Carreira seguinte:
Gran Premio de Suráfrica de 1984
Carreira anterior:
Gran Premio do Brasil de 1983
Gran Premio do Brasil Carreira seguinte:
Gran Premio do Brasil de 1985

Referencias editar

A menos que se indique o contrario, todos os resultados da carreira tómanse de "The Official Formula 1 website". Consultado o 2007-06-17. 

Ligazóns externas editar