Casimiro Gómez
Casimiro Gómez Cobas, nado en Viascón (Cerdedo-Cotobade) en 1854 e finado en Vigo o 21 de outubro de 1940[1], foi un empresario e filántropo galego.
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1854 Viascón, España |
| Morte | 21 de outubro de 1940 (85/86 anos) Vigo, España |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Ocupación | emprendedor , filántropo |
| Lingua | Lingua castelá |
Traxectoria editar
Casimiro Gómez naceu no seo dunha familia labrega. Con 13 anos emigrou cara á Arxentina, onde residía un irmán do seu pai. Establecido contacto co seu tío en Buenos Aires comeza a traballar como aprendiz de talabarteiro. Logo dun período de aprendizaxe en 1878 (ano no que tamén contrae matrimonio), funda o seu propio negocio, La Nacional, que co tempo se convertería nunha das principais talabartarías do país, empregando en 1920 a 2.000 persoas nas súas instalacións nas rúas 24 de Noviembre e Buen Orden, cunha fábrica e un almacén.
Arxentina editar
Cos cartos adquiridos merca grandes facendas en terras de San Luis, Santiago del Estero, Río Negro, Neuquén, La Pampa e El Chaco. Na Pampa merca tres grandes estancias (La Nacional, Las Delicias e Chamaico), que dedica á cría de reses, das que obtén a pel para a produción dos curtidos. Xa naquela época, grazas á doazón de terreos da súa propiedade, contribuíu á fundación de núcleos de poboamento como Roca (que recibiu o nome pola presidencia do xeneral Roca en Neuquén), Nueva Galia, Casimiro Gómez, La Maroma, La Nacional ou Ingeniero Malmen.
A alta calidade dos produtos elaborados en La Nacional foi recoñecida en diferentes exposicións e certames de prestixio internacional, como na Exposición Rural Argentina de 1882, a Exposición Continental do mesmo ano, a Exposición Universal de París de 1889 ou a Exposición Industrial del Centenario de 1910. O goberno arxentino elixiu as monturas producidas na súa industria como as regulamentarias do exército.
Foi fundador e vicepresidente do Centro Industrial Argentino, integrando o Consejo de Administración da Unión Industrial. Formou parte dos círculos máis selectos da sociedade arxentina, uníndose a unha ampla nómina de sociedades de tipoloxía ben diversa. Investiu en sociedades anónimas como a Sociedade Rural, a Farmaco Argentina, La Importadora y Exportadora de la Patagonia, El Diario Español, a Sociedad Nueva España, La Armonía, a Compañía de Seguros La Positiva, a Sociedad Ganadera, La Oriental, a Compañía Nacional de Transportes, a Liga Agraria, a Bolsa de Comercio, a Cruz Roja Argentina, a Sociedad de Educación Industrial ou o Comité Nacional de Comercio. Tamén se integrou en diferentes institucións bancarias, destacando o Banco Español del Río de la Plata, do que foi un dos fundadores. Ademais formou parte, como directivo ou socio, de diferentes sociedades de emigrantes como o Centro Galego de Bos Aires, a Sociedad Española de Beneficencia, a Sociedad Española de Socorros Mutuos ou o Club Español. Dende a xunta directiva do Hospital Español manifesta o seu espírito solidario contribuíndo ao sostemento do Patronato de la Infancia.
Galiza editar
Grazas ás xestións do seu asesor e amigo José Riestra López, o Marqués de Riestra, mercou unha leira dunhas 70 hectáreas en Monte Porreiro, á que chamou Villa Buenos Aires. Converteuna nunha fermosa e rica explotación agropecuaria, onde pasaba as súas vacacións. Alí cultivaba viñedos e froiteiras, reservando unha importante extensión de terreo para a cría de gando. Os produtos da leira recibiron importantes premios nas diferentes Exposicións as que concorreron.
Para facer rendible a riqueza das augas dos mananciais mineromedicinais na contorna da leira, levou a cabo un proxecto de creación dun balneario. En 1904 concedéuselle a declaración de utilidade pública, e nese mesmo ano foron enviados ao Ministerio os planos do Balneario, localizado na marxe esquerda do río Lérez, fronte ao cemiterio de Lérez. O establecemento converteuse axiña nun centro de reunión dos políticos da época. Amais do gozo in situ das augas, Casimiro Gómez comezou a engarrafalas e comercializalas. Baixo a marca de Aguas Lérez, acadaron unha exitosa acollida no mercado, especialmente no arxentino. Levouse a cabo unha forte campaña publicitaria. Unha das frases usadas era "La Mejor Agua Mineral natural de mesa, recomendada por la ciencia". En 1908 comezou a publicar a revista Lérez.
A auga foi galardoada na Exposición Internacional de Hixiene celebrada en Madrid en 1907 e na Exposición Rexional de 1909 de Santiago de Compostela. Tamén foi recoñecida na Exposición Internacional de Hixiene de Buenos Aires.
Na propiedade que tiña en Monte Porreiro construíu un dos primeiros campos de tenis de Galicia[2].
Proxectos altruístas editar
O seu labor filantrópico foi clave no proceso de modernización e desenvolvemento de Pontevedra na primeira metade do século XX. Colaborou economicamente con diferentes institucións benéficas coma o Hospicio ou o Hospital Provincial. Puxo a disposición do concello algunhas das súas propiedades, nas que se construíron obras como o actual CEIP de Barcelos, a Escola de Artes e Oficios e o Cuartel da Garda Civil, amais da construción de varios lavadoiros públicos. En Cerdedo-Cotobade sostivo a escola pública de Viascón, e en Lalín foi protector das Colonias Escolares. Doou libros de temática americanista á Biblioteca América da USC.
Notas editar
- ↑ Necrolóxica e El Pueblo Gallego, 22-10-1940, p. 5.
- ↑ Cando a burguesía galega descubriu o tenis Arquivado 20 de setembro de 2013 en Wayback Machine., por Xosé Enrique Acuña A Nosa Terra, 2/6/2011.
Véxase tamén editar
| Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Casimiro Gómez |
Bibliografía editar
- Castro López, M. (dir.): Almanaque Gallego para 1898, Bos Aires: Imprenta de El Correo Español, 1898.
- Correo de Galicia. Órgano de la colectividad gallega en la República Argentina, nº 729 (16 de maio de 1920), Bos Aires, p. 1.
- Valle Pérez, X. C. (coord.); Balneario do Lérez. Memoria Gráfica dunha época: [catálogo da exposición]. Pontevedra: Museo de Pontevedra, 1997.
- Vieites Torreiro, D.: "La participación de los gallegos en el movimieno obrero argentino 1880-1930)", en Núñez Seixas, X. M. (edit.): Galicia Austral: la inmigración gallega en la Argentina. Bos Aires: Editorial Biblos 2001, p. 177.
- Cagiao Vila, P.: "Os Países americanos e a Biblioteca América: doadores, colaboradores e redes, 1907-1926"; en Cagiao Vila, P. (coord.): Cen Anos da Biblioteca América: 1904-2004. Santiago de Compostela: USC, 2004; p. 91
- Pérez Leira, L.: Galegos na Arxentina, galegas na Arxentina: unha ollada fotográfica. Vigo: Fesga, 2006.