Xosé Manuel García Crego
Xosé Manuel García Crego, nado en Vigo o 9 de xaneiro de 1950, é un editor, tradutor, sindicalista e político galego.
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 9 de xaneiro de 1950  (74 anos)Vigo, España |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Ocupación | editor , tradutor , político |
| Lingua | Lingua galega e lingua castelá |
Traxectoria editar
Enxeñeiro Técnico Industrial, traballou en Citroën nos anos 1973 a 1975; foi director de produción e de edición en Edicións Xerais de Galicia desde 1983 até a súa xubilación en 2015.
Militante da UPG e membro dos cumios Executivo e Central, foi secretario de organización nos anos 1971-1976. Logo da caída da organización en agosto de 1975 estivo fuxido en Porto. Foi detido en xuño de 1976[1], ingresando na cadea da Coruña. Abandonou a UPG en novembro dese ano en desacordo coa expulsión de Xosé González Martínez.[2]
Integrante do núcleo fundador de Galicia Ceibe (OLN) e do Partido Galego do Proletariado, codirixiu con X. L. Méndez Ferrín os periódicos Espiral e Sempre en Galicia (do PGP).
No terreo sindical pertenceu á CSG (Confederación Sindical Galega), á INTG, á CXTG (Confederación Xeral de Traballadores Galegos) -de cuxo periódico Adiante foi coordinador-, e á CIG, causando baixa nesta central sindical en 2016 pola súa submisión ao BNG.
Para a CXTG editou a serie de libros Sede Central Relatos. Foi membro do Clube Cultural Adiante, editando o libro do I Congreso da Lingua e a Cultura galegas en Asturias, León e Zamora.
Militou na FPG até novembro de 2009, abandonando esta organización por causa da indecisión sobre o proceso de confluencia co Encontro Irmandiño e co Movemento pola Base, que daría pé ao Proxecto Común e a Anova, que había abrir un novo xeito de entender a política da esquerda en Galicia, coa creación de AGE e de En Marea.
É membro da Asociación de Amizade Galego-Cubana "Francisco Villamil", da que foi presidente no tempo do período especial cubano, nos primeiros anos da década de 1990.
Alentou e formou parte das Redes Escarlata.
Conformou o núcleo inicial e a xunta directiva da organización de defensa medioambiental Salvemos Monteferro. Foi membro do Instituto de Estudos Miñoráns.
Entre 2010 e 2018 foi presidente do Coro galego Cantares do Brión, con sede no Val Miñor.
Traducións editar
- "Mensaxe ó cumio da Terra", de Fidel Castro.
- Fuxidos, de Juan Noya, 1996.
- "Petite Bohême", de Koldo Izagirre, en Sede Central Relatos, 1988.
- Fidel Castro. A miña vida, de Ignacio Ramonet, 2007.
- Da vendima á zafra. Crónica dun emigrante galego en Cuba, de Emilio Comas Paret (en colaboración con Gustavo Luca de Tena), 2008.
- Presenza galega en Cuba, de Xosé Neira Vilas, 2010.
Notas editar
- ↑ Conde Muruais, P. (25 de xuño de 1976). "Detenidos veintitrés miembros de la oposición gallega". El País.
- ↑ Martínez González, X. (26 de xaneiro de 2011). "As diferenzas ideolóxicas na crise da UPG en 1976". O marmurio nas ondas.