Serafín Avendaño
Este artigo contén varias ligazóns externas e/ou bibliografía ao fin da páxina, mais poucas ou ningunha referencia no corpo do texto. Por favor, mellora o artigo introducindo notas ao pé, citando as fontes. Podes ver exemplos de como se fai nestes artigos. |
Serafín Xoaquín Avendaño Martínez, nado en Vigo o 2 de agosto de 1837 e finado en Valladolid o 23 de agosto de 1916, foi un pintor galego,[1] representante do realismo paisaxístico luminoso e aéreo.
Biografía | |
---|---|
Nacemento | 2 de agosto de 1837 Vigo, España |
Morte | 23 de agosto de 1916 (79 anos) Valladolid, España |
Causa da morte | Aterosclerose |
Educación | Real Academia de Belas Artes de San Fernando |
Actividade | |
Lugar de traballo | Países Baixos |
Ocupación | pintor |
Período de actividade | 1853 - 1916 |
Xénero artístico | Arte de paisaxes |
Profesores | Carlos De Haes |
Familia | |
Pai | Joaquín Avendaño |
Irmáns | Teodomiro Avendaño |
Descrito pola fonte | Galería biográfica de artistas españoles del siglo XIX (1868-1869) (pt) , (vol:1, p.52) |
Traxectoria
editarFillo do pedagogo Joaquín Avendaño, criouse no barrio de Teis. Moi novo, na nenez, trasladouse co seu irmán Teodomiro a Madrid. Formouse na Real Academia de Belas Artes de San Fernando (1840-1855).[2][3] Foi discípulo de Antonio María Esquivel e de Jenaro Pérez Villaamil. Vivamente apaixonado pola luz, situábase no campo co cabalete, para captar directamente a realidade non desde as formas estritas, senón desde o cromatismo. Foi un exemplo do preimpresionismo da pintura galega. De lento pero firme recoñecemento internacional na actualidade, aínda que en vida gozou de considerable prestixio, especialmente en Italia, onde residiu longos anos.
Comezou moi novo a conseguir galardóns, xa que en 1858 alcanzou medalla de prata na Exposición Rexional de Santiago de Compostela,[4] cunha acuarela aínda anecdótica, titulada «A miña tristura». A súa pintura parte da escola paisaxística creada polo belga Carlos de Haes, aínda que pronto se afastou dos seus modos un tanto preciosistas e fríos.
A posición económica familiar de Avendaño permitiulle viaxar polo mundo. Na década dos sesenta coñeceu os Estados Unidos, instalando o seu estudo en Portland, Oregón, onde se fan famosos os seus cadros coa impresión dos torrentes fluviais das cataratas do Niágara.
Viaxou tamén a Inglaterra, Francia, Alemaña e Suíza.[2] Competindo con Martín Rico, alcanzou pensión para Roma.
En 1864 conseguiu a terceira medalla na Exposición Nacional de Belas Artes, galardón que repetiu en 1892, e a segunda en 1899, compartíndoa con outro galego prematuramente falecido, Jenaro Carrero Fernández.
As súas correrías por Europa lévano a establecerse en Italia a partir de 1876. Alí residiu ata finais da centuria, integrándose na escola paisaxística de Rivara, na que exerce notable influencia.
A súa fama lévalle a conseguir distincións da Coroa belga e a amizade íntima do gran compositor Giuseppe Verdi, en cuxa leira «La Traviatta» pasa tempadas de traballo e relacións cordiais.
De cando en vez regresa a España para participar en certames e mostrar a súa obra. En Vigo traballa na leira familiar de Bellavista, no arranque da barriada de Teis. O seu prestixio levoulle a formar parte do xurado de exposicións nacionais, e a colaborar na revista Blanco y Negro, a partir do ano 1893 e ata 1911. Os últimos anos da súa vida pásaos en Valladolid, onde lle chega a morte en 1916, en plena guerra europea.
En Italia organízanse numerosas exposicións póstumas das súas obras, desde 1930 a 1990, en Roma, Turín, Xénova e Milán. En España dedícaselle atención a partir de 1940, cando o Museo de Pontevedra, por iniciativa de Xosé Filgueira Valverde, organiza a mostra titulada Enrique Campo e os seus precedentes.
Galería de imaxes
editar-
Paisaxe de Portland, 1851. Museo do Prado.
-
Paisaxe con galega, 1891. Colección Afundación.
-
Procesión na abadía de Tiglieto, 1895. Museo do Prado.
-
Paisaxe con gansos, 1895. Colección Afundación.
-
Paisaxe con campesiña, 1904. Fundación María José Jove.
-
A carreta de argazo. Museo de Pontevedra.[2]
-
Paisaje da costa de Liguria, 1907, Museo do Prado.
-
Paisaxe con casas e barcos, 1907. Colección Afundación.
Notas
editar- ↑ Blanco y Negro, 3 de setembro de 1916.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Gran Enciclopedia Galega Silverio Cañada.
- ↑ Enciclopedia Galega Universal.
- ↑ Celebrada con motivo da visita da raíña Isabel II.
Véxase tamén
editarBibliografía
editar- "Avendaño Martínez, Serafín Xoaquín". Diccionario enciclopédico galego universal 6. La Voz de Galicia. 2003-2004. p. 108. ISBN 84-7680-429-6.
- "Avendaño Martínez, Serafín Xoaquín". Dicionario biográfico de Galicia 1. Ir Indo Edicións. 2010-2011. pp. 78–79.
- "Avendaño Martínez, Serafín Xoaquín". Enciclopedia Galega Universal 2. Ir Indo. 1999-2002. pp. 436–437. ISBN 84-7680-288-9.
- "Avendaño Martínez, Serafín Joaquín". Gran Enciclopedia Galega Silverio Cañada (DVD). El Progreso. 2005. ISBN 84-87804-88-8.
- Álvarez Blázquez, X. M. (2008) [1960]. (A cidade e os días. Calendario histórico de Vigo) [La ciudad y los días. Calendario histórico de Vigo] (en galego [en castelán]). Ed. e trad.: M. Bragado e X. P. Sánchez. Vigo: (Xerais) Monterrey. p. 218. ISBN 978-84-9782-716-4.
- Arias Anglés, Enrique (1990). "La pintura de paisaje en España en el siglo XIX". Tres grandes maestros del paisaje decimonónico español (en castelán). Madrid: Ayuntamiento. ISBN 8478120874.
- Caamaño Fernandez, Rosa (1991). Serafín Avendaño y la Escuela de Rivara (Tese) (en castelán). Universidad Complutense de Madrid.
- Caamaño Fernández, Rosa (1997). Artistas galegos: pintores. 2, Novecentos. pp. 27–74. ISBN 978-84-87755-25-5.
- Castro Fernández; et al. (1996). 100 obras mestras da Arte Galega. Vigo: Nigra Arte. pp. 168–169. ISBN 84-87709-50-8.
- Chamoso Lamas, Manuel (1976). "Arte". Galicia. Tierras de España (en castelán). Barcelona: Fundación Juan March. Editorial Noguer. ISBN 978-84-279-8009-9.
- Costa Clavell, Francisco (1981). Plástica Gallega (en castelán). Caja de Ahorros Municipal de Vigo. pp. 14–15. ISBN 84-7231-603-3.
- Couselo Bouzas, José (1950). La pintura gallega (en castelán). A Coruña: Porto y Cía. Editores.
- García Iglesias, José Manuel (2012). Da fantasía á realidade: Pintura en Galicia de 1833 a 1936. Fundación Novacaixagalicia. ISBN 978-84-96982-58-1.
- Gutiérrez Márquez, Ana (2015). Pintura del Siglo XIX en el Museo del Prado (en castelán). Museo Nacional del Prado. ISBN 978-84-8480-330-0.
- Hidalgo, J. M.; et al. (1997). Artistas galegos nas coleccións de Prensa Española 1893-1936 (en bilingüe). Museo Quiñones de León. pp. 34, 47–71. VG 930-97.
- Lafuente Ferrari, Enrique (1953). Breve historia de la pintura española. Madrid, Edit. Tecnos (en castelán).
- Murguía, Manuel (1886). Los precursores. A Coruña, Biblioteca Gallega, La Voz de Galicia (en castelán).
- Ossorio y Bernard, Manuel (1868). "Avendaño (D. Serafín)". Galería biográfica de artistas españoles del siglo XIX I. Madrid: Imprenta de Ramón Moreno. p. 52.
- Otero Túñez, Ramón (1963). "El pintor Avendaño". Cuadernos de Estudios Gallegos. ISSN 0210-847X. T. 18. Nº. 54. pp. 119-122.
- Pablos, Francisco (1981). Pintores gallegos del Novecientos pp. 16-27. A Coruña, Fundación Barrié de la Maza (en castelán).
- Pablos, Francisco (1981). Plástica Gallega (en castelán). Caja de Ahorros Municipal de Vigo. pp. 98–99. ISBN 84-7231-603-3.
- Pablos, Francisco (2003). A pintura en Galicia - La pintura en Galicia (bilingüe) . Nigra Trea. pp. 34–39. ISBN 84-95364-15-8.
- Pantorba, Bernardino de (1980). Historia y crítica de las Exposiciones Nacionales de Bellas Artes. Madrid (en castelán).
- Seoane, Luís (1964). "Serafín Avendaño en Italia". Grial (Editorial Galaxia) 2 (6): 491–494. ISSN 0017-4181. JSTOR 29748277.
- Valle Pérez, Xosé Carlos (2005). A arte galega na Colección Caixanova (en castelán). Faro de Vigo. pp. 16–17. VG-914/05.
- VV. AA. (1979). Vigo en su historia [cómpre nº de páxina]. Vigo, Caixavigo (en castelán).
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Serafín Avendaño |
Outros artigos
editarLigazóns externas
editar- Serafín Avendaño na Fundación María José Jove (en castelán).
- Bibliografía sobre Avendaño en pintoresgallegos.com.