Sam Posey, nado en Nova York o 26 de maio de 1944[1], é un expiloto de automobilismo e xornalista deportivo estadounidense.

Modelo:BiografíaSam Posey

(2008) Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento26 de maio de 1944 Editar o valor en Wikidata (80 anos)
Nova York, Estados Unidos de América Editar o valor en Wikidata
EducaciónEscola de Deseño de Rhode Island
The Gunnery (en) Traducir
Buckley School (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupaciónpiloto de Fórmula Un, xornalista Editar o valor en Wikidata
Deporteautomobilismo Editar o valor en Wikidata
Participou en
24 Horas de Le Mans Editar o valor en Wikidata

IMDB: nm0692674 Editar o valor en Wikidata
Surtees TS9B de Posey no Goodwood Festival of Speed de 2008.

Andaina nas carreiras

editar

Sam Posey comezou como piloto deportivo afeccionado e formouse na Can Am e Trans Am. Posey correu cun Sunoco Camaro para Roger Penske en 1968 na serie Trans Am. Chevrolet gañou o campionato baseado no esforzo do equipo Penske. Mark Donohue foi o piloto principal e gañou unhas notables 10 de 13 carreiras. A primeira carreira de Posey foi en Bridgehampton, onde terminou terceiro. Outros acabados foron: Meadowdale, 3º, St Jovite, 3º, Bryar, 6º, Watkins Glen, 2º que foi a única carreira que Donohue foi batido por un Camaro en 1968. O coche de Posey era o mesmo Sunoco Blue con letras amarelas como Donohue. Posey lucía un spoiler amarelo e Donohue un spoiler vermello.

En 1969, gañou a Lime Rock na Trans-Am nun Ford Mustang de fábrica. En 1970, Posey foi o condutor de Autodynamics Dodge Challenger de Ray Caldwell na Trans-Am, correndo contra Parnelli Jones, Dan Gurney, Mark Donohue e Jim Hall, no que a maioría dos historiadores de carreiras consideran a mellor tempada de carreiras profesionais na historia dos Estados Unidos. Posey tamén participou nas USAC Championship Car series nas tempadas de 1969 e 1972-1974, con 13 saídas, incluíndo as 500 Millas de Indianápolis de 1972. Terminou entre os dez primeiros 8 veces, co seu mellor final en 3ª posición en 1969 no circuíto de Kent.

Como piloto de resistencia, Posey participou nas 24 Horas de Le Mans 10 veces (1966, 1969-1973 e 1975-1978) e terminou no top 10 cinco veces. O seu mellor final foi a 3ª posición durante a competición de 1971 na que pilotou o Ferrari 512 M. Tamén gañou as 12 Hours of Sebring de 1975, en equipo con outros tres pilotos.

Participou en dous eventos do campionato mundial de Fórmula 1, o Gran Premio dos Estados Unidos de 1971 e o Gran Premio dos Estados Unidos de 1972, retirándose do primeiro e finalizando 12º no segundo, sen anotar puntos do campionato. Pilotou coches de Surtees en ambas as ocasións, pero só o primeiro era un coche oficial.

Tamén competiu nun único evento na NASCAR Grand National Series (agora coñecida como Monster Energy NASCAR Cup Series), a primeira carreira da tempada de 1970, celebrado no Circuíto Riverside International en Riverside, California.

Analista de carreiras

editar

Posey pasou a ser comentaristas de carreira de automóbiles para ABC Sports. Posey debutou en ABC para nas 500 Millas de Indianápolis de 1974, actuando como analista. Nos anos posteriores, serviu como xornalista e, finalmente, volveu ao posto de comentarista a partir de 1982.

En 1989, Posey foi contratado como parte do equipo de transmisión ABC Sports cubrindo o Tour de Francia de 1989. Moita xente quedou sorprendida polos coñecementos de Posey que e un verdadeiro entusiasta do deporte. A ABC o levaría de novo como referencia principal para as carreiras de 1990 e 1991. Posey tamén traballou como locutor de play-by-play durante a cobertura de ABC dos Xogos Olímpicos de inverno de 1984 en Saraxevo e os Xogos Olímpicos de inverno en Calgary.

Resultados completos na Fórmula Un

editar

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano Equipo Chasis Motor 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 Pos. Puntos
1971 Team Surtees Surtees TS9 Cosworth V8 RSA ESP MON NED FRA GBR ALE AUT ITA CAN USA
Ret
NC 0
1972 Champcarr Inc. Surtees TS9B Cosworth V8 ARX RSA ESP MON BEL FRA GBR ALE AUT ITA CAN USA
12
NC 0

Resultados completos nas 500 Millas de Indianápolis

editar
Ano Chasis Motor Sada Final Equipo
1972 Eagle Offy 7 5 Champ Carr Inc.
  1. Jenkins, Richard. "The World Championship drivers - Where are they now?". OldRacingCars.com. Consultado o 2007-07-29. 

Véxase tamén

editar

Ligazóns externas

editar