Xerardo Dasairas

historiador e profesor galego
(Redirección desde «Xerardo Dasairas Valsa»)

Xerardo Dasairas Valsa, nado en Verín en 1953, é un mestre e historiador galego.[1]

Xerardo Dasairas
Nacemento1953
Lugar de nacementoVerín
NacionalidadeEspaña
Ocupaciónhistoriador e catedrático
editar datos en Wikidata ]

Traxectoria editar

Estudou en Verín (alumno de Taboada Chivite), continuou o bacharelato e COU en Barcelona, fixo Maxisterio en Ourense.[2]

Mestre de profesión, exerceu moitos anos en Cangas do Morrazo. Desde 1978 publicou estudos e artigos relativos a etnografía, historia, arqueoloxía, patrimonio, pedagoxía e socioloxía.[3] Publicou no Boletín Auriense e en Narria: Estudios de artes y costumbres populares[4].

 
4º pola esquerda na presentación da revista Os Galos nº 17 en Bueu (2023)

Ten usado o pseudónimo O´Xedas.[5]

Publicacións editar

  • Os outros Vigos: Coruxo (1987). Vigo : Concellalía de Cultura. ISBN  84-505-6086-1.
  • 70 anos de fútbol en Verín (1990). 96 páxs. Ed. de autor.
  • O entroido en terras de Monterrei (1990). Edicións do Cumio. 174 páxs. ISBN  84-87126-15-4.
  • Monterrei, 1494-1994: 5 séculos de cultura (1994). Ediciós do Castro. ISBN 84-7492-732-3.
  • Os sinos dos tempos: campás de Vigo (1995). Vigo : Concellería de Patrimonio Histórico. ISBN 84-87637-30-2.
  • D. José García Barbón e o Colexio La Salle de Verín no centenario da súa fundación (1895-1995) (1995). Servizo de Publicacións, Deputación Ourense. ISBN 84-87575-30-7.
  • Crónicas romanceadas da vila vella de Cangas no 380º cabodano da súa invasión polos inimigos turco-berberiscos (1617-1997) (1997). Pontevedra. 52 páxs.
  • Candeán, memórias dunha parróquia (2000). Comunidade de Montes Veciñais en Man Común de Candeán. 112 páxs.
  • Verín (2000). Concello de Verín. 124 páxs.
  • Memorias da II República en Cangas (2002). Ediciós do Castro. 237 páxs. ISBN 84-8485-056-0.
  • Campás e campaneiros (2004). Ir Indo. ISBN 84-7680-512-8.
  • Xesús Taboada Chivite: arqueólogo, historiador, etnógrafo e ensinante (2006). Ir Indo. 63 páxs. ISBN 8476805144.
  • Labras heráldicas de Monterrei-Frieiras-Conso de Viana do Bolo (2007). Grupo Marcelo Macías. 157 páxs. ISBN 84-88522-22-3.
  • Luís Bazal: Memoria e fuga dun mestre anarquista galego (2007). A Nosa Terra, o Fardel da memoria. 140 páxs. ISBN 978-84-8341-199-5.
  • Verín baixo o franquismo (2007). A Nosa Terra. 140 páxs. ISBN 978-8483411766.
  • Libro-guía de Monterrei (2008). Alfer. 124 páxs. ISBN 9788461251308.
  • Darbo na memoria: esencía de terra co mar ao fondo (2009). Comunidade de Montes Veciñais en Man Común de Darbo. 160 páxs.
  • Crónicas rexiomontanas: territorio e historia na comarca de Monterrei (2013). Ed. de autor. 479 páxs. ISBN 9788461673612.
  • Economía, recursos, transporte e urbanismo (2013). Ed. de autor. 141 páxs. ISBN 9788461673575.
  • Cangas na historia (2017). Concello de Cangas. 105 páxs. ISBN 9788415166658.
  • Mariñeiros, piratas e bruxas no mar de Cangas (2017). Cocellería de Cultura, Concello de Cangas. 140 páxs. ISBN 9788415166689.
  • Terras da Mezquita e da Seabra (2018). Deputación de Ourense. 137 páxs. ISBN 9788416643165.
  • Escolma da cultura inmaterial de Cangas. Lendas, mitos, ritos, crenzas e prácticas diversas (2019). Ed. de autor. Cangas.[6]

Colectivas editar

  • O entroido ancestral (2002). Con Carlos Puga e Nacho Gómez. Edicións do Cumio. ISBN 84-8289-209-6.

Notas editar

  1. "Xerardo Dasairas Valsa. Galegos. Gallegos". galegos.galiciadigital.com. Consultado o 2020-01-17. 
  2. Gil, Mar (2017-11-27). "«Dasairas é un produto típico de don Xesús»". La Voz de Galicia (en castelán). Consultado o 2020-01-17. 
  3. "Catálogo de la Biblioteca Nacional de España - Resultados del catálogo - Todos los campos 'Dasairas Valsa'". catalogo.bne.es. Consultado o 2020-01-17. 
  4. "Xerardo Dasairas Valsa". Dialnet (en castelán). Consultado o 2020-01-17. 
  5. "Pseudónimos galegos en ogalego.eu:d". www.ogalego.eu. Consultado o 2023-07-31. 
  6. García, D. "De Berobreo ao Keniata, un percorrido pola cultura popular de Cangas". www.farodevigo.es. Consultado o 2020-01-17.