Federico Ribas
Federico Ribas Montenegro, nado no Concello de Bouzas (hoxe Bouzas, Vigo) o 26 de outubro de 1890[1] e finado en Madrid o 11 de setembro de 1952, foi un debuxante, ilustrador, publicista e pintor galego.
| Federico Ribas | |
|---|---|
 Retrato en Vida Gallega, 1928. | |
| Nome | Federico Ribas Montenegro |
| Nacemento | 26 de outubro de 1890 |
| Vigo | |
| Falecemento | 11 de setembro de 1952 |
| Madrid | |
| Nacionalidade | España |
| Fillos | Maryan Ribas |
| Eido | ilustración, publicidade |
| Influenciado por | Rafael Kirchner |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
TraxectoriaEditar
De pais cataláns,[2] de mozo opositou a Correos, sen éxito, e emigrou á Arxentina en 1908, onde traballou para Última Hora, Papel y Tinta, El Diario, PBT, Caras y Caretas, Crónicas de Oro e España Republicana. En 1912 marchou a París e traballou en Elégances, Mundial (que dirixía Rubén Darío) e Le Rire. Volveu a España e instalouse en Madrid en 1916 onde traballou para Blanco y Negro e ABC e facendo portadas para libros. Asinou, en ocasións co pseudónimo de Mirko. Dirixiu unha empresa de publicidade e, para pasar os veráns, mercou unha casa en Beluso, onde o colleu o comezo da Guerra Civil.
Exiliouse, chegando a Buenos Aires o 7 de novembro de 1936. Alí dirixiu a revista Atlántida e casou coa actriz española Mercedes Sicilia.[3] Na Arxentina coincidiu con Castelao e Luís Seoane. Fixo as personaxes para o filme de animación arxentino en branco en negro El mono relojero, de 1938, e adaptacións gráficas do Quijote (1946) e da Illa do tesouro (1947). En 1949 volveu a Madrid para seguir nos antigos traballos publicitarios. Colaborou con Blanco y Negro, Crónica, Buen Humor, Flirt, Nuevo Mundo, Faro de Vigo, Vida Gallega, El Pueblo Gallego, La Esfera, ....[4]
ObraEditar
Hai obra de Federico Ribas, entre outras coleccións, na Afundación,[5] no Museo Municipal Quiñones de León, no Museo de Belas Artes da Coruña,[6] no Museo Provincial de Pontevedra, no Museo Galego de Arte Contemporánea Carlos Maside,[7] no Museo Massó e no Museo Anfaco da Industria Conserveira.[8]
Vida persoalEditar
É irmán do xornalista José Ribas Montenegro. A súa filla Maryan Ribas Sicilia (1933) é tamén pintora.
NotasEditar
- ↑ Pérez Leira, Lois. "Federico Ribas, un artista vigués genial" 12/9/2012 (en castelán)
- ↑ "La viuda de Federico Ribas" La Vanguardia Española, 5/10/1956 (en castelán).
- ↑ "Grupo de personalidades barcelonesas reunidas en torno de doña Mercedes Sicilia, viuda de Kibas,..." La Vanguardia Española, 7/10/1956 (en castelán).
- ↑ AAVV. "Ribas Montenegro, Federico" en Gran Enciclopedia Galega Silverio Cañada (en DVD).
- ↑ Colección Afundación
- ↑ "Museo de Belas Artes da Coruña". Arquivado dende o orixinal o 08 de xullo de 2012. Consultado o 18 de agosto de 2015.
- ↑ "Museo Galego de Arte Contemporánea Carlos Maside". Arquivado dende o orixinal o 24 de setembro de 2015. Consultado o 18 de agosto de 2015.
- ↑ Ceres - Red Digital de Colecciones de Museos de España
Véxase taménEditar
BibliografíaEditar
- AAVV (2006). "Ribas Montenegro, Federico" en Diciopedia do século 21, t. 3. pp. 1809–1810.
- García Filgueira, Marta (2002). "Aspectos iconográficos del cuerpo en la publicidad en Galicia a principios del siglo XX", pp. 457–469 en Semata: Ciencias sociais e humanidades 14, Profano y pagano en el arte gallego, USC.
- García Padrino, Jaime (2004). Formas y colores: la ilustración infantil en España Universidade de Castela-A Mancha, 2004. ISBN 84-8427-298-2.
- Hidalgo, J. M.; et al. (1997). Artistas galegos nas coleccións de Prensa Española 1893-1936 (en bilingüe). Museo Quiñones de León. VG 930-97.
- Pablos, Francisco (1981). Plástica Gallega (en castelán). Caja de Ahorros Municipal de Vigo. pp. 284–285. ISBN 84-7231-603-3.
- Pablos, Francisco (2003). A pintura en Galicia - La pintura en Galicia (en bilingüe). Nigra Trea. p. 84. ISBN 84-95364-15-8.
- Sánchez Vigil, Juan Miguel (2001). La documentación fotográfica en España: revista La Esfera (1914-1920) (tese). Complutense. ISBN 84-669-0088-8.