Strelitzia nicolai

Strelitzia nicolai é unha especie das anxiospermas da orde das zinxiberales e familia das estrelitziáceas.

Bosquete de S. niolai no Kirstenbosch National Botanical Garden da Cidade do Cabo.

Lámina por Matilda Smith.
Curtis's Botanical Magazine vol. 115 (1889).

Trátase dunha planta herbácea, pero de porte arbóreo, con aparencia de palmeira, orixinaria de Suráfrica e amplamente culivada en parques e xardíns en rexións tropicais e subtropicais pola súa beleza.

Descrición

É unha planta semllante á plataneira (do xénero Musa) pero máis alta, xa que pode atinxir os 6 m de altura, e coa peculiaridad de que as súas follas só abren en dúas direccións.
As follas son moi longas, de até 1,8 m, e de cor verde, algo agrisada cando son vellas, e xorden no extremo superior do caule, dispostas como un abano.
A inflorescencia está protexida por unha bráctea de cor azul escura. A flor é máis grande que a de Strelitzia reginae]] (a famosa ave do paraíso), pois pode chegar até os 18 cm de longo, e está situada xusto por riba do punto onde emerxe o abano de follas do caule. Os sépalos son brancos e presentan unha "lingua" de cor azul purpúrea.
As sementes son cápsulas triangulares.

Strelitzia nicolai é unha das poucas plantas onde se demostrou a presenza do pigmento bilirrubina, que fundamentalmente se encontra nos animais.

Esta planta adoita empregarse como ornamental en parques e xardins, e na decoración de espazos públicos, como centros comerciais, aeroportos etc.

Taxonomía

Strelitzia nicolai foi descrita o ano 1858 polo xardineiro e botánico alemán Eduard August von Regel e o seu compatriota, agrónomo e botánico Friedrich August Körnicke, que publicaron a súa descrición na revista Gartenflora 7: 265, pl. 235.

O epíteto específico nicolai ("de Nicolao") está dedicado na honra do tsar Nicolao I de Rusia, a proposta de von Reguel que, despois de acabar os seus estudos en Alemaña, serviu como director do Xardín Botánico Imperial Ruso de San Petersburgo, cidade na que morou até a súa morte, en 1892.

Sinonimia

• Strelitzia alba subsp. nicolai (Regel & Körn.) Maire & Weiller.
• Strelitzia quensonii Lem.

Distribución

Strelitzia nicolai é unha das tres especies do xénero Strelitzia con aspecto de árbore (as outras dúas son S. caudata e S. alba). A área de dispersión natural de S. nicolai está restrinxida ao bosque temperado perennifolio e aos de matogueiras da costa do leste de África meridional, desde o río Great Fish, polo norte, até o porto de Richards Bay.

Tamén se considera nativo de Mozambique, Botsuana e Zimbabue e, segundo parece, está naturalizado en México oriental (no estado de Veracruz).

Galería

Flores

• 
• 
• 
• 

Plantas

• 
  Exemplar subadulto en Kahului, Maui, Hawai
• 
  Exemplar adulto na Quinta do Palheiro Ferreiro, Funchal, Madeira
• 
  Exemplar novo, preparado para plantar, dunra rara variedade variegaa de S. nicolai
• 
  Exemplar novo, como planta ornamental de interior

Sementes

• 
  Cápsulas abrindo na planta, en Makawao, Maui, Hawai
• 
  Cápsulas abertas, amosando as sementes vermellas
• 
  Froitos secos, abertos, coas sementes.
  Reserva Natural Iphithi,
  en KwaZulu-Natal, República Surafricana

Véxase tamén

Bibliografía

• AFPD (2015): African Flowering Plants Database (Base de Datos das Plantes con Flores de África.
• Moore, H. E. Jr. & Hyypio, P. A. (1970): "Some comments on Strelitzia (Strelitziaceae)". Baileya 17: 65–74.

Outros artigos

• Estrelitziáceas
• Ave do paraíso
• Strelitzia

Ligazóns externas

• ITIS 42382
• L. Watson y M. J. Dallwitz, The families of flowering plants - Strelitziaceae