Renfe Operadora, ou simplemente Renfe[2], é unha entidade pública empresarial adscrita ao Ministerio de Fomento de España, e a operadora ferroviaria hexemónica de viaxeiros pola rede de Adif, onde só se internan para servizos internacionais Comboios de Portugal e SNCF. Tamén mantén unha importante presenza no tráfico mercadorías.

Renfe Operadora

Tren co logotipo e cores corporativas de Renfe en Santiago de Compostela.
TipoEntidade Pública Empresarial
Fundación1 de xaneiro de 2005 (19 anos)
MatrizGrupo Renfe
LocalizaciónAvenida de Pío XII, 110
28036 Madrid España
FundadorMinisterio de Fomento de España
Persoas claveIsaías Táboas (Presidente)
José Luis Ábalos (Ministro de Fomento)
IndustriaTransporte ferroviario
ProdutosAVE · AV City · Alvia · Altaria · Avant · Euromed · Intercity · MD · Feve · Rexional · Rexional Exprés · Talgo · Trenhotel
Número de empregados14.124 (2016)[1]
Na rede
http://www.renfe.com
TikTok: renfe
editar datos en Wikidata ]

Tomou o nome da antiga RENFE (Red Nacional de los Ferrocarriles Españoles), empresa creada en 1941 e da que se desprendeu Renfe Operadora o 1 de xaneiro de 2005, pasando RENFE a se chamar Adif (Administrador de Infraestruturas Ferroviarias). Renfe heredou o groso do material rodante e persoal relacionado (maquinistas, interventores, ...) mentres que Adif quedou coa infraestrutura, superestutura, a maior parte dos predios e naves (agás talleres) e persoal relacionado coa circulación ferroviaria (factores, xefes de estación, persoal dos Postos de Mando e CTC, ...).

A creación de Renfe Operadora veu dada pola Lei do Sector Ferroviario[3], que apuntaba á separación da explotación dos servizos de transporte, da administración das infraestruturas, polo que se tiveron que conformar dúas empresas: Adif e Renfe Operadora.

Historia editar

O proceso de nacionalización e unificación que viviron a maior parte de redes de ferrocarril de Europa tras a segunda guerra mundial produciu unhas compañías ferroviarias nacionais que facían moi difícil a posibilidade de explotar trens internacionais. A integración promulgada pola Unión Europea, que inclúe o transporte libre de mercadorías por toda a unión, iniciou o interese por modificar o sistema de funcionamento dos ferrocarrís europeos permitindo con normalidade a aparición de operadores transnacionais.

En 1991 aprobouse a Directiva 91/440/CEE, na que se recolle a separación contable dos servizos e as infraestruturas nas redes ferroviarias nacionais europeas,[4] similar á existente no transporte aéreo ou por estrada. Esta separación permitiría a un operador transnacional circular polas redes de diferentes países nas mesmas condicións que a ferroviaria nacional, pagando as taxas correspondentes polo uso da infraestrutura.

Esta directiva e os seus posteriores foron traspostas ao ordenamento xurídico español na Lei 39/2003 do Sector Ferroviario, aprobada o 17 de novembro de 2003. Nesta lei estableceuse que no caso de España a separación contable realizaríase a través da división completa en dúas empresas diferentes. A división efectiva tivo lugar o 1 de xaneiro de 2005, cando Renfe foi extinguida como empresa e creáronse Adif, dedicada á infraestrutura, e Renfe Operadora, dedicada á operación e o mantemento dos trens.[5]

Renfe Operadora absorbeu da súa predecesora Renfe todo o material rodante, os talleres de mantemento e o persoal dedicado a operar os trens e ao seu mantemento. Ademais de todo o relacionado coa infraestrutura, a venda de billetes en estacións quedou tamén en mans de ADIF.

En 2012 realizouse un proceso similar coa disolución de Feve, a empresa estatal que xestionaba os ferrocarrís de vía estreita. O 31 de decembro completouse a subrogación, facéndose Renfe Operadora con toda a explotación dos ferrocarrís de vía estreita non autonómicos, e Adif coa infraestrutura.[6]

Estrutura editar

Nunha orixe, a operadora ferroviaria herdou o modelo de xestión das Unidades de Negocio (UN) da antiga Renfe, facéndose cargo daquelas que puramente afectaban á explotación dos servizos de transporte, é dicir: Proximidades, Rexionais, Grandes Liñas, Alta Velocidade, Mercadorías e Mantemento Integral de Trens. En xaneiro de 2006, Renfe Operadora sofre unha gran reestruturación interna, que reduce as áreas operativas ás catro actuais:

Na actualidade, e despois de varias modificacións, o grupo Renfe desde 2013 pivota sobre catro sociedades anónimas que dependen da matriz, ao ser a propietaria ao 100% do capital das novas sociedades:[7]

Presidencia editar

Servizos ferroviarios editar

 
Rede completa de ferrocarrís en España.      Liñas de alta velocidade     Liñas de largo ibérico     Liñas de largo métrico
 
Restauración nun tren AVE.
 
Cafetería a bordo dun tren de Renfe Operadora.

Tradicionalmente desde a súa fundación Renfe Operadora separou completamente os seus servizos de Media Distancia dos de Longa Distancia. Na actualidade a división é máis flexible, existen servizos con ligazón entre trens de Media Distancia e Longa Distancia, e tamén trens de Longa Distancia que admiten viaxeiros de Media Distancia en certos percorridos entre cidades próximas.

Longa distancia editar

Artigo principal: Longa distancia Renfe.

As liñas de longa distancia son servizos non subvencionados, que xeralmente inclúen grandes prestacións a bordo como cafetería, clase preferente, restauración en asento ou a emisión de películas. O nome de cada un dos servizos indica normalmente as prestacións e o tipo de tren, aínda que ás veces existen diferenzas dentro de servizos co mesmo nome.

Entre os servizos que fan uso das liñas de alta velocidade inclúense:

  • AVE: é o servizo puro de alta velocidade en liñas de longa distancia. Son os trens que alcanzan maior velocidade, ata 310 km/h, e que circulan desde orixe a destino por liñas de alta velocidade.
  • AV City: servizos de alta velocidade en trens de gama media sen clase preferente nin servizos de valor engadido durante a viaxe. O seu obxectivo é ofrecer traxectos similares ao AVE a prezos máis competitivos.
  • Alvia: servizos que circulan parcialmente por liñas de alta velocidade e por liñas convencionais, incluíndo o cambio de largo rápido necesario para utilizar ambas as redes, incluso sen deterse de todo. Alcanzan unha velocidade de 250 km/h en vías de alta velocidade puras.
  • Avlo: servizos de alta velocidade de baixo custe.

Os servizos diúrnos a velocidade convencional, con velocidades de ata 220 km/h, inclúen:

  • Altaria: compóñense dunha rama Talgo arrastrada por unha locomotora independente. Poden circular parcialmente por liñas de alta velocidade, cunha velocidade máxima de 200 km/h. A diferenza dos Alvia, a locomotora de arrastre independente dos Altaria é separada da rama de coches durante o cambio de largo, sendo substituída por outra adecuada á velocidade e largo da vía de destino; iso fai obrigatoria, en calquera caso, a detención do tren durante o proceso. Ademais, a súa velocidade máxima media é menor, e poden facer uso de trazados non electrificados.
  • Euromed: servizo de características técnicas similares ao Alvia, establecido para aproveitar especificamente as características do Corredor Mediterráneo.
  • Talgo: compóñense dunha rama Talgo arrastrada por unha locomotora de potencia normal, integramente por vías de largo ibérico e sen facer uso de liñas de alta velocidade. É o servizo de longa distancia máis básico e veterano da compañía.

Ademais, Renfe realiza varias liñas nocturnas cunha velocidade máxima de ata 200 km/h e algunhas delas circulan parcialmente por infraestruturas de alta velocidade:

Media Distancia ou rexionais editar

Artigo principal: Media distancia Renfe.

A división comercial Renfe Media Distancia xestiona liñas que poden recibir subvencións, tanto particularmente a cada liña xeralmente por parte dos gobernos autonómicos, como globalmente a través dun acordo co goberno estatal coñecido como contrato-programa.[14] A maioría de servizos teñen prestacións parecidas, con clase única sen cafetería a bordo e a posibilidade de utilizar bicicletas.

Entre os servizos ofrecidos, un fai uso de liñas de alta velocidade:

  • Avant: servizo capaz de circular ata a 250 km/h cunhas prestacións moi parecidas ao resto de trens de Media Distancia, que une cidades próximas en percorridos curtos, a miúdo a modo de lanzadeira con servizos AVE.

Os demais servizos, a velocidade convencional, inclúen:

  • Media Distancia: marca xenérica da división, que engloba á súa maioría de servizos. As rutas de Media Distancia unen as cidades principais dentro dunha mesma rexión coas poboacións intermedias menores máis destacadas, descartando a de menos demanda.
  • Intercity: son servizos híbridos entre a media e a longa distancia. Circulan a unha velocidade máxima de 160 km/h e posúen prestacións moi similares ou idénticas á Media Distancia convencionais, deténdose nas mesmas estacións e emulando as súas tarifas. Con todo, a lonxitude dos seus percorridos, de principio a fin, é estendida, propia de servizos como o Alvia; iso posibilita percorrer longos traxectos interrexionais sen necesidade de transbordos a aqueles viaxeiros que o precisen, aínda que non son a opción preferible para o devandito tipo de viaxe, polas súas múltiples paradas.
  • Rexional: son os servizos máis básicos da división, cuxa velocidade media e categoría (comodidade) é menor que en caso dos anteriores. Os trens Rexional adoitan circunscribir os seus percorridos dentro dunha mesma rexión, e fan parada en todas e cada unha das estacións habilitadas no seu percorrido, atendendo a poboacións menores, con frecuencias de paso moi reducidas. Para prestar o servizo empréganse trens de características similares aos máis veteranos vehículos empregados por Renfe Proximidades, habitualmente de tracción diésel.
  • Rexional Exprés: servizos de prestacións técnicas idénticas ao Rexional, coa condición de que ignoran certas estacións menores no seu percorrido, reducíndose así o tempo de viaxe. Son en Media Distancia homólogos aos trens civís en Renfe Proximidades.

Proximidades editar

 
Proximidades de vía estreita en Asturias.
Artigos principais: Proximidades Renfe e Renfe Feve.

Renfe é o principal xestor de redes de proximidade en España. Devanditos servizos son sempre subvencionados, e ofrécense nas grandes áreas metropolitanas do país, ocasionalmente xunto con distintos operadores públicos autonómicos de certas comunidades autónomas. Ditas redes son operadas por:

Trens turísticos de luxo editar

  • Transcantábrico: servizo turístico de luxo que transcorre integramente por liñas de vía estreita e que foi herdado da antiga empresa FEVE. Circula entre os meses de marzo e outubro. Existen dúas circulacións, iniciando cada unha o seu percorrido en León e Santiago de Compostela, respectivamente, cada semana. O percorrido ten unha duración dunha semana, visitando con todas as comodidades os principais atractivos turísticos do norte peninsular. Hai dous tipos: o Transcantábrico Clásico, que fai a ruta Santiago-Bilbao-León, e o Transcantábrico Gran Luxo, que vai de Santiago a Donostia.
  • Expreso de La Robla: servizo herdado da antiga empresa FEVE que cobre as rutas Bilbao-León (itinerario de La Robla) e Bilbao-Oviedo (itinerario Paraíso Verde).
  • Al Andalus: con tres itinerarios, Andalucía, Ruta Extremeña e Camiño de Santiago.

Material móbil en servizo editar

AVE - Longa Distancia editar

Exclusivamente para liñas 1435 mm e 25 kV ~ 50 Hz editar

Para liñas de 1435 ou 1668 mm e 25 kV ~ 50 Hz ou 3 kV editar

Exclusivamente para liñas de 1668 mm editar

Media Distancia editar

Mercadorías editar

  • Serie 251
  • Serie 252
  • Serie 253
  • Serie 333.3

Proximidade editar

Largo 1000 mm editar

Largo 1668 mm editar

Feve editar

  • Serie 1000
  • Serie 1600
  • Serie 1900
  • Serie 2400
  • Serie 2600
  • Serie 2700
  • Serie 2900
  • Serie 3300
  • Serie 3500
  • Serie 3600
  • Serie 3800

Traspaso ás comunidades autónomas editar

Xa en 2005 asinouse o traspaso da liña Lleida-La Pobla de Segur a Ferrocarrils de la Generalitat de Catalunya, cun período transitorio en que Renfe Operadora prestará o servizo nunha liña da que xa non é titular Adif ata que a empresa autonómica dispoña de material móbil suficiente para prestalo, establecéndose 2010 como tope.

Estaba previsto o traspaso durante 2007 da O.N. de Renfe Proximidades ás comunidades autónomas, coa posibilidade de que poidan establecer novas liñas, e servizos de ámbito autonómico, pero non se chegou aínda a un acordo sobre este traspaso nin se asinou nada respecto diso.

Formación editar

Renfe conta con Escolas Técnicas Profesionais para a formación e reciclaxe de maquinistas nalgúns dos principais nós da rede ferroviaria de Adif como son: Bilbao[15], León[16], L'Hospitalet[17], Madrid[18], Miranda de Ebro[16], Santander[18], Santiago de Compostela[19], Sevilla[18] ou Valencia[18]. En Galiza tamén dispón dun segundo simulador en Monforte de Lemos para reciclaxe na condución[20].

Notas editar

  1. "ENTIDAD PUBLICA EMPRESARIAL Renfe Operadora • CUENTAS ANUALES CONSOLIDADAS 31 de Diciembre 2016 • INFORME DE GESTIÓN Ejercicio 2016" (PDF). www.renfe.com (en castelán). 
  2. "ENTIDAD PUBLICA EMPRESARIAL Renfe Operadora • CUENTAS ANUALES CONSOLIDADAS 31 de Diciembre 2016 • INFORME DE GESTIÓN Ejercicio 2016" (PDF). www.renfe.com (en castelán). 
  3. "Lei do Sector Ferroviario" (PDF). Arquivado dende o orixinal (PDF) o 30 de setembro de 2007. Consultado o 22 de xuño de 2009. 
  4. Boletín Oficial del Estado. "Lei do Sector Ferroviario" (PDF). Consultado o 9 de xuño de 2012. 
  5. "ORDEN FOM/2009/2006, de 19 de setembro, pola que se determinan os bens, obrigacións e dereitos pertencentes a RENFE-Operadora" (PDF). 
  6. RTVE. "Deixa de existir FEVE e o seu patrimonio de bens e servizos repartirase entre Renfe e Adif". Consultado o 31 de decembro de 2012. 
  7. "Renfe aprueba su división en cuatro sociedades". ABC. 28 de setembro de 2013. Consultado o 24 de abril de 2020. 
  8. Agencias (2004-05-07). "José Salgueiro toma el relevo de Corsini en la presidencia de Renfe". Cinco Días (en castelán). Consultado o 2018-10-03. 
  9. EP (2009-05-15). "Teófilo Serrano, nombrado nuevo presidente de Renfe". Cinco Días (en castelán). Consultado o 2018-10-03. 
  10. "Gómez-Pomar, nombrado presidente de Renfe". El País (en castelán). 2012-01-21. ISSN 1134-6582. Consultado o 2018-10-03. 
  11. Magariño, Javier Fernández (2014-10-08). "El nuevo presidente de Renfe releva al número dos de la compañía". Cinco Días (en castelán). Consultado o 2018-10-03. 
  12. "Juan Alfaro, nuevo presidente de Renfe". Expansión.com (en castelán). Consultado o 2018-10-03. 
  13. Reinero, David. "A galega Isabel Pardo de Vera, nova presidenta de Adif". Praza Pública. Consultado o 2018-10-03. 
  14. Mundo Ferroviario. "O contrato programa de Renfe prevé rendibilidade en 2010". Consultado o 9 de xuño de 2012. [Ligazón morta]
  15. "Renfe necesita maquinistas. ¿Qué hace falta para serlo?". El Correo.com (en castelán). 2017-05-10. Consultado o 2018-01-05. 
  16. 16,0 16,1 A. G. Puente, Diario de. "Renfe relanza su escuela de maquinistas en León con la oferta de otras 25 plazas". Diario de León (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 05 de xaneiro de 2018. Consultado o 2018-01-05. 
  17. elEconomista.es. "Renfe instala en L'Hospitalet un centro de formación para maquinistas". Consultado o 2018-01-05. 
  18. 18,0 18,1 18,2 18,3 Europa Press. "Renfe convoca un curso de conducción para formar 25 nuevos maquinistas en Santander". 20minutos.es. Consultado o 2018-01-05. 
  19. Europa Press. "Renfe convoca un curso de conducción para formar 25 nuevos maquinistas en Santiago de Compostela". El Correo Gallego (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 06 de xaneiro de 2018. Consultado o 2018-01-05. 
  20. "Locomotoras virtuales". El Progreso de Lugo (en castelán). Consultado o 2018-01-05. 

Véxase tamén editar

Outros artigos editar

Ligazóns externas editar