Serie 599 de Renfe
A Serie 599 de Renfe ou TDMD (Tren Diésel de Media Distancia) é unha familia de automotores rexionais diésel dedicados a cubrir liñas de Media Distancia de Renfe Operadora. Foron fabricados pola empresa vasca CAF.[1] Acadan unha velocidade de 160 km/h[2].
Historia
editarNo ano 2005 Renfe Operadora iniciou o proceso de adquisión dunha nova serie de automotores diésel destinados a substituír os da serie 592, 593 e 596. A compra realizouse mediante concurso, no que se recibiron varias ofertas. En xullo do 2006 Renfe adxudicou a CAF a construción da serie de 50 novos automotores[2]. O contrato de compra asinouse en setembro do mesmo ano. O seu importe pola serie completa foi de 264.1 millóns de euros, o que supuxo, un custo de 5.36 millóns de euros por unidade construída e de 28.670 euros por praza.
A nova serie recibiu a numeración oficial de serie 599. En orixe as caracteristas requiridas eran moi semellantes ás da última serie que Renfe adquirira a CAF, a serie 598. CAF non presentou para a serie unha nova versión da anterior, senón que fixo do 599 un proxecto completo. Pouco despois da adquisición da serie adquiriuse unha segunda semellante á 599, a 449, composta de automotores eléctricos.
A primeira unidade finalizouse en outubro de 2008, e a serie entrou por primeira vez en servizo comercial no verán de 2009 na liña Salamanca-Madrid[3]. Posteriormente o seu uso foise estendendo a numerosas liñas de Media Distancia.
Características
editarComposición
editarCada tren está composto de tres coches, dous extremos motores moi semellantes entre si e un remolque intermedio. Cada extremo dispón de dous motores, un en cada bogie, que accionan o eixo interior. Os catro motores dedicados á tracción son diésel-hidráulicos, do modelo MAN D2876 LUE 623, cunha potencia nominal de 382 kW, o que supón un total de 1528 kW[2]. O peso aproximado do tren rolda as 160 toneladas, o que significa que a potencia dispoñíbel por tonelada é de 9,5 kW por tonelada, moi superior á doutros trens rexionais.
O aspecto do remolque intermedio destaca debido a que é un dos primeiros trens adaptados ás novas normativas de accesibilidade, polo que dispón dunha zona de nivel baixo a que poden acceder as persoas de mobilidade reducida sen necesidade de axuda externa. Por mor desta disposición, os dous grupos motor-alternador que producen a enerxía auxiliar atópanse instalados no teito deste coche. A potencia de xeración destes grupos está entre os 180–190 kW. En servizo normal funciona un único xerador, manténdose o xemelgo en reserva.
O 599 inicialmente fabricouse para circular por largo ibérico. Porén, está previsto que poida nun futuro circular por vías de largo internacional, polo que dispón dos espazos e ocos necesarios tanto no interior da caixa como baixo ela para incorporar os bogies necesarios. Esta necesidade de espazo impide dotar á serie 599 de prestacións das que dispoñen outros trens de CAF, como o sistema de cambio de largo BRAVA ou o de basculación SIBI.
Esta preparación fai que todos os elementos estruturais do tren estean pensados para soportar a circulación e o cruzamento con trens de alta velocidade. Así por exemplo, o cristal frontal debe superar unha proba de lanzamento dun proxectil a unha velocidade que supera os 350 km/h.
Distribución
editarA distribución interior dun tren é a adaptada para servizos rexionais. Existe unha única clase, con asentos tapizados, reclinábeis e non orientábeis. Cada asento dispón de bandexa, alcándara e unha toma de corrente estándar. A distribución de asentos é de corredor central, con riolas de 2+2 asentos orientados cada metade nun sentido. Algunhas riolas dispoñen de asentos enfrontados, entre os cales existe unha mesa, mentres que outras comparten orientación coas contiguas.
Cada coche dispón dun servizo e maleteiro. No coche intermedio atópase a zona dedicada a persoas de mobilidade reducida, que dispón dun baño adaptado a persoas que viaxan en cadeira de rodas e de máquina de autovenda de bebidas e aperitivos. Tamén existe unha zona para bicicletas que dispón de 3 prazas.[2]
A diferenza de series anteriores de CAF, as portas de acceso ao tren son dunha única folla con xunta inchábel para soportar cruces con trens de alta velocidade, tendo un paso libre de 1.2 metros para permitir o acceso fácil de calquera persoa con equipaxe. Só existe unha porta por lado por coche, preto da metade, dividindo cada coche en dúas salas para viaxeiros. O paso entre coche e coche, con portas automatizadas, é sinxelo.
As pantallas interiores amosan o destino, as próximas paradas e a velocidade á que se circula[3]. Teñen a capacidade de mostrar campañas promocionais da compañía ferroviaria. As exteriores amosan o destino e o número de coche, e en caso de circular varias unidades axustadas, teñen a capacidade de mostrar números de coche distintos para cada unidade.
Sistemas
editarO control do tren realízase por unha rede TCN controlada polo sistema Cosmos de CAF. Isto fai que todos os circuítos e conexións entre equipos sexan distintos aos da serie 598, permitíndose que se implementen algunhas funcións que até agora non se realizaron en ningún tren diésel de Renfe, como son a desaparición no regulador dos clásicos puntos de freo e de tracción.
Outra novidade que presenta o tren é que leva instalado un sistema de protección anti-incendios bastante completo. Non só dispón de sistemas de detección nos motores e no interior da caixa, senón que dispón de extintores que actúan automaticamente ou poden ser accionados polo maquinista para apagar calquera incendio que se produza nos motores.
En cada extremo o tren dispón de enganches Scharfenberg estándar que lle permiten conectarse con outras unidades. Non é posíbel axustarse con unidades das series anteriores 598 e 594, xa que nesas series a altura do axuste non é a estándar en Renfe.
Notas
editar- ↑ Nacho Guisasola. "La media distancia se transforma". Renfe Operadora. Arquivado dende o orixinal o 14 de xuño de 2012. Consultado o 30 de decembro de 2017.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 "Nuestros Trenes". www.renfe.com (en castelán). Consultado o 2017-12-30.
- ↑ 3,0 3,1 "Los trenes 599 y 449" (PDF). Vía Libre (en castelán). 2009. Consultado o 30-12-2017.