Wikipedia

Pablo Iglesias Turrión

político español

Pablo Iglesias Turrión, nado como Pablo Manuel Iglesias Turrión[1] en Madrid o 17 de outubro de 1978, é un politicólogo, presentador de televisión e expolítico español. Foi vicepresidente segundo e ministro de Dereitos Sociais e Axenda 2030 do Goberno de España entre 2020 e 2021. Foi secretario xeral do partido Podemos dende 2014 até o 5 de maio de 2021.[2]

Pablo Iglesias Turrión
Pablo Iglesias Turrión
Pablo Iglesias en xaneiro de 2020.
Escudo de España (mazonado).svg
Vicepresidente segundo do Goberno de España
13 de xaneiro de 2020 – 31 de marzo de 2021
Escudo de España (mazonado).svg
Ministro de Dereitos Sociais e Axenda 2030 de España
13 de xaneiro de 2020 – 31 de marzo de 2021
Escudo de España (mazonado).svg
Deputado nas Cortes Xerais
por Madrid
13 de xaneiro de 2016 – 26 de marzo de 2021
Podemos logo círculos.svg
Secretario xeral de Podemos
15 de novembro de 2014 – 5 de maio de 2021
Europarl logo.svg
Deputado do Parlamento Europeo
1 de xullo de 2014 – 27 de outubro de 2015
Datos persoais
Nacemento 17 de outubro de 1978 (44 anos)
Madrid, España
Partido Podemos
Profesión Profesor universitario, escritor
Alma máter Universidade Complutense de Madrid
Na rede
pabloiglesias.org
IMDB: nm4389867 Facebook: IglesiasTurrionPablo Twitter: Pablo_Iglesias_ Instagram: iglesiasturrionpablo Telegram: canalpabloiglesias Flickr: 134160635@N07 Dialnet: 310392 Editar o valor em Wikidata
Sinatura Sinatura de Pablo Iglesias Turrión

Doutor en Ciencias Políticas pola Universidade Complutense de Madrid, onde tamén traballou como profesor titular interino,[3] foi un dos fundadores de Podemos en 2014, ano no que foi elixido deputado do Parlamento Europeo por devandita formación.[4] Posteriormente foi deputado no Congreso durante a XI, XII, XIII e XIV lexislaturas. Como presentador de televisión conduciu os programas Fort Apache (Hispan TV), La Tuerka e Otra vuelta de tuerka (Público TV).

Dimitiu como ministro e vicepresidente do Goberno para ser candidato á presidencia da Comunidade de Madrid. No mesmo día das eleccións á Asemblea de Madrid de 2021, anunciou que abandonaba a primeira liña política por mor dos seus resultados.[5]

TraxectoriaEditar

Licenciado en Dereito en 2001 e en Ciencia Política en 2004 (con premio extraordinario),[6] rematou a tese de doutoramento en 2008 cunha tese doutoral sobre a acción colectiva postnacional.[7] Obtivo o master en humanidades (2010) pola Universidade Carlos III de Madrid cunha tese sobre análise político do cine; e o Master of Arts in Communication (2011) polo European Graduate School (Suíza).

Activismo políticoEditar

Situado na esquerda política,[8][9] é voceiro do Consello Executivo da Fundación Centro de Estudios Políticos y Sociales (Fundación CEPS), "dedicada á produción de pensamento crítico e ao traballo cultural e intelectual para fomentar consensos de esquerdas".[10]

En 2001 participou no Movemento de resistencia global[11] onde defendeu a desobediencia civil como forma de loita, e boa parte da súa actividade académica, incluíndo a súa tese doutoral,[7] versou sobre este tema.

Foi invitado por Izquierda Unida a participar no seu proceso de refundación da esquerda. Con Producciones CMI realizou anuncios de campaña para IU nas eleccións municipais de España de 2011 e foi asesor da mesma formación para as eleccións xerais e de Alternativa Galega de Esquerda para as eleccións galegas.[12] Con motivo do Aniversario do Partido Comunista de España, presentou en 2012 un programa especial de La Tuerka dende a festa do partido onde debateron sobre o mesmo.[13]

Actividade nos mediosEditar

Foi articulista de diferentes medios de prensa escrita, como Público,[14] Kaosenlared,[15] Diagonal[16] e Rebelión.[17] En maio de 2010, presentou o acto 99 segundos one step beyond,[18] organizado por La Promotora na UCM, no que se realizou un debate sobre a Transición política dende o Franquismo ata o sistema constitucional actual e as súas implicacións na memoria histórica do noso país dende un formato que lembraba a programas como 59 segundos. Ao comezo do acto, Pablo Iglesias pediu ironicamente un aplauso para Libertad Digital e outros medios pola publicidade que deron ao evento.[19] No acto participaron Ramón Cotarelo, Enrique Curiel, Carlos Slepoy, Almudena Grandes, Juan Carlos Monedero, Pablo Sánchez-León, Daniel Fernández e Willy Toledo.

La Tuerka e Fort ApacheEditar

Tele K, que retransmitiu o evento, ofreceu a La Promotora trasladar o formato á televisión comunitaria madrileña, o que deu orixe a La Tuerka CMI[20] (realizado pola produtora Con Mano Izquierda). O programa comeza cun monólogo de Pablo Iglesias e, tras a sección de zapeo Revuelta en el frenopático, comeza un debate no que se trata un tema de interese político no que participaron políticos do PP, PSOE, IU, IA, ERC e outros partidos, profesores de universidade, activistas, sindicalistas e policías. Durante o programa adoitan facer reportaxes na rúa sobre o tema que están falando, e rematan emitindo un vídeo de rap; nesta sección participaron grupos como Los Chikos del Maíz.

A causa dos problemas coas licenzas de Tele K e Canal 33, ambas cadeas comezaron a emitir parte da súa programación conxuntamente, e La Tuerka trasladouse a Canal 33 para emitir en directo, emitíndose en diferido por Tele K.[21]

En xaneiro de 2013, comezou a presentar un programa similar na cadea de capital iraniano Hispan TV: Fort Apache CMI. Pouco antes de comezar a emitir o programa, a canle deixou de emitir en TDT por orde do Ministerio de Industria, que a argumentaba como unha das sancións da Unión Europea contra o Goberno de Irán, aínda que continuou as súas emisións a través de Internet.[22][23] Por entón, os medios do Grupo Intereconomía alertaron sobre a presenza en España de canles radicais, poñendo como exemplo a Hispan TV, Canal 33 e Tele K ou a algúns contertulios de La Tuerka.[24][25]

Intereconomía e outros mediosEditar

En maio de 2013, Pablo Iglesias foi invitado ao programa El Gato al Agua[26] de Intereconomía para falar sobre a convocatoria de Asedio ao Congreso.[27][28] Tras esta participación, comezou a recibir solicitudes doutros medios e pasou a ser colaborador habitual nas tertulias políticas de El Gato al Agua, El cascabel al gato (13 TV), La Sexta Noche (laSexta) e Las mañanas de Cuatro.

Estas aparicións nos medios de masas valéronlle críticas positivas e negativas. Mentres en Diario Siglo XXI alaban o seu currículum e o seu estilo respectuoso dos seus contertulios,[29] en Periodista Digital calificano de fabricante de miseria e poñen en cuestión a súa actividade académica;[30] o director deste medio e Pablo Iglesias discuten a miúdo cando coinciden en La Sexta Noche.

ObraEditar

  • Iglesias Turrión, Pablo; Espasandín, Jesús (coordinadores) (2007). Bolivia en Movimiento. Acción colectiva y poder político. Madrid: El Viejo Topo. p. 376. ISBN 978-84-96831-25-4. 
  • Iglesias Turrión, Pablo (2009). Multitud y acción colectiva postnacional. Madrid: Complutense de Madrid, Servicio de Publicaciones. p. 574. ISBN 978-84-692-1016-1. 
  • Iglesias Turrión, Pablo (2011). Desobedientes. Madrid: Popular. p. 249. ISBN 978-84-7884-498-2. 
  • Iglesias Turrión, Pablo; Monedero, Juan Carlos (2011). ¡Que no nos representan!: El debate sobre el sistema electoral español. Madrid: Popular. p. 127. ISBN 9788478845156. 
  • Iglesias Turrión, Pablo (editor) (2013). Cuando las películas votan. Lecciones de ciencias sociales a través del cine. Colección mayor. Catarata. ISBN 978-84-8319-831-5. 
  • Iglesias Turrión, Pablo (2013). Maquiavelo frente a la gran pantalla. Cine y política (en prensa). Pensamiento crítico. Akal. p. 158. ISBN 978-84-460-3876-4. 

NotasEditar

  1. ↑ "Iglesias confiesa que hizo cambiar su DNI en 2015 para no le llamaran Pablo Manuel". Consultado o 27 de abril de 2017. 
  2. ↑ elEconomista.es. "Pablo Iglesias deja la política y dimite de todos sus cargos en Podemos - elEconomista.es". www.eleconomista.es (en castelán). Consultado o 4 de maio de 2021. 
  3. ↑ "La Complutense nombra profesor honorífico a Pablo Iglesias". eldiario.es. 25 de setembro de 2014. Consultado o 25 de setembro de 2014. 
  4. ↑ Gálvez, José María Jiménez; López, Marién Kadner (2014-05-26). "Podemos se convierte en la sorpresa y logra cinco escaños en Estrasburgo". El País (en castelán). ISSN 1134-6582. Consultado o 2019-02-06. 
  5. ↑ "Pablo Iglesias anuncia que abandona la política: "Dejo todos mis cargos"". elmundo.es (en castelán). El Mundo. 4 de maio de 2021. 
  6. ↑ "Así es el currículum de Pablo Iglesias: dos carreras, dos másteres y 23 páginas". El Economista (en castelán). 1 de xuño de 2014. Consultado o 11 de febreiro de 2018. 
  7. ↑ 7,0 7,1 Iglesias Turrión, Pablo (2009). "Multitud y acción colectiva postnacional: un estudio comparado de los desobedientes: de Italia a Madrid (2000-2005)". Tese Doutoral (Madrid: Universidad Complutense de Madrid). ISBN 978-84-692-1016-1. Arquivado dende o orixinal o 21 de xullo de 2015. Consultado o 13 de xullo de 2013. 
  8. ↑ Pablo Machuca (16 de febreiro de 2014). "Entrevista a Pablo Iglesias: "No es izquierda o derecha, es dictadura o democracia"". El Huffington Post (en castelán). Consultado o 27 de febreiro de 2018. 
  9. ↑ Pablo Iglesias (2 de decembro de 2014). ""Las metáforas izquierda/derecha no sirven para empujar el cambio político" Entrevista [Vídeo]http://youtu.be/k8BepDfCUvk". Twitter (en castelán). Consultado o 27 de febreiro de 2017. 
  10. ↑ "¿Qué es la Fundación CEPS?". www.ceps.es. Consultado o 14 de xullo de 2013. 
  11. ↑ "Encuentro digital con Pablo Iglesias". elmundo.es. 23 de xullo de 2001. Arquivado dende o orixinal o 13 de maio de 2018. Consultado o 14 de xullo de 2013. 
  12. ↑ "Biografía de Pablo Iglesias". Producciones Con Mano Izquierda. Arquivado dende o orixinal o 01 de maio de 2013. Consultado o 13 de xullo de 2013. 
  13. ↑ La Tuerka, ed. (5 de outubro de 2012). "Especial de La Tuerka en la Fiesta del PCE" (vídeo). Consultado o 13 de xullo de 2013. 
  14. ↑ "Otra vuelta de Tuerka". Público. Consultado o 13 de xullo de 2013. 
  15. ↑ "Artículos de Pablo Iglesias en Kaosenlared.". Arquivado dende o orixinal o 19 de outubro de 2012. Consultado o 13 de xullo de 2013. 
  16. ↑ Iglesias Turrión, Pablo (22 de xullo de 2006). "Asamblea constituyente y revolución". Bolivia. Arquivado dende o orixinal o 25 de xullo de 2015. Consultado o 13 de xullo de 2013. 
  17. ↑ "Pablo Iglesias Turrión". rebelion.org (en castelán). Consultado o 12 de maio de 2021. 
  18. ↑ La Promotora, ed. (2010). "99 segundos one step beyond" (vídeo). Madrid. Consultado o 13 de xullo de 2013. 
  19. ↑ Molina, Pablo (19 de maio de 2010). "La Complutense revisará la Transición Española y la impunidad del Franquismo". Madrid: Libertad Digital. Consultado o 13 de xullo de 2013. 
  20. ↑ "I AM NOT A CROCK! “A la izquierda le falta imaginación”". www.diagonalperiodico.net. Consultado o 2019-12-18. 
  21. ↑ "Pablo Iglesias, presentador de La Tuerka: “La objetividad no existe”". El Crítico de la Tele (blog). 2 de outubro de 2012. Arquivado dende o orixinal o 03 de xullo de 2013. Consultado o 13 de xullo de 2013. a partir de un problema conjunto que tuvieron las dos cadenas con sus licencias, amenazadas por la Comunidad de Madrid, comenzaron a hacer emisiones y programas conjuntos. De esta manera entramos en contacto con Canal 33, que ofrecía unas características técnicas que permitían mejorar la calidad del programa 
  22. ↑ Manrique, Patricia (10 de febreiro de 2013). "El PP se quita del medio a Press TV e Hispan TV". Cantabria: Diagonal. Consultado o 13 de xullo de 2013. 
  23. ↑ Manrique, Patricia (29 de xaneiro de 2013). "Suspenden la emisión del canal iraní Hispan TV a través de la TDT española". Madrid: RTVE.es. Consultado o 13 de xullo de 2013. 
  24. ↑ B.E.C. y J.M. (22 de xullo de 2012). "La iraní Hispan TV, el último canal radical que hace negocio en España". Madrid: La Gaceta. Consultado o 13 de xullo de 2013. 
  25. ↑ Carmona, J. Francisco (30 de abril de 2012). "Propaganda iraní en español". Madrid: La Gaceta. Consultado o 13 de xullo de 2013. 
  26. ↑ "Pablo Iglesias en El Gato al Agua". 24 de abril de 2013. Consultado o 13 de xullo de 2013. 
  27. ↑ EuropaPress (31 de marzo de 2013). "El 25S llama a "asediar" el Congreso el 25 de abril y a no abandonar hasta que dimita el Gobierno". Consultado o 1 de maio de 2013. 
  28. ↑ Efe (16 de abril de 2013). "ESPAÑA / CONGRESO El Congreso no celebrará pleno durante el intento de "asedio" del 25S". Consultado o 1 de maio de 2013. La Razón 
  29. ↑ López, Mario (4 de xullo de 2013). "Pablo Iglesias y la conquista de la inteligencia". Diario Siglo XXI. Consultado o 13 de xullode 2013. 
  30. ↑ "El fabricante de miseria Pablo Iglesias inunda la pantalla de resentimiento: "Ganabas 100.000 y otros sólo 450 euros, eso es violencia"". Periodista Digital. 4 de xullo de 2013. Consultado o 13 de xullo de 2013. argumenta que dedica tiempo a labores de despacho y a la "investigación", pero seguimos a la espera de ver su obra científica o sus hallazgos 

Véxase taménEditar

BibliografíaEditar

Ligazóns externasEditar

Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Pablo_Iglesias_Turrión&oldid=6378675»