Arnulfo III de Flandres

Arnulfo III de Flandres
	;
Nome orixinal	(fr) Arnoul III de Flandre
Biografía
Nacemento	1054
Morte	22 de febreiro de 1071 (16/17 anos); Cassel, Francia
Causa da morte	Morto en combate
Lugar de sepultura	Abbey of Saint Bertin (en)
Actividade
Ocupación	político
Outro
Título	Conde
Familia	Casa de Flandres
Pais	Balduíno VI de Flandres e Richilde, Countess of Hainaut (en)
Irmáns	Roger of Hainaut (en) e Balduíno II de Hainaut

Arnulfo III de Flandres, chamado tamén Arnulfo o Desgraciado, nado en 1054 e finado en Bavinchove, preto de Cassel, o 22 de febreiro de 1071, foi conde de Flandres e Hainaut entre 1070 e 1071. Era fillo de Balduíno VI, conde de Flandres e de Riquilda, condesa de Hainaut^[1].

Traxectoria editar

Segundo algúns historiadores, a pouca habilidade e crueldade da súa nai, Riquilda de Hainaut, empurrada polo rei Filipe I de Francia a tomar a rexencia en detrimento do irmán de Balduíno, Roberto o Frisón, provocaron rapidamente unha insurrección da nobreza das principais cidades. Segundo outros historiadores, foi a ambición de Roberto o Frisón o que o impulsou a poñer en marcha os levantamentos. En 1071, Arnulfo III morreu na batalla de Cassel, contra Roberto, que se converteu en Conde de Flandres. O condado de Hainaut foi parar ao seu irmán máis novo Balduíno II de Hainaut (1056 - 1098).

Foi enterrado polo seu tío, que lle construíu un mausoleo en Saint-Bertin. A morte precoz deste conde é a orixe da lenda de Gerbodon, vasalo de Arnulfo, que o tería matado e, cheo de remordemento, tería pedido ao papa que lle cortase as mans; este tería ordenado ao seu cociñeiro que executase a tarefa, agás se non tremesen, cousa que se tería producido. Perdoado, Gerbodon tería morto en Cluny, en loor de santidade.