Costa do Marfil

República de Costa do Marfil
	République de Côte d'Ivoire
Bandeira	Escudo
	Lema: Union - Discipline - Travail; (francés: Unidade - Disciplina - Traballo)
	L'Abidjanaise Himno nacional de Costa do Marfil
Capital; • Poboación	Yamoussoukro; 200 103 (2006)
Cidade máis poboada	Abidjan
Lingua oficial	Francés
Forma de goberno	República
Presidente; Vicepresidente; Primeiro Ministro	Alassane Ouattara ; ; Patrick Achi
Independencia de Francia	7 de agosto de 1960
Superficie	Posto 68º
• Total	322 460 km²
• % auga	1,4%
Fronteiras	3 110 km
Costas	515 km
Poboación	Posto 52º
• Total (2005 est.)	17 298 040 hab.
• Densidade	54 hab./km²
	PIB (nominal)
• Total	n/d
• per cápita	n/d
PIB (PPA)	Posto 98º
• Total (2005)	28 460 millóns US$
• per cápita	1 475 US$
Moeda	Franco CFA (XOF)
IDH (2007)	0,432 (166º) – Baixo
Xentilicio	Marfilés, marfilesa
Fuso horario	GMT
• Horario de verán	Non aplica
Dominio de Internet	.ci
Prefixo telefónico	+225
Prefixo radiofónico	TUA-TUZ
Código ISO	384 / CIV / CI
	Membro de: ONU, UA
	v; c; e;

Coordenadas: 8°N 5°O / 8, -5

Costa do Marfil^[1]^[2]^[3]^[4] (en francés: Côte d'Ivoire, [kot divwaʁ] (AFI), escoitar), oficialmente República de Costa do Marfil (en francés: République de Côte d'Ivoire), é un país africano. Limita ao norte con Malí e Burkina Faso, ao leste con Ghana, ao sur co océano Atlántico e ao oeste con Liberia e Guinea. A súa capital é Yamousoukro.

HistoriaEditar

Artigo principal: Primeiro ministro da Costa do Marfil.

Pouco se coñece da historia da Costa do Marfil antes da chegada dos portugueses na década de 1460. Os principais pobos da rexión eran os kru, orixinarios de Liberia e os senoufo e os lobi, orixinarios de Burkina Faso e Malí. Nos séculos XVIII e XIX ocorreu unha migración de pobos de etnía Akan, que migraron de Ghana, e os Malinké, da actual Guinea.

Francia interesouse pola rexión na década de 1840, e estableceu contactos con xefes locais para ter o monopolio de comercio na área. Costa do Marfil foi colonia francesa ata o 1960 en que obtivo a independencia.

Entre 2002 e 2004 o país viviu unha Guerra civil: O norte rebelouse. 10.000 cascos azuis da ONUCN (Forza de Paz da ONU na Costa do Marfil), entre eles 4600 soldados franceses, foron posicionadas entre os belixerantes. A ONU interveu impoñendo sancións ao país por medio da Resolución 1761 do Consello de Seguridade.

O seu presidente-fundador foi Félix Houpbouët-Boigny ata 1993. Os seus sucesores foron, por orde :

Henri Konan Bédié, que caeu do poder baixo un golde de Estado no nadal do 1999.
Robert Guéï, que foi asasinado logo dun golpe encabezado polo Movemento Patriótico da Costa do Marfil en 2002.
Laurent Gbagbo

Organización político-administrativaEditar

Artigo principal: Subdivisións de Costa do Marfil.

Costa do Marfil está dividida en 19 rexións (régions) e 80 departamentos (départements). As 19 rexións son as seguintes:

XeografíaEditar

Artigo principal: Xeografía de Costa do Marfil.

Imaxe satelital de Costa do Marfil, xerada desde un gráfico rasterizado provisto por The Map Library.

Mapa de Costa do Marfil

Costa do Marfil ofrece unha gama variada de paisaxes, desde a sabana desértica ao norte ata a selva virxe. O límite sur márcano extensas praias. Esta zona, máis chuviosa, caracterízase polas grandes plantacións de produtos de exportación: café, cacao e banana. No norte a paisaxe vese conformada por unha meseta granítica recuberta de sabanas. Nesta área pequenos propietarios cultivan sorgo, millo e maní.

EconomíaEditar

Artigo principal: Economía de Costa do Marfil.

Mantendo lazos próximos con Francia desde a independencia en 1960, a diversificación da agricultura para a exportación, e o estímulo dos investimentos estranxeiros, fixo de Costa do Marfil un dos países tropicais africanos máis prósperos. No entanto, en anos recentes Costa do Marfil viuse suxeita a máis competencia e o descenso dos prezos no mercado global dos seus cultivos agrícolas principais: café e cacao. Isto, xunto cunha alta corrupción interna, fai a vida difícil para os agricultores e os que exportan a mercados estranxeiros.

DemografíaEditar

No ano 2007, Costa do Marfil tiña unha poboación de 18 000 000 de habitantes. A esperanza de vida era de 49 anos. A media de fillos por muller era de 4.43. O 50.9% da poboación estaba alfabetizada. Calcúlase que o 7.0% da poboación estaba infectada co virus VIH (SIDA). Desde que se estabeleceu como unha das nacións mais prósperas economicamente de África occidental, cerca do 20% da súa poboación consiste en traballadores das veciñas Liberia, Burkina Faso e Guinea. Este feito ten orixinado permanentemente unha tensión crecente en anos recentes, principalmente debido ao feito de que gran parte destes traballadores son musulmáns, mentres que a poboación natural da Costa do Marfil é, esencialmente cristián (principalmente católica romana) e animista. A principal etnia é o pobo Baulé, con presenza na maior parte das zonas centrais.

O 4% da poboación é de orixe non africana. Hai moitos cidadáns franceses, británicos, e españois. Hai aínda unha minoría de misioneiros protestantes norteamericanos e canadenses.

Ultimamente, cerca de 50.000 franceses e outros europeos saíron da Costa do Marfil debido a fortes tensións políticas.

NotasEditar

↑ ^1,0 ^1,1 Definicións no Dicionario da Real Academia Galega e no Portal das Palabras para marfilés.
↑ Benigno Fernández Salgado, ed. (2004). Dicionario Galaxia de usos e dificultades da lingua galega. Editorial Galaxia. p. 1304. ISBN 9788482887524.
↑ Anaír Rodríguez Rodríguez, Montserrat Davila Ventura. Lingua galega: dúbidas lingüísticas (PDF). Área de Normalización Lingüística da Universidade de Vigo. p. 103. ISBN 84-8158-266-2.
↑ López Martínez, María Cruz (2005). Gran dicionario século 21 da lingua galega. Editorial Galaxia. p. 1442. ISBN 9788482893419.

[marfilés-1] 1,0 ^1,1 Definicións no Dicionario da Real Academia Galega e no Portal das Palabras para marfilés.

[2] Benigno Fernández Salgado, ed. (2004). Dicionario Galaxia de usos e dificultades da lingua galega. Editorial Galaxia. p. 1304. ISBN 9788482887524.

[3] Anaír Rodríguez Rodríguez, Montserrat Davila Ventura. Lingua galega: dúbidas lingüísticas (PDF). Área de Normalización Lingüística da Universidade de Vigo. p. 103. ISBN 84-8158-266-2.

[4] López Martínez, María Cruz (2005). Gran dicionario século 21 da lingua galega. Editorial Galaxia. p. 1442. ISBN 9788482893419.

[1]

[2]

[3]

[4]