Corvo cincento
O corvo cincento,[3][4] Corvus cornix, é unha especie de ave paseriforme da familia dos córvidos, unha das 46 actualmente recoñecidas dentro do xénero Corvus,[5][6] propia da Europa occidental e da Asia oriental.
| Corvo cincento Corvus cornix | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Corvus cornix | |||||||||||||||||
| Estado de conservación | |||||||||||||||||
 Pouco preocupante[1][2] | |||||||||||||||||
| Clasificación científica | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Nome binomial | |||||||||||||||||
| Corvus cornix Linnaeus, 1758 | |||||||||||||||||
 Área de distribución do corvo cincento
| |||||||||||||||||
| Subespecies | |||||||||||||||||
|
| |||||||||||||||||
| Sinonimia | |||||||||||||||||
|
| |||||||||||||||||
É tan semellante en morfoloxía e hábitos ao corvo pequeno (Corvus corone), que durante moitos anos a maioría das autoridades consideráronos como variedades xeográficas da mesma especie. Observouse, ademais, hibridación onde as súas áreas de distribución se solapan, engadido peso a este punto de vista. Porén, desde 2002, o corvo cincento foi elevado, de novo, ao estado de especie distinta despois dunha observación máis minuciosa; ademais da notábel diferenza da coloración da plumaxe, demistrouse a escasa viabilidade xenética dos híbridos.[7][8]
Taxonomía
editarDescrición
editarA especie foi descrita en 1758 por Linneo na 10ª edición do seu Systema Naturae,[9] nas páxinas 105-106 do volume primeiro da súa obra, co nome de Corvus cornix.[10] nome que, a día de hoxe, se considera válido.
Etimoloxía
editarPara a do xénero, véxase Corvus.
O epíteto específico, corone, Linneo tomouno do latín corone, que significa "choia", "gralla".[11]
Sinonimia e nota taxonómica
editarAdemais de polo nome que lle impuxo Linneo, e durante moitos anos, a especie foi coñecida como:[12][13]
- Corvus corone cornix (unha subespecie de Corvus corone).
Subespecies
editarA maioría dos autores recoñecen na especie as subespecies seguintes:[14]
- Corvus cornix Linnaeus, 1758
- Corvus cornix capellanus P. L. Sclater, 1877
- Corvus cornix cornix Linnaeus, 1758
- Corvus cornix pallescens (Madarász, 1904)
- Corvus cornix sharpii Oates, 1889
Características
editarMide de 46 a 47 cm de lonxitude,[3][15] e unha envergadura alar de 84 a 100 cm.[16] É unha ave inconfundíbel pola coloración da súa plumaxe, coa rexión dorsal e as partes inferiores de cor gris cincenta, e a cabeza, a gorxa, as ás, a cola e as patas negras,[3][15] o que a distingue da súa próxima parente a choia de bico negro. Ambos os sexos son similares.[3]
Hábitat e distribución
editarHabita en chairas arboradas abertas, páramos e zonas bocosas, arboredas de zonas agrícolas e mesmo en grandes paques de pequenas cidades.[16]
De distribución paleártica, atópase en toda a Europa do norte, do leste e do sueste, Ruisa occidental, Turquía, así como noutas parte do Oriente Próximo.[3]
Na Península Ibérica, antes de 1999, había unhas poucas citas no norte (Cataluña, Galicia, Asturias, Burgos) e en Portugal (nas proximidades de Porto e de Lisboa). De Juana (2006) presentou catro rexistros homologados polo Comité de Rarezas de SEO/BirdLife International, tres en Cataluña e un en Galicia, todos na primavera.[17]
A partir de 2007 aumentaron as citas en Cataluña pero, especialmente desde 2013, iníciase un proceso continuo de expansión por toda a xeografía peninsular: Asturias, Cantabria, Galicia, Navarra, Castela e León, Madrid, Murcia, Andalucía, Illas Baleares, que culminou coa primeira nidificación segura en El Prat de Llobregat (Barcelona) en 2017.[18]
Bioloxía
editar
Hábitos
editarEn costumes e hábitat aseméllase ao corvo pequeno. É unha ave tímida, e vixiante, na maioría dos países onde se acha, porque é perseguida, pero en zonas onde non se a molesta é atrevida. Ademais, pode verse en pobos e nas aforas de cidades non moi grandes.[16]
Voo
editarVoa baixo, e o seu voo parece apático, mesmo case descoidado, batendo as ás de xeito algo vacilante e sen graza, contrastando cos do corvo pequeno, máis resoltos e algo máis profundos. Ás veces voa a grande altura, en bandadas xeralmente laxas. Non adoita planar.[16]
Alimentación
editarComo outros córvidos, é omnívoro, e máis oportunista ca outras especies, roubando nos niños doutras aves, comendo refugallos (que mesmo busca nas bolsas de lixo), ovos, sementes, preas, insectos e outros invertebrados, en campos cultivados e costas mariñas (incluso apaña pequenos peixes, mexillóns e outros moluscos).[16]
Reprodución
editarConstrúe niños abertos, máis lixeiros que os do corvo pequeno, fabricados con paus e situados en gallas de árbores o grandes arbustos, xeralmente ben agochados. Nel a femia pon de catro a seis ovos en cada niñada, desde marzo a xullo.[16]
En Galicia
editarStatus
editarSegundo a UICN e máis o British Trust of Ornithology o estado de conservación da especie está cualificado como LC (pouco preocupante).[1][2]
Galería
editar-
Cabeza de Corvus cornix. -
Corvus cornix en Exipto. -
-
-
Dando de comer aos pitos.
,_Delta_del_Danubio,_Ruman%C3%ADa,_2016-05-28,_DD_28.jpg)
-
-
Ovos. -
Individuo xuvenil, en Mecklemburgo-Antepomerania, Alemaña. -
Detalle dos pés. -
-
Clamator glandarius + Corvus cornix
_87.jpg)
Notas
editar- ↑ 1,0 1,1 BirdLife International (2017): Corvus cornix na Lista vermella da UICN. Versión 2019-2. Consultado o 12 de agosto de 2019.
- ↑ 2,0 2,1 Hooded Crow Corvus cornix Linnaeus, 1758 en BTO. BirdFacts. Consultado o 12 de agosto de 2019.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 Penas Patiño et al. 1991, p. 286.
- ↑ 4,0 4,1 Penas Patiño et al. 2004, p. 286.
- ↑ Corvus Linnaeus 1758 en Familia Corvidae, na IOC World Bird List. Version 9.1 (2019), do Congreso Ornitolóxico Internacional.
- ↑ Corvus Linnaeus, 1758 no ITIS.
- ↑ Parkin, David T. (2003). "Birding and DNA: species for the new millennium". Bird Study 50 (3): 223–242. doi:10.1080/00063650309461316.
- ↑ Poelstra, Jelmer W.; Vijay, Nagarjun; Bossu, Christen M.; et al. (2014). "The genomic landscape underlying phenotypic integrity in the face of gene flow in crows" (PDF). Science 344 (6190): 1410–1414. ISSN 0036-8075. PMID 24948738. doi:10.1126/science.1253226. Véxase tamén: Jelmer Poelstra (3013): "The Genetics of Speciation and Colouration in Carrion and Hooded Crows".
- ↑ Linnaeus, C. (1758). Systema naturae per regna tria naturae, secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis. Tomus I. Editio decima, reformata. (en latín). Holmiae. (Laurentii Salvii). pp. 105–106. Arquivado dende o orixinal o 19 de marzo de 2015. Consultado o 12 de agosto de 2019.
C. atro-caerulescens, cauda rotundata: rectricibus acutis.
- ↑ páxinas 105-106 do Sys. Nat.,
- ↑ Simpson, D. P. (1979). Cassell's Latin Dictionary (5ª ed.). London: Cassell Ltd. p. 153. ISBN 978-0-3045-2257-6.
- ↑ Wikispecies.
- ↑ Vere Benson, S. (1972). The Observer's Book of Birds. London: Frederick Warne & Co. Ltd. ISBN 978-0-7232-1513-4.
- ↑ Corvus cornix Linnaeus, 1758 no ITIS.
- ↑ 15,0 15,1 Bruun & Singer 1971, p. 218.
- ↑ 16,0 16,1 16,2 16,3 16,4 16,5 Svensson & Grant 2001, p. 336.
- ↑ De Juana 2006.
- ↑ La expansión de la corneja cenicienta (Corvus cornix), una rareza en España en siguiendoaves.wordpress.com, 27 de marzo de 2018.
Véxase tamén
editarWikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Corvo cincento  |
| Wikispecies posúe unha páxina sobre: Corvo cincento |
| Vexa a entrada do Galizionario acerca de Corvo cincento |
Bibliografía
editar- Bruun, Bertel e Arthur Singer (1971): Guía de las aves de Europa. Barcelona: Ediciones Omega, S. A.
- De Juana, Eduardo (2006): Aves raras de España. Un catálogo de las especies de presentación ocasional. Bellaterra, Barcelona: Lynx Edicions. ISBN 978-84-9655-325-5.
- Penas Patiño, Xosé M., Carlos Pedreira López e Carlos Silvar (1991): Guía das aves de Galicia, 1ª edición. A Coruña: Baía Edicións. ISBN 84-8767-406-2.
- Penas Patiño, Xosé M., Carlos Pedreira López e Carlos Silvar (2004): Guía das aves de Galicia, 2ª edición. A Coruña: Baía Edicións. ISBN 84-961p2-869-5.
- Svensson, Lars e Grant, Peter J. (2001): Guía de aves. La guía de campo de aves de España y Europa más completa. Barcelona: Ediciones Omega, S. A. ISBN 84-2821-218-X.