Concha Castroviejo

Concepción Castroviejo Blanco-Cicerón, nada en Santiago de Compostela en 1910 e finada en Madrid o 9 de decembro de 1995, foi unha xornalista e escritora galega. Moitas das súas obras foron traducidas ao francés, eslovaco, inglés e holandés.

Concha Castroviejo

Biografía
Nacemento	(es) Concepción Castroviejo Blanco-Cicerón 1913 Santiago de Compostela, España
Morte	9 de decembro de 1995 (81/82 anos) Madrid, España
Educación	Universidade de Santiago de Compostela
Actividade
Campo de traballo	Literatura, xornalismo e crítica literaria
Ocupación	xornalista, escritora, novelista, crítica literaria
Familia
Cónxuxe	Joaquín Seijo Alonso
Fillos	María Antonia Seijo Castroviejo
Pai	Amando Castroviejo Nobajas
Irmáns	Xosé María Castroviejo
Descrito pola fonte	Dictionary of Women Worldwide

Traxectoria

Filla de Amando Castroviejo Nobajas, catedrático de Economía Política e Facenda Pública na Universidade de Santiago de Compostela, irmá de Xosé María Castroviejo e neta de Ricardo Blanco-Cicerón. Estudou no colexio de freiras de Praceres (Marín) e, cando morreu o seu pai, fixo o bacharelato en dous anos e rematou Filosofía e Letras na USC. Na Universidade integrouse nos círculos republicanos e coñeceu a Francisco Comesaña Rendo, Borobó e Joaquín Seijo Alonso, con quen tiña previsto casar o 25 de xullo de 1936, enlace que non se celebrou polo estoupido da Guerra civil española, iniciada unha semana antes.

Testificou no xuízo sumarísimo de Francisco Comesaña en Compostela o 23 de decembro de 1936, o que a colocou nunha posición difícil. A principios de 1937 aproveitou unha viaxe de Gaspar Massó García e marchou a Bordeos. Despois reuniuse con Joaquín Seijo en Valencia, onde por fin casaron. Pasou a residir en Barcelona até a derrota do bando republicano en Cataluña en febreiro de 1939, cando tivo que fuxir a Francia. Conseguiu chegar a Bordeos e viviu alí até marchar para México, vía Nova York, no vapor Normandía. No exilio mexicano traballou en San Francisco de Campeche, Tijuana e, sobre todo, en Cidade de México.

En decembro de 1949 retornou a Galicia, chegando ao porto da Coruña coa súa filla. Traballou en La Noche de 1951 a 1953, onde fixo moi popular o pseudónimo de Asela. Ao mesmo tempo fixo os cursos para obter o carné de xornalista en Madrid. En setembro de 1953 marchou a Madrid a traballar en Informaciones. Membro da Asociación Internacional de Críticos Literarios, formou parte do xurado dos Premios da Crítica. Escribiu en Ínsula, La Estafeta Literaria, Cuadernos de Occidente, Cuadernos Hispanoamericanos, Blanco y Negro e Grial.

Despois dunha enfermidade vascular e dexenerativa que a afastou da vida pública durante dez anos, morreu na súa casa de Ribera del Manzanares en decembro de 1995.

Obras

Amando Castroviejo con Xosé María, Concha, Pilar e Ana María. 1926.

• Los que se fueron (1957).
• Víspera del odio (1959).
• El jardín de las siete puertas (1961).
  • O xardín das sete portas (2022). Belagua Ed. 144 páxs. ISBN 9788412443455. 14 contos e unha obra teatral.
• El zopilote presumido (1964, Doncel).
• Los piratas de “la terrible” (1964, Doncel).
• Los días de Lina (1971).
• En las praderas del Gran Manitú (2020, Tandaia).

Véxase tamén

Bibliografía

• Dicionario biográfico de Galicia. Ir Indo Edicións. 2010-2011. 
• "Castroviejo Blanco-Cicerón, Concha". Gran Enciclopedia Galega Silverio Cañada (DVD). El Progreso. 2005. ISBN 84-87804-88-8. 
• Alvarellos Iglesias, Enrique (1993). Mulleres destacadas de Galicia. Alvarellos Editora. p. 66. ISBN 84-85311-96-5. 
• Marco, Aurora (2007). Dicionario de Mulleres Galegas [Das orixes a 1975]. Edicións A Nosa Terra. pp. 104–105. ISBN 978-84-8341-146-9. 

Ligazóns externas

• "Concha Castroviejo". Álbum de Galicia do Consello da Cultura Galega. 
• "Concha Castroviejo". Álbum de Mulleres do Consello da Cultura Galega.