Wikipedia

Chris Cornell

Christopher John Cornell, nado en Seattle (Washington) o 20 de xullo de 1964 e finado en Detroit (Míchigan) o 17 de maio de 2017,[1] foi un guitarrista, cantante e compositor coñecido sobre todo por ser o vocalista de bandas como Soundgarden e Audioslave. Foi tamén o líder de Temple of the Dog, unha banda tributo única dedicada ao seu falecido amigo, o músico Andrew Wood. Varios xornalistas musicais, enquisas de fans e outros músicos consideraron a Cornell como un dos mellores cantantes de rock.[2][3]

Modelo:BiografíaChris Cornell

(2013) Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento(en) Christopher John Cornell Boyle Editar o valor en Wikidata
20 de xullo de 1964 Editar o valor en Wikidata
Seattle, Estados Unidos de América Editar o valor en Wikidata
Morte18 de maio de 2017 Editar o valor en Wikidata (52 anos)
Detroit, Estados Unidos de América Editar o valor en Wikidata
Causa da mortesuicidio Editar o valor en Wikidata
Lugar de sepulturaCemiterio Hollywood Forever Editar o valor en Wikidata
RelixiónIgrexas greco-ortodoxas Editar o valor en Wikidata
EducaciónShorewood High School (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
Altura188 cm Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupacióncantante, guitarrista, cantautor, músico Editar o valor en Wikidata
Período de actividade1984 Editar o valor en Wikidata - 2017 Editar o valor en Wikidata
Membro de
Xénero artísticoMúsica rock, rock alternativo, hard rock, grunge e metal alternativo Editar o valor en Wikidata
TesituraBarítono Editar o valor en Wikidata

InstrumentoVoz e guitarra Editar o valor en Wikidata
Selo discográficoSub Pop
A&M Records
SST Records
Republic Records Editar o valor en Wikidata
Familia
CónxuxeSusan Silver (1990–2004), divorcio Editar o valor en Wikidata
FillosLily Cornell Silver Editar o valor en Wikidata
PaisEdward Boyle Editar o valor en Wikidata  e Karen Cornell Editar o valor en Wikidata
IrmánsPeter Cornell Editar o valor en Wikidata
ParentesPeter Cornell Editar o valor en Wikidata
Sinatura Editar o valor en Wikidata
Descrito pola fonteObálky knih, Editar o valor en Wikidata
Sitio webchriscornell.com Editar o valor en Wikidata
IMDB: nm0180225 TV.com: people/chris-cornell
Facebook: chriscornell Twitter: chriscornell Instagram: chriscornellofficial VK: chriscornellclub MySpace: chriscornell Youtube: UCGSAk2j3Vs_tq1Vrowdd7gQ BNE: XX5683837 Souncloud: chriscornell Spotify: 0XHiH53dHrvbwfjYM7en7I iTunes: 106336 Last fm: Chris+Cornell Musicbrainz: cbf9738d-8f81-4a92-bc64-ede09341652d Songkick: 516143 Discogs: 261561 Allmusic: mn0000775406 WikiTree: Boyle-2048 Find a Grave: 179448329 Deezer: 8547 Genius: Chris-cornell Editar o valor en Wikidata

Cornell é considerado unha figura clave do movemento grunge da década de 1990 cunha extensa historia de composición de cancións, un rango vocal de case catro oitavas[4] e unha poderosa técnica vocal belting. Comezou a súa carreira musical como batería, antes de converterse en vocalista e guitarrista. Tamén é recoñecido o seu traballo en solitario, editando o seu primeiro álbum, Euphoria Morning, en 1999, e o segundo traballo en xuño do 2007, baixo o título Carry On.

Cornell tivo problemas coa depresión durante a maior parte da súa vida. Foi atopado morto na súa habitación do hotel de Detroit na madrugada do 18 de maio de 2017, despois de actuar unha hora antes nun concerto do Soundgarden no Fox Theatre. A súa morte foi declarada como un suicidio por aforcamento.[5]

Traxectoria

editar

Infancia e adolescencia

editar

Cornell naceu como Christopher John Boyle o 20 de xullo de 1964[6][7] en Seattle, Washington, onde medrou. Os seus pais son Edward F. Boyle,[8] un farmacéutico de ascendencia católica irlandesa,[9][10] e Karen Boyle (Cornell de apelido de solteira),[8][10] unha contador de orixe xudía e autoproclamada psíquica.[11][9][12][13] Cornell era un dos seis fillos; tiña dous irmáns maiores e tres irmás pequenas.[6] El e os seus irmáns adoptaron o apelido de solteira da súa nai, Cornell, tras o divorcio dos seus pais cando eran adolescentes.[12][6] Cornell asistiu á Christ the King, unha escola de primaria católica, onde actuou por primeira vez diante dunha multitude, cantando a canción contra a guerra dos anos 60 "One Tin Soldier".[14] Cando estaba en sétimo grao, a súa nai sacouno a el e á súa irmá da escola católica por temor a que estivesen a piques de ser expulsados ​​por ser demasiado inquisitivos.[15] Posteriormente, Cornell asistiu ao Shorewood High School, que acabou abandonando.[16]

Cornell rastrexou as súas influencias musicais ata Little Richard vía The Beatles.[17] Pasou un período de dous anos entre os nove e os once anos escoitando só aos Beatles despois de atopar unha gran colección de discos seus abandonados no soto da casa dun veciño.[18] Cornell describiuse a si mesmo a esta idade como un solitario; foi quen de lidar coa súa ansiedade rodeado doutras persoas a través da música rock.[19] Durante a súa adolescencia caeu nunha grave depresión, abandonou a escola e case nunca saía da casa.[20] Aos 12 anos Cornell tivo acceso a alcohol e marihuana; consumiunos diariamente aos 13 anos, deixouno durante un ano, pero volveu recaer aos 15 ata que volveu á música un ano despois.[21][22] Aos 14 anos, tivo unha mala experiencia cos fenciclidina e máis tarde tivo un trastorno de pánico e agorafobia.[23]

Cornell foi a clases de piano e de guitarra de neno.[21] Acreditou a súa nai por salvarlle a vida cando lle comprou unha caixa, o primeira instrumento que adoptou no seu camiño para converterse nun músico de rock.[12] Antes de ser un músico de éxito, Cornell traballou como camareiro, lavapratos,[24] peixeiro nun comercio por xunto de produtos do mar,[20] e como subxefe de cociña no restaurante Ray's Boathouse en Seattle.[25]

A principios dos 80 Cornell foi membro dunha banda de versións de Seattle chamada The Shemps, na que tamén tocaba o baixista Hiro Yamamoto. Despois de que Yamamoto deixase The Shemps, a banda recrutou ao guitarrista Kim Thayil. Cornell e Yamamoto mantivéronse en contacto, e despois da disolución de The Shemps os dous comezaron a tocar xuntos, finalmente convidando a Thayil a que se unise a eles.[26]

Soundgarden

editar

Soundgarden foi formada en 1984 por Cornell, Thayil, e Yamamoto, tocando Cornell orixinalmente a batería ademais de cantar. En 1985 recrutaron a Scott Sundquist como batería para que Cornell puidese concentrarse nas voces.[27] As primeiras gravacións de Soundgarden foron tres cancións que apareceron nun recompilatorio de C/Z Records chamado Deep Six. En 1986, Sundquist, que xa tiña muller e un fillo, decidiu deixar a banda e dedicarlle máis tempo á súa familia. Foi substituído por Matt Cameron, o batería de Skin Yard, converténdose no batería permenente de Soundgarden.[26]

Soundgarden fichou por Sub Pop, publicando o EP Screaming Life en 1987 e o EP Fopp en 1988 (unha combinación dos dous editouse en 1990 como Screaming Life/Fopp). Aínda que a banda estaba sendo cortexada por grandes selos, asinaron coa discográfica independente SST Records en 1988 para lanzar o seu álbum de estrea, Ultramega OK, polo que conseguiron unha nomeación aos premios Grammy á mellor interpretación de metal en 1990.[28] A banda asinou posteriormente con A&M Records, converténdose no primeiro grupo de grunge en asinar cun selo importante.[20]

En 1989 Soundgarden lanzou o seu segundo traballo e o seu primeiro álbum cun gran selo, Louder Than Love. Tras a publicación do disco, Yamamoto deixou a banda para rematar o seu mestrado en fisicoquímica na Western Washington University.[29] Foi substituído polo antigo guitarrista de Nirvana Jason Everman. Everman foi despedido despois da xira de promoción de Louder Than Love. En 1990 uniríase a eles un novo baixista, Ben Shepherd.[30]

Xunto con Nirvana, Alice in Chains e Pearl Jam, Soundgarden converteuse nunha das maiores e máis exitosas bandas da emerxente escena grunge de Seattle de principios dos 90. Con Shepherd, a nova formación gravou Badmotorfinger en 1991. O álbum levou á banda a un novo nivel de éxito comercial e exposición no medio da repentina popularidade e atención dada á escena musical de Seattle. Badmotorfinger incluía os sinxelos "Jesus Christ Pose", "Outshined" e "Rusty Cage". Os tres sinxelos gañaron un tempo en antena considerable nas emisoras de radio de rock alternativo, mentres que os vídeos de "Outshined" e "Rusty Cage" foron emitidos con regularidade pola MTV. O tema "Jesus Christ Pose" e o seu videoclip foron obxecto dunha ampla controversia en 1991, e o video foi retirado da MTV. "Rusty Cage" foi posteriormente versionada por Johnny Cash no seu álbum de 1996 Unchained. "Room a Thousand Years Wide" fora editada (xunto coa cara b "HIV Baby") como un sinxelo de 7" a través do club Single of the Month de Sub Pop un ano antes do lanzamento de Badmotorfinger, e despois volveu a gravarse para o álbum. Con Badmotorfinger, Soundgarden conseguiu o seu primeiro éxito entre o gran público: foi nomeado para o premio Grammy á mellor interpretación de metal en 1992[28] e despois foi clasificado no número 45 no número de outubro de 2006 de Guitar World na súa lista dos 100 mellores álbums de guitarra de todos os tempos.[31]

O cuarto álbum de estudio de Soundgarden, Superunknown, foi o traballo de ruptura da banda. Tras o seu lanzamento en marzo de 1994 Superunknown estreouse no número 1 da lista Billboard 200.[32] O disco tivo varios sinxelos exitosos, como "Spoonman" e "Black Hole Sun", e fixo que a banda fose recoñecida internacionalmente. Superunknown acadou o status de quintuple platino nos Estados Unidos, o de triplo platino en Canadá e o de ouro no Reino Unido, Suecia e Países Baixos. Rolling Stone deulle a Superunknown catro de cinco estrelas. O crítico J.D. Considine dixo que Superunknown "demostra un alcance moito maior do que moitas bandas podían conseguir en toda unha carreira". Considine criticou "Black Hole Sun" e "Half", afirmando que a primeira "non é unha canción moi boa", mentres que a segunda "é a definición virtual dunha cara b".[33] Jon Pareles de The New York Times dixo que "Superunknown en realidade tenta ampliar a súa audiencia rompendo as barreiras do xénero heavy metal que Soundgarden adoitaba aceptar". Engadiu que "Soundgarden... quere algo diferente do heavy metal estándar".[34] David Browne de Entertainment Weekly deulle ao álbum un A, dicindo "Soundgarden está entusiasmado e preparado en Superunknown, e entregan a mercadoría". Eloxiouno como un "fito do rock duro: unha cuba fervente de poder volcánico, intelixencia para facer discos e anomia e ansiedade dos anos 90 que establece un novo estándar para calquera cousa chamada metal".[35] O álbum foi nomeado ao Grammy ao mellor álbum de rock en 1995.[36] Dous sinxelos de Superunknown, "Black Hole" e "Spoonman", gañaron premios Grammy, e o videoclip de "Black Hole Sun" gañou un MTV Video Music Award e un Clio Award.[37] Superunknown ocupou o número 336 da lista dos 500 mellores álbums de todos os tempos da revista Rolling Stone, e "Black Hole Sun" ocupou o posto 25 na lista das 100 mellores cancións dos 90 de VH1.

O quinto álbum da banda foi o autoproducido Down on the Upside, editado en 1996. O disco xerou varios sinxelos, incluíndo "Pretty Noose", "Burden in My Hand" e "Blow Up the Outside World". Down on the Upside era notablemente menos pesado que os álbums anteriores do grupo e supuxo un novo afastamento das raíces grunge da banda. Soundgarden explicou nese momento que quería experimentar con outros sons. David Browne de Entertainment Weekly dixo: "Poucas bandas dende Led Zeppelin mesturaron instrumentos tanto acústicos como eléctricos".[38]

Porén, xurdiron tensións no grupo durante as sesións de gravación, e Thayil e Cornell enfrontáronse polo desexo de Cornell de afastarse dos riff pesados de guitarra que se converteran na marca rexistrada da banda.[39] A pesar das críticas favorables, o álbum non puido igualar as vendas de Superunknown.

En 1997 Soundgarden recibiu outra nomeación aos premios Grammy polo sinxelo principal "Pretty Noose". A medida que as tensións crecían dentro da banda, debido ao conflito interno pola súa dirección creativa, Soundgarden anunciou a súa disolución o 9 de abril de 1997. Nunha entrevista de 1998, Thayil dixo: "Foi bastante obvio pola actitude xeral de todos durante o semestre anterior que había algunha insatisfacción".[40]

O 1 de xaneiro de 2010 Cornell falou dunha reunión de Soundgarden a través da súa conta de Twitter. A mensaxe que escribiu enlazaba a un sitio web que mostraba unha imaxe do grupo actuando en directo e un lugar para que os fans introducisen o seu enderezo de correo electrónico para recibir actualizacións sobre a reunión. Ao introducir esa información desbloqueábase un vídeo de arquivo da canción "Get on the Snake" do segundo álbum de estudo de Soundgarden, Louder Than Love de 1989.[41]

 
A banda no Lollapalooza de 2010

En marzo de 2010 Soundgarden anunciou que serían cabeza de cartel no Lollapalooza dese ano.[42] O 16 de abril Soundgarden realizou un concerto segredo no Showbox Theater da primeira Avenida no centro de Seattle, publicitado a través da lista de correo da banda. A actuación foi anunciada como Nudedragons, un anagrama de Soundgarden.[43]

Preguntado en agosto de 2010 se Soundgarden gravaría material novo, Cornell respondeu, "sería emocionante gravar unha canción, escoitar como de Soundgarden pode ser iso moito tempo despois. Pero para min, foi máis unha viaxe de reaprender as cancións e tocalas xuntos. Algunhas das cancións ás que nos achegamos nunca as tocamos en directo".[44]

Soundgarden fixo a súa primeira aparición televisiva desde a súa reunión no segundo episodio do programa de Conan O'Brien na canle TBS, Conan, o 9 de novembro de 2010, e fixo unha xira por América do Norte no verán de 2011. No verán de 2012 Soundgarden lanzou un novo sinxelo e vídeo, "Live to Rise", para a banda sonora da película The Avengers.[45] O seu sexto álbum, King Animal, foi lanzado en novembro de 2012 con críticas moi positivas.[46]

Soundgarden seguiu de xira por todo o mundo, e o guitarrista Kim Thayil mencionou en varias entrevistas que a banda ía comezar a traballar no material para o seu sétimo álbum.[47]

Despois da morte de Cornell os membros superviventes de Soundgarden discutiron a posibilidade de de seguir adiante cun substituto,[48][49][50] pero Thayil confirmou nunha entrevista en outubro de 2018 para Seattle Times que a banda disolvérase novamente.[51] Falando coa revista Music Radar nunha entrevista de xullo de 2019, Thayil tamén dixo que os membros superviventes de Soundgarden estaban tentando terminar e lanzar o álbum no que estaban traballando con Cornell. Porén, os ficheiros mestres das gravacións vocais de Cornell están sendo retidos e non poden completar o álbum sen eles.[52]

Carreira en solitario

editar

En 1998 comezou a traballar nun álbum en solitario no que colaborou con Alain Johannes e Natasha Shneider da banda Eleven. O álbum, Euphoria Morning, editouse o 21 de setembro de 1999. Na súa primeira xira en solitario para promocionar Euphoria Morning, Cornell pasou sete meses na estrada desde o 13 de setembro de 1999 ata o 7 de marzo de 2000.[53] Realizou 61 concertos, coincidindo dous deles coa estrea do álbum os días 21 e 22 de setembro de 1999 no Henry Fonda Theater en Hollywood, California. A asistencia foi alta, tendo en conta que Cornell realizou os concertos iniciais antes de que os fans se familiarizaran coa música. A banda de xira incluía varios músicos que colaboraron no álbum: Alain Johannes, Natasha Shneider, Rick Markmann, e Greg Upchurch. Euphoria Morning non tivo éxito comercialmente, vendendo 393 000 copias nos Estados Unidos,[54] a pesar de que o sinxelo "Can't Change Me" foi nomeado ao premio Grammy á mellor interpretación vocal masculina de rock.[55] Cornell gravou unha versión francesa da canción que foi lanzada como canción extra na versión de luxo de Euphoria Morning e nas edicións xaponesa e europea.[56] O álbum tamén inclúe "Wave Goodbye", a homenaxe de Cornell ao seu falecido amigo Jeff Buckley.[57][58] Destacouse que Euphoria Morning está influenciado polo distintivo estilo de composición e vocal de Buckley.[57] O álbum foi reeditado en 2015 en CD e vinilo e retitulouse Euphoria Mourning, con Cornell afirmando no comunicado de prensa que orixinalmente tiña ese título para o álbum, pero o seu director daquela, Jim Guerinot, suxeriu que "Euphoria Morning" sen a "u" sería máis apropiado (en inglés mourning significa loito e morning significa mañá). "O título era tan fermosamente poético para comezar, só o concepto de euforia no loito; foi un momento no que me sentín inspirado e deixei saír todo o aire. Entón, cando decidimos facer o o primeiro lanzamento en vinilo pensei que quería cambiar o puto título! É hora de cambialo", declarou Cornell.[24]

 
Cornell en 2009

Durante este período, gravouse unha canción inédita chamada "Heart of Honey" en colaboración con Alain Johannes e Natasha Shneider. Segundo Johannes, "Heart of Honey" gravouse para a película Titan A.E. pero non se utilizou.[59] A canción foi filtrada na internet. Mentres realizaba xiras en solitario entre 2011 e 2016, Cornell adoitaba render homenaxe á falecida Natasha Shneider e interpretar "When I'm Down" (tema do Euphoria Morning que producira Shneider) acompañado dunha gravación en vinilo da pista orixinal de piano que Shneider interpretou para a canción.[60][61][62]

Aínda que non foi lanzado oficialmente en CD, un concerto acústico dunha hora de duración que Cornell realizou o 7 de setembro de 2006 en O-Baren en Estocolmo, está amplamente dispoñible para descargar baixo o título Chris Cornell: Unplugged in Sweden. Un CD promocional para o seu segundo álbum en solitario, Carry On, foi lanzado en marzo de 2007 co título The Roads We Choose - A Retrospective. O CD de 17 cancións incluía cancións de Soundgarden, Temple of the Dog, Audioslave e do traballo en solitario de Cornell.

O 5 de xuño de 2007 Cornell lanzou o seu segundo álbum en solitario, Carry On, producido por Steve Lillywhite. O disco estreouse no número 17 das listas da Billboard. Entre os artistas que o acompañaron no seu segundo lanzamento en solitario estaba o seu amigo Gary Lucas, que tocou a guitarra acústica nalgúns dos temas. Cornell afirmou que sempre estaba escribindo e que había algunhas cancións que non puido meter nun álbum de Audioslave.[63] Mentres gravaba este álbum, Cornell viuse involucrado nun accidente de motocicleta. Ao parecer, "foi alcanzado por detrás por un camión en Studio City, Os Ánxeles mentres conducía a súa motocicleta" e foi "catapultado 20 pés no aire". Puido saír do accidente pero presentaba graves cortes e contusións. Volveu ao estudo máis tarde ese día.[64]

En 2007 Cornell apareceu como abreconcertos de Aerosmith en varios concertos da súa xira mundial dese ano, e de Linkin Park en Australia e Nova Zelandia. Estes concertos formaron parte da súa propia xira mundial en curso, que comezou en abril de 2007 e continuou en 2008 e 2009. Cornell describiu a súa banda de xira (formada polos guitarristas Yogi Lonich e Peter Thorn, o baixista Corey McCormick e o batería Jason Sutter) como "músicos que poderían obter a imaxe completa", interpretando música de Soundgarden e Audioslave, así como o seu material en solitario.[65]

 
No Quart Festival 2009 en Kristiansand, Noruega

En 2008 Cornell apareceu no escenario principal da xira Projekt Revolution de Linkin Park.[66] Mentres estaba de xira coa banda, asociouse co vocalista principal Chester Bennington para interpretar "Hunger Strike" de Temple of the Dog e con Street Drum Corps para varios temas de Soundgarden. Cornell tamén se uniu a Linkin Park no escenario para cantar o segundo verso da súa canción "Crawling", gañadora dun Grammy.[67]

Cornell colaborou co produtor Timbaland no seu seguinte álbum de estudio, Scream, que foi lanzado o 10 de marzo de 2009.[68] Timbaland referiuse ás sesións de gravación como "o mellor traballo que fixen na miña carreira" e adiantou que Cornell sería a "primeira estrela de rock do club". Cornell describiu a Scream como "un momento destacado da miña carreira". O álbum foi moi criticado pola crítica,[69][70][71] pero foi o álbum que chegou máis alto nas listas da carreira en solitario de Cornell, alcanzando o número 10 na Billboard 200.[72][73]

O 2 de abril de 2009 Cornell fñixose cargo da emisora Atlanta Rock, Project 961, WKLS. Durante 24 horas a emisora converteuse en "Chris-FM" e incluíu un especial de dúas horas de Cornell pinchando e interpretando cancións favoritas da súa carreira.[74] O 11 de setembro de 2009, Cornell interpretou "Imagine" de John Lennon en The Tonight Show with Conan O'Brien.[75]

En xaneiro de 2011 Cornell anunciou a súa xira acústiva en solitario Songbook, continuando unha serie de aclamados concertos acústicos en solitario nos Ánxgeles durante 2009 e 2010. A primeira etapa da xira con entradas esgotadas comezou o 1 de abril de 2011 e continuou polos Estados Unidos e Canadá ata o 6 de maio, retomándose en outubro e visitando de novo Nova Zelandia, Australia, Suramérica e os Estados Unidos antes de rematar o 17 de decembro. A xira recibiu críticas universalmente positivas.[76]

En novembro de 2011 Cornell publicou Songbook, un álbum ao vivo acústico con canciäons gravadas durante a xira acústica por América do Norte. O seu primeiro álbum en directo como artista en solitario, Songbook incluía interpretacións de cancións de toda a súa carreira como solista, así como con Soundgarden, Audioslave e Temple of the Dog, ademais de versións de "Thank You" de Led Zeppelin e de "Imagine" de John Lennon. O álbum recibiu críticas moi positivas, e AllMusic cualificouno de "mellor oferta en solitario de Cornell ata a data".[77] Cornell continuou a súa xira Songbook por Europa e os Estados Unidos durante 2012 e 2013.[78][79]

O 21 de xaneiro de 2013, Cornell realizou un concerto acústico de 10 minutos no baile do Comandante en Xefe, que recoñeceu aos gañadores da Medalla de Honor e aos soldados feridos.[80] Tamén actuou máis tarde pola noite con Soundgarden no baile inaugural de Barack Obama, tocando tres cancións no evento.[80]

En xaneiro de 2015 Cornell anunciou a través da súa conta de Twitter que estaba no estudo gravando un novo disco en solitario. O último álbum de estudo de Cornell, Higher Truth, foi lanzado o 18 de setembro de 2015.[81] O derradeiro lanzamento en solitario antes da súa morte foi o sinxelo benéfico "The Promise", escrito para a película do mesmo nome sobre o xenocidio armenio.[82] Antes de morrer, Cornell destinou todos os ingresos da canción para apoiar aos refuxiados e aos nenos vulnerables.[83]

O 26 de febreiro de 2018 lanzouse a primeira canción póstuma de Cornell. Compuxera a música e engadira letras aos poemas de Johnny Cash "You Never Knew My Mind" e "I Never Knew Your Mind". A canción, titulada "You Never Knew My Mind", aparece no álbum Johnny Cash: Forever Words, unha colección de cancións creadas a partir da poesía, letras e letras non utilizadas de Cash, interpretadas por varios artistas.[84]

En 2019, Cornell gañou un premio Grammy póstumo á mellor interpretación de rock na 61ª edición dos premios Grammy polo seu sinxelo "When Bad Does Good".[85]

Audioslave

editar
Artigo principal: Audioslave.

Audioslave formouse despois de que Zack de la Rocha deixase Rage Against the Machine e os membros restantes buscasen outro vocalista. O produtor e amigo Rick Rubin suxeriulles que se puxesen en contacto con Cornell. Rubin tocou a canción de Soundgarden "Slaves & Bulldozers" para os restantes membros da banda de Rage Against the Machine para mostrar a súa habilidade. Cornell estaba no proceso de escritura dun segundo álbum en solitario, pero decidiu abandonalo e buscar a oportunidade de traballar con Tom Morello, Tim Commerford e Brad Wilk cando se achegaron a el. Morello describiu a Cornell: "Achegouse ao micrófono e cantou a canción e non o podía crer. Non só soaba ben. Non só soaba grandioso. Soaba transcendente. E... cando hai unha química insubstituíble dende o primeiro momento, non podes negalo".[86] O cuarteto compuxo 21 cancións durante 19 días de ensaio e comezou a traballar no estudo a finais de maio de 2001.[87]

O seu álbum de estrea, Audioslave, lanzado en novembro de 2002, tivo éxitos como "Cochise", "Like a Stone" e "Show Me How to Live", e alcanzou o triplo disco de platino nos Estados Unidos. A banda estivo a piques de desfacerse antes do lanzamento do álbum; Cornell estaba pasando por problemas co alcol e cancelouse unha praza na xira do Ozzfest.[25] Durante este tempo, houbo un rumor de que Cornell internárase nun centro de rehabilitación. Despois confirmouno nunha entrevista con Metal Hammer que se realizou desde un teléfono público da clínica.[88] Nun artigo do San Diego CityBeat, Cornell explicou que pasou por "unha crise persoal horrible" durante a realización do primeiro disco, permanecendo en rehabilitación durante dous meses e separándose da súa muller. Os problemas solucionáronse e Cornell mantívose sobrio.[89] A banda realizou unha xira ata 2003,[90] antes de descansar en 2004 para gravar o seu segundo álbum.[91]

 
Cornell con Audioslave en 2003

O segundo álbum de Audioslave, Out of Exile, foi lanzado en maio de 2005 e estreouse no número un das listas estadounidenses. Desde entón, o álbum chegou a ser disco de platino.[92] O álbum inclúe os sinxelos "Out of Exile", "Be Yourself", "Your Time Has Come" e "Doesn't Remind Me". Cornell admitiu que escribiu as súas cancións máis persoais neste álbum, influenciado polos cambios positivos na súa vida desde 2002.[93] Tamén describiu o álbum como máis variado que o debut e menos dependente dos riffs de guitarra pesados.[89] Os críticos inicialmente describiron a Audioslave como unha fusión de Rage Against the Machine e Soundgarden, pero no segundo álbum da banda, Out of Exile, sinalaron que crearan unha identidade propia. O álbum foi recibido máis favorablemente que o debut de Audioslave; os críticos sinalaron a voz máis forte de Cornell, probablemente como resultado de deixar de fumar e de beber,[94] e sinalaron que Out of Exile é "o son dunha banda que se está a desenvolver".[95]

O 6 de maio de 2005 Audioslave realizou un concerto gratuíto na Habana, Cuba.[96] Audioslave converteuse no primeiro grupo de rock estadounidense en dar un concerto en Cuba, tocando ante un público de 70 000 persoas.[97] A banda viaxou á Habana o 4 de maio para relacionarse con músicos cubanos.[98] Cornell comentou: "Esperemos que este concerto axude a abrir as fronteiras musicais entre os nosos dous países".[99] O concerto de 26 cancións foi o máis longo que a banda tocou.[100]

A principios de 2006 a banda regresou, gravando o seu terceiro álbum case directamente xa que compuxeran a maior parte do material durante a xira. A banda lanzou o disco Revelations en setembro de 2006. Revelations estaba influenciado polo funk e a música R&B dos anos 60 e 70.[101] Os dous primeiros sinxelos foron "Original Fire" e "Revelations". Dúas das cancións do terceiro álbum, "Shape of Things to Come" e "Wide Awake", tamén apareceron na película de 2006 de Michael Mann, Miami Vice, antes do lanzamento do álbum. A pesar da exposición a outras formas de medios e da crítica positiva polo seu terceiro álbum, Audioslave non fixo unha xira despois do lanzamento. Entraron en hiato para que Cornell completase "You Know My Name", o tema principal da película de James Bond de 2006, Casino Royale, e parq que Morello seguise co seu propio traballo en solitario baixo o alcume de The Nightwatchman.[102]

Todas as letras de Audioslave foron escritas por Cornell, mentres que os catro membros foron acreditados por escribir a música. O seu proceso de composición foi descrito por Wilk como "máis colaborativo" e "satisfactorio" que o de Rage Against the Machine, que era "unha batalla creativamente". Cornell, pola súa banda, viu o método de composición de cancións de Soundgarden inferior ao de Audioslave.[103][104] As letras de Cornell eran na súa maioría apolíticas; Morello de Audioslave referiuse a elas como "poesía embruxada e existencial".[105] Caracterizábanse polo seu enfoque críptico, a miúdo tratando temas de existencialismo,[106] amor, hedonismo,[107] espiritualidade e cristianismo.[105] A batalla de Cornell contra a adicción aos medicamentos e o alcol foi un factor determinante no proceso de escritura e gravación. Aínda que o cantante admitiu que "nunca puido escribir con eficacia" mentres bebía,[108] e foi a rehabilitación despois de gravar o álbum de estrea, Morello afirmou que Revelations foi "o primeiro disco no que [Cornell] non fumou, bebeu nin tomou drogas durante a gravación".[109] Porén, Morello dixo:

Chris estivo sobrio durante a realización do noso álbum Out of Exile. Chris tamén estivo sobrio durante a realización de Revelations e antes de gravar tamén deixou de fumar. Pido desculpas por calquera confusión ou preocupación que suscitase o artigo orixinal. A sobriedade pode ser unha cuestión de vida ou morte e a coraxe de Chris para manter a súa saúde durante anos foi unha inspiración.[110]

As noticias sobre a marcha de Cornell xurdiron en xullo de 2006, cando os expertos declararon que despois do terceiro álbum abandonaría a banda para seguir coa súa carreira en solitario. O cantante negou inmediatamente os rumores, afirmando: "Escoitamos rumores de que Audioslave está separándose todo o tempo. [...] Eu simplemente os ignoro sempre".[102] Porén, o 15 de febreiro de 2007, Cornell anunciou oficialmente a súa saída de Audioslave, afirmando que "debido a conflitos irresolubles de personalidade, así como ás diferenzas musicais, deixo definitivamente a banda Audioslave. Deséxolles aos outros tres membros nada máis que o mellor en todos os seus futuros esforzos".[111] Audioslave disolveuse oficialmente en 2007 mentres os outros tres membros estaban ocupados coa reunión de Rage Against the Machine con de la Rocha, e Morello e Cornell lanzaron álbums en solitario ese mesmo ano.[112][113]

O 17 de xaneiro de 2017 anunciouse que Audioslave se reuniría para o seu primeiro concerto en doce anos no baile anti-inaugural de Prophets of Rage, en protesta pola toma de posesión do presidente Donald Trump como presidente dos Estados Unidos.[114] O evento tivo lugar o 20 de xaneiro de 2017.[115]

Preguntado en febreiro de 2017 se habería máis concertos de reunión de Audioslave no futuro, Cornell respondeu:

Sempre é unha posibilidade. É dicir, levamos polo menos tres ou catro anos falando diso. Estivemos a falar de escoller datas, e acabou sen funcionar porque todo o mundo está moi ocupado. Eles teñen outra banda de novo, todos teñen bandas separadas que eles mesmos fan, eu teño Soundgarden e unha carreira en solitario que está levando moito tempo, e acabo de facer Temple of the Dog. Entón, é sinceramente tan sinxelo como que terminamos tendo un período de tempo no que é cómodo para todos e queremos facelo, porque definitivamente sinto que todos están dispostos a facelo.[116]

Outros proxecto musicais

editar

Center for Disease Control Boys

editar

De 1986 a 1987, Cornell tamén foi membro da satírica banda de western swing Center for Disease Control Boys.[117]

Temple of the Dog

editar
Artigo principal: Temple of the Dog.

Mentres aínda estaba en Soundgarden, Cornell gravou un álbum con membros do que despois sería Pearl Jam. Esta colaboración foi baixo o nome de Temple of the Dog e un álbum homónimo foi lanzado en 1991. O álbum é unha homenaxe ao seu amigo común e ao antigo compañeiro de cuarto de Cornell, Andrew Wood.[118] Wood, o antigo cantante de Mother Love Bone, morrera por unha sobredose de heroína o ano anterior. Jeff Ament e Stone Gossard de Mother Love Bone asociáronse con Mike McCready, o vocalista Eddie Vedder e o batería Dave Krusen en 1990, formando Pearl Jam. Cameron finalmente converteríase no batería de Pearl Jam en 1998.[119]

Temple of the Dog chegou a vender máis dun millón de copias,[120] grazas en gran parte aos sinxelos "Say Hello 2 Heaven" e "Hunger Strike", o último dos cales conta cun dúo entre Cornell e Vedder. Esta foi a primeira vez na que Vedder foi gravado profesionalmente.[121] Vedder dixo sobre "Hunger Strike" no libro de 2009 Grunge Is Dead: "Gústame moito escoitar esa canción. Sinto que podería estar moi orgulloso dela, porque un, non a escribín, e dous, foi unha boa forma de aparecer en vinilo por primeira vez. Estou en débeda eterna con Chris por ser invitado a esa pista".[122]

Durante un concerto de Pearl Jam en 2003 no Santa Barbara Bowl, Cornell apareceu como convidado sorpresa. Despois de tocar un curto set acústico, Cornell uniuse a Vedder e ao resto da banda para interpretar "Hunger Strike" e "Reach Down".[123]

O 6 de outubro de 2009, Cornell fixo unha aparición sorpresa durante un concerto de Pearl Jam no Gibson Amphitheatre dos Ánxeles. Os reunidos Temple of the Dog tocaron "Hunger Strike". Ao final do concerto, Cornell fixo unha reverencia coa banda xunto con Jerry Cantrell de Alice in Chains.[124]

En setembro de 2011, uniuse aos membros de Pearl Jam para unha reunión en directo de Temple of the Dog no Festival PJ20 de dous días en Alpine Valley, Wisconsin.[125]

Tanto o 25 como o 26 de outubro de 2014, Cornell uniuse ao escenario de Pearl Jam para interpretar "Hunger Strike" no Shoreline Amphitheatre en Mountain View, California, durante o 28º Annual Bridge School Benefit, sendo esta última a última vez que Vedder e Cornell interpretaron a canción xuntos.[126] O 30 de xaneiro de 2015, os membros de Pearl Jam Stone Gossard, Jeff Ament e Matt Cameron uníronse a Chris Cornell e Mike McCready durante o Mad Season Sonic Evolution Concert no Benaroya Hall coa sinfónica de Seattle. O grupo interpretou dúas cancións, "Reach Down" e "Call Me a Dog".[127]

A banda realizou unha xira por primeira vez no outono de 2016 para celebrar o 25 aniversario do seu álbum homónimo.[128][129] Vedder non participou na xira citando "compromisos familiares", pero o público cantou a súa parte en "Hunger Strike",[130] e Cornell dedicoulle a canción durante o concerto da banda no Paramount Theatre de Seattle o 21 de novembro de 2016.[131]

M.A.C.C.

editar

En 1992, Cornell e outros tres antigos membros de Temple of the Dog tocaron baixo o nome de M.A.C.C. (McCready, Ament, Cameron, Cornell), gravando a canción "Hey Baby (New Rising Sun)" para o álbum de 1993, Stone Free: A Tribute to Jimi Hendrix.[132] A banda interpretou a canción en directo por primeira vez durante a primeira xira Temple of the Dog en novembro de 2016.[133]

Colaboracións

editar
 
Cornell en 2011

Cornell traballou como coprodutor e vocalista no álbum de 1991 dos Screaming Trees, Uncle Anesthesia.[134][29]

En 1992, Cornell coescribiu a canción "The Message" para o álbum Cuatro da banda de metal Flotsam and Jetsam.[135]

Cornell, xunto con Layne Staley e Jerry Cantrell de Alice in Chains, e Mark Arm de Mudhoney, contribuíu coa voz na canción de Alice in Chains "Right Turn", do EP Sap de 1992, aínda que a banda ña que se lle concedeu o crédito por esta canción é Alice Mudgarden.[136] A canción apareceu na película de 2001 Black Hawk Down.

Cornell contribuíu coa voz nos temas "Stolen Prayer" e "Unholy War" (que tamén escribiu) do álbum de Alice Cooper de 1994, The Last Temptation.[137] En 1997, Cornell colaborou con Eleven nunha versión da canción "Ave Maria", para o álbum recompilatorio de Nadal A Very Special Christmas 3.

Nos anos 90, Cornell asociouse con Ann e Nancy Wilson de Heart para unha versión de "Wild Horses" dos Rolling Stones, cando as irmás actuaban como The Lovemongers.[138] Versións bootleg das actuacións en directo están dispoñibles en liña.[138] Cornell and the Wilsons tamén interpretaron "Wild Horses" e a canción de The Lovemongers "Sand" no funeral de Layne Staley en 2002.[139][140]

Cornell coescribiu (con Brian Howes) o sinxelo do primeiro álbum post-American Idol de David Cook, "Light On", lanzado en 2008. En 2009, contribuíu coa voz na canción "Mister Dirt", do álbum Good.Night.Melody, de Joshua David Lewis.[141]

Cornell cantou na canción "Promise" (que el coescribiu) en Slash, o disco en solitario de Slash lanzado en abril de 2010.[142] Contribuíu coa voz na canción "Lies", no álbum de 2010 Third and Double de Gabin, que posteriormente foi lanzada como sinxelo en outubro de 2010.[143] Cornell aparece no álbum de Carlos Santana Guitar Heaven: The Greatest Guitar Classics of All Time, onde canta na versión de "Whole Lotta Love" de Led Zeppelin.

Cornell escribiu a letra e compartiu a voz con Andrew Wood na canción "Island of Summer", que foi gravada mentres vivían xuntos en Seattle.[118] A canción foi lanzada por primeira vez no álbum de 2011 Melodies & Dreams, unha colección de gravacións e demos inéditas de Wood.[144]

Cornell fai coros nunha versión da canción dos Everly Brothers "All I Have to Do Is Dream", do álbum de estrea AM/FM de Rita Wilson, lanzado en 2012.[145]

O 18 de abril de 2013, a banda de Seattle Heart foi incorporada ao Salón da Fama do Rock and Roll,[146] e Cornell fixo o discurso de introdución de Heart falando emotivamente sobre o que os heroes e modelos a seguir Ann e Nancy Wilson foran para el e outros músicos en Seattle. "Para min, e para moitos outros homes e mulleres, gañaron, por fin, o lugar que lles corresponde no Rock and Roll Hall of Fame", dixo Cornell. Cornell tamén se uniu aos músicos de Seattle Jerry Cantrell e Mike McCready para tocar a guitarra na exitosa canción de Heart "Barracuda" xunto a Ann e Nancy Wilson na cerimonia.[147]

O 30 de xaneiro de 2015, Cornell uniuse a Mike McCready, Barrett Martin, Duff McKagan, Sean Kinney, a Seattle Symphony e outros nun concerto especial de 'Sonic Evolution' no Benaroya Hall de Seattle nunha homenaxe a Mad Season.[148] A actuación publicouse como álbum en directo en agosto de 2015 co título Mad Season / Seattle Symphony: Sonic Evolution / January 30, 2015 / Benaroya Hall. Os ingresos serán destinados á Seattle Symphony and Vitalogy Foundation.[149]

Bandas sonoras

editar

En 1992, Cornell contribuíu coa súa primeira canción en solitario, "Seasons", e co tema de Soundgarden "Birth Ritual" á banda sonora de Singles.[150]

Tamén contribuíu coa canción "Sunshower" (unha pista extra no lanzamento xaponés de Euphoria Morning) na banda sonora da película Great Expectations de 1998,[151] e unha versión reelaborada da canción "Mission", retitulada "Mission 2000", foi utilizada na banda sonora da película de 2000 Mission: Impossible 2.

Cornell e o compositor David Arnold colaboraron na canción "You Know My Name", que Cornell coescribiu e interpretou e que acompaña aos títulos de apertura da película de James Bond de 2006 Casino Royale.[152] "You Know My Name" é o primeiro tema musical desde Octopussy de 1983 en usar un título diferente ao da película, e a primeira canción que non apareceu no álbum da banda sonora. "You Know My Name" gañou un Satellite Award en 2006 na categoría de mellor canción orixinal,[153] e un World Soundtrack Award en 2007 na categoría de mellor canción orixinal escrita directamente para unha película.[154] A canción vendeu 323.000 copias dixitais e tivo 3,5 millóns de reproducións, e tamén foi nomeada á mellor canción escrita para unha película, televisión ou outros medios visuais nos premios Grammy de 2008. Foi a primeira canción gravada para o seu álbum en solitario Carry On, no que comezou a traballar en 2007.

En agosto de 2011 Cornell lanzou "The Keeper", unha canción orixinal escrita para a película de 2011 dirixida por Marc Forster Machine Gun Preacher. O tema foi nomeado aos Premios Globos de Ouro en 2012. Durante as primeiras 24 horas despois do seu lanzamento, a canción estivo dispoñible exclusivamente como parte da campaña "Donate to Download" para a organización benéfica infantil Angels of East Africa de Sam Childers. A canción tamén é a pista principal do álbum da banda sonora da película.[155]

En 2012, Soundgarden lanzou a súa primeira canción en 15 anos, "Live to Rise", escrita para a banda sonora da película The Avengers.[45]

En 2013, Cornell escribiu a canción "Misery Chain" para a banda sonora da película 12 Years a Slave, na que realizou un dúo con Joy Williams.[156]

Discografía

editar

Soundgarden

editar
Artigo principal: Discografía de Soundgarden.

Temple of the Dog

editar

En solitario

editar

Audioslave

editar

Bandas sonoras

editar

Notas

editar
  1. ↑ Washington Post Arquivado 16 de febreiro de 2019 en Wayback Machine. (en inglés)
  2. ↑ "Chris Cornell had one of rock's great voices — and one of its most curious minds". Los Angeles Times (en inglés). 2017-05-18. Consultado o 2024-06-26. 
  3. ↑ Lachpublished, Stef (2022-12-17). "Pearl Jam's Stone Gossard: Chris Cornell is the GOAT". louder (en inglés). Consultado o 2024-06-26. 
  4. ↑ "Chris Cornell takes another sonic shift with 'Scream' - USATODAY.com". web.archive.org. 2009-03-27. Archived from the original on 27 de marzo de 2009. Consultado o 2024-06-26. 
  5. ↑ Halperin, Jem Aswad,Shirley; Aswad, Jem; Halperin, Shirley (2017-05-18). "Chris Cornell, Soundgarden Frontman, Dies at Age 52". Variety (en inglés). Consultado o 2024-06-26. 
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 Sweeting, Adam (2017-05-18). "Chris Cornell obituary". The Guardian (en inglés). ISSN 0261-3077. Consultado o 2024-06-26. 
  7. ↑ "Chris Cornell: Soundgarden star hanged himself". BBC News (en inglés). 2017-05-18. Consultado o 2024-06-26. 
  8. ↑ 8,0 8,1 "King County Marriage Records, 1855-2017 - Edward F Boyle - Karen R Cornell". Washington State Archives, Digital Archives. Consultado o 2024-06-26. 
  9. ↑ 9,0 9,1 Mitchell, Paula Ann (2013-11-07). "Chris Cornell to play at UPAC in Kingston". Daily Freeman (en inglés). Consultado o 2024-06-26. 
  10. ↑ 10,0 10,1 "Chris Cornell - Songwriter, Singer - Biography.com". web.archive.org. 2016-05-08. Arquivado dende o orixinal o 08 de maio de 2016. Consultado o 2024-06-26. 
  11. ↑ "Chris Cornell on the Howard Stern Show 6-12-07 (1/6)". 2009-08-06. Consultado o 2024-06-26. 
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 "Chris Cornell, who helped reignite hard rock in the 1990s with Soundgarden, dies at 52". Los Angeles Times (en inglés). 2017-05-18. Consultado o 2024-06-26. 
  13. ↑ "Medium with a Message". Seattle Weekly. 2017-06-03. Arquivado dende o orixinal o 03 de xuño de 2017. Consultado o 2024-06-26. 
  14. ↑ "Chris Cornell Interview". www.ultimate-guitar.com (en inglés). Consultado o 2024-06-26. 
  15. ↑ "Interview with Request magazine, October 1994". Request. 2017-05-30. Archived from the original on 30 de maio de 2017. Consultado o 2024-06-26. 
  16. ↑ "Living in Harmony: Shorewood's Chris Cornell". Shoreline-Lake Forest Park, WA Patch (en inglés). 2011-03-06. Consultado o 2024-06-26. 
  17. ↑ "Grunge Pioneer Chris Cornell Tries Neo Soul". NPR. Consultado o 26 de xuño de 2024. 
  18. ↑ Cromelin, Richard (2017-05-18). "From the archives: Read a 1991 Times interview with Chris Cornell on the making of Soundgarden's 'Badmotorfinger'". Los Angeles Times (en inglés). Consultado o 2024-06-26. 
  19. ↑ "Chris Cornell Songs, Albums, Reviews, Bio & Mo...". AllMusic (en inglés). Consultado o 2024-06-26. 
  20. ↑ 20,0 20,1 20,2 Simpson, Dave (2009-03-13). "Chris Cornell: 'As a performer, I’m able to do what I want'". The Guardian (en inglés). ISSN 0261-3077. Consultado o 2024-06-26. 
  21. ↑ 21,0 21,1 Foege, Alec (1994-12-29). "Chris Cornell: The Rolling Stone Interview". Rolling Stone (en inglés). Consultado o 2024-06-26. 
  22. ↑ "Chris Cornell: His Rise to the Top of the Seattle Scene". web.archive.org. 2017-05-22. Archived from the original on 22 de maio de 2017. Consultado o 2024-06-26. 
  23. ↑ "Chris Cornell’s 2006 Interview on Audioslave, Addiction, and Reinventing Rock". Spin. Consultado o 26 de xuño de 2024. 
  24. ↑ 24,0 24,1 "The Life & Times of Chris Cornell". Rolling Stone Australia. 2015-09-23. Archived from the original on 23 de setembro de 2015. Consultado o 2024-06-26. 
  25. ↑ 25,0 25,1 "As a Paris restaurateur and family man, life is now good for Audioslave rocker". Seattle Post-Intelligencer. Consultado o 26 de xuño de 2024. 
  26. ↑ 26,0 26,1 Anderson, Kyle (2007). Accidental revolution: the story of grunge (1st ed ed.). New York: St. Martin's Griffin. pp. 112–116. ISBN 978-0-312-35819-8. OCLC 85862441. 
  27. ↑ Pareles, Jon; Bashe, Patricia Romanowski, eds. (1983). The Rolling stone encyclopedia of rock & roll (1st ed ed.). New York, N.Y: Rolling Stone Press/Summit Books. ISBN 978-0-671-43457-1. 
  28. ↑ 28,0 28,1 "Soundgarden". grammy.com. Consultado o 2024-06-26. 
  29. ↑ 29,0 29,1 "The Ups and Downs of Screaming Life". Exclaim! (en inglés). Consultado o 2024-06-26. 
  30. ↑ "Soundgarden Bassist Ben Shepherd Reflects on Almost Joining Nirvana". Spin. Consultado o 26 de xuño de 2024. 
  31. ↑ "Guitar World's (Readers Choice) Greatest 100 Guitar Albums Of All Time - The CHUD.COM Message Boards". web.archive.org. 2007-08-23. Arquivado dende o orixinal o 23 de agosto de 2007. Consultado o 2024-06-27. 
  32. ↑ "Changing of the Garden". Entertainment Weekly. 2008-08-30. Arquivado dende o orixinal o 30 de agosto de 2008. Consultado o 2024-06-27. 
  33. ↑ "Soundgarden: Superunknown : Music Reviews : Rolling Stone". web.archive.org. 2008-07-05. Arquivado dende o orixinal o 05 de xullo de 2008. Consultado o 2024-06-27. 
  34. ↑ Pareles, Jon (1994-03-06). "Lightening Up On the Gloom In Grunge". The New York Times (en inglés). ISSN 0362-4331. Consultado o 2024-06-27. 
  35. ↑ "Garden Party". Entertainment Weekl. 2008-09-22. Arquivado dende o orixinal o 22 de setembro de 2008. Consultado o 2024-06-27. 
  36. ↑ Pareles, Jon (1995-02-26). "Playing Grammy Roulette". The New York Times (en inglés). ISSN 0362-4331. Consultado o 2024-06-27. 
  37. ↑ "Music Notes". Seattle Times. 2012-09-23. Archived from the original on 23 de setembro de 2012. Consultado o 2024-06-27. 
  38. ↑ "Down On the Upside". Entertainment Weekly. 2009-02-02. Arquivado dende o orixinal o 23 de decembro de 2009. Consultado o 2024-06-27. 
  39. ↑ "Unofficial SG Homepage: Articles: Rolling Stone, May 29, 1997". web.archive.org. 2009-03-10. Arquivado dende o orixinal o 10 de marzo de 2009. Consultado o 2024-06-27. 
  40. ↑ Gilbert, Jeff. "Sound of Silence". Guitar World. Febreiro de 1998
  41. ↑ "Soundgarden's Chris Cornell Announces Reunion". MTV News. 2010-01-14. Arquivado dende o orixinal o 14 de xaneiro de 2010. Consultado o 2024-06-28. 
  42. ↑ "Soundgarden". Soundgarden World. 2010-04-09. Archived from the original on 09 de abril de 2010. Consultado o 2024-06-28. 
  43. ↑ "Reunited SOUNDGARDEN To Perform As NUDEDRAGONS At Tonight's Concert". Babbermouth. 2010-04-19. Archived from the original on 19 de abril de 2010. Consultado o 2024-06-28. 
  44. ↑ "SOUNDGARDEN: After 13 Years, The Grunge Gods Return. Now What?". Blabbermouth. 2010-08-20. Archived from the original on 20 de agosto de 2010. Consultado o 2024-06-29. 
  45. ↑ 45,0 45,1 Maloy, Sarah (2012-03-27). "Soundgarden Record First Song in 15 Years for ‘Avengers’ Soundtrack". Billboard (en inglés). Consultado o 2024-06-29. 
  46. ↑ "King Animal by Soundgarden" (en inglés). Consultado o 2024-06-29. 
  47. ↑ Bienstock, Richard (2014-11-24). "Soundgarden's Kim Thayil Talks 'Echo of Miles,' a New Collection of Originals, Covers and Oddities". guitarworld (en inglés). Consultado o 2024-06-29. 
  48. ↑ Graff, Gary (2017-09-29). "Pearl Jam’s Matt Cameron Premieres ‘Time Can’t Wait’ Lyric Video: Watch". Billboard (en inglés). Consultado o 2024-06-29. 
  49. ↑ Aubrey, Elizabeth (2018-10-09). "Surviving Soundgarden members speak out about the future of the band". NME (en inglés). Consultado o 2024-06-29. 
  50. ↑ Graff, Gary (2018-09-05). "Soundgarden’s Kim Thayil Says MC5 Anniversary Tour Helped Him ‘Come Out of the Fetal Position’". Billboard (en inglés). Consultado o 2024-06-29. 
  51. ↑ "Kim Thayil: Soundgarden 'not likely' to tour, record again". The Seattle Times (en inglés). 2018-10-11. Consultado o 2024-06-29. 
  52. ↑ Astley-Brown, Michael (2019-07-23). "Soundgarden’s Kim Thayil: “I’m not on a first-name basis with my gear; I just know it’s Mr Mesa/Boogie and Mr Guild!”". MusicRadar (en inglés). Consultado o 2024-06-29. 
  53. ↑ "Chris Cornell Solo Tour Chronology". www.angelfire.com. Consultado o 2024-06-29. 
  54. ↑ Feldman, Dana. "What Will Happen To Soundgarden After The Sudden Death Of Chris Cornell?". Forbes (en inglés). Consultado o 2024-06-30. 
  55. ↑ "Rock On The Net: 42nd Annual Grammy Awards - 2000". www.rockonthenet.com. Consultado o 2024-06-30. 
  56. ↑ Sharkov, Damien (2017-05-18). "Chris Cornell's Greatest Hits". Newsweek (en inglés). Consultado o 2024-06-30. 
  57. ↑ 57,0 57,1 Diehl, Matt. "The Rusty Cage: Chris Cornell Talks Euphoria Morning in 1999 Interview". Spin. Consultado o 30 de xuño de 2024. 
  58. ↑ Liberty, John Liberty (2011-12-13). "The details behind Chris Cornell, Jeff Buckley and the mysterious red phone". mlive (en inglés). Consultado o 2024-06-30. 
  59. ↑ "Alain Johannes 11/11/11 Full Interview" (en inglés). Consultado o 2024-06-30. 
  60. ↑ "Chris Cornell Talking about Natasha Shneider & When I`m Down 2015 ★". 2016-05-18. Consultado o 2024-06-30. 
  61. ↑ "Chris Cornell Distills His Legacy on Solo ‘Higher Truth’ Tour (Photos), PopMatters". www.popmatters.com (en inglés). 2015-11-10. Consultado o 2024-06-30. 
  62. ↑ Baker, Tom (2013-10-31). "Chris Cornell pulls pages from his songbook at the O’Shaughnessy". Twin Cities Daily Planet (en inglés). Consultado o 2024-06-30. 
  63. ↑ "Chris Cornell solo album". Seattle Post-Intelligencer. Arquivado dende o orixinal o 09 de xullo de 2012. Consultado o 30 de xuño de 2024. 
  64. ↑ "FMQB: Radio Industry News, Music Industry Updates, Arbitron Ratings, Music News and more!". web.archive.org. 2007-09-30. Archived from the original on 30 de setembro de 2007. Consultado o 2024-06-30. 
  65. ↑ "A conversation with Chris Cornell by Clare O'Brien". web.archive.org. 2007-06-22. Arquivado dende o orixinal o 22 de xuño de 2007. Consultado o 2024-07-01. 
  66. ↑ "The Bravery, Chris Cornell for Projekt Revolution". NME (en inglés). 2008-04-03. Consultado o 2024-07-01. 
  67. ↑ Danton, Eric R. (2008-07-21). "Linkin Park Celebrate Chris Cornell's Birthday at Projekt Revolution Stop". Rolling Stone (en inglés). Consultado o 2024-07-01. 
  68. ↑ "Chris Cornell : News : Scream Live in Europe". web.archive.org. 2010-05-26. Arquivado dende o orixinal o 26 de maio de 2010. Consultado o 2024-07-01. 
  69. ↑ "Reviews". Spin Magazine. 2009-07-15. Archived from the original on 15 de xullo de 2009. Consultado o 2024-07-01. 
  70. ↑ "Chris Cornell: Scream : Music Reviews : Rolling Stone". web.archive.org. 2009-04-03. Arquivado dende o orixinal o 03 de abril de 2009. Consultado o 2024-07-01. 
  71. ↑ "Seattle Slideshows - April Fool: 22 Things About Seattle That We Wish Were a Joke". web.archive.org. 2009-04-05. Arquivado dende o orixinal o 05 de abril de 2009. Consultado o 2024-07-01. 
  72. ↑ Caulfield, Keith (2009-03-18). "Kelly Clarkson Tops Billboard 200". Billboard (en inglés). Consultado o 2024-07-01. 
  73. ↑ "CHRIS CORNELL's 'Scream' Cracks BILLBOARD's Top 10". Blabbermouth (en inglés). 2009-03-18. Consultado o 2024-07-01. 
  74. ↑ "Project 9-6-1". web.archive.org. 2011-07-15. Arquivado dende o orixinal o 15 de xullo de 2011. Consultado o 2024-07-01. 
  75. ↑ "CHRIS CORNELL Performs JOHN LENNON's 'Imagine' On 'Conan O'Brien'". Blabbermouth (en inglés). 2009-09-12. Consultado o 2024-07-01. 
  76. ↑ "Chris Cornell's New Sound Garden". New York Daily News. 2011-04-17. Archived from the original on 17 de abril de 2011. Consultado o 2024-07-02. 
  77. ↑ "Songbook - Chris Cornell". AllMusic (en inglés). Consultado o 2024-07-02. 
  78. ↑ "Chris Cornell @ Palladium, London". Gigwise. Consultado o 2 de xullo de 2024. 
  79. ↑ "Jeff Miers: Chris Cornell delivers transcendent performance at UB - The Gusto Blog - The Buffalo News". web.archive.org. 2013-11-13. Archived from the original on 13 de novembro de 2013. Consultado o 2024-07-02. 
  80. ↑ 80,0 80,1 Childers, Chad ChildersChad (2013-01-25). "Watch Chris Cornell Perform at President Obama's Commander-in-Chief's Ball". Loudwire (en inglés). Consultado o 2024-07-02. 
  81. ↑ "Pop and Jazz Listings and Albums for the Fall Season". The New York Times. Consultado o 2 de xullo de 2024. 
  82. ↑ Newman, Melinda (2017-04-17). "Chris Cornell on ‘Daymares’ From Making Music for ‘The Promise’ & Update on Soundgarden’s Next Album". Billboard (en inglés). Consultado o 2024-07-02. 
  83. ↑ Grow, Kory (2017-03-10). "Hear Chris Cornell's Orchestral New Song 'The Promise'". Rolling Stone (en inglés). Consultado o 2024-07-02. 
  84. ↑ Kreps, Daniel (2018-02-26). "Hear Chris Cornell's Cover of Johnny Cash's 'You Never Knew My Mind'". Rolling Stone (en inglés). Consultado o 2024-07-02. 
  85. ↑ "Chris Cornell". grammy.com. Consultado o 2024-07-02. 
  86. ↑ "MTV.com: Audioslave: Unshackled, Ready To Rage". web.archive.org. 2003-02-01. Arquivado dende o orixinal o 01 de febreiro de 2003. Consultado o 2024-07-02. 
  87. ↑ "And Cornell To Enter Studio Next Week". web.archive.org. 2007-06-15. Archived from the original on 15 de xuño de 2007. Consultado o 2024-07-02. 
  88. ↑ Ewing, Jerry (decembro de 2002). "Straight Outta Rehab". Metal Hammer
  89. ↑ 89,0 89,1 "A career in slavery". San Diego CityBEAT. 2007-09-27. Arquivado dende o orixinal o 27 de setembro de 2007. Consultado o 2024-07-03. 
  90. ↑ Blabbermouth (2003-01-10). "AUDIOSLAVE Line Up First Full U.S. Tour". BLABBERMOUTH.NET (en inglés). Consultado o 2024-07-03. 
  91. ↑ Lash, Jolie (2004-03-15). "Audioslave Climb Joshua Tree". Rolling Stone (en inglés). Consultado o 2024-07-03. 
  92. ↑ Blabbermouth (2005-08-11). "AUDIOSLAVE: 'Out Of Exile' Certified Platinum". BLABBERMOUTH.NET (en inglés). Consultado o 2024-07-03. 
  93. ↑ "BLABBERMOUTH.NET - AUDIOSLAVE Singer Says New Album Will Be 'One Of The Best Rock Records Ever' Made". web.archive.org. 2007-10-01. Archived from the original on 01 de outubro de 2007. Consultado o 2024-07-03. 
  94. ↑ "Q&A;: Chris Cornell : Rolling Stone". web.archive.org. 2007-08-21. Arquivado dende o orixinal o 21 de agosto de 2007. Consultado o 2024-07-04. 
  95. ↑ "Slant Magazine - Music Review: Audioslave: Out Of Exile". web.archive.org. 2007-09-30. Archived from the original on 30 de setembro de 2007. Consultado o 2024-07-04. 
  96. ↑ "Audioslave Slay Havana With Historic Show". MTV News. 2007-10-01. Arquivado dende o orixinal o 01 de outubro de 2007. Consultado o 2024-07-04. 
  97. ↑ "The cigar goes to Audioslave". Los Angeles Times (en inglés). 2005-05-19. Consultado o 2024-07-04. 
  98. ↑ "Airborne With Audioslave: Chris Cornell : Rolling Stone". web.archive.org. 2007-10-02. Arquivado dende o orixinal o 02 de outubro de 2007. Consultado o 2024-07-04. 
  99. ↑ "Audioslave first U.S. band to rock Cuba". TODAY.com (en inglés). 2005-05-05. Consultado o 2024-07-04. 
  100. ↑ "High Fidel-ity: Tom Morello’s 2006 Audioslave Tour Diary". Spin. Consultado o 4 de xullo de 2024. 
  101. ↑ "Tom Morello Swings His Hammer : Rolling Stone". web.archive.org. 2008-04-18. Arquivado dende o orixinal o 18 de abril de 2008. Consultado o 2024-07-04. 
  102. ↑ 102,0 102,1 "Cornell Dismisses Audioslave Breakup Rumors". MTV News. 2007-08-08. Arquivado dende o orixinal o 08 de agosto de 2007. Consultado o 2024-07-05. 
  103. ↑ "Audioslave - Classic Rock". web.archive.org. 2007-09-30. Archived from the original on 30 de setembro de 2007. Consultado o 2024-07-05. 
  104. ↑ "New Audioslave LP Less Soundgarden + Rage". MTV News. 2007-12-27. Arquivado dende o orixinal o 27 de decembro de 2007. Consultado o 2024-07-05. 
  105. ↑ 105,0 105,1 "Audioslave: Audioslave - Christian Music Today". web.archive.org. 2007-09-14. Archived from the original on 14 de setembro de 2007. Consultado o 2024-07-05. 
  106. ↑ "Audioslave Comes 'Out of Exile'". web.archive.org. 2006-03-17. Archived from the original on 17 de marzo de 2006. Consultado o 2024-07-05. 
  107. ↑ "Audioslave - Out Of Exile review - Album reviews - Reviews - Music - Virgin Media". web.archive.org. 2007-10-11. Archived from the original on 11 de outubro de 2007. Consultado o 2024-07-05. 
  108. ↑ "reviewjournal.com -- Living: Audioslave's Cornell given a new lease on life". web.archive.org. 2007-09-30. Archived from the original on 30 de setembro de 2007. Consultado o 2024-07-05. 
  109. ↑ "BLABBERMOUTH.NET - AUDIOSLAVE Frontman Cleans Up His Act For 'Revelations'". web.archive.org. 2007-09-30. Archived from the original on 30 de setembro de 2007. Consultado o 2024-07-05. 
  110. ↑ "Slaves to the music". The Age (en inglés). 2006-08-25. Consultado o 2024-07-05. 
  111. ↑ "Chris Cornell Talks Audioslave Split". MTV. 2007-08-17. Arquivado dende o orixinal o 17 de agosto de 2007. Consultado o 2024-07-07. 
  112. ↑ "Chris Cornell Speaks About His Split With Audioslave". Rolling Stone (en inglés). 2007-02-16. Consultado o 2024-07-07. 
  113. ↑ "Tom Morello (Rage Against the Machine) - These Are Songs I Really Believe In". YouTube. 2016-03-23. Consultado o 2024-07-07. 
  114. ↑ Blistein, Jon (2017-01-18). "Audioslave to Reunite at Prophets of Rage's Anti-Inaugural Ball". Rolling Stone (en inglés). Consultado o 2024-07-07. 
  115. ↑ Stutz, Colin (2017-01-21). "Watch Audioslave Reunite at Prophets of Rage’s ‘Anti Inaugural Ball’ in L.A.". Billboard (en inglés). Consultado o 2024-07-07. 
  116. ↑ Blabbermouth (2017-02-07). "CHRIS CORNELL Doesn't Rule Out More AUDIOSLAVE Performances". BLABBERMOUTH.NET (en inglés). Consultado o 2024-07-07. 
  117. ↑ "The Center for Disease Control Boys". Jive Time Records (en inglés). 2017-09-04. Consultado o 2024-07-08. 
  118. ↑ 118,0 118,1 "Chris Cornell". Juice Magazine (en inglés). 2008-01-01. Consultado o 2024-07-08. 
  119. ↑ Fischer, Blair R. (1998-04-17). "Soundgarden Drummer Joins Pearl Jam for Tour". Rolling Stone (en inglés). Consultado o 2024-07-08. 
  120. ↑ Greene, Andy (2016-09-30). "Temple of the Dog: An Oral History". Rolling Stone (en inglés). Consultado o 2024-07-08. 
  121. ↑ Fricke, David (2017-05-29). "Chris Cornell: Inside Soundgarden, Audioslave Singer's Final Days". Rolling Stone (en inglés). Consultado o 2024-07-08. 
  122. ↑ Prato, Greg (2009). Grunge is dead: the oral history of Seattle rock music. Toronto: ECW Press. p. 247. ISBN 978-1-55022-877-9. 
  123. ↑ "Five Horizons: 2003 Concert Chronology for Pearl Jam (part 3)". www.fivehorizons.com. Consultado o 2024-07-08. 
  124. ↑ "LA3: Cornell & Cantrell". TwoFeetThick.com. 2009-10-10. Archived from the original on 10 de outubro de 2009. Consultado o 2024-07-08. 
  125. ↑ Letkemann, Jessica (2011-09-04). "Pearl Jam Fest Wows With Chris Cornell/Temple of The Dog, Multiple Guests". Billboard (en inglés). Consultado o 2024-07-08. 
  126. ↑ Greene, Andy (2017-05-23). "Watch Chris Cornell, Eddie Vedder's Final 'Hunger Strike' Duet". Rolling Stone (en inglés). Consultado o 2024-07-09. 
  127. ↑ "McCready Makes Mad Season Show a Night Seattle Will Truly Never Forget". web.archive.org. 2015-02-03. Archived from the original on 03 de febreiro de 2015. Consultado o 2024-07-09. 
  128. ↑ "Temple of the Dog announce first-ever tour dates for 25th anniversary" (en inglés). 2016-07-20. Consultado o 2024-07-09. 
  129. ↑ Maine, Samantha (2016-11-05). "Watch Pearl Jam and Soundgarden supergroup Temple of Dog cover David Bowie". NME (en inglés). Consultado o 2024-07-09. 
  130. ↑ "Seattle celebrates Temple of the Dog — 25 years later". The Seattle Times (en inglés). 2016-11-21. Consultado o 2024-07-09. 
  131. ↑ "Temple of the Dog - Hunger Strike - Seattle (November 21, 2016)". YouTube. 2016-11-22. Consultado o 2024-07-09. 
  132. ↑ "Unofficial SG Homepage: M.A.C.C.". web.archive.org. 2017-06-09. Archived from the original on 09 de xuño de 2017. Consultado o 2024-07-09. 
  133. ↑ "Temple of the Dog - Hey Baby (Jimi Hendrix cover) – Live in San Francisco". 2016-11-13. Consultado o 2024-07-09. 
  134. ↑ "Louder Than Lumber". Columbia Daily Spectator. 28 de marzo de 1991
  135. ↑ "Sunday Old School: Flotsam And Jetsam". Metal Underground. 3 de novembro de 2013.
  136. ↑ "FROM THE VAULT: Alice In Chains - Sap". WOBC-FM. 2017-06-14. Archived from the original on 14 de xuño de 2017. Consultado o 2024-07-09. 
  137. ↑ "The Last Temptation Details - Alice Cooper eChive". www.alicecooperechive.com. Consultado o 2024-07-09. 
  138. ↑ 138,0 138,1 Zaleski, Annie ZaleskiAnnie (2017-05-26). "Heart's Nancy Wilson Remembers Chris Cornell: Exclusive Interview". Ultimate Classic Rock (en inglés). Consultado o 2024-07-09. 
  139. ↑ "We Die Young: A Tribute to Layne Staley". Guitar World. 2017-07-22. Archived from the original on 22 de xullo de 2017. Consultado o 2024-07-10. 
  140. ↑ "Memorial". layne-staley.com. 2017-09-22. Archived from the original on 22 de setembro de 2017. Consultado o 2024-07-10. 
  141. ↑ "Discography < JoshuaDavidLewis.com". JoshuaDavidLewis.com (en inglés). Consultado o 2024-07-10. 
  142. ↑ Bosso, Joe (2009-07-09). "Josh Freese on Nine Inch Nails, GN'R and his solo album". MusicRadar (en inglés). Consultado o 2024-07-11. 
  143. ↑ "Gabin - Third And Double". Discogs. Consultado o 11 de xullo de 2024. 
  144. ↑ "Andrew Wood - Melodies & Dreams". Discogs. Consultado o 11 de xullo de 2024. 
  145. ↑ Graff, Gary (2012-05-07). "Rita Wilson Pairs With Sheryl Crow, Chris Cornell on ‘AM/FM’". Billboard (en inglés). Consultado o 2024-07-11. 
  146. ↑ "Quincy Jones, Heart honor Seattle roots at Rock Hall induction". The Seattle Times (en inglés). 2013-04-19. Consultado o 2024-07-11. 
  147. ↑ Rock & Roll Hall of Fame (2015-04-16). "Heart – "Barracuda" Live 2013 Rock Hall of Fame Induction Concert HD". Consultado o 2024-07-12. 
  148. ↑ Childers, Chad ChildersChad (2015-01-31). "Chris Cornell, Duff McKagan + More Join Mad Season Show". Loudwire (en inglés). Consultado o 2024-07-12. 
  149. ↑ "Mad Season to release live albums of reunion concert, final show with Layne Staley" (en inglés). 2015-07-14. Consultado o 2024-07-12. 
  150. ↑ Diamond, Christopher R. Weingarten,Jon Freeman,Hank Shteamer,Brittany Spanos,Maura Johnston,Jason; Weingarten, Christopher R.; Freeman, Jon; Shteamer, Hank; Spanos, Brittany; Johnston, Maura; Diamond, Jason (2017-05-18). "Chris Cornell: 15 Essential Songs". Rolling Stone (en inglés). Consultado o 2024-07-12. 
  151. ↑ "Chris Cornell AP interview". Alternative Press Magazine (en inglés). Consultado o 2024-07-13. 
  152. ↑ "Chris Cornell Has Written and Will Perform the Main Title Song for CASINO ROYALE". web.archive.org. 2007-02-20. Archived from the original on 20 de febreiro de 2007. Consultado o 2024-07-13. 
  153. ↑ "Satellite Awards". International Press Academy. 2008-03-05. Arquivado dende o orixinal o 05 de marzo de 2008. Consultado o 2024-07-13. 
  154. ↑ "World Soundtrack Academy". web.archive.org. 2011-07-18. Arquivado dende o orixinal o 18 de xullo de 2011. Consultado o 2024-07-13. 
  155. ↑ "Chris Cornell's "The Keeper" Available Now - ARTISTdirect News". web.archive.org. 2012-10-25. Arquivado dende o orixinal o 25 de outubro de 2012. Consultado o 2024-07-15. 
  156. ↑ Erickson, Anne (2013-10-29). "Chris Cornell Writes New Song for '12 Years a Slave' Soundtrack". Audio Ink Radio (en inglés). Consultado o 2024-07-15. 
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Chris_Cornell&oldid=7048968»