Wikipedia

Biblioteca

institución dedicada a gardar e prestar ou consultar libros

Biblioteca (do grego βιβλιοϑήκη, composto de βιβλίον, "libro", e ϑήκη "caixa, depósito"), na definición tradicional do termo, é un espazo físico en que se gardan libros. Por extensión, o termo biblioteca aplícase tamén a un conxunto de libros, ou ao moble onde se colocan libros.[1][2][3] De maneira mais ampla, biblioteca é todo espazo (concreto, virtual ou híbrido) destinado a unha colección de informacións de calquera tipo, sexan escritas en papel (novelas, monografías, enciclopedias, dicionarios, manuais etc) ou dixitalizadas e almacenadas noutros tipos de soportes físicos, tales como CD, VHS, DVD ou bases de dados informatizadas. Máis recentemente, as bibliotecas enténdense como unha extensión máis alá das paredes físicas dun edificio, coa inclusión de material accesible por medios electrónicos, e proporcionando información e axuda a través do acceso a cantidades enormes de información e coñecemento por medio dunha gran variedade de instrumentos dixitais.

Biblioteca Legado Ma Victoria Moreno, no IES G. Torrente Ballester de Pontevedra.
Biblioteca Nacional de España - Madrid, España.

As bibliotecas poden variar moito en tamaño e poden estar organizadas e mantidas por un organismo público, como un goberno, unha institución (como unha escola ou un museo), unha empresa ou un particular. Ademais de proporcionar materiais, as bibliotecas tamén ofrecen os servizos de bibliotecarios que son expertos capacitados na procura, selección, circulación e organización de información, á vez que interpretan as necesidades de información e navegan e analizan grandes cantidades de información cunha variedade de recursos. A área de estudo coñécese como biblioteconomía e documentación ou estudos.

Os edificios das bibliotecas adoitan ofrecer zonas tranquilas para estudar, así como zonas comúns para o estudo en grupo e a colaboración, e poden proporcionar instalacións públicas para acceder aos seus recursos electrónicos, como computadores e acceso a Internet.

A clientela da biblioteca e os servizos xerais que ofrece varían en función do seu tipo, tamaño e, ás veces, localización: os usuarios dunha biblioteca pública teñen necesidades diferentes ás dunha biblioteca especializada ou unha biblioteca académica, por exemplo. As bibliotecas tamén poden ser centros comunitarios, onde se ofrecen programas e a xente participa na aprendizaxe permanente. As bibliotecas modernas amplían os seus servizos máis aló das paredes físicas do edificio ao proporcionar material accesible por medios electrónicos, mesmo desde casa a través de Internet.

Os servizos que ofrecen as bibliotecas descríbense de diversas maneiras como servizos bibliotecarios, servizos de información ou a combinación de "servizos bibliotecarios e de información", aínda que diferentes institucións e fontes definen dita terminoloxía de maneira diferente.

A disciplina que rexe o funcionamento das bibliotecas é a Bibliotecoloxía, que é o conxunto de actividades técnicas e científicas que ten como finalidade o coñecemento da información, dos materiais en que se presenta e do lugar en que se fai uso dela, para con isto responder mellor en calidade e cantidade ás demandas de información que fai a sociedade.

O Emperador Constantino reuniu máis de 6900 volumes na biblioteca por el fundada en Constantinopla a cal contaba 100.000 á morte do Emperador Teodosio II e foi incendiada no ano 477.

Etimoloxía

editar
Véxase tamén: Biblos.

A palabra biblioteca provén do latín bibliothēca, que á súa vez deriva do grego βιβλιοθήκη (bibliothēke), a cal está composta por βιβλίον ('biblíon', 'libro') e θήκη ('théke', 'armario, caixa'); é dicir referíase ao lugar onde se gardaban os libros. Inicialmente, estes libros eran rolos de papiro, xa que era o formato librario máis común entón. No mundo grecolatino denominábase codex.

Definicións

editar
 
Interior da Biblioteca Nacional de Finlandia, que forma parte da Universidade de Helsinki.

Segundo a norma UNE 50113-1:1992 (anulada por UNE-ISO 5127:2010 en 2010-02-03 e vixente ata 2018-07-05, actualmente ISO 5127:2017) sobre conceptos básicos de información e documentación, o termo biblioteca pode definirse en dous sentidos:

  1. Calquera colección organizada de libros e publicacións en serie impresos ou outros tipos de documentos gráficos ou audiovisuais dispoñibles para o préstamo ou consulta.
  2. Organismo, ou parte del, cuxa principal función consiste en construír bibliotecas, mantelas, actualizalas e facilitar o uso dos documentos que precisen os usuarios para satisfacer as súas necesidades de información, investigación, educativas ou de esparexemento, contando para iso cun persoal especializado.
 
Biblioteca Nacional de Colombia, Bogotá.
 
Sala principal do Real Gabinete Portugués de Lectura de Río de Xaneiro.
 
A Sucursal Skillman Southwestern da Biblioteca Pública de Dallas en Dallas, Texas.

Segundo a Asociación de Bibliotecas dos Estados Unidos (American Library Association, ALA) defínese a biblioteca como unha «Colección de material de información organizada para que poida acceder a ela un grupo de usuarios. Ten persoal encargado dos servizos e programas relacionados coas necesidades de información dos lectores».[4]

A norma ISO 2789-1991 (Norma UNE-EN ISO 2789) sobre estatísticas internacionais de bibliotecas defínea como: «Organización ou parte dela cuxa principal función consiste en manter unha colección e facilitar, mediante os servizos do persoal, o uso dos documentos necesarios para satisfacer as necesidades de información, de investigación, de educación e lecer dos seus lectores».

Manuel Carrión defínea no seu Manual de Bibliotecas como «Unha colección de libros debidamente organizada para o seu uso». Hai que aclarar que Carrión toma o termo libro nun sentido amplo como sinónimo de documento, isto é, como soporte de información destinado a ser lido, e que contén unha parte do coñecemento social. Esta última precisión exclúe aos documentos de arquivo, que foron xerados por unha persoa física ou xurídica no exercicio das súas funcións e non pertencen ao coñecemento social.

En todas as definicións distinguimos tres elementos fundamentais: colección, organización e uso. A estes tres elementos acompaña un cuarto factor, o persoal encargado da súa xestión e que é peza crave do conxunto.

Cando falamos de colección, referímonos a unha realidade heteroxénea e en constante evolución. Durante moitos séculos limitouse aos libros en principio manuscritos, logo impresos. Posteriormente incorporáronse as publicacións periódicas e outros impresos. Logo material cartográfico, música impresa, elementos gráficos, audiovisuais, microfichas, etc. Nun paso seguinte incorporáronse os ficheiros electrónicos en soportes físicos almacenados na biblioteca, e hoxe en día, grazas ao desenvolvemento das telecomunicacións e Internet, as bibliotecas empezan a ter acceso a documentos que nunca posuirán fisicamente, pois se achan albergados en servidores remotos, ás veces noutros continentes. Iso deu orixe á aparición do concepto de biblioteca dixital.

Seguindo ao profesor García Gutiérrez, a organización refírese á aplicación dun conxunto de técnicas normalizadas (análise documental), baseadas nuns coñecementos científicos, a un conxunto documental co obxecto de facelo máis controlable e utilizable na súa posterior recuperación.

O uso identifícase coa satisfacción das necesidades dos usuarios, isto é, a obtención do documento ou da información demandada.

Dos tres elementos mencionados, a moderna biblioteconomía fai especial énfase no uso, isto é, nos usuarios, por ser a razón de ser das bibliotecas, xa que os outros dous factores, a colección e a súa organización, existen en función da satisfacción das súas necesidades informativas. Neste sentido observamos como, a través dos tempos, o foco de atención pasou progresivamente da colección e a súa conservación, á súa organización e logo ao uso da mesma.

O encargado de realizar estes procedementos é o bibliotecólogo que organiza o material da biblioteca asistindo a todo tipo de usuarios na demanda de información. Desde os seus comezos os bibliotecarios foron cambiando o seu rol, pasaron de ser simples custodios de libros a profesionais capacitados para organizar os documentos dunha biblioteca en calquera formato.[5]

En 1931 o gran bibliotecario indio Ranganathan formulou as súas cinco leis, que resumen á perfección o espírito da moderna biblioteconomía:

  1. Os libros están para usarse.
  2. A cada lector o seu libro.
  3. A cada libro o seu lector.
  4. Hai que aforrar tempo ao lector.
  5. A biblioteca é un organismo en crecemento.[6]

Funcións

editar
 
 
1. Caixas de vídeo nos estantes; 2. Actividade de lectura na biblioteca

As bibliotecas poden proporcionar acceso físico ou dixital ao material, e poden ser unha localización física, un espazo virtual ou ambos avez (híbrido). A colección dunha biblioteca pode incluír libros, publicacións periódicas, xornais, manuscritos, películas, colección de mapas, impresións, documentos, microformas, discos compactos, casetes, cintas de vídeo, DVD, discos Blu-ray, libros electrónicos, audiolibros, bases de datos, xogos de mesa, videoxogos e outros formatos. As bibliotecas varían moito en tamaño, até millóns de artigos.

As bibliotecas adoitan ofrecer espazos tranquilos para o estudo privado, zonas comúns para facilitar o estudo en grupo e a colaboración, e instalacións públicas para acceder aos seus recursos electrónicos e Internet. As coleccións e servizos públicos e institucionais poden estar destinados a persoas que optan por non comprar unha colección extensa por si mesmas, ou que non poden permitirllo, que necesitan material que non se pode esperar razoablemente que teña unha persoa, ou que requiren asistencia profesional para a súa investigación.[7]

Os servizos ofrecidos por unha biblioteca descríbense de diversas maneiras como servizos bibliotecarios, servizos de información ou a combinación de «servizos bibliotecarios e de información», aínda que diferentes institucións e fontes definen dita terminoloxía de maneira diferente. As organizacións ou departamentos adoitan chamarse por un destes nomes.[8][9][10][11][12][13][14]

Historia

editar

A historia das bibliotecas comezou cos primeiros esforzos por organizar coleccións de documentos.[15] As bibliotecas son unha realidade consolidada ao longo de máis de catro mil anos de historia, que discorre paralela á da escritura e o libro.

Antigüidade

editar
 
Tablilla cuneiforme da colección Kirkor Minassian, Biblioteca do Congreso dos Estados Unidos, EE. UU. ca. 2400 a. C.

Nas súas orixes tiveron unha natureza máis propia do que hoxe se considera un arquivo que dunha biblioteca. As primeiras bibliotecas das que se ten noticia, algunhas datadas do 2600 a.C; son chamadas "minerais", naceron nos templos das cidades mesopotámicas, onde tiveron en principio unha función conservadora, de rexistro de feitos ligados á actividade relixiosa, política, económica e administrativa, ao servizo dunha caste de escribas e sacerdotes. Os documentos escribíanse en escritura cuneiforme en tabletas de arxila, un soporte basto e pesado, pero que garantiu a súa conservación. Destacaron especialmente as bibliotecas-arquivo de Mari, Lagash e Ebla, así como a do rei asirio Assurbanipal.

No Antigo Exipto existiron dúas clases de institucións: Casas dos Libros, que facían as veces de arquivos para a documentación administrativa, e Casas da Vida, que eran centros de estudos para os escribas e que posuíron coleccións das que se podían facer copias. A escritura, nas súas diversas formas, xeroglífica, hierática ou demótica, recollíase en rolos de papiro.

Na antiga Grecia o libro e as bibliotecas alcanzaron un gran desenvolvemento. As bibliotecas adoptaron formas que poden considerarse como antecedentes das actuais. A escritura grega, derivada do alifato semítico, permitiu xeneralizar en certa forma o acceso á lectura e ao libro e que aparecesen, por primeira vez, bibliotecas desvinculadas dos templos. O período helenístico foi o do nacemento de grandes bibliotecas lendarias, como a biblioteca de Alexandría ou a de biblioteca de Pérgamo, que se crearon co propósito de reunir todo o coñecemento social do seu tempo e polo a disposición dos eruditos. A biblioteca de Alexandría, en Exipto tería de 40 a 60 mil manuscritos en rolos de papiro, chegando a posuír 700 mil volumes. A súa fama atribúese, ademais de a gran cantidade de documentos, aos tres grandes incendios de que foi vítima. Pero outras bibliotecas tamén tiveron grande importancia, como as bibliotecas xudaicas en Gaza, a de Nínive eu a biblioteca de Pérgamo, que foi incorporada á de Alexandría, antes da súa destrución.

En Roma, debedora da cultura grega, empregouse o mesmo soporte escriptóreo, o rolo de papiro. Alí fundouse a primeira biblioteca pública da que hai constancia, por parte de Asinio Polión, e existiron grandes bibliotecas, como a Octaviana e Palatina, creadas por Augusto, e a Biblioteca Ulpia, do Emperador Traxano. As bibliotecas romanas afacían ter unha sección grega e outra romana.

 
Imaxe idealizada da antiga Biblioteca de Alexandría.

Co auxe do cristianismo empeza a difundirse un novo formato, o códice de pergamiño, e a lectura comeza a desprazarse das institucións pagás, en franca decadencia, ás da nacente igrexa cristiá.

Idade media

editar
 
Biblioteca de Celsus, en Efeso, Turquía.

Nos tempos medievais, coas invasións dos bárbaros e a caída do Imperio Romano de Occidente, a cultura retrocede e refúxiase nos mosteiros e escritorios catedralicios, únicos lugares, ata finais da Idade Media, que albergan bibliotecas dignas de tal nome. Son centros onde se custodia a cultura cristiá e os restos da clásica, ao servizo da Relixión. Bibliotecas de mosteiros, como Saint Gall, Fulda, Reichenau, Montecassino en Europa ou Santo Domingo de Silos, San Millán de la Cogolla, Sahagún ou Santa María de Ripoll en España, convertéronse nos centros do saber do seu tempo.

A primeira biblioteca da que se ten noticia en España foi a de San Martiño de Dumio no seu mosteiro de Dumio (Portugal) cara ao ano 560, despois bispo de Braga; seguíronlle no século VII a de Santo Isidoro de Sevilla e as de San Braulio e Tajón en Zaragoza.

Nos documentos dos séculos IX, X e XI, fálase con frecuencia de coleccións de libros que os bispos deixaban en testamento ás bibliotecas de igrexas e mosteiros e notoria é a solicitude que os monxes despregaban para conservalas e enriquecelas.

A partir da Baixa Idade Media (século XI a XIV) coa creación das universidades primeiro e coa invención e difusión da imprenta despois, créanse as novas bibliotecas universitarias, á vez que o libro alcanza a novos sectores da poboación. O Estudo Xeral de Salamanca, antecedente a súa Universidade, foi o primeiro en dispor de biblioteca para uso dos alumnos desde a data da súa creación (1218).

 
Códice sobrevivente da destruída Bibliotheca Corvinniana de Hungría.

Pero non adoitaban constar de moitos exemplares tales bibliotecas pois aínda a dos Papas no palacio de Aviñón que foi unha das máis completas no século XIV, só chegou a reunir uns 2000 códices.

No século XIII, comezou a ter importancia a biblioteca nos palacios de reis e magnates seguindo en auxe de século en século e foron soados as de Afonso X o Sabio, Xaime II e sucesores en Aragón, brillando sobre todo a de Matías Corvino en Hungría, xa no século XV sen falar das episcopais e as pontificias.

 
Panorámica da biblioteca do Museo Británico en Londres.

En Oriente, Bizancio actuou de nexo de unión coa cultura clásica, que sobreviviu deste xeito, influíndo sobre o mundo árabe e eslavo e tamén sobre a atrasada Europa occidental. Aquí houbo grandes bibliotecas en mosteiros e cidades. O mundo árabe creou así mesmo as súas bibliotecas ligadas ás mesquitas e os centros de ensino coránica, as madrasas. Aquí creáronse igualmente algunhas das maiores bibliotecas do seu tempo, como a do califa Al-Mamum en Bagdad ou Abd al-Rahman III e o seu fillo Al-Hakam II en Córdoba.

Na Idade Media tardía, durante a época do Renacemento, o rei Matías Corvino de Hungría (1458-1490) foi mecenas de pintores, poetas, músicos, científicos e toda clase de intelectuais que proviñan de todas as partes de Europa. Na década de 1460, fundou no seu palacio na cidade de Buda a bibliotheca Corvinniana, a cal contaba con máis de 3000 libros, sendo considerada a máis grande da súa época despois da biblioteca do Vaticano. Aínda que a biblioteca foi destruída despois da invasión turca de 1526, moitos dos tomos sobreviviron e atópanse actualmente nos museos máis importantes do mundo.

Idade Moderna

editar

O Renacemento marcado pola invención da imprenta, creación de Johannes Gutenberg, e as loitas derivadas da Reforma protestante, viu xurdir, grazas aos ideais humanistas, un novo modelo de biblioteca principesca. Esta corrente desembocará na aparición de bibliotecas reais e da alta nobreza, que mercé aos novos valores ábrense a un público de eruditos e estudosos. Destacan no século XVI a francesa de Fontainebleau ou as creadas en Austria e Baviera. En España destacan a de Hernando de Colón, a da Universidade Complutense e a do Escorial, creada por Filipe II, modelo das posteriores bibliotecas barrocas.

 
Vista da biblioteca de Alençon, Francia.

No século XVII fúndanse grandes bibliotecas eruditas, como a Bodleiana en Oxford, a Ambrosiana en Milán ou a Mazarina en París, da que foi bibliotecario Gabriel Naudé, autor de Advis pour dresser unha bibliothequè, considerado como o pai da bibliotecoloxía (tamén coñecida como biblioteconomía).

Durante o século XVIII creáronse a biblioteca do museo Británico, antecesora da British Library actual e a biblioteca Real, xerme da biblioteca Nacional de España. Nesta centuria nacen a biblioteca Braidense, en Milán, e a Real de Lisboa. Tamén datan deste período as que serían, andando o tempo, as bibliotecas universitarias de Yale, Harvard e Princeton.

Idade Contemporánea

editar
 
Biblioteca local, Seacroft, Leeds.

As revolucións francesa e americana promoveron o inicio da extensión por Europa e América de novos principios democráticos e o nacemento dunha verdadeira vontade de facer accesible a cultura e a educación para todos. No mundo das bibliotecas, isto supuxo o nacemento dunha febre desamortizadora que se estendeu por todo o continente e que transferiu á sociedade un inmenso tesouro bibliográfico procedente das institucións do Antigo Réxime, singularmente a Igrexa católica. Logo de 1789 fundáronse moitas bibliotecas en cada país. O engrandecemento das bibliotecas foi en progresión crecente. Francia posuía só en París na época da revolución de 1793, máis de 1000 bibliotecas públicas, sobresaíndo a Biblioteca Nacional. A pesar de todo, este desexo de achegar a cultura a toda a sociedade non conseguiu facerse realidade até mediados do século XIX, coa aparición no mundo anglosaxón da biblioteca pública (public library).

Paulatinamente foise consolidando a idea de que todos os seres humanos teñen dereito ao libre acceso á información. Con todo, seguindo a Carrión, pódese afirmar que ante este feito establecéronse tres correntes que determinaron o pensamento bibliotecario do século XX.

  1. A concepción europea continental, fortemente marcada polo peso dos fondos antigos e cunha gran vocación conservadora e bibliófila, que ve ás bibliotecas de investigación como as auténticas bibliotecas. Asigna á biblioteca pública unha misión educativa.
  2. A concepción anglosaxoa, moi influenciada por ideas como o libre acceso á información, o desexo de lograr a súa máxima difusión, unha moi activa cooperación interbibliotecaria e a extensión bibliotecaria.
  3. A concepción socialista, que ve na biblioteca un instrumento esencial na educación pero tamén de propaganda e de control ideolóxico da sociedade.

Coa caída do muro de Berlín en 1989, o modelo socialista entra en crise e na actualidade practicamente desapareceu, salvo algunhas excepcións, tentando adaptarse aos novos valores democráticos e aos continuos recortes orzamentarios. O modelo anglosaxón estendeuse por todo o mundo durante a segunda metade do século XX e influíu fortemente na Biblioteconomía actual, especialmente grazas ás doutrinas da Federación Internacional de Asociacións e Institucións de Bibliotecas (IFLA) e da Unesco, con programas como a UAP (Universal Availability of Publications), UBC (Universal Bibliografic Control), PAC (Preservation and Conservation) ou UDT (Universal Dataflow and Telecommunications). A concepción continental pervive aínda, exercendo unha gran influencia sobre as bibliotecas nacionais e no fondo sobre moitas bibliotecas de investigación e de carácter superior. Ademais influíu achegando o seu carácter educativo á biblioteca.

A finais do século XX aparecen as bibliotecas dixitais. Co desenvolvemento dos lectores dixitais xorden os libros «electrónicos» e con eles as bibliotecas dixitais e electrónicas. Na actualidade estas bibliotecas poden ser consultadas a través dos seus catálogos en liña a través de Internet.

Tipoloxía bibliotecaria

editar

As bibliotecas pódense clasificar atendendo a varios criterios (usuarios, acceso, ámbito xeográfico etc.) pero as máis utilizadas son as que propón a UNESCO e a IFLA (International Federation of Library Associations):

Clasificación UNESCO

editar
 
Sala de lectura da Biblioteca do estado de Vitoria, Australia
  1. Bibliotecas Nacionais: As denominadas "bibliotecas nacionais" están financiadas con fondos públicos e cumpren unha dobre finalidade: proporcionar material bibliográfico de investigación para calquera disciplina, e conservar e difundir o patrimonio cultural (referente a información rexistrada ao longo do tempo) de cada país. En xeral, cada Estado ten unha biblioteca que é considerada "nacional" e cuxos obxectivos son os antes apuntados. Por só citar algúns casos paradigmáticos, sirvan como exemplos a Biblioteca do Congreso dos Estados Unidos, a Biblioteca Británica, a Biblioteca Nacional de España, a Biblioteca Nacional de Francia, a Biblioteca Nacional da Arxentina, a Biblioteca Nacional de México, a Biblioteca Nacional de Chile, a Biblioteca Nacional de Colombia e a Biblioteca Nacional de Venezuela.
  2. Bibliotecas de institucións de ensino superior: Son as bibliotecas das facultades, escolas e demais unidades académicas das universidades e centros de ensino superior difiren das bibliotecas de investigación. Están ao servizo dos seus estudantes e teñen que apoiar os programas educativos e de investigación das institucións en que se atopan integradas, das que obteñen, por regra xeral, o seu financiamento.
  3. Outras bibliotecas importantes non especializadas: De carácter científico e erudito, nin universitarias nin nacionais. Ex: Bibliotecas rexionais.
  4. Bibliotecas escolares: estas complementan os programas das institucións ás que pertencen, aínda que tamén dispón de libros non académicos para fomentar o hábito da lectura. Moitas contan con distintos medios audiovisuais e electrónicos. O seu financiamento procede das institucións escolares nas que están integradas.
  5. Bibliotecas especializadas: As bibliotecas especializadas están deseñadas para responder a unhas necesidades profesionais concretas. Por iso, adoitan depender de empresas, sociedades, organizacións e institucións específicas, que proporcionan aos seus empregados e clientes estes servizos durante o seu traballo. A formación do persoal dunha biblioteca especializada inclúe coñecementos tanto da materia que cobren os seus fondos como de biblioteconomía.
  6. Bibliotecas públicas: As bibliotecas públicas pretenden responder á ampla gama de necesidades que poden demandar os seus usuarios. Ademais de obras literarias clásicas, os seus fondos poden estar integrados por textos que proporcionan información sobre servizos sociais, obras de referencia, discos, películas e libros recreativos. Moitas delas patrocinan e organizan actos culturais complementarios, tales como conferencias, debates, representacións teatrais, concertos musicais, proxeccións cinematográficas e exposicións artísticas. Neste sentido, deben ser mencionados os servizos infantís, sección característica das bibliotecas públicas que promove sesións literarias, procura a existencia dunha pequena biblioteca infantil e, en ocasións, ata dispón de dependencias con xoguetes. Dado que o obxectivo das bibliotecas públicas é satisfacer as necesidades do maior número posible de cidadáns, tamén adoitan contar con máquinas de lectura e audición, así como con libros impresos en formatos especiais (por exemplo co sistema braille) para persoas que padecen problemas de visión. O financiamento destas bibliotecas procede dos poderes públicos locais.

Clasificación IFLA

editar
 
O edificio Marie-Elisabeth Lüders acolle a nova biblioteca do Reichstag (Parlamento Alemán), unha das maiores do mundo.
  1. Bibliotecas xerais de investigación
    1. Bibliotecas Nacionais
    2. Bibliotecas parlamentarias
    3. Bibliotecas universitarias
    4. Outras bibliotecas de información xeral.
  2. Bibliotecas especializadas
    1. Administración ou Dereito Administrativo
    2. Arte
    3. Bioloxía
    4. etc.
  3. Bibliotecas ao Servizo do Público en xeral
    1. Infantís
    2. Para cegos
    3. Para persoas discapacitadas
    4. Para minorías culturais
    5. Públicas
    6. Escolares

Notas

editar
  1. ↑ Definicións no Dicionario da Real Academia Galega e no Portal das Palabras para biblioteca.
  2. ↑ Salman Haider e Leigh S. Estabrook. "library". britannica. Consultado o 18 de marzo do 2025. 
  3. ↑ "Definition of a Library: General Definition". Consultado o 18 de marzo do 2025. 
  4. ↑ Belanger, Terry (1988) [1983]. Young, Heartstill, ed. Glosario ALA de Bibliotecología y Ciencias de la Información. Blanca de Mendizabal Allende. Ediciones Díaz de Santos. p. 197. ISBN 84-86251-93-1. OCLC 19937730. 
  5. ↑ Significado (ed.). "Definición de Bibliotecario". 
  6. ↑ BNM (Biblioteca Nacional de Maestros), ed. (2 de agosto de 2014). "Historia y bibliotecas: Ranganathan". Consultado o 19 de marzo do 2025. 
  7. ↑ Howard, Jennifer (Fall 2019). "The Complicated Role of the Public Library". Humanities: the Magazine of the National Endowment of the Humanities. Arquivado dende o orixinal o 24 de outubro de 2021. Consultado o 19 de marzo do 2025. 
  8. ↑ "Library & Information Service". Institute of Chartered Accountants in England and Wales. Arquivado dende o orixinal o 4 de marzo de 2021. Consultado o 19 de marzo do 2025. 
  9. ↑ "Types of Library and Information Service". Management Decision 24 (2). 1 de febreiro de 1986. pp. 8–24. doi:10.1108/eb001400. Arquivado dende o orixinal o 24 de febreiro de 2022. Consultado o 19 de marzo do 2025. 
  10. ↑ "A quick guide to services provided by Library & Information Services" (PDF). James Cook University. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 18 de abril de 2021. Consultado o 19 de marzo do 2025. 
  11. ↑ "Reference and Information Service". Rutgers University Libraries. 27 de abril de 2000. Arquivado dende o orixinal o 13 de abril de 2021. Consultado o 19 de marzo do 2025. 
  12. ↑ Marshall, Joanne Gard; Sollenberger, Julia; et al. (2013). "The value of library and information services in patient care: results of a multisite study". Journal of the Medical Library Association 101 (1). pp. 38–46. PMC 3543128. PMID 23418404. doi:10.3163/1536-5050.101.1.007. 
  13. ↑ Government of Tasmania (29 de xaneiro de 2021). "COVID Safe Workplace Guidelines: Library and other information services industry" (PDF). Arquivado dende o orixinal (PDF) o 8 de marzo de 2021. Consultado o 19 de marzo do 2025. 
  14. ↑ "Information and research services principles". National and State Libraries Australia. 29 de marzo de 2019. Arquivado dende o orixinal o 10 de marzo de 2021. Consultado o 19 de marzo do 2025. 
  15. ↑ "The history of libraries". Britannica. maio de 2020. Arquivado dende o orixinal o 3 de marzo de 2021. Consultado o 18 de marzo do 2025. 

Véxase tamén

editar

Outros artigos

editar

Ligazóns externas

editar
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Biblioteca&oldid=7007078»