Rei

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Rei (homónimos).

Rei^[1] é un título que se dá a un monarca masculino en diversos contextos. Un rei é un monarca absoluto se ostenta os poderes de goberno sen control, ou toda a soberanía sobre unha nación; é un monarca limitado se o seu poder está restrinxido por leis fixas; e é absoluto, cando ostenta todo o poder lexislativo, xudicial e executivo, ou cando os poderes lexislativo ou xudicial, ou ámbolos dous, son conferidos a outras persoas polo rei. Os reis son soberanos hereditarios cando ostentan os poderes de goberno por dereito de nacemento ou herdanza, e electivos cando son elevados ao trono por elección. O seu equivalente feminino é a raíña.

Contexto

No contexto da prehistoria, a antigüidade e os pobos indíxenas contemporáneos, o título pode referirse á realeza tribal. A realeza xermánica está emparentada coas tradicións indoeuropeas de goberno tribal (por exemplo, r-jan en hindi, reiks en gótico, rí en irlandés antigo, etc.).
No contexto da Antigüidade clásica, rei pode traducirse en latín como rex e en grego como arconte ou basileos.
No feudalismo europeo clásico, o título de rei como gobernante dun reino enténdese como o máis alto rango na orde feudal, potencialmente suxeito, cando menos nominalmente, só a un emperador (remontándose aos reis clientes da República Romana e do Imperio Romano).^[2]
Nun contexto moderno, o título pode referirse ao gobernante dunha das diversas monarquías modernas (absolutas ou constitucionais). O título de rei utilízase xunto a outros títulos para monarcas: en Occidente, emperador, gran príncipe, príncipe, arquiduque, duque ou gran duque, e no mundo islámico, malik, sultán, emir ou hakim, etc.^[3]
Cada unha das cidades estado do Imperio Azteca tiña un tlatoani. Estes eran os reis da Mesoamérica prehispánica. O Huey Tlatoani era o emperador dos aztecas.^[4]

O termo rei tamén pode referirse a un rei consorte, título que ás veces se dá ao marido dunha raíña reinante, mais o título de príncipe consorte é máis común.

Notas

↑ Definicións no Dicionario da Real Academia Galega e no Portal das Palabras para rei.
↑ A noción de que un rei está por debaixo dun emperador na orde feudal, ao igual ca un duque é un rango por debaixo dun rei, é máis teórica ca histórica. O único título de reino que se ostentaba dentro do Sacro Imperio Romano Xermánico era o Reino de Bohemia, sendo os reinos de Alemaña, Italia e Borgoña/Arlés reinos nominais. Os títulos de rei dos xermanos e rei dos romanos eran títulos non terreais ostentados polo emperador electo (ás veces en vida do emperador anterior, ás veces non), aínda que houbo antirreis en varios momentos; Arlés e Italia eran ostentados directamente polo emperador ou non o eran en absoluto. Os imperios austríaco e Austrohúngaro incluían tecnicamente varios reinos (Hungría, Bohemia, Dalmacia, Iliria, Lombardía-Venecia e Galicia e Lodomeria, así como os reinos de Croacia e Eslavonia, que á súa vez eran títulos subordinados ao Reino Húngaro e que se fusionaron como Croacia-Eslavonia en 1868), mais o emperador e os reis respectivos eran a mesma persoa. O Imperio Ruso non incluía ningún reino. O efémero Primeiro Imperio Francés (1804-1814/1815) incluía varios reinos clientes de Napoleón I, como o Reino de Italia, o Reino de Westfalia, o Reino de Etruria, o Reino de Wurtemberg, o Reino de Baviera, o Reino de Saxonia e o Reino de Holanda. O Imperio Alemán (1871-1918) comprendía os reinos de Prusia, Baviera, Wurtemberg e Saxonia, e o rei prusiano ostentaba tamén o título imperial.
↑ Titles : how the king became his majesty
↑ Aztec Emperors (Huey Tlatoani)

Véxase tamén

Outros artigos

Este artigo sobre política é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.
Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír.

[1] Definicións no Dicionario da Real Academia Galega e no Portal das Palabras para rei.

[2] A noción de que un rei está por debaixo dun emperador na orde feudal, ao igual ca un duque é un rango por debaixo dun rei, é máis teórica ca histórica. O único título de reino que se ostentaba dentro do Sacro Imperio Romano Xermánico era o Reino de Bohemia, sendo os reinos de Alemaña, Italia e Borgoña/Arlés reinos nominais. Os títulos de rei dos xermanos e rei dos romanos eran títulos non terreais ostentados polo emperador electo (ás veces en vida do emperador anterior, ás veces non), aínda que houbo antirreis en varios momentos; Arlés e Italia eran ostentados directamente polo emperador ou non o eran en absoluto. Os imperios austríaco e Austrohúngaro incluían tecnicamente varios reinos (Hungría, Bohemia, Dalmacia, Iliria, Lombardía-Venecia e Galicia e Lodomeria, así como os reinos de Croacia e Eslavonia, que á súa vez eran títulos subordinados ao Reino Húngaro e que se fusionaron como Croacia-Eslavonia en 1868), mais o emperador e os reis respectivos eran a mesma persoa. O Imperio Ruso non incluía ningún reino. O efémero Primeiro Imperio Francés (1804-1814/1815) incluía varios reinos clientes de Napoleón I, como o Reino de Italia, o Reino de Westfalia, o Reino de Etruria, o Reino de Wurtemberg, o Reino de Baviera, o Reino de Saxonia e o Reino de Holanda. O Imperio Alemán (1871-1918) comprendía os reinos de Prusia, Baviera, Wurtemberg e Saxonia, e o rei prusiano ostentaba tamén o título imperial.

[3] Titles : how the king became his majesty

[4] Aztec Emperors (Huey Tlatoani)

[1]

[2]

[3]

[4]