O cego de Pumardedón
O cego de Pumardedón é un libro, de 25 capítulos e 163 páxinas, do escritor galego Francisco Fernández del Riego, publicado por Ir Indo Edicións en 1992. Inclúe na cuberta unha pintura de Antón Pulido Novoa.
| O cego de Pumardedón | |
|---|---|
| Autor/a | Francisco Fernández del Riego |
| Cuberta | Antón Pulido Novoa |
| Orixe | España |
| Lingua | lingua galega |
| Colección | Narrativa |
| Tema(s) | Guerra civil española, cegueira |
| Xénero(s) | novela |
| Editorial | Ir Indo Edicións |
| Data de pub. | 1992 |
| Páxinas | 163 |
| ISBN | ISBN 84-7680-077-0 Depósito legal: VG-258-92 |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
En 1985 publicáronse dous capítulos (o número 22 e o 23) da, daquela, inédita novela, na revista Grial.[1]
Descrición editar
Toda a narración está centrada nos acontecementos vividos polo protagonista durante a Guerra civil española e as consecuencias pertubadoras que lle ocasionaron na súa existencia actual.[2]
| “ | A figura do cego é metafórica da perda de valores en que quedou a sociedade e a cegueira na que os protagonistas daquela triste historia da loita civil se viron obrigados a vivir despois do alborexar galeguista dos últimos anos da República. | ” |
— Noia 1993. p. 131. | ||
| “ | A xeración que fixo a guerra está representada simbolicamente polo protagonista, un home que quedou cego tras o estalido dunha granada: esa cegueira metaforiza a imposibilidade de dar unha visión integral e obxectiva do sucedido. | ” |
— Vilavedra 2011. p. 5.[a] | ||
Sinopse editar
| “ | Durante a noite caeu unha grande bategada. Despois da bategada da noite, clarea gris, mollado, empozado, invernizo… Vén a mañá en ondas frescas, alagando a escuridade. As cousas non dan aínda sombra. As sombras son esleíntes, esborranchadas, coma luz batida, coma humidade de sal. Asubía, único, nunha árbore follosa, un paxariño invisíbel. Asubía con dozura de auga prateada. Vai crarexando mais. Na casa de Pumardedón, o patio cadrado durme aínda. Unha tella saídiza queda contando pingas azuis. As pingas brousan sobre unha pucharca que, embaixo, baila buxainas líquidas... | ” |
— Capítulo XXII, p. 139 | ||
I. Mauro, un home cego, esperta durante a noite en Pumardedón (Pumar de Don, lugar da parroquia de Santa María, no concello de Lourenzá) onde leva unha vida retirada, lonxe do mundo urbano. El criárase na cidade, entre libros, altas casas de pedra, automóbiles e asfalto. Sae da casa e coincide co vello caseiro.
II. Pasea polo xardín e lembra os faladoiros da cidade. Despois volve á casa, onde o saúdan a súa muller Laura (coa que casou despois da guerra) e o seu irmán. Alí senta no seu asento habitual.
III. Toma coñac. Escoita unhas campás fúnebres que lle espertan a evocación dun convoi ferroviario militar, ateigado de soldados, onde, entre outros, van el, Roxelio (compañeiro universitario de Mauro) e Lourezo (un rapaz imberbe). Noutra lembranza, Mauro chega como combatente de refresco ás trincheiras. Xunto a el ten a Lourenzo e a Roxelio.
[...]
Notas editar
- Referencias
- ↑ Fernández del Riego 1985, pp. 61-70.
- ↑ Noia 1993, p. 130.
Véxase tamén editar
Bibliografía editar
- Rodríguez, Pastor; Arén, Román (2006). Un río de sangue e tinta (PDF). Asociación Cultural Barbantia e Concello de Boiro. pp. 62–63.
- Fernández del Riego, Francisco (1985). "O cego de Pumardedón". Grial (87): 61–70. ISSN 0017-4181.
- Fernández Santander, Carlos (1996). Bibliografía de la novela de la guerra civil y el franquismo (en castelán). Ediciós do Castro. ISBN 84-7492-792-7.
- Noia, Camiño (1993). "«O cego de Pumardedón», de F. Fernández del Riego". Grial (117): 129–132. ISSN 0017-4181.
- Vilavedra, D. (2011). "Memoria y postmemoria : La elaboración literaria de la guerra civil en la narrativa gallega". II Congreso Internacional de Literatura… (en castelán). UNLP.
Outros artigos editar
| A Galicitas posúe citas sobre: O cego de Pumardedón |
| A Galipedia ten un portal sobre: Galicia |
Ligazóns externas editar
- Ficha na páxina web do Centro de Documentación da AELG e escolma: capítulo I, capítulo II e capítulo III.