Landelino Lavilla

Landelino Lavilla
	;
Nome orixinal	(es) Landelino Lavilla Alsina
Biografía
Nacemento	6 de agosto de 1934 ; Lleida
Morte	13 de abril de 2020 (85 anos); Madrid, España
Causa da morte	Morte natural (Doenza )
Deputado no Congreso dos Deputados
	10 de novembro de 1982 – 28 de xullo de 1983 – Leopoldo Calvo Sotelo Bustelo → ; Lexislatura: II lexislatura de España ; Circunscrición electoral: Circunscrición electoral de Madrid ; Electo en: Eleccións Xerais 1982 en España
Presidente Unión de Centro Democrático
	13 de xuño de 1982 – 18 de febreiro de 1983 ; ← Leopoldo Calvo Sotelo Bustelo – Supresión do cargo →
Presidente do Congreso dos Deputados
	6 de abril de 1979 – 18 de novembro de 1982 ; ← Fernando Álvarez de Miranda – Gregorio Peces-Barba →
Deputado no Congreso dos Deputados
	13 de marzo de 1979 – 18 de novembro de 1982 ; Lexislatura: I lexislatura de España ; Circunscrición electoral: Jaén (en) ; Electo en: Eleccións Xerais 1979 en España
Senador de España
	15 de xuño de 1977 – 2 de xaneiro de 1979 ; Nomeado por: Xoán Carlos I de España
Procurador en Cortes
	12 de xullo de 1976 – 30 de xuño de 1977 ; ← Antonio Garrigues Díaz-Cañabate ; Lexislatura: X lexislatura das Cortes franquistas
Ministro de Xustiza de España
	5 de xullo de 1976 – 6 de abril de 1979 ; ← Antonio Garrigues Díaz-Cañabate – Íñigo Cavero →
Datos persoais
País de nacionalidade	España
Educación	Universidade de Zaragoza ; Universidade Complutense de Madrid ; Universidade Autónoma de Madrid
Actividade
Lugar de traballo	Madrid
Ocupación	político , xurista
Partido político	Unión de Centro Democrático
Membro de	Real Academia de Ciencias Morais e Políticas ; Real Academia de Jurisprudência e Legislação (pt)
Lingua	Lingua castelá e lingua catalá
	Premios (2010) Gran Cruz da Orde de Isabel a Católica; (1985) Gran Cruz da Orde de San Raimundo de Peñafort; (1979) Gran Cruz da Orde de Carlos lll; (1974) Gran Cruz da Orde do Mérito Civil ;

Landelino Lavilla Alsina, nado en Lleida o 6 de agosto de 1934^[1] e finado en Madrid^[2] o 13 de abril de 2020, foi un xurista e político catalán que chegou a ser ministro e presidente do Congreso dos Deputados de España.

Traxectoria editar

Inicios e formación editar

Despois de botar a súa infancia e mocidade en Lleida, comezou a estudar dereito en Zaragoza e licenciouse finalmente na Universidade Central de Madrid. Alí entrou en contacto co cardeal Ángel Herrera Oria, fundador da Editorial Católica.

Ingresou no Corpo de Letrados do Tribunal de Contas en 1958, con só 24 anos, e no corpo de Letrados do Consello de Estado en 1959. Aos 27 anos foi nomeado secretario xeral de Banco Español de Crédito e posteriormente foi vicepresidente e logo presidente da Editorial Católica^[3]

Carreira política editar

Iniciou a carreira política no franquismo sendo nomeado subsecretario do Ministerio de Industria en 1974.^[1]

Durante a transición, foi membro da Unión de Centro Democrático e, en 1976, foi elixido ministro de Xustiza no primeiro goberno de Adolfo Suárez. En 1977 foi designado senador polo rei Xoán Carlos I, e integrouse no Grupo da UCD. Mantivo a carteira de Xustiza ata a convocatoria electoral de 1979, cando saíu elixido deputado pola circunscrición de Xaén. Coa constitución das Cortes, converteuse en presidente do Congreso dos Deputados, posto no que viviu momentos históricos como o golpe de estado do 23F e a elección de Leopoldo Calvo-Sotelo Bustelo como presidente en substitución de Suárez.

En 1982, foi elixido presidente de UCD, e encabezou a lista electoral da coalición centrista nas Eleccións Xerais de 1982 pola circunscrición de Madrid. Neses comicios a UCD sufriu unha severa derrota e disólvese como partido. Nese momento, Lavilla renunciou ao escano e pasou a formar parte do Consello de Estado.^[4]

En 1996 aspirou á presidencia do Consello Xeral do Poder Xudicial, pero o seu nomeamento non se consumou. En 2006 ingresou na Real Academia de Ciencias Morais e Políticas. Foi tamén membro da Real Academia de Xurisprudencia e Lexislación, da que foi reelixido Presidente en xaneiro de 2008.

Debe destacarse tamén a súa condición de Conselleiro Permanente do Consello de Estado.^[5]

Predecesor: Antonio Garrigues	Ministro de Xustiza 1977-1979	Sucesor: Íñigo Cavero
Predecesor: Fernando Álvarez de Miranda	Presidente do Congreso dos Deputados 1979-1982	Sucesor: Gregorio Peces-Barba
Predecesor: Leopoldo Calvo-Sotelo	Presidente de Unión de Centro Democrático 1982-1983	Sucesor: Disolución do partido