Fernando I de León

Fernando I de León
	Fernando I, segundo unha miniatura do Tombo A da catedral de Santiago de Compostela.
Nacemento	c. 1016
Lugar de nacemento	Navarra
Falecemento	27 de decembro de 1065
Lugar de falecemento	León
Soterrado	Basílica de Santo Isidoro de León
Nacionalidade	Reino de León
Relixión	catolicismo
Ocupación	político, rei e gobernante
Pai	Sancho III O Maior
Nai	Munia Sánchez de Castela
Cónxuxe	Sancha I de Galicia
Fillos	Urraca de Zamora, Sancho III, Elvira de Toro, Afonso VI de León e García II de Galicia
Irmáns	García III de Navarra, Ramiro I de Aragão, Gonzalo of Sobrarbe and Ribagorza e Jimena Sánchez
Na rede
	[ editar datos en Wikidata ]
	v; c; e;

Fernando I, chamado «o Magno» ou «o Grande», nado en Burgos en 1017 e finado o 27 de decembro de 1065, foi conde de Castela dende 1029, e rei consorte de Galiza^[1] ou de León^[a] dende o ano 1037, sendo unxido como tal o 22 de xuño de 1038.

TraxectoriaEditar

Fernando I e a súa esposa Sancha I recibindo o seu Libro de horas (1055).

Fillo de Sancho Garcés III de Pamplona, chamado «o Maior», rei de Pamplona, e de Munia, irmá de García Sánchez de Castela. Foi designado conde de Castela en 1029, se ben non exerceu o goberno efectivo até a morte do seu pai en 1035. Converteuse no rei de Galiza^[2] polo seu matrimonio con Sancha, filla de Afonso V o Nobre e Elvira Méndez, despois de que o seu cuñado e lexítimo rei Vermudo III, falecese loitando contra el na batalla de Tamarón.

Os primeiros dezaseis anos do reinado pasounos resolvendo conflitos internos e reorganizando o reino. En 1054, as disputas fronteirizas co seu irmán García III de Pamplona viraron en guerra aberta. As tropas galegas deron morte ao monarca navarro na batalla de Atapuerca.

No seu tempo o reino foi ampliado, tomándose as prazas de Lamego (1057), Viseu (1058) e Coímbra (1064), e someteuse a algúns do reinos de taifas ao pago de parias.

Reinos da Península Ibérica no comezo e no final do século XI.

División do reinoEditar

Despois da súa morte e a da súa esposa Sancha, os dominios da parella foron divididos entres seus fillos: ao primoxénito, Sancho, correspondeulle o estado patrimonial de seu pai, o condado de Castela, elevado á categoría de reino, e as parias sobre o reino taifa de Zaragoza; a Afonso, correspondeulle o Reino de León, así como os dereitos sobre o reino taifa de Toledo; García recibiu a parte principal dos territorios do reino^[3] mailos dereitos sobre os reinos taifas de Sevilla e Badaxoz; a Urraca e a Elvira correspondéronlles as cidades de Zamora e Toro, respectivamente, tamén con título real.

NotasEditar

↑ Segundo a historiografía española.^[quen?]

Referencias

↑ Interim Fernandus Sanciam, filiam Adefonsi Galiciensis regis: Fernando en calidade de consorte de Sancha, filla de Afonso [V], rei de Galiza" (López Carreira (2005), p. 328)
↑ Documento n. 534 do Tombo de Celanova. 1060. domus Fernandus princeps super omnem Galletiam .
↑ "Cantar del cerco de Zamora". Literatura Española I (Medieval) (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 04 de marzo de 2016. Consultado o 12 de xullo de 2020. Et dixole el rey don Sancho al rey don Alfonso: «Nuestro padre por nuestros pecados dexonos la tierra mal partida, et dio al rey don Garcia la mayor parte del regno, et uos fincastes el mas deseredado de todos nos et con mas poca tierra et por eso ternia yo por bien de tomargela»

Véxase taménEditar

Outros artigosEditar

BibliografíaEditar

López Carreira, Anselmo (2005). O reino medieval de Galicia. Edicións A Nosa Terra. ISBN 84-96403-54-8.

Outros títulos Nobiliarios
Fernando I de León Dinastía Ximena Nacemento: 1013 Falecemento: 7 de novembro 1067
Precedido por Vermudo III
	Rei consorte de Galicia 1037–1065	Sucedido por Afonso VI
		Sucedido por García II
		Sucedido por Sancho III
Precedido por García Sánchez de Castela	Conde de Castela 1028–1065	Sucedido por Remata o título condal

[2] Segundo a historiografía española.^[quen?]

[1] Interim Fernandus Sanciam, filiam Adefonsi Galiciensis regis: Fernando en calidade de consorte de Sancha, filla de Afonso [V], rei de Galiza" (López Carreira (2005), p. 328)

[3] Documento n. 534 do Tombo de Celanova. 1060. domus Fernandus princeps super omnem Galletiam .

[:31-4] "Cantar del cerco de Zamora". Literatura Española I (Medieval) (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 04 de marzo de 2016. Consultado o 12 de xullo de 2020. Et dixole el rey don Sancho al rey don Alfonso: «Nuestro padre por nuestros pecados dexonos la tierra mal partida, et dio al rey don Garcia la mayor parte del regno, et uos fincastes el mas deseredado de todos nos et con mas poca tierra et por eso ternia yo por bien de tomargela»

[1]

[a]

[2]

[3]