Cosme

Cosme é un nome propio masculino de orixe grega na súa variante en galego. Provén do grego Κοσμάς, "adornado". Foi un nome moi común en Galicia e de feito, San Cosme é patrón de moitos lugares e parroquias. Conta coa variante Cosmede (Cosmado).

Santoral

26 de setembro: San Cosme, médico mártir en Siria (286).

Variantes

Cosmede, Cosmado. Ás veces por rotacismo pronúnciase Corme ou Cormede, Cormado.

Feminino: Cósima.

Variantes noutras linguas

Lingua alemá	Cosmas, Kosmas
Lingua catalá	Cosme
Lingua checa	Kosma
Lingua corsa	Cosimu
Lingua croata	Kuzma
Lingua española	Cosme
Éuscaro	Kosma
Lingua francesa	Côme
Lingua galega	Cosme
Lingua grega	Κοσμάς (Kosmás)
Lingua neerlandesa	Cosmas
Lingua húngara	Kozma
Lingua inglesa	Cosmas, Cosmo
Lingua islandesa	Kosmas
Lingua italiana	Cosma, Cosimo
Lingua latina	Cosmas
Lingua norueguesa	Kosmas
Lingua polonesa	Kosma
Lingua portuguesa	Cosme
Lingua romanesa	Cosmin
Lingua rusa	Кузьма (Kuz'ma)
Lingua sarda	Còsimu
Lingua serbia	Козма (Kozma)
Lingua sueca	Kosmas
Lingua ucraína	Кузьма (Kuz'ma)

Persoas

Cosme e Damián, (do grego Κοσμάς e Δαμιανός) médicos e irmáns, mártires e patróns dos nenos, os cirurxiáns, farmacéuticos, médicos e traballadores dos balnearios. Foron torturados, queimados vivos, e como sobreviviron foron decapitados por orde de Diocleciano contra o ano 300 d. C. A súa festa celébrase o 26 de setembro.

Galegos

Cosme Pombo, O Incio, 1956, político nacionalista galego.
Cosme Vázquez, Mondariz, 1904, foi un futbolista galego.
Cosme López Rodríguez, Óutara (A Pobra do Brollón), 1915, foi un mestre e político galego.

Véxase tamén

Bibliografía

Montes Vicente, José María (2001). El libro de los Santos. Alianza, Madrid. ISBN 84-206-7203-3.
Tibón, Gutierre (1994). Diccionario etimológico comparado de nombres propios de persona. Fondo de Cultura Económica, México. ISBN 968-16-2284-7.
Yáñez Solana, Manuel (1995). El gran libro de los Nombres. M. E. Editores, Madrid. ISBN 84-495-0232-2.