Wikipedia

Usuario:Elisardojm/Olivia Manning

< Usuario:Elisardojm
Infotaula de personaElisardojm/Olivia Manning
Actividade
OcupaciónEscritora


Primeiros anos editar

Principios da súa carreira editar

Matrimonio e Romanía editar

[1]



Grecia e Exipto editar


Palestina editar


Inglaterra de posguerra editar

The Balkan Trilogy e outras obras editar


The Levant Trilogy editar

Con Memoirs de Bernard Montgomery como guía, a Manning foille máis doado escribir as escenas de batallas no segundo volume da triloxía, The Battle Lost and Won. Despois dun comezo lento, escribiu con seguridade e rapidez; completou o libro en sete meses e publicouno en 1978. O libro mostra a vida dos Pringle cando Rommel e os Afrika Korps achéganse a Alexandría, onde Guy dá clases. Exipto continúa sendo un lugar de privilexio e de intercambio sexual para os non combatentes, e o matrimonio dos Pringle vaise desintegrando aos poucos.[2]

Últimos anos editar

A Manning afectoulle profundamente a repentina morte de Jerry Slattery en 1977, o seu amante e confidente durante máis dun cuarto de século.[3] Os últimos anos da escritora tamén se complicaron pola deterioración física; a artrite afectábaa cada vez máis, debeu someterse a operacións de substitución de cadeira en 1976 e en 1979, e sufría de mala saúde en xeral pola amebiase que sufrira no Medio Oriente.[4][5] No entanto, Manning comezou a traballar na última novela de The Levant Trilogy, The Sum of Things, na cal Harriet acepta regresar ao Reino Unido, pero unha vez que se despide de Guy, cambia de opinión. A novela describe as viaxes de Harriet por Siria, Líbano e Palestina, observa a suposta viudez de Guy no Cairo despois de descobrir que o barco de Harriet afundira, e detalla as lesións de Simon Boulderstone sufridas durante a batalla do Alamein e a súa posterior recuperación.[6]

The Sum of Things foi publicada de maneira póstuma, xa que o 4 de xullo de 1980 Manning sufriu un severo ataque mentres estaba nunha visita aos seus amigos na illa de Wight. Faleceu no hospital o 23 de xullo; Reggie, como era común, estaba en Irlanda e non estivo presente cando a súa esposa faleceu.[7][8] Non podía soportar vela «desvanecerse» e foise a Londres para manterse ocupado. Manning predixera desde sempre que Reggie, sempre impuntual, chegaría tarde ao seu funeral, e case estivo no certo. Ademais, o seu período de loito, caracterizado por transicións abruptas entre pranto e risas case histéricas, foi precisamente como imaxinara Manning a reacción de Guy Pringle ante a suposta morte de Harriet en The Sum of Things. Manning foi cremada e as súas cinzas enterradas na Mansión Billingham, na Illa de Wight.[9]

Manning queixárase desde había moito tempo sobre a falta de recoñecemento que recibira como escritora e non se consolaba cando o seu esposo e os seus amigos lle respondían que o seu talento sería recoñecido e as súas obras lidas nos vindieros anos. Dicía: «Quero ser famosa agora, Agora».[10] Como sempre temera, foi recoñecida como escritora e foi comezada a ler principalmente despois da súa morte; en 1987 levouse á televisión unha versión de Fortunes of War protagonizada por Emma Thompson e Kenneth Branagh, presentando a súa obra ante unha audiencia máis ampla.[11][12]

Obra editar

Recepción editar

Máis aló da popularidade póstuma de Fortunes of War, a maior parte dos libros de Manning son moi difíciles de atopar á venda e recibiron pouca atención por parte da crítica.[13][14] Dos seus libros, só Fortunes of War, School for Love, The Doves of Venus, The Rain Forest e A Romantic Hero continúan na imprenta.[15] Algunhas das súas novelas, principalmente Fortunes of War, foron traducidas ao francés, alemán, finés, danés, sueco, castelán, grego, romanés e hebreo.[16][17] Do mesmo xeito que durante a súa vida, as opinións están divididas; algúns aseguran que os seus libros están «estragados pola autoindulxencia e unha falta de autoxuízo», e critican os retratos estereotipados e caricaturados de grupos étnicos e relixiosos.[18][19][20][21] Outros eloxiaron a narrativa firme, perspicaz e convincente e a excelente caracterización.[22][23][24] Os seus argumentos presentábanse na forma de viaxes, odiseas e procuras tanto en sentido literal como metafórico.[25][26] O talento de Manning para as «exquisitas evocacións dos lugares», incluíndo os aspectos físicos, culturais e históricos, foi amplamente admirado, e o crítico Walter Allen eloxiou o seu «ollo de pintora para o mundo visible».[27]

Fortunes of War editar

A obra máis famosa de Manning, o seis libros que conforman Fortunes of War, foron descritos como «as novelas máis menosprezadas do século XX» e á autora como «unha das mellores expoñentes do roman-fleuve do século».[28] Escrita durante a Guerra Fría, máis de dezaseis anos despois do período que describe, The Balkan Trilogy, ambientada en Romanía e Grecia, é considerada como un dos maiores logros no que se refire ao tratamento literario da rexión durante a guerra, aínda que foi criticada polas imaxes do Balcanismo propias da Guerra Fría e pola incapacidade de Manning para «deixar de lado a súa antipatía cara a todo o romanés».[29][30][1] The Levant Trilogy, ambientada en Oriente Medio, foi eloxiada polas súas detalladas descricións da experiencia de Simon Boulderstone na Guerra do Deserto e pola xuxtaposición dos Pringle e o seu matrimonio cos eventos importantes que sucedían no mundo.[7][31] Imprimíronse extractos da novela en antoloxías de literatura bélica composta por mulleres.[32][33] Theodore Steinberg sostén que Fortunes of War debe ser vista como unha novela épica, xa que ten un amplo alcance e un elenco grande de personaxes interesantes situados nun punto central da historia. Do mesmo xeito que outras novelas épicas, os libros desenvolven temáticas persoais e nacionais interrelacionadas. Hai referencias frecuentes á caída de Troia, como a produción de Guy Pringle da obra de Shakespeare Troilus and Cressida, na cal os expatriados británicos interprétanse a si mesmos mentres Romanía e Europa reflicten a destruída Troia.[34] Segundo a perspectiva de Steinberg, os libros tamén desafían as convencións típicas do xénero masculino sobre a novela épica ao mostrar a guerra principalmente mediante os ollos dun personaxe feminino «quen con frecuencia contrasta as súas percepcións coas dos homes que a rodean».[35] Pola contra, Adam Piette ve o libro como unha novela épica errada; considéraa o produto do desexo propio da época da Guerra Fría de reprimir o cambio, ilustrado mediante «o enfoque obstinadamente autocompasivo de Harriet cara ao seu matrimonio» sen loitar contra o radicalismo da guerra, e o destino das súas vítimas como o representa Guy e o seu compromiso político.[36]

Outras obras editar

As outras obras de Manning foron catalogadas como precursoras das dúas triloxías.[20][21] A súa novela de preguerra, The Wind Changes (1937), ambientada en Irlanda, anticipa as obras vindeiras na súa «exploración discreta das relacións fronte á guerra como pano de fondo».[27] As súas obras de posguerra, as cales están ambientadas en forma alternada no seu fogar e no estranxeiro, considéranse pasos non exitosos no proceso de clarificar as súas ideas sobre unha guerra de expatriados e como escribir sobre elas. As novelas e historias ambientadas en Inglaterra e Irlanda están impregnadas co vello e co descontento, mentres que as do exterior resaltan o entusiasmo e a aventura das súas obras posteriores.[37] Dous libros ambientados en Xerusalén, The Artist Among the Missing (1949) e School for Love (1951), o seu primeiro éxito comercial e crítico, tamén son primeiros pasos na súa exploración de temas tales como a guerra, o colonialismo e o imperialismo británico.[7]

Manning escribiu críticas, adaptacións de radio, libretos e varios libros de non ficción.[38] O seu libro The Remarkable Expedition (1947) sobre Emin Pasha e Henry Stanley tivo críticas xeralmente favorables, e cando se reimprimiu en 1985 foi eloxiado polo seu humor, pola súa narración e pola súa xustiza cara a ambos os temas.[39][40][41] The Dreaming Shore (1950), un libro turístico sobre Irlanda, recibiu unha crítica desigual mesmo por parte do seu vello amigo Louis MacNeice, pero algúns extractos de este e doutros libros de turismo irlandés de Manning foron posteriormente admirados e incluídos en antoloxías.[42][43][44] O libro Extraordinary Cats (1967) trata principalmente sobre as amadas mascotas de Manning e a crítica de Stevie Smith no Sunday Times sostivo que o libro era «máis axitado que orixinal».[45] A autora publicou tamén dúas sagas de relatos curtos, Growing Up (1946), a cal foi moi ben recibida, e A Romantic Hero and Other Stories (1967); esta última inclúe outras historias do volume anterior e presenta un marcado sentido da mortalidade.[46]

Temáticas editar

Guerra editar

A diferenza doutras obras de ficción bélica escritas por mulleres durante este período, as obras de Manning non relatan a vida das esposas e fillas que quedaban no fogar. No seu lugar, as súas obras ficticias sobre Irlanda e sobre a Segunda guerra mundial mostran a vida dos combatentes e non combatentes na fronte e detrás das liñas.[20][47][48] As guerras, como as vía Manning, eran batallas para conseguir terras e influencia, e, segundo a historiadora Nancy Lewis, «coa súa variedade de imaxes e falsas impresións, Manning lémbranos que as guerras terrestres foron continuas».[49] Os seus libros non celebran o heroísmo británico nin a inocencia dos civís, senón que salientan que as causas e os perigos da guerra proveñen máis de dentro que de fóra, e que as ameazas máis grandes son os compatriotas británicos.[50][51] Os militares non son en absoluto heroes, e as respostas dos oficiais británicos preséntanse como ridículas.[52][53] En Fortunes of War, o conflito móstrase amplamente desde a óptica dunha muller civil, unha observadora, aínda que os libros posteriores inclúen o punto de vista do soldado Simon Boulderstone desde o campo de batalla. Hai diferentes opinións sobre si logrou ou non ser fiel ás escenas de batalla en Fortunes of War; as primeiras críticas de Auberon Waugh e Hugh Massie cualificáronas como inverosímiles e non totalmente conseguidas, pero outros describiron o seu retrato das batallas como vívido, conmovedor e moi convincente.[54][25][28] Os seus libros serven como un indicio da guerra e os seus horrores; William Gerhardie notou en 1954 que Artist among the Missing «é unha guerra vista a través dun alcance tan reducido que a lente queima e case prende lume o papel». Fai forte fincapé no efémera que é a vida; a morte e a mortalidade son unha presenza e preocupación constante para os civís e os soldados por igual; e a repetición –de historias, eventos e mortes– adoitaba dar «a impresión das vidas atrapadas nunha guerra interminable» para a cal non se albiscaba un final posible.[55]

Colonialismo e imperialismo editar

Una das principais temáticas das obras de Manning é o Imperio británico en decadencia.[21] As súas obras de ficción comparan as visións deterministas e imperialistas da historia coas que aceptan a posibilidade de cambio para aqueles desprazados polo colonialismo. As obras de Manning toman unha forte postura contra o imperialismo británico, e critican duramente o racismo, o antisemitismo e a opresión de finais da era colonial británica.[20][56][57] Segundo Steinberg, «presenta ao imperialismo británico como un sistema corrupto e que se serve só a si mesmo, que non só merece ser desarmado, senón que está a piques de selo».[58] Os personaxes británicos das novelas de Manning asumen case na súa totalidade a lexitimidade da superioridade e o imperialismo británicos, e loitan contra a súa posición como opresores que non son benvidos en países aos que foron levados para expandir a influencia colonizadora da súa nación.[59][30] Segundo esta óptica, o personaxe de Harriet, marxinada como exiliada e muller, é tanto opresora como oprimida, mentres que os personaxes como Guy, o príncipe Yakimov e Sophie fan gala de varias formas de poder e autoridade sobre o próximo, reflectindo neste microcosmos os conflitos nacionais e o imperialismo do Imperio británico.[60][61][62][48] Phyllis Lassner, quen escribiu moitos libros sobre a literatura de Manning desde unha perspectiva colonial e posterior á colonia, notou que nin aos personaxes máis amables se lles perdoa a súa complicidade como colonizadores; a reacción dos Pringle afirma «a relación conflitiva entre o seu propio status como exiliados da colonia e como colonizadores» e os exipcios nativos, aínda que se lles dá moi pouca voz directa en The Levant Trilogy, afirman a subxectividade do seu país.[63]

En The Artist Among the Missing (1949), Manning detalla as tensións raciais que se crean cando se mestura o imperialismo e o multiculturalismo, e, como nas súas outras novelas bélicas, avalía a contradición política: os británicos querían derrotar ao nazismo e ao mesmo tempo manter a súa propia explotación colonizadora.[64] School for Love (1951) é a historia dun neno orfo que realiza unha viaxe decepcionante a unha cidade habitada por árabes, xudeus e por unha presenza colonizadora represiva representada na novela polo personaxe frío, santurrón e antisemita de Miss Bohun.[65]

Manning explora estas temáticas non só nas súas principais novelas ambientadas en Europa e en Oriente Medio, senón tamén na súa obra ficticia ambientada en Irlanda, The Wind Changes (1937) e en oito relatos curtos que foron escritos a principios da súa carreira.[21] Nestes libros, as actitudes colonialistas reprodúcense mediante os estereotipos dos católicos do sur como persoas salvaxes, primitivas e indisciplinadas, mentres que os habitantes do norte caracterízanse como persoas eficientes e ben ordenadas. Os personaxes principais, desprazados, loitan por atopar o seu lugar en grupos sociais cuxos valores xa non aceptan. Manning tamén se destacou polo seu enfoque directo sobre o impacto do final do control colonial. The Rain Forest (1974) presenta un punto de vista posterior moi pesimista, no cal satiriza os valores dos expatriados británicos nunha illa ficticia. Tamén critica aos que se involucraron no movemento independentista e mostra unha imaxe desesperanzada das futuras perspectivas posteriores á independencia da illa.[20]

Desprazamento e alteridade editar

O desprazamento e a alienación son temáticas habituais nos libros de Manning. Os personaxes adoitan estar illados, afastados física e emocionalmente dos contextos familiares, e atópanse nunha constante procura dun lugar ao que pertencer.[49][66] Esta crise de identidade pode reflectir a propia vida de Manning, filla dunha nai irlandesa e dun pai británico que era oficial naval.[21][30] En 1969, díxolle a un entrevistador: «Síntome moi confundida sobre quen son, nunca sentín realmente que pertencese a un lugar determinado». Nas súas novelas ficticias bélicas, o conflito crea ansiedade, desprazamento emocional e distancia adicionais, xa que os personaxes non poden comunicarse entre si.[48][67] Eve Patten nota «o sentido penetrante de liminalidade (a mestura das técnicas literarias coas propias das artes plásticas)» e a figura recorrente do refuxiado na obra de Manning. O interese no desprazamento reforzouse coas experiencias aterradoras e desorientadoras da propia Manning como refuxiada durante a guerra.[68] As súas viaxes tamén a colocaron en contacto directo coa situación moito máis grave doutros refuxiados de guerra, incluíndo os xudeus que buscaban asilo a bordo do Struma. O exilio tiña as súas recompensas para os refuxiados literarios tales como Manning, xa que lle posibilitaba coñecer diferentes culturas e presentáballe «unha civilización pasada, máis esplendorosa», segundo dixo ela mesma na súa crítica da poesía británica de 1944.[69] Os seus libros, con todo, reflicten a súa profunda preocupación pola realidade da maior parte dos refuxiados, quen se representan como «un Outro degradado e desmoralizado», desafiando as nocións occidentais compracentes de estabilidade e nacionalidade.

Manning foi catalogada como unha escritora orientalista, cuxas descricións das culturas adoitan salientar as paisaxes exóticas e estranxeiras.[68] Esta característica preséntase nítidamente nas súas novelas ambientadas en Romanía. Nestas, os historiadores notan que Manning consideraba a Romanía como un «Outro» exótico, un legado do Imperio otomán localizado nos límites da Europa civilizada e na fronteira co Oriente non civilizado.[26][28] A súa perspectiva negativa da alteridade dos romaneses levouna a describilos como unha poboación aniñada que vive vidas decadentes, con mulleres pasivas e inmorais, invadida pola corrupción e todo nun ambiente salvaxe e non civilizado. Isto contrasta coa súa percepción máis positiva sobre Grecia e Europa Occidental como o centro da civilización e da vida ordenada noutros libros.[16] Con todo, a alteridade, ao manterse coa idea colonial do que era exótico presente na literatura occidental, desvanécese cada vez máis a medida que os personaxes recoñecen, mediante unha maior exposición co país, lazos coa cultura occidental. A súa descrición de Romanía provocou que Fortunes of War fose prohibida por ser considerada «literatura sediciosa» polo goberno comunista do país.

Xénero e feminismo editar

Os libros de Manning non poden clasificarse facilmente como parte do canon feminista.[16][70] Aínda que a escritora apoiaba os dereitos da muller, en particular a remuneración idéntica polo mesmo traballo, non foi parte do movemento feminista; escribiu que «[as militantes] fan un espectáculo de si mesmas. Ningunha pode considerarse unha beleza. A maioría ten a cara como copos de avena».[71] Nos seus libros, Manning usa a palabra «feminino» nun sentido despectivo, e tende a asocialo coa autocompracencia, estupidez e astucia que considera propias do seu xénero, e a realización para as mulleres represéntase mediante os roles convencionais de esposa, nai e todo o que corresponde só á esfera privada.[50] Elizabeth Bowen sinalou que Manning tivo «unha experiencia de vida case masculina» que influenciou as súas obras sobre mulleres e guerras.[20] Manning non se vía a si mesma como unha escritora, senón máis ben como un escritor que daba a casualidade de que era muller, e a principios da súa carreira ocultaba o seu xénero mediante a utilización de pseudónimos e iniciais.[72][73] Resultáballe máis fácil crear personaxes masculinos e en xeral as súas novelas tendían a minimizar as diferenzas entre os xéneros, xa que escribía sobre xente en xeral no canto de sobre mulleres en particular. Harriet Pringle, por exemplo, atravesa un proceso de autodescubrimiento e de fortalecemento como individuo sen demostrar unha solidariedade feminista particular cara ao seu sexo. En The Doves of Venus (1960), baseado na amizade de Manning con Stevie Smith, os personaxes femininos mostran «o resentimento propio da década de 1950, máis a miúdo asociado cos homes novos». Treglown fixo un comentario sobre a maneira en que os primeiros libros de Manning, polo xeral, aproximábanse de maneira directa ao sexo, a miúdo promovido polos personaxes femininos. A súa aproximación fíxose menos directa nos volumes posteriores, cunha descrición máis discreta do sexo, a sensualidade e a frustración sexual en Fortunes of War. O crítico Richard Sugg interpretou que os personaxes femininos de Manning castigábanse a si mesmos por infrinxir as normas da sociedade sobre o seu xénero, por exemplo, por experimentar sentimentos eróticos.[74] Pola contra, Treglown expuxo a hipótese de que reflectían o loito de Manning polo seu fillo, falecido antes de nacer.

Obras editar

  • Rose of Rubies (1929) – como Jacob Morrow
  • Here is Murder (1929) – como Jacob Morrow
  • The Black Scarab (1929) – como Jacob Morrow
  • The Wind Changes (1937)
  • Remarkable Expedition: The Story of Stanley's Rescue of Emin Pasha from Equatorial Africa (The Reluctant Rescue en EUA) (1947)
  • Growing Up (1948)
  • Artist Among the Missing (1949)
  • The Dreaming Shore (1950)
  • School for Love (1951; publicado en España en 1952)[75]
  • A Different Face (1953)
  • The Doves of Venus (1955)
  • My Husband Cartwright (1956)
  • The Great Fortune (The Balkan Trilogy; 1960; foi publicado en España en 1961)[76]
  • The Spoilt City (The Balkan Trilogy; 1962)
  • Friends and Heroes (The Balkan Trilogy; 1965)
  • Colección Fortunes of War: the Balkan Trilogy (1981)
  • Extraordinary Cats (1967)
  • A Romantic Hero, and other stories (1967)
  • The Play Room (The Camperlea Girls en EUA) (1969)
  • The Rain Forest (1974)
  • The Danger Tree (The Levant Trilogy; 1977)
  • The Battle Lost and Won (The Levant Trilogy; 1978)
  • The Sum of Things (The Levant Trilogy; 1980)
  • Antoloxía titulada Fortunes of War: the Levant Trilogy (1982)[77]

Notas editar

  1. ↑ 1,0 1,1 Boia. History and myth in Romanian consciousness. Central European University Press. ISBN 9789639116979. 
  2. ↑ Braybrooke & Braybrooke 2004
  3. ↑ Braybrooke & Braybrooke 2004
  4. ↑ Braybrooke & Braybrooke 2004
  5. ↑ Braybrooke & Braybrooke 2004
  6. ↑ Braybrooke & Braybrooke 2004
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 Dick; rev. Taylor. "Manning, Olivia Mary (1908-1980)". Oxford Dictionary of National Biography. Oxford University Press. ISBN 978–0198614111 |isbn= incorrecto: invalid character (Axuda). doi:10.1093/ref:odnb/31408. 
  8. ↑ Braybrooke & Braybrooke 2004
  9. ↑ Braybrooke & Braybrooke 2004
  10. ↑ Braybrooke & Braybrooke 2004, p. 270
  11. ↑ Bostridge. Just say how much you admire me. 
  12. ↑ Nye. Misery loves herself. 
  13. ↑ Steinberg 2005, p. 89
  14. ↑ Cooper 1989, p. 160
  15. ↑ Olivia Manning. Bowker's Global Books in Print. 
  16. ↑ 16,0 16,1 16,2 Gavriliu. "Gender influences on the construction of otherness in Olivia Manning's «The Balkan Trilogy»". Travel writing and the female imaginary. Biblioteca del Dipartimento di lingue e letterature straniere moderne dell’Università degli studi di Bologna 27. Bologna: Pàtron editore. ISBN 9788855526029. 
  17. ↑ Olivia Manning. WorldCat. 
  18. ↑ Hensher. The lady's not for exhuming. 
  19. ↑ Stevenson. A reader's guide to the twentieth-century novel in Britain. University Press of Kentucky. ISBN 9780813108230. 
  20. ↑ 20,0 20,1 20,2 20,3 20,4 20,5 Treglown, Jeremy. "Olivia Manning and her Masculine Outfit". British Fiction After Modernism: The Novel at Mid-Century. Basingstoke: Palgrave Macmillan. ISBN 1-4039-8642-8. 
  21. ↑ 21,0 21,1 21,2 21,3 21,4 Salmon, Mary (otoño de 1986) «Nowhere to Belong the Fiction of Olivia Manning.» En The Linen Hall Review, volumen 3, número 3, pp. 11-13. JSTOR. Consultado el 27 de abril de 2015.
  22. ↑ "Friendly disdain". 15 de abril de 2005. Consultado o 24 de abril de 2010. 
  23. ↑ Steinberg 2005, p. 120
  24. ↑ Clark. A craving for fame. 
  25. ↑ 25,0 25,1 Morris, Robert K. "Olivia Manning's Fortunes of War: Breakdown in the Balkans, Love and Death in the Levant". En Biles, Jack. British novelists since 1900. New York: AMS Press. ISBN 0-404-63201-7. 
  26. ↑ 26,0 26,1 Godeanu. The Construction of Exoticism in Olivia Manning's Balkan Trilogy: An Imagological Approach (PDF). British and American Studies 11. 
  27. ↑ 27,0 27,1 Bowker. Bringing a reputation in from the cold. 
  28. ↑ 28,0 28,1 28,2 Meyers. The play's the thing. The New Criterion 28. 
  29. ↑ Hammond. The Balkans and the West: constructing the European other, 1945-2003. Ashgate Publishing. ISBN 9780754632344. 
  30. ↑ 30,0 30,1 30,2 Patten. Skepticism with a historic purpose. 
  31. ↑ Lassner 2004, p. 38
  32. ↑ Sheldon, Sayre P. Her war story: twentieth-century women write about war. Carbondale: Southern Illinois University Press. ISBN 0-8093-2246-3. 
  33. ↑ Richler, Mordecai. "Writers on World War II: an anthology". Vintage. ISBN 0-09-922581-6.  Falta a |url= (Axuda)
  34. ↑ Hartley 1997, p. 185
  35. ↑ Steinberg 2005
  36. ↑ Piette. The Cambridge history of twentieth-century English literature. Cambridge, UK: Cambridge University Press. ISBN 0-521-82077-4. OCLC 186361607. 
  37. ↑ Hartley 1997
  38. ↑ Braybrooke & Braybrooke 2004
  39. ↑ Braybrooke & Braybrooke 2004, p. 130
  40. ↑ Collins. Dr. Pasha, Our Stanley Presumes. 
  41. ↑ Drabelle. Pasha, I presume. 
  42. ↑ Braybrooke & Braybrooke 2004
  43. ↑ Meaney, Geraldine. "Identity and Opposition: Women's writing, 1890–1960". En Bourke, Angela. The Field day anthology of Irish writing: Irish women's writing and traditions V. New York University Press. 
  44. ↑ Hooper, Glenn. The tourist's gaze: travellers to Ireland, 1800–2000. Cork University Press. ISBN 9781859183236. 
  45. ↑ Braybrooke & Braybrooke 2004
  46. ↑ Braybrooke & Braybrooke 2004
  47. ↑ Lassner 2004, p. 32
  48. ↑ 48,0 48,1 48,2 Hopley. War's ravaging of a troubled region. 
  49. ↑ 49,0 49,1 Lewis. Lawrence Durrell and Olivia Manning: Egypt, War, and Displacement 4. Deus Loci: the Lawrence Durrell Journal. 
  50. ↑ 50,0 50,1 DeCoste. "The literary response to the Second World War". En Shaffer, Brian W. A Companion to the British and Irish Novel 1945–2000. Wiley-Blackwell. ISBN 1-4051-1375-8. 
  51. ↑ Hartley 1997
  52. ↑ Hartley 1997
  53. ↑ Lassner 1998, p. 194
  54. ↑ Braybrooke & Braybrooke 2004, p. 248
  55. ↑ Hartley 1997
  56. ↑ Lassner 2004
  57. ↑ Steinberg 2005, p. 109
  58. ↑ Steinberg 2005, p. 108
  59. ↑ Steinberg 2005
  60. ↑ Lassner 1998
  61. ↑ Steinberg 2005
  62. ↑ Lassner 2004, p. 39
  63. ↑ Lassner 2004
  64. ↑ Lassner 2004
  65. ↑ Lassner 2004
  66. ↑ Steinberg 2005
  67. ↑ Rossen, Janice. Women writing modern fiction: a passion for ideas. Basingstoke: Palgrave Macmillan. ISBN 0-333-61420-8. 
  68. ↑ 68,0 68,1 Patten. "Olivia Manning, Imperial Refugee". That Island Never Found. Four Courts Press. ISBN 978-1-84682-072-4. 
  69. ↑ Hartley 1997, p. 181
  70. ↑ Rossen, Janice. Women writing modern fiction: a passion for ideas. Basingstoke: Palgrave Macmillan. ISBN 0-333-61420-8. 
  71. ↑ Braybrooke & Braybrooke 2004, p. 169
  72. ↑ Braybrooke & Braybrooke 2004, p. 143
  73. ↑ Chamberlain. Stuck in the Balkans. 
  74. ↑ Sugg. Jungian literary criticism. Evanston, Ill: Northwestern University Press. ISBN 0-8101-1017-2. 
  75. ↑ Fue publicado con el título Escuela de amor por la editorial Ahr. "Escuela de Amor, libro de Olivia Manning". Price Minister. Consultado o 23 de julio de 2010. 
  76. ↑ En España fue publicado con el título La gran fortuna por Plaza y Janés. "La gran fortuna". Google Books. Consultado o 23 de julio de 2010. 
  77. ↑ Bourke, Angela (ed.). "Olivia Manning". The Field day anthology of Irish writing: Irish women's writing and traditions V. New York University Press. 

Bibliografía editar

Ligazóns externas editar

  [[Categoría:Nados en 1908]] [[Categoría:Finados en 1980]] [[Categoría:Nados en Portsmouth]] [[Categoría:Escritores do Reino Unido]] [[Categoría:Wikipedia:Páxinas con traducións non revisadas]]

Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Usuario:Elisardojm/Olivia_Manning&oldid=5441039»