Tony Blair

político británico

Anthony Charles Lynton Blair, nado en Edimburgo o 6 de maio de 1953, foi Primeiro Ministro do Reino Unido dende o 2 de maio de 1997 ata o 27 de xuño do 2007, cando dimitiu e foi sucedido por Gordon Brown.

Modelo:BiografíaO moi honorábel Editar o valor en Wikidata
Tony Blair

(2010) Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento6 de maio de 1953 Editar o valor en Wikidata (71 anos)
Edimburgo, Reino Unido Editar o valor en Wikidata
Membro do 54º Parlamento do Reino Unido
5 de maio de 2005 – 27 de xuño de 2007 (dimisión)

Circunscrición electoral: Sedgefield (en) Traducir

Membro do 53º Parlamento do Reino Unido
7 de xuño de 2001 – 11 de abril de 2005 (disolución do parlamento)

Circunscrición electoral: Sedgefield (en) Traducir

First Lord of the Treasury (en) Traducir
2 de maio de 1997 – 27 de xuño de 2007
73º Primeiro ministro do Reino Unido
2 de maio de 1997 – 27 de xuño de 2007
← John MajorGordon Brown →
Gabinete ministerial: First Blair Ministry (en) Traducir, Second Blair Ministry (en) Traducir, Third Blair ministry (en) Traducir
Membro do 52º Parlamento do Reino Unido
1 de maio de 1997 – 14 de maio de 2001 (disolución do parlamento)

Circunscrición electoral: Sedgefield (en) Traducir

Líder da oposición do Reino Unido
21 de xullo de 1994 – 2 de maio de 1997
← Margaret BeckettJohn Major →
Leader of the Labour Party (en) Traducir
21 de xullo de 1994 – 24 de xuño de 2007
← John SmithGordon Brown →
Membro do Consello Privado do Reino Unido
1994 –
Shadow Home Secretary (en) Traducir
24 de xullo de 1992 – 20 de outubro de 1994
← Roy HattersleyJack Straw →
Membro do 51º Parlamento do Reino Unido
9 de abril de 1992 – 8 de abril de 1997 (disolución do parlamento)

Circunscrición electoral: Sedgefield (en) Traducir

Shadow Secretary of State for Employment (en) Traducir
2 de novembro de 1989 – 18 de xullo de 1992
← Michael MeacherFrank Dobson →
Shadow Secretary of State for Energy and Climate Change (en) Traducir
23 de novembro de 1988 – 2 de novembro de 1989
← John PrescottFrank Dobson →
Membro do 50º Parlamento do Reino Unido
11 de xuño de 1987 – 16 de marzo de 1992 (disolución do parlamento)

Circunscrición electoral: Sedgefield (en) Traducir

Membro do 49º Parlamento do Reino Unido
9 de xuño de 1983 – 18 de maio de 1987 (disolución do parlamento)

Circunscrición electoral: Sedgefield (en) Traducir

Datos persoais
Ideoloxía políticaSocialdemocracia Editar o valor en Wikidata
RelixiónIgrexa católica Editar o valor en Wikidata
EducaciónSt John's College (en) Traducir - xurisprudencia (–1976)
Chorister School (en) Traducir (1961–1966)
City Law School (en) Traducir
Fettes College (en) Traducir
St. Peter's Boys School Editar o valor en Wikidata
Altura1,83 m Editar o valor en Wikidata
Actividade
Lugar de traballo Londres Editar o valor en Wikidata
Ocupaciónpolítico, autobiógrafo, diplomático, avogado Editar o valor en Wikidata
EmpregadorQuarteto do Oriente Médio (pt) Traducir, envoy (en) Traducir (2007–2015)
Universidade Yale Editar o valor en Wikidata
Partido políticoPartido Laborista Editar o valor en Wikidata
Participou en
3 de setembro de 2023ASEAN Business & Investment Summit 2023 (en) Traducir
16 de xaneiro de 2023Encontro Anual do Foro Económico Mundial de 2023
13 de novembro de 2022B20 Bali 2022 (en) Traducir
outubro de 2022State-owned Enterprises (SOE) International Conference (en) Traducir
26 de abril de 2022Crypto Bahamas 2022
20 de xaneiro de 2020Encontro Anual do Foro Económico Mundial de 2020
22 de xaneiro de 2019Encontro Anual do Foro Económico Mundial de 2019
23 de xaneiro de 2018Encontro Anual do Foro Económico Mundial de 2018
21 de xaneiro de 2015Encontro Anual do Foro Económico Mundial de 2015
22 de xaneiro de 2014Encontro Anual do Fórum Económico Mundial de 2014
23 de xaneiro de 2013Encontro Anual do Foro Económico Mundial de 2013 Editar o valor en Wikidata
Familia
CónxuxeCherie Blair (1980, 1980–) Editar o valor en Wikidata
FillosEuan Blair, Nicholas Blair, Kathryn Blair, Leo George Blair Editar o valor en Wikidata
PaisLeo Blair Editar o valor en Wikidata  e Hazel Elizabeth Rosaleen Corscaden Editar o valor en Wikidata
IrmánsWilliam Blair
Sarah Blair Editar o valor en Wikidata
Cronoloxía
2003communion (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
Premios

Editar o valor en Wikidata

Descrito pola fonteLentapedia
Lentapedia
Obálky knih, Editar o valor en Wikidata
Sitio webinstitute.global Editar o valor en Wikidata
IMDB: nm0086363 Facebook: instituteglobal Twitter: InstituteGC Instagram: institutegc Youtube: UCVDZOIgzxat3HNXd7h1NhqQ BNE: XX1376835 Musicbrainz: a4df2b55-be07-425f-ae67-55fb94da955c Discogs: 220878 WikiTree: Blair-1361 Editar o valor en Wikidata

É o único político laborista que foi tres veces consecutivas elixido como Primeiro Ministro. Durante estas tres lexislaturas, levou ó Reino Unido a catro conflitos internacionais: Kosovo, Serra Leoa, Afganistán e Iraq.

Dentro do seu partido, foi líder da corrente denominada "Novo Laborismo", que defende a economía de mercado fronte á postura tradicional, centrada na nacionalización dos servizos. Isto fixo que fora o branco de moitas críticas dentro do seu partido, xa os seus ideais víanse máis achegados ao Partido Conservador que ao Partido Laborista.

Familia

editar

Tony Blair naceu o 6 de maio de 1953 no Queen Mary Maternity Home na cidade de Edimburgo, Escocia fillo de Leo e Hazel Blair (nada Corscadden). Tony Blair ten dous irmáns, William Blair, o máis vello, quen traballa como barrister no Queen's Counsel, e unha irmá máis nova chamada Sarah. Blair pasou os primeiros 19 meses da súa vida no fogar familiar de Paisley Terrace na área de Willowbrae en Edimburgo. Durante este período, o seu pai traballou como inspector fiscal subalterno ao mesmo tempo que estudaba Dereito na Universidade de Edimburgo. Durante os anos 50 a súa familia viviu tres anos e medio na cidade de Adelaida, Australia, onde o seu pai era profesor de Dereito na Universidade de Adelaida. Os Blairs vivían preto da universidade, no arrabalde de Dulwich.

A finais da década dos 50 a familia volveu á Gran Bretaña, vivindo durante unha tempada na casa do padrasto e da nai de Hazel Blair en Stepps, preto da cidade de Glasgow. Máis adiante a familia mudouse a Durham, Inglaterra, onde o seu pai traballou como profesor na Universidade. Alí Tony Blair pasou o resto da súa infancia. Entre 1961 e 1966, Blair cursou os seus estudos en Durham, en 1966 foi enviado ao internado Fettes College, un importante internado de Edimburgo. Alí coñeceu a Charlie Falconer (a pupil at the rival Edinburgh Academy), whom he later appointed Lord Chancellor. He reportedly modelled himself on Mick Jagger.[15] His teachers were unimpressed with him: his biographer, John Rentoul reported that, "All the teachers I spoke to when researching the book said he was a complete pain in the backside, and they were very glad to see the back of him".[16] Blair was arrested at Fettes, having being mistaken for a burglar as he climbed into his dormitory using a ladder, after being out late.[17]

Carreira política

editar

Pouco despois de se graduar, en 1975, Blair uniuse ó Partido Laborista. A principios da década dos 80, intentou infrutuosamente ser proposto candidato por Hackney Borough. Despois, e tras ser candidato por un lugar tipicamente conservador, perdeu as eleccións, pero logrou alcanzar algo de fama dentro do partido.

En 1983, Blair ocupou, por fin, un lugar dentro da Cámara dos Comúns.

Na oposición

editar

O ascenso de Blair no seu partido despois da súa chegada ó Parlamento foi rápido. En 1988 pasou a formar parte do Shadow Cabinet (o grupo composto polos homes máis importantes da oposición), encargándose da enerxía.

Grazas a numerosas accións e á axuda de Peter Mandelson, pronto acadou grande importancia. Non obstante, o seu primeiro gran discurso (en outubro de 1990), no que falou demasiado rápido, acabou sendo un verdadeiro desastre.

Tralas eleccións de 1992, nas que o seu partido perdeu outra vez, Blair pasou a ocupar un posto máis importante no Shadow Cabinet baixo o liderado de John Smith. Trala súa morte, Blair foi elixido líder do partido en 1994.

Conversión ao catolicismo

editar

O 21 de decembro do 2007, trala súa retirada da política, Tony Blair, actual enviado especial do Cuarteto de Madrid para Oriente Medio, abandonou o anglicanismo para converterse ao catolicismo, a mesma fe profesada pola súa dona, Cherie Blair[1].

O desexo de Blair de converterse á fe católica foi un segredo a voces durante anos. Se non ocorreu durante os seus dez anos no número 10 de Downing Street foi, segundo a prensa británica, porque resultaría polémico xa que, en interpretación dalgúns expertos, a Lei de Emancipación (relixiosa) de 1829, que deu plenos dereitos civís aos católicos, impide a un membro desa relixión ser primeiro ministro.

Tamén crearía un conflito desde o punto de vista da Igrexa Anglicana xa que o primeiro ministro é quen elixe aos bispos desta confesión.

Primeiro Ministro

editar

Primeira lexislatura (1997-2001)

editar
 
Tony Blair e Bill Clinton en Florencia, Italia o 20 de novembro de 1999

Nas eleccións de 1997, o Partido Laborista gañou con grande diferenza sobre o Partido Conservador (acadou o 66% dos escanos da Cámara dos Comúns) e Blair converteuse en Primeiro Ministro do Reino Unido.

As primeiras políticas que tomou foron:

  • A dotación de independencia ó Banco de Inglaterra, que deixaba de depender dos vaivéns políticos.
  • Reformas do Parlamento. En primeiro lugar, Blair substituíu os dous períodos de 15 minutos nos que se lle preguntaba ó Primeiro Ministro por un só de media hora. Tamén introduciu unha conferencia de prensa mensual, e déuselle máis importancia ó Portavoz Oficial do Primeiro Ministro.
  • Durante a primeira lexislatura, un dos principais logros de Blair foi o asinamento do tratado de Belfast, co que se garantiu unha certa estabilidade en Irlanda do Norte
  • Introducíronse novas leis, relativas ós Dereitos Humanos, ás rexións (estableceuse unha Asemblea para Gales e un Parlamento para Escocia), reduciuse o número de persoas que dispoñían dun posto no Parlamento por herdanza, creouse unha macro-Área Metropolitana en Londres, apareceu unha lei a favor da liberade de información etc.
  • Internacionalmente, o Reino Unido entrou na guerra de Kosovo. Blair foi un dos seus principais impulsores dentro da OTAN

Segunda lexislatura (2001-2005)

editar
 
Visita de Blair á Casa Branca o 16 de abril do 2004

Os resultados das eleccións de 2001 foron practicamente iguais que os de 1997. De feito, 620 dos 641 asentos do Parlamento permaneceron nas mesmas mans. A vitoria de Blair, pois, foi cómoda[2].

Esta lexislatura viuse marcada, máis que calquera outra cousa, polos atentados do 11 de setembro de 2001. Blair aliñouse cos Estados Unidos a favor da loita contra o terrorismo; con eles, atacaron Afganistán ese mesmo ano.

En 2003, Blair levou ó seu país, xunto cos Estados Unidos e outro número de países, á Guerra de Iraq. Baseouse nas Armas de destrución masiva, ó igual có seu homólogo estadounidense, que dicía tiña Iraq (a día de hoxe, aínda non se atoparon).

Un terzo do Exército do Reino Unido de Terra acudiu á ínvasión de Iraq. Os desastres ocorridos dende entón afectaron moi seriamente á imaxe pública de Blair dentro do seu país.

En canto á política doméstica, continuáronse as políticas da primeira lexislatura. Subíronse os impostos para mellora-la educación e o sistema sanitario; en Irlanda do Norte, os problemas co IRA proseguiron; convocouse un referendo respecto da Constitución Europea que nunca se chegou a celebrar. Blair tomou políticas a favor do Protocolo de Kyoto e contra o cambio climático.

Pero tamén houbo problemas. Blair foi sometido a unha moción de censura e sufriu complicacións na saúde (problemas no corazón que o obrigaron a poñer un catéter).

Terceira lexislatura (2005-2007)

editar
 
Tony Blair e os líderes do G8 na reunión de Gleneagles, Escocia, o 7 de xullo do 2005

Nas eleccións de 2005, o apoio ó laborismo foi máis reducido que nas dúas anteriores, probablemente pola Guerra de Iraq[3].

Así e todo, o partido de Blair gañou de novo as eleccións. A política internacional ten marcado este mandato ata a actualidade. Os conflitos na UE (polo rexeitamento da Constitución Europea[4] e polo coñecido como cheque británico) saldáronse con bos resultados por parte do Goberno británico.

O 6 de xullo de 2005, anunciábase en Singapur que os Xogos Olímpicos de 2012 ían ter lugar en Londres[5]. Apenas un día máis tarde, o 7 de xullo, tiña lugar un masacre terrorista nesta mesma cidade, a través dunha serie de atentados no metro e no autobús, no que morreron cincuenta e seis persoas e sobre setecentas quedaron feridas[6]. Pouco despois ese mes, o 21 de xullo, volvía a haber atentados na mesma cidade[7]. Isto tivo efectos diversos na opinión sobre Blair. Por un lado, moitos creron que eses atentados eran consecuencia da actuación británica en Iraq; por outro, a meirande parte dos británicos aprobaron a xestión que fixera Blair neses momentos de crise.

En novembro do 2005, viu derrotado na Cámara dos comúns (ao non recibir o apoio de tódolos membros do seu partido) o seu proxecto de lei antiterrorista para aumentar a 90 días o período de detención preventiva de sospeitosos de terrorismo. Diversos escándalos relacionados con algúns dos seus ministros, así como o que destapou presuntas irregularidades no financiamento do Partido Laborista, puxeron ao seu goberno nunha situación difícil en abril do 2006. Horas despois de que o laborismo sufrise unha severa derrota nas eleccións locais celebradas en Inglaterra o 4 de maio dese mesmo ano[8], Blair efectuou unha reestruturación do seu gabinete[9], que, entre outros cambios, supuxo o acceso de Margaret Beckett a Asuntos Exteriores (substituíndo a Jack Straw) e de John Reid a Interior, anunciando a súa retirada o 9 de maio do 2007[10].

O 27 de xuño do 2007 dimitiu como Primeiro Ministro, sendo sucedido por Gordon Brown[11][12]. Tamén dimitiu como membro da Cámara dos Comúns, e foi proposto como "enviado para a paz" ao Oriente Medio[13], representando á Unión Europea, os Estados Unidos, Rusia e as Nacións Unidas.

  1. http://www.galiciae.com/nova/4329.html?lang=gl Arquivado 04 de febreiro de 2012 en Wayback Machine. Tony Blair confirma a súa conversión ao catolicismo
  2. http://www.lavozdegalicia.es/hemeroteca/2001/06/08/604241.shtml?idioma=galego Arquivado 11/03/2016, en Wayback Machine. Hague, decepcionado polo resultado das urnas, dimite como líder dos «tories»
  3. http://www.lavozdegalicia.es/hemeroteca/2004/06/12/100000050768.shtml?idioma=galego[Ligazón morta] Tony Blair recibe un duro castigo nas urnas pola invasión de Iraq
  4. http://www.lavozdegalicia.es/hemeroteca/2005/06/03/3787426.shtml?idioma=galego[Ligazón morta] A «vía Blair» para relegar a Unión a un mero mercado
  5. http://www.lavozdegalicia.es/hemeroteca/2005/07/06/3877433.shtml?idioma=galego Arquivado 12/03/2016, en Wayback Machine. Londres acaba co soño olímpico de Madrid 2012
  6. http://www.lavozdegalicia.es/hemeroteca/2005/07/07/3881499.shtml?idioma=galego Arquivado 12/03/2016, en Wayback Machine. Catro bombas provocan 56 mortos en Londres
  7. http://www.lavozdegalicia.es/hemeroteca/2005/07/21/3918021.shtml?idioma=galego Arquivado 12 de marzo de 2016 en Wayback Machine. Catro bombas de escasa potencia devolven o terror e o caos a Londres
  8. http://www.lavozdegalicia.es/hemeroteca/2006/05/05/4747606.shtml?idioma=galego Arquivado 12/03/2016, en Wayback Machine. O «tory» Cameron aparece como o gran vencedor dos comicios
  9. http://www.lavozdegalicia.es/hemeroteca/2006/05/05/4747607.shtml?idioma=galego[Ligazón morta] Cambios no Goberno de Blair
  10. http://www.lavozdegalicia.es/hemeroteca/2007/05/09/5790749.shtml?idioma=galego[Ligazón morta] Do grupo de rock ao trío dos Azores
  11. http://news.bbc.co.uk/2/hi/uk_news/politics/6245682.stm Brown is UK's new prime minister (Inglés)
  12. http://www.lavozdegalicia.es/hemeroteca/2007/06/26/5931979.shtml?idioma=galego Arquivado 12 de marzo de 2016 en Wayback Machine. O último día dun primeiro ministro
  13. http://news.bbc.co.uk/2/hi/uk_news/politics/6244358.stm Blair appointed Middle East envoy (Inglés)

Véxase tamén

editar

Ligazóns externas

editar
Predecesor:
John Major
Primeiro Ministro do Reino Unido
1997 - 2007
Sucesor:
Gordon Brown