Serra do Candán

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Candán.

A serra do Candán é unha serra galega que se estende ao longo dos concellos de Forcarei, Lalín, Silleda, Beariz e O Irixo. Atópase na dorsal galega e é onde nacen os ríos Lérez, o Umia e varios afluentes do Deza. É unha zona especial de conservación (ZEC).

Serra do Candán

Tipo	serra Zona de especial conservación espazo natural protexido Zonas de especial protección dos valores naturais
Localización
División administrativa	Forcarei, España, Lalín, España, Silleda, España, Beariz, España e O Irixo, España
42°06′06″N 8°04′04″O
Cordilleira	Dorsal galega
Características
Superficie	10.746,89081 ha
World Database on Protected Areas
Identificador	349434
Área protexida da rede Natura 2000
Identificador	ES1140013
Historia
Data de creación ou fundación	2004

No outono do cerne Candán
deitan as fontes do Lérez:
no baixo, ao pé do regato
sorrí a Santiña de Montes
nun convento destellado

Avelino Cachafeiro

Características

A maior parte das rochas da serra está constituídas por granitos e xistos, morfoloxicamente a superficie é achairada, a súa orientación é paralela á costa o que fai que sexa responsable do coñecido como efecto Föhn que fai que as frontes húmidas procedentes do Atlántico ascendan ao chegar á vertente occidental da serra do Candán, arrefriando ao ter que elevarse e como consecuencia condénsanse a auga, que descarga como chuvia antes de chegar ao cume, mentres a vertente do sotavento recibe o aire fresco que vai quecendo ao perder altura.

Cumes

Os principais cumes son o Alto de San Bieito -tamén chamado monte de San Bento- (1017 metros), O Coco (969 metros), Seixiños Brancos (905 metros), Chamor (815 metros) e Alto de San Sebastián (750 metros). A serra do Candán está incluída na Rede Natura pola riqueza dos seus ecosistemas, que varían desde os bosques de galería e as fragas nas zonas de menos altitude e nas ribeiras dos ríos, ata o monte baixo de toxo, carqueixa, queiroga e xesta. Entre a fauna presente no Candán destacan especies en perigo de extinción como o bufo real e a aguia real, xunto con especies máis comúns como o azor, o miñato, a curuxa, o lobo, o gato bravo, a denosiña e o raposo.

Véxase tamén

Bibliografía

• As montañas de Galiza. A Nosa Terra, 2006. ISBN 84-8341-126-1

Outros artigos

• Río Lérez