Requiario

Requiario ou Rechiarius (e tamén pode escribirse Reckiario), finado en decembro de 456, foi o terceiro monarca suevo que gobernou o Reino de Galicia, desde o ano 448 (ano no que ascendeu o trono trala morte do seu pai Requila) ata a súa morte. Foi o primeiro rei xermánico de toda Europa que adoptou o catolicismo, e un dos máis innovadores e belixerantes de entre os monarcas suevos.

Requiario
Rei do Reino Suevo de Galicia
Estatua de Requiario no Palacio Real de Madrid.
Reinado	448 - 456
Coroación	448
Falecemento	decembro de 456
Predecesor	Requila
Sucesor	Aguiúlfo (no norte) Frantán (no sur)
Proxenitores	Requila

Índice

Achegamento ós galaicorromanos

Logrou romper algunhas barreiras entre os galaicorromanos, a poboación autóctona do antigo Reino de Galicia, e os suevos, recentemente chegados, por dous motivos:

• Aínda que non fora por obra súa, foi o primeiro rei suevo que naceu no Reino de Galicia, o cal fixo que no seu novo goberno houbese xa dirixentes con educación romana.
• Foi o primeiro rei católico que gobernou Galicia, e converteu ó pobo dos suevos a esta relixión no ano 449 (catholicus factus segundo Historia Suevorum de Isidoro de Sevilla). Isto fixo caer a este rei na graza dos galaicorromanos, que eran, coma el, católicos. Antes deste acontecemento, os suevos eran arianos. Este feito fixo que o antigo Reino de Galicia fose o primeiro reino católico e deu paso á mestura entre a poboación xermánica e a galaicorromana.

Economía

Requiario foi pioneiro tamén na economía: foi o primeiro que cuñou a súa propia moeda, substituíndo nelas o seu retrato polo do emperador do Imperio Romano Honorio pero poñendo o seu propio nome no reverso, cuñando en gran cantidade o que constataría o mantemento da actividade económica durante o período suevo.

As súas moedas, chamadas sílicuas, eran de prata e seguía o modelo romano, que mantén o nome e a imaxe de Honorio, pero coa lenda latina IVSSVRECHIARI REGES. Tanto a súa conversión ao catolicismo coma a emisión de moeda propia pódense enmarcar na súa cobiza de crear un reino suevo que abranguese toda a Península Ibérica.

Estatua de Requiario no Museu Nogueira da Silva de Braga.

Política exterior

Ó contrario que os seus antecesores, decidiu aumentar as súas fronteiras. Casou no ano 449 coa filla de Teodoredo e irmá do rei visigodo Teodorico I, para ter un aliado contra os romanos.

Invadiu o territorio dos vascóns pertencente formalmente á provincia Tarraconense, chegando a dominar parte da conca do Ebro e percorreu as zonas de Zaragoza e Lleida. Acordou no 453 cos romanos, tras a batalla dos Campos Cataláunicos (451) entre un exército romano-visigodo e os hunos, retirarse deses territorios, pero incumpriu o acordado no 456 ao emprender accións na Cartaxinense e seguir tras unhas conversas fracasadas cos visigodos pola Tarraconense.

Isto fixo que o recentemente entronizado rei visigodo Teodorico II vira que o reino suevo se estaba fortalecendo demasiado. Teodorico II foi decididamente prorromano, así que levou ós seus exércitos co apoio do emperador Avito e das tropas auxiliares de burgundios contra Requiario, a quen derrotou na batalla do río Órbigo o 5 de outubro de 456.

Morte

Requiario refuxiouse en Porto, de onde fuxiu en barco a Roma, onde tiña un amigo chamado Recimiro que o podería axudar. Non obstante, unha tempestade fíxolle volver a terra, onde foi apresado polos visigodos e decapitado, e converteuse no primeiro rei suevo que morreu asasinado.

Requiario Rei Suevo Nacemento: ? Falecemento: 456
Títulos Reais
Precedido por Requila	Rei de Galicia 448–456	Sucedido  por Aguiúlfo (no norte) e Frantán (no sur)
Outros títulos
Precedido por Requila	Reis dos Suevos 448–456	Sucedido  por Aguiúlfo (no norte) e Frantán (no sur)

Véxase tamén

Bibliografía

• López Carreira, A; Fernández Cal, T. Os reis de Galicia. A Nosa Terra. Vigo, 2003. ISBN 84-96203-27-1.

Outros artigos

• Lista de monarcas de Galicia