Pedionomus torquatus
| Pedionomus torquatus | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Pedionomus torquatus femia
| |||||||||||||||||||
| Estado de conservación | |||||||||||||||||||
 Crítico[1] | |||||||||||||||||||
| Clasificación científica | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| Nome binomial | |||||||||||||||||||
| Pedionomus torquatus Gould, 1841 | |||||||||||||||||||
Pedionomus torquatus é unha especie de ave da orde dos caradriformes, suborde dos escolopacios, a única representante da familia dos pedionómidos, e do seu único xénero, Pedionomus.[2]
Endémica do sueste de Australia, encóntrase en perigo de extinción.[1] A maior parte da súa poboación actual encóntrase na rexión da Riverina, en Nova Gales do Sur.[3][4]
Taxonomía editar
Descricións editar
A familia foi descrita en 1856 polo naturalista, político e ornitólogo francés Charles Lucien Bonaparte.
O xénero e máis a especie foran descritas en 1841 polo naturalista e ornitólogo inglés John Gould.
Etimoloxías editar
O nome científico da familia, Pedionomidae, está formado, segundo a norma, sobre a base Pedionom- raíz do nome do xénero Pedionomus, coa adición do sufixo do latín científico -ĭdae, propio dos nomes das familias de animais.
O nome científico do xénero, Pedionomus, está tirado do grego antigo πεδίονομος pedíonomos, "habitante das chairas con prados", termo formado polos elementos πεδί pedi-, de πεδίον pedíon "chan", "chaira" e -νομος -nomos, de νομός nomós, "prado".[5]
O epíteto específico, torquatus, deriva do adxectivo latino torquatus, -a, -um. Literalmente, "adornado cun colar", de torquēs, -is, colar + -atus.[6]
Nota taxonómica editar
Esta ave australiana, antes considerada unha especie dos turnícidos, é unha limícola emparentada cos tinocóridos de Suramérica.[7]
Características editar
Pedionomus torquatus é unha ave terrestre parecida aos paspallás, que mide entre 15 e 19 cm de lonxitude. É unha ave tan atípica que se sitúa nunha familia propia. O macho adulto é de cor parda clara nas partes superiores, coas inferiores de cor branca leonada e con media lúa negra. A femia adulta é sustancialmente máis grande que o macho, e prsenta un distintivo colar negro con manchas brancas. Teñen un excelente camuflaxe e escóndense rapidamente ante calquera perturbación.
De achegarese demasiado a eles, correrán en lugar de voar. As femias poñen catro ovos, que incuba o macho.[8]
Ameazas editar
O cultivo de pastos autóctonos extinguiu practicamente as especies do sur de Australia Meridional e de Victoria, e está aumentando no norte de Victoria e na Riverina de Nova Gales do Sur.[3][4] Aínda que se deixe recuperar o hábitat seguirá sendo inadecuado durante décadas; porén, cunha xestión adecuada, os espécimes de Pedionomus torquatus poderían regresar talvez dentro de 20 anos.[9] Onde sobreviven, moitas veces son demasiado poucos e están dispersos para poderse reproduciren axeitadamente. Os altos niveis de pastoreo provocan a súa desaparición, posibelmente porque as aves fanse vulnerábeis aos depredadores,[10] O pastoreo insuficiente despois das precipitacións xeneralizadas e do crecemento da herba tamén provocará o abandono de prados que se fan demasiado densos para esta especie das chairas.[10]. Os pesticidas para o control da lagosta poden matar as aves, directa ou indirectamente, a través da cadea alimentaria.[11] Outras ameazas potenciais para a especie inclúen a depredación por raposos e especies nativas, a falta de réximes de queima adecuados, a plantación de árbores en prados ou preto deles, os incendios forestais, os cazadores de paspallás disparándolles por erro e o cambio climático, incluíndo eventos climáticos extremos como a seca (que parece ter un grande impacto na especie) e as inundacións, que dificultan a xestión do hábitat e poden dificultar a recuperación da poboación.[1]
Estado de conservación editar
A Unión Internacional para a Conservación da Natureza e dos Recursos Naturais, tendo en conta que esta especie ten un pequeno tamaño de poboación, que comprende menos de 1 000 individuos maduros, e a perda e degradación do seu hábitat de pradarías continúa e as aves abandonan sitios que xa non son axeitados. Por estes motivos o seu status está avaliado como CR (en perigo crítico de extinción).[1]
Notas editar
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 BirdLife International (2022): Pedionomus torquatus na Lista vermella da UICN. Versión 2022-1. Condultada o 11 de setembro de 2022.
- ↑ Pedionomus torquatus Gould, 1841 no GBIF. Consultado o 10 de setembro de 2022.
- ↑ 3,0 3,1 Garnett, S. T.; Szabo, J. K. & Dutson, G. (2011): The Action Plan for Australian Birds 2010. Collingwood: CSIRO Publishing. ISBN 978-0-6431-0368-9.
- ↑ 4,0 4,1 Parker, D., Nugent, D., Baker-Gabb, D. G., Antos, M. & Garnett, S. T. (2021): "Plains-wanderer Pedionomus torquatus". En: S. T. Garnett & G. B. Baker, eds. The Action Plan for Australian Birds 2020. Melbourne: CSIRO Publishing. ISBN 978-1-4863-1190-3, pp. 257-259.
- ↑ Pedionomus no Merriam-Webster Dictionary.
- ↑ torquate no Merriam-Webster Dictionary.
- ↑ plains-wanderer na Enciclopedia Británica.
- ↑ Archibald, George W. (1991): "Pedionomus torquatus" en Forshaw, Joseph, ed. Encyclopaedia of Animals: Birds. London: Merehurst Press. ISBN 978-1-8539-1186-6, p. 101.
- ↑ Antos, M. (2014): Northern Plains Grassland Fauna Surveys at Terrick Terrick National Park. July 2013-June 2014. Progress Report. Melbourne: Parks Victoria.
- ↑ 10,0 10,1 Baker-Gabb, D., Antos, M. & Brown G. (2016): "Recent decline of the critically endangered Plains-wanderer (Pedionomus torquatus), and the application of a simple method for assessing its cause: changes in grassland structure". Ecological Management and Restoration 17 (3): 235-242.
- ↑ Commonwealth of Australia (2016): National Recovery Plan for the Plains-wanderer (Pedionomus torquatus) Camberra: Goberno de Australia. Department of the Environment.
Véxase tamén editar
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Pedionomus torquatus  |
| Wikispecies posúe unha páxina sobre: Pedionomus torquatus |
Bibliografía editar
- del Hoyo, Josep, Andrew Elliott & Jordi Sargatal, eds. (1996): Handbook of the Birds of the World. Volume 3. Hoatzin to Auks. Barcelona, España: Lynx Edicions. ISBN 978-84-8733-420-7.
- Harrison, Colin J. O. (1991): Encyclopaedia of Animals: Birds. London, UK: Merehurst Press. ISBN 1-8539-1186-0.
Outros artigos editar
Ligazóns externas editar
- Pédionome errant. Pedionomus torquatus en Oiseaux.net (en francés).
- Pedionomus torquatus Gould 1840 na EOL.