Lebre europea

A lebre europea (Lepus europaeus) é unha especie de mamífero lagomorfo da familia dos lepóridos.

Lebre europea
Lepus europaeus

Pouco preocupante^[1]

Reino:	Animalia
Filo:	Chordata
Subfilo:	Vertebrata
Clase:	Mammalia
Subclase:	Theria
Infraclase:	Placentalia
Orde:	Lagomorpha
Familia:	Leporidae
Xénero:	Lepus
Especie:	L. europaeus

Nome binomial

Lepus europaeus
Pallas, 1778

Área de distribución da lebre europea
(vermello: nativa; violeta: introducida)

Subespecies

Véxase o texto

Ë unha das principais pezas de caza.

Taxonomía

Descrición

A especie foi descrita en 1778 por Peter Simon Pallas.^[2]^[3] en Nova Spec. Quad. Glir. Ord.: 30.^[2]

Subespecies

Na especie recoñécense as subespecies seguintes:^[2]^[3]

Lepus europaeus caspicus Hemprich & Erhenberg, 1832
Lepus europaeus connori Robinson, 1918
Lepus europaeus creticus Barrett-Hamilton, 1903
Lepus europaeus cyprius Barrett-Hamilton, 1903
Lepus europaeus cyrensis Satunin, 1905
Lepus europaeus europaeus Pallas, 1778
Lepus europaeus hybridus Desmarest, 1822
Lepus europaeus judeae Gray, 1867
Lepus europaeus karpathorum Hilzheimer, 1906
Lepus europaeus medius Nilsson, 1820
Lepus europaeus occidentalis de Winton, 1898
Lepus europaeus parnassius Miller, 1903
Lepus europaeus ponticus Ognev, 1929
Lepus europaeus rhodius Festa, 1914
Lepus europaeus syriacus Hemprich & Ehrenberg, 1832
Lepus europaeus transsylvanicus Matschie, 1901

Características

É a lebre de maior tamaño das tres que habitan na Península Ibérica. Sen dimorfismo sexual acentuado, as femias son algo máis pesadas que os machos. As extremidades e as orellas son longas, estas últimas co extremo de cor negra (como toda as especies do xénero Lepus). A pelaxe é de cor parda amarelada, a excepción da zona ventral, que é abrancuxada.

Hábitat e distribución

Hábitat

De orixe esteparia, vive sobre todo en zonas agrícolas despexadas, tanto nas chairas como nas mesetas e, excepcionalmente, tamén nos bosques de certa extensión, ou nas montañas. Altitudinalmente esténde desde o nivel do mar até a alta montaña, onde pode chegar até os 2 000 m.

Distribución

Lebre europea nun billete dun rublo belaruso

A súa área de distribución natural abrangue case toda Europa (está ausente no norte da península Escandinava, de gran parte da Península Ibérica e dalgunhas illas do Mediterráneo. Tamén se encontra no Norte de África e en Asia Occidental. A súa área de expansión está medrando na actualidade, especialmente nos países da antiga URSS.

En España localízase desde a [[Cataluña|costa catalá] ao norte do Ebro, até a rexión central de Asturias, e desde o sur aragonés, os páramos burgaleses e palentinos até a fronteira de Francia.

Foi introducida no leste de América do Norte e en Sur (no Cono Sur), en Siberia, en Australia e en Nova Zelandia.

Costumes

A diferenza do coello, a lebre ocúltase en depresións pouco profundas do solo, xa que conta para camuflarse coa súa coloración mimética. Con excepción do período de celo, vive solitaria. O celo dura de xaneiro a outubro, e os lebratos nacen xa cubertos de pelo e cos ollos abertos.

Depredadores

Son presa habitual do lobo (Canis lupus), o raposo (Vulpes vulpes), o gato montés (Felis silvestris) de grandes aves rapaces.

Patoloxías

Sofren diversas enfermidades, favorecidas polas repoboacións, como a síndrome da lebre parda, que provocou elevadas mortalidades en Europa e chegou a España en 1991 e a tularemia, doenza perigosa pola súa posíbel transmisión ao home.