Karl Ernst von Baer

Karl Ernst Ritter von Baer, de nome completo Karl Ernst, Ritter von Baer, Edler von Huthorn (en ruso: Карл Эрнст фон Бэр, tamén Karl Maksimovich Bae, Карл Макси́мович Бэр), nado en Piep, no condado de Lääne-Viru o 28 de febreiro de 1792 e finado en Dorpat, Tartu, o 28 de novembro de 1876, foi un científico e explorador estoniano, da Rusia imperial, pero de orixe xermano-báltica, que escribiu gran parte da súa obra en alemán.

Karl Ernst von Baer
Nacemento	17 de febreiro de 1792 e 28 de febreiro de 1792
Lugar de nacemento	Piibe
Falecemento	16 de novembro de 1876 e 28 de novembro de 1876
Lugar de falecemento	Tartu
Nacionalidade	Imperio Ruso
Etnia	Alemáns do Báltico
Alma máter	Imperial University of Dorpat e Universidade de Würzburg
Ocupación	explorador, antropólogo, zoólogo, médico, biólogo, entomólogo, catedrático, botánico, Terratenente, botanical collector e fisiólogo
Pai	Johann Magnus von Baer
Fillos	Karl Julius Friedrich von Baer, Alexander Andreas Ernst von Baer, August Emmerich von Baer e Hermann Theodor von Baer
Premios	Medalla Copley, Orde do Mérito das Ciencias e as Artes, Constantin Medal, Ordem Maximiliana da Baviera para Ciência e Arte, Fellow of the American Academy of Arts and Sciences, Foreign Member of the Royal Society, Prémio Montyon, Order of Saint Stanislaus, Ordem de São Vladimir e Order of Saint Anna, 1st class
Na rede
[ editar datos en Wikidata ]

Fundador da embrioloxía, cultivou diversas ciencias, entre as que destacan varias áreas da bioloxía, a xeoloxía, a meteoroloxía e a xeografía. Na última etapa da súa vida científica, explorou a Rusia europea e Escandinavia. Foi cofundador da Sociedade Xeográfica Rusa, o primeiro presidente da Sociedade Entomolóxica Rusa e membro da Academia Rusa de Ciencias.

Traxectoria

Retrato de von Baer na última etapa da súa vida, empregado como base para o billete de 2 coroas estonas.

Karl Ernst von Baer nun billete de dúas coroas estonianas

Naceu no seo dunha familia aristócrata xermano-báltica na herdade de Piibe. En 1817 fíxose profesor na Universidade de Königsberg. En 1821 pasou a ser catedrático de zooloxía e en 1826, de anatomía. Despois dalgún contacto, en 1834 foi vivir a San Petersburgo e uniuse á Academia de Ciencias de San Petersburgo, primeiro en zooloxía (1834-46) e logo en anatomía comparada e fisioloxía (1846-62). Alí interésase non só pola anatomía, senón tamén pola ictioloxía, etnografía, antropoloxía e xeografía. Mentres en Königsberg se ocupara da embrioloxía, aquí embárcase en numerosas investigacións de campo, ata abordar a exploración da illa de Nova Zembla. Os últimos anos da súa vida (1867–76), xa en Dorpat (Tartu) entrou nunha polémica científica contra Darwin por non satisfacerlle unha teoría que non distinguía os catro bauplans ou planos estruturais básicos dos animais: vertebrados, articulados, moluscos e radiados. Von Baer estudou o desenvolvemento embrionario dos animais, descubrindo o estadio do desenvolvemento de blástula e da notocorda nos vertebrados.

Conxuntamente con Heinz Christian Pander e sobre a base do traballo de Wolff, describiu a teoría do desenvolvemento das capas xerminativas ou tres follas embrionarias (ectoderma, mesoderma e endoderma) en diversas especies, o cal establece as bases para a embrioloxía comparativa, que plasmou no libro "Sobre o a Historia do Desenvolvemento dos Animais" en 1828. Xa en 1826 descubrira o óvulo dos mamíferos, que precedeu en máis dun século á descrición do primeiro óvulo humano por Edgar Allen en 1928. En 1827, completou o estudo sobre a xénese dos mamíferos e humanos a partir de ovos Ovi Mammalium et hominis genesi para Academia da Ciencia de San Petersburgo (publicado en Leipzig).

Obra científica

Embrioloxía

As súas achegas a esta ciencia resúmense na formulación do que se coñeceron como leis de Baer da embrioloxía:

1. Características xerais do grupo ao que pertence un embrión desenvolver antes de características especiais.
2. As relacións estruturais xerais son igualmente formado antes que apareza o máis específico.
3. A forma de calquera embrión non converxe sobre outras formas definidas, pero sepárase a partir deles.
4. O embrión dunha forma animal superior non se asemella ao adulto doutra forma animal, como un a menos evolucionado, pero só o seu embrión.

O seu traballo influíu nas teorías evolutivas contemporáneas, empregando os seus estudos embriolóxicos tanto por Haeckel para apoiar o recapitulacionismo, como polo darwinismo. Ambas teorías recibiron as súas críticas por motivos diferentes.

Estudo de embrións de polo en desenvolvemento publicado por von Baer no seu libro "Sobre a historia do desenvolvemento dos animais."

Outras ciencias

O termo lei de Baer tamén se aplica á proposición non confirmada de que no hemisferio norte, a erosión ocorre principalmente na marxe dereita dos ríos, e no Hemisferio Sur, á ribeira esquerda. Na súa formulación máis completa: a erosión dos ríos depende da dirección de fluxo, así, por exemplo, no Hemisferio Norte, un río que flúe de norte a sur, de acordo coa teoría, erosiona a súa marxe dereita, mentres que no mesmo hemisferio, un río que flúe de norte a sur erosiona a súa esquerda, debido ao efecto Coriolis.

Baer estaba interesado na parte norte de Rusia, e explorou Nova Zembla, en 1837 para a obtención de espécimes biolóxicos. Outras viaxes levárono ao Mar Caspio, o Cabo Norte, e a Lapland. Foi nesta época na que se converteu nun dos fundadores da Sociedade Xeográfica Rusa.

Carta de Nova Zembla de 1873, explorada previamente por Baer.

Tamén destacou nos primeiros estudos sobre o tempo biolóxico - a percepción do tempo en diferentes organismos.

Obra publicada

• "De ovi mammalium et hominis genesi". Epistolam ad Academiam Imperialem Scientiarum Petropolitanam dedit Carolus Ernestus a Baer. "Cum tabula aenea. LipsiaeSumptibus L. Vossii" (1827). OL20432687M
• Über Entwickelungsgeschichte der Thiere. Beobachtung und Reflexion. Königsberg, Bei den Gebrüdern Bornträger (1828-1837).
• Beiträge zur Kenntniss des Russischen Reiches und der angränzenden Länder Asiens. Kaiserlichen Akademie der Wissenschaften (1839, xunto a Grigoriĭ Petrovich Gelʹmersen).
  

  Mapa da península de Taymir. Ao norte, vese o río Taymyr, á desembocadura do cal se atopa a illa Baer ou Bera, de pouco máis dun quilómetro de ancho, dedicada a Karl Ernst von Baer.
• "Der Bau des centralen Nervensystemes der ungeschwänzten Batrachier: untersucht und beschrieben", von Dr. E. Reissner. Mit einem Atlas von zwölf Tafeln. Tartu Ülikool (1864, xunto a E. Reissner).

Honores póstumos

Unha estatua na súa honra se pode atopar en Toome Hill en Tartu, así como en Lasila Manor, de Estonia, e no Museo Zoolóxico de San Petersburgo. Antes da conversión de Estonia ao euro, o billete de 2 coroas estonianas levaba o seu retrato. A illa Baer no mar de Kara foi bautizada na súa honra polas súas importantes contribucións á investigación de meteoroloxía do Ártico entre 1830 e 1840.

Véxase tamén

Outros artigos

• Caspar Friedrich Wolff
• Charles Darwin
• Wilhelm His