George Porter

químico británico

George Porter, Barón Porter de Luddenham, OM, FRS, nado o 6 de decembro de 1920 en Stainforth (Inglaterra) e finado o 31 de agosto de 2002 en Canterbury (Inglaterra), foi un químico e profesor de universidade inglés galardoado co Premio Nobel de Química do ano 1967.

George Hornidge Porter
Nobel prize medal.svg
George Porter Nobel.jpg
Datos persoais
Nacemento6 de decembro de 1920
LugarStainforth Reino Unido Reino Unido
Falecemento31 de agosto de 2002
LugarCanterbury Reino Unido Reino Unido
ResidenciaReino Unido Reino Unido
Nacionalidadeinglés
Cónxuxe
  • FillosJohn Brooke Porter e Andrew Christopher George Porter
    Actividade
    Campo
  • Química
  • Alma máter
  • Universidade de Leeds
  • Director de teseRonald George Wreyford Norrish
    Contribucións e premios
    Coñecido por
  • reaccións químicas extremadamente rápidas
  • Premios
  • Premio Nobel de Química (1967)
  • Orde do Imperio Británico (1972)
  • Order of Merit (1989)
  • editar datos en Wikidata ]

    TraxectoriaEditar

    Naceu en Stainforth, condado de Yorkshire. Realizou os seus estudos de química na Universidade de Leeds onde se licenciou. Durante a segunda guerra mundial alistouse na Mariña Real Británica como voluntario e ao terminar esta estivo axudando a Ronald George Wreyford Norrish da Universidade de Cambridge. Posteriormente traballa como profesor na Universitat de Shefield e como chanceler da Universidade de Leicester entre 1984 e 1995.

    Membro da Royal Society de Londres, da que foi presidente entre 1985 e 1990. En 1972 recibe a Orde do Imperio Británico de mans da raíña Isabel II do Reino Unido, en 1989 foille concedida a Orde do mérito, en 2002 trasládase á súa residencia de Canterbury, situada no condado de Kent.

    Investigación científicaEditar

    Inicia a súa carreira científica á beira de Ronald Norrish, realizando estudos sobre as reaccións químicas que se realizan a gran velocidade. Realizou traballos sobre as partículas de clorina e o equilibrio entre átomos e moléculas.

    En 1967 foi galardoado co Premio Nobel de Química "polas súas investigacións sobre as reaccións químicas extremadamente rápidas, que son causadas por destrución do equilibrio debido a un curto impulso enerxético", premio que comparte co británico Ronald Norrish e o alemán Manfred Eigen.

    Véxase taménEditar

    Outros artigosEditar

    Ligazóns externasEditar

    Predecesor:
    Robert S. Mulliken
    Premio Nobel de Química
     

    1967
    con Manfred Eigen
    e Ronald George Wreyford Norrish
    Sucesor:
    Lars Onsager