Florencio Vaamonde

escritor galego

Florencio Vaamonde Lores, nado en Ouces (Bergondo) o 2 de abril de 1860 e finado na Coruña o 19 de outubro de 1925,[1] foi un historiador e escritor galego. O seu irmán César foi un destacado historiador.

Modelo:BiografíaFlorencio Vaamonde

Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento2 de abril de 1860 Editar o valor en Wikidata
Ouces, España Editar o valor en Wikidata
Morte19 de outubro de 1925 Editar o valor en Wikidata (65 anos)
A Coruña, España Editar o valor en Wikidata
Actividade
OcupaciónFuncionario de Facenda
EmpregadorIrmandades da Fala
Membro de
Xénero artísticoPoesía, prosa e ensaio
Familia
IrmánsCésar Vaamonde Lores Editar o valor en Wikidata
Sinatura Editar o valor en Wikidata

BNE: XX1144442 BUSC: vaamonde-lores-florencio-1860-1925

Traxectoria

editar

Nado en Bergondo no seo dunha familia fidalga que en 1878 se trasladou á Coruña. Alí pasou a súa vida traballando como funcionario de Facenda. Florencio Vaamonde foi un escritor do Rexurdimento, preocupado pola lingua galega e polo esplendor da súa literatura. Foi un dos membros fundadores da Real Academia Galega (1906)[2] e colaborou na Revista Gallega de Galo Salinas. Vaamonde Lores quixo introducir novas correntes e tendencias na nosa literatura. Quizais guiado pola súa condición de historiador, creou o primeiro poema épico escrito no noso idioma, Os Calaicos 1894, que canta as fazañas de María Pita (mito que sería modificado en épocas posteriores por motivos ideolóxicos). Da lectura das súas obras despréndese a vontade de crear unha lingua culta.

Alén disto, abrazou a ideoloxía rexionalista e acudiu aos faladoiros da Cova Céltica, que se celebraban na libraría que Uxío Carré Aldao tiña na Coruña.

 
De pé, de esquerda a dereita, Uxío Carré Aldao, Florencio Vaamonde Lores, Francisco Tettamancy e Eladio Rodríguez González. Sentados, José Ogea, Manuel Murguía, Manuel Curros Enríquez e Andrés Martínez Salazar, na Coruña, en outubro de 1904.

Tamén fixo unha labor de tradución dos clásicos greco-latinos ao galego, como Odas de Anacreonte (1897).[3] Usou os pseudónimos "Xan de Ouces", "Fulvio Vergodense", "Pedro de Aldarete" e "Jan Silvóso de Bouzós".

Poesía

editar
  • Bestas bravas, 1923.
  • Anxélica, 1925, Lar.

Ensaio

editar
  • Historia de Betanzos, 1886.
  • Resume da Historia de Galicia, 1899.[5]
  • Historia de la Agricultura en Galicia, 1910.

Galería de imaxes

editar
  1. "Florencio Vaamonde". El Ideal Gallego. 20 de outubro de 1925. p. 5. 
  2. "Florencio Vaamonde Lores". Real Academia Galega. 
  3. "Florencio Vaamonde, un pioneiro na tradución dos clásicos grecolatinos". Real Academia Galega. 20 de outubro de 2015. 
  4. "Os Calaicos. Poema en cuatro cantos". Arquivado dende o orixinal o 11 de febreiro de 2021. Consultado o 27 de xuño de 2013. 
  5. "Resume da Historia de Galicia". Arquivado dende o orixinal o 11 de febreiro de 2021. Consultado o 27 de xuño de 2013. 

Véxase tamén

editar

Bibliografía

editar

Outros artigos

editar

Ligazóns externas

editar