Eunapio
Eunapio de Sardes (en grego: Εὐνάπιος) nado en Sardes cara o 349 e finado contra o 420, foi un sofista, historiador e biógrafo coñecido principalmente pola súa obra Vida dos sofistas, escrita entre 396 e 399 e que consta de biografías de filósofos neoplatónicos, retóricos e doutores.[1]
Biografía | |
---|---|
Nacemento | c. 349 ![]() Sardes ![]() |
Morte | década de 420 (>414) ![]() |
Datos persoais | |
País de nacionalidade | Roma Antiga ![]() |
Relixión | Politeísmo ![]() |
Actividade | |
Ocupación | historiador , escritor , filósofo , biógrafo ![]() |
Período de tempo | Imperio Romano ![]() |
Profesores | Crisâncio de Sardes (pt) ![]() ![]() ![]() |
Lingua | Grego antigo ![]() |
Obra | |
Obras destacables
| |
![]() |
Esta páxina ou sección está a editarse nestes intres. Para evitar posibles conflitos de edición, non edites esta páxina ou sección mentres vexas esta mensaxe. Revisa o historial de edicións para saber quen traballa nela. O usuario MAGHOI (conversa · contribucións) realizou a última edición na páxina hai 14 segundos. O tempo máximo de presenza deste marcador é dun mes dende a última edición do usuario que o puxo; pasado ese tempo debe retirarse. |
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/5a/Eunapios_von_Sardes.jpg/220px-Eunapios_von_Sardes.jpg)
Traxectoria
editarVida
editarEunapio era natural de Sardes, unha cidade de Asia Menor onde pasou a maior parte da súa vida. Con quince anos embarcou para Atenas onde estudou durante anos co sofista cristián Proheresius. Aló, tamén foi iniciado nos Misterios de Eleusis[2] polo mesmo hierofante que Xuliano.[3] Despois deste período, obrigado polos seus pais, regresou aos 19 anos a Sardes onde impartiu clases de retórica pola mañá mentres estudaba filosofía pola tarde baixo o cristián Crisancio. Durante este período, pasou a formar parte do círculo de sofistas pagáns que incluía a Oribasio, o antigo médico da corte do emperador Xulián. [4] [2]
Filosofía
editarEunapio levou a conciencia das superposicións entre a filosofía e a sofística, entre Platón e os sofistas máis antigos, á tarefa de resaltar as carreiras dos neoplatónicos. Ao facelo, Eunapio quita o significado orixinal do termo sofisma cando se usa para describir as doutrinas dos neoplatónicos.[5] Eunapio foi máis explicitamente anticristián que Olimpiodoro de Tebas, especialmente na primeira edición da súa obra. Focio, dinos que Eunapio produciu unha segunda edición eliminando o material anticristián máis extremo.[6]
Obra
editarEunapio é coñecido por ter escrito dúas obras literarias Vida dos filósofos e dos sofistas, a Historia despois de Dexipus, que consiste en cubrir os anos 270 a 404 en catorce libros cuxos fragmentos se conservan na Suidas e a escrita Excerpta de sententiis, unha antoloxía de resumos de obras literarias compilados baixo a orde do emperador Constantino VII.[4][7]
Vidas de filósofos e sofistas
editarA obra Vida dos filósofos e dos sofistas escrita arredor do ano 396, [8] é unha colección que pervive ata hoxe de 44 breves textos biográficos, a maioría deles de neoplatónicos do século IV. [7] É máis ou menos da súa propia liñaxe filosófica e unha historia dos mestres, colegas e familiares de Eunapio. [9]
Notas
editar- ↑ Zeyl (2013), p. 238
- ↑ 2,0 2,1 David Rohrbacher. The Historians of Late Antiquity. Routledge; 2013. ISBN 978-1-134-62885-8. p. 64.
- ↑ Ilinca Tanaseanu-Döbler; Marvin Döbler. Religious Education in Pre-Modern Europe. BRILL; 2012. ISBN 90-04-23213-3. p. 129.
- ↑ 4,0 4,1 Justin Lake. Prologues to Ancient and Medieval History: A Reader. University of Toronto Press; 2013. ISBN 978-1-4426-0503-9. p. 69.
- ↑ Richard Marback. Plato's Dream of Sophistry. Univ of South Carolina Press; 1999. ISBN 978-1-57003-240-0. p. 24.
- ↑ Theresa Urbainczyk. Socrates of Constantinople: Historian of Church and State. University of Michigan Press; 1997. ISBN 0-472-10737-2. p. 93.
- ↑ 7,0 7,1 Posidonius. Posidonius: Volume 3, The Translation of the Fragments. Cambridge University Press; 1999. ISBN 978-0-521-62258-5. p. 321.
- ↑ Arnaldo Momigliano. Ottavo contributo alla storia degli studi classici e del mondo antico. Ed. di Storia e Letteratura; 2006. ISBN 978-88-87114-20-1. p. 208.
- ↑ Arthur P. Urbano. The Philosophical Life. CUA Press; 2013. ISBN 978-0-8132-2162-5. p. 56.
Véxase tamén
editarBibliografía
editar- Zeyl, Donald J. (2013). Encyclopedia of Classical Philosophy (en inglés). Londres: Routledge. ISBN 978-1-134-27078-1.